Haruspex
http://dbpedia.org/resource/Haruspex an entity of type: Person
هاروسبكس Haruspex كلمة لاتنينية تعني عراف أو رائي في العصور القديمة الذي يقراء البرق، وكذلك الذي يقراء العلامات في أحشاء الحيوانات الأضحية. كان يُنظر إلى كبد الحيوان على أنه صورة مصغرة تعكس حالة العالم.
rdf:langString
Ein Haruspex (lat.; Plural: Haruspices = „Seher“) war ein antiker Wahrsager, der als Fulgurator Blitze deutete und vor allem aus den Eingeweiden von Opfertieren weissagte. Von großer Bedeutung war die Leberschau (Hepatomantie). Die Leber des Tiers galt als Mikrokosmos, der den Zustand der Welt widerspiegelt.
rdf:langString
Un arúspice (del indoeuropeo *ghere, "entraña", e inspicio, examino; transcribe haruspex del latín) era un adivino etrusco que examinaba las entrañas de un animal sacrificado para obtener presagios en cuanto al futuro. Esta disciplina se llamaba aruspicina.
rdf:langString
Un haruspice, ou aruspice, est un pratiquant de l'haruspicine, l'art divinatoire de lire dans les entrailles d'un animal sacrifié (notamment l'hépatoscopie : examen du foie censé représenter l'univers) pour en tirer des présages ou déterminer une décision.
rdf:langString
臓卜師（ぞうぼくし。肝臓占い師、腸卜僧などとも。ラテン語: haruspex、複数形：haruspices）とは、エトルリアから共和政ローマへと伝わった、動物の内臓、特に肝臓を使って、神々の表した何らかの兆しを読み取ろうとする占いの一種、臓卜を行う専門家のことである。彼らは元々『エトルスキ教典』（ラテン語: Etrusca disciplina）と呼ばれるエトルリア土着の宗教教典を長い時間をかけ習得した貴族階級で、教典に従い臓卜だけでなく、天候などの自然現象から様々な予兆を読み取った。彼らは「神々の平和」とその結果生じる地上の平和を守るべく、厳格に祭祀を行ったという。
rdf:langString
臟卜是一種通過觀察分析牺牲動物的內臟來預測吉凶的宗教活動，在數個古代文明中都有記載。
rdf:langString
Гаруспіки (лат. haruspex, від hirae (етруською — harus — кишки, нутрощі і етруською — specio — спостерігаю) — жрець у Стародавній Етрурії і пізніше у Стародавньому Римі, який ворожить на нутрощах жертовних тварин, особливо — печінці, й тлумачить явища природи (політ птахів, грім, блискавку тощо) Найкращими гаруспіками у Римі вважалися етруски, від яких, власне, було запозичено цей вид ворожіння. Останній римський гаруспік згадується у 408 році, коли під час облоги міста готами на чолі з Аларіхом він пропонував римлянам свої послуги.
rdf:langString
Harúspex o arúspex (en llatí plural Aruspices o Haruspices) és el nom dels endevins que interpretaven la voluntat dels déus. El nom llatí haruspex s'aplicava també pels romans a alguns profetes o endevins estrangers. Harúspex derivaria de haruga ('víctima'). El nom d'harúspex s'aplica de vegades a qualsevol endeví o profeta.
rdf:langString
Haruspex (z latinského haruspex, pl. haruspikové, pod vlivem čehož se někdy uvádí i singulárový tvar haruspik, lat. pl. haruspices) bylo označení pro etruské a později starořímské kněze, kteří se věnovali předpovídání budoucnosti mj. ze zkoumání změn ve vnitřnostech obětovaných zvířat, hlavně jater. Tento způsob věštění se nazývá haruspicie či též hepatoskopie, hepatomancie, nebo i drobopravectví. Věštili také z předmětů zasažených bleskem a ze zrůd. Přestože je již od 1. století př. n. l. někteří vzdělanci měli za podvodníky, jako a proroci byli váženi až do konce 4. století n. l..
rdf:langString
Haruspekso estis pastro, malkovranta estontaĵon laŭ esploro de la internaĵoj de oferitaj bestoj. Haruspekso (de la hindeŭropa ghere, "internaĵo", kaj la latina inspicio, ekzameni; tra haruspex de la latino) estis divenisto, dekomence de etruskoj kiuj ekzamenis la internaĵojn de oferita animalo por atingi antaŭscion pri la estonteco. La haruspeksoj ekzamenis jenon:
rdf:langString
In the religion of ancient Rome, a haruspex (plural haruspices; also called aruspex) was a person trained to practise a form of divination called haruspicy (haruspicina), the inspection of the entrails (exta—hence also extispicy (extispicium)) of sacrificed animals, especially the livers of sacrificed sheep and poultry. The reading of omens specifically from the liver is also known by the Greek term hepatoscopy (also hepatomancy).
rdf:langString
L'aruspicina (da ar che significa fegato e spicio che significa guardare) era l'arte divinatoria che consisteva nell'esame delle viscere (soprattutto fegato ed intestino) di animali sacrificati per trarne segni divini e norme di condotta. Chi esercitava l'aruspicina era chiamato aruspice. Gli aruspici erano vestiti con un mantello frangiato, indossavano un alto cappello conico e tenevano in mano un particolare bastone con l'estremità a spirale chiamato lituo.
rdf:langString
Haruspik (łac. aruspex, haruspex l.mn. haruspices) – kapłan pogański zajmujący się haruspicją, czyli rodzajem wróżby z wnętrzności zwierząt ofiarnych (najczęściej wątroby). Jednym z głównych obszarów ich działań była wiedza w zakresie interpretacji prodigiów. Tym mianem określano zdarzenia w Rzymie lub na podległym mu terytorium, które – zdaniem Rzymian – uznawano za „nienaturalne” i interpretowano jako złowieszcze znaki bądź ostrzeżenia; mogły nimi być krwawe deszcze czy chociażby uderzenia piorunów.
rdf:langString
Haruspex (meervoud haruspices) is de Latijnse term voor een ziener die in de oudheid de verborgen bedoelingen der goden afleidde uit bepaalde kenmerken van ingewanden van een offerdier. De etymologie is niet helemaal duidelijk, voor het eerste deel het woord denkt men aan hostia (van haruga, "offerdier"), samen met spex, van het Latijnse -spicere (kijken). De Etruskische aanduiding was netśvis.
rdf:langString
Na religião de Roma antiga, um arúspice ou harúspice (em latim: haruspex, pl. haruspices) era uma pessoa treinada para praticar uma forma de adivinhação chamada haruspício (haruspicina) ou aruspício, a inspeção das entranhas (exta — daí também extispício (extispicium)) de animais sacrificados, especialmente fígados de ovelhas e aves domésticas. A leitura de presságios especificamente do fígado também é conhecida pelo termo grego hepatoscopia (também hepatomancia), e sua prática era realizada na Antiga Mesopotâmia.
rdf:langString
Haruspex var en etruskisk teckentydare, även anlitad inom den romerska religionen. Teckentydaren försökte utläsa hur ett projekt eller företag skulle sluta, genom att studera inälvorna hos offerdjur – särskilt hos levern (haruspicium). Dessutom tyddes blixtar och andra "gudomliga" järtecken. Yrkesbenämningen hade sin största användning under äldre tid. Så sent som år 408 e.Kr. rådfrågade man dock haruspices – med påvens fulla vetskap – i samband med visigoternas hot mot Rom (två år senare föll staden för visigoterna). Haruspex kan jämföras med den andra romerska spådomsprofessionen augur.
rdf:langString
Гару́спик (лат. haruspex, от hirae (этр. harus) — кишки, внутренности и лат. specio — наблюдаю) — жрец в Древней Этрурии, позже — в Древнем Риме, гадавший по внутренностям жертвенных животных, особенно часто — печени. Лучшими гаруспиками в Риме считались этруски, от которых и был заимствован этот вид гадания — гаруспиции. Однако не менее распространенным этот вид гадания был у шумеров, аккадцев (позднее вавилонян и ассирийцев), древних греков (Ксенофонт «Анабасис»). Многие греки, а не только сами жрецы, разбирались в этих гаданиях и присутствовали при вскрытии печени (там же).
rdf:langString
rdf:langString
هاروسبكس
rdf:langString
Harúspex
rdf:langString
Haruspex
rdf:langString
Haruspex
rdf:langString
Haruspex
rdf:langString
Haruspekso
rdf:langString
Arúspice
rdf:langString
Haruspice
rdf:langString
Aruspicina
rdf:langString
Haruspex (ziener)
rdf:langString
臓卜師
rdf:langString
Haruspik
rdf:langString
Arúspice
rdf:langString
Гаруспик
rdf:langString
Haruspex
rdf:langString
臟卜
rdf:langString
Гаруспік
xsd:integer
249909
xsd:integer
1096327703
rdf:langString
هاروسبكس Haruspex كلمة لاتنينية تعني عراف أو رائي في العصور القديمة الذي يقراء البرق، وكذلك الذي يقراء العلامات في أحشاء الحيوانات الأضحية. كان يُنظر إلى كبد الحيوان على أنه صورة مصغرة تعكس حالة العالم.
rdf:langString
Harúspex o arúspex (en llatí plural Aruspices o Haruspices) és el nom dels endevins que interpretaven la voluntat dels déus. El nom llatí haruspex s'aplicava també pels romans a alguns profetes o endevins estrangers. Harúspex derivaria de haruga ('víctima'). Originàriament van arribar a Roma des d'Etrúria, segons Titus Livi. L'art dels harúspexs era en certa forma similar al dels àugurs, però mai van tenir la seva importància política i es consideraven més aviat intèrprets de la voluntat dels déus, sense tenir cap autoritat religiosa. No formaven part de la política religiosa de l'estat romà durant la República ni mai van ser considerats sacerdots ni van tenir cap col·legi que els agrupés ni cap magistrat al seu front. Rebien un salari per la seva activitat. Segons Dionís d'Halicarnàs, els va instituir Ròmul, que en va escollir un de cadascuna de les tres tribus, però aquesta informació no sembla correcta. Sota l'Imperi Romà, va existir un col·legi dels seixanta harúspexs fundat per l'emperador Claudi, segons diu Tàcit. Ciceró a la meitat del segle i aC, parla d'un summus magister, que simplement devia ser el més important dels harúspexs o un mestre de l'escola d'harúspex d'Etrúria. Interpretaven la voluntat dels déus per l'aparença de les entranyes (exta) dels animals oferts en sacrifici (de vegades se'ls anomena extispices, i el seu art extispicium), i també pels llamps, terratrèmols i altres fenòmens extraordinaris anomenats en conjunt portenta. Tant els mals que auguraven els trons com les interpretacions dels llamps eren també funcions dels pontífexs i dels àugurs, però sembla que els harúspexs ho interpretaven de forma més detallada. La seva invenció correspondria al llegendari nan anomenat Tages una deïtat etrusca i l'art es va compilar en uns llibres anomenats libri haruspicini, fulgurales, et tonitruales. Aquesta forma d'endevinació va ser considerada prou important perquè el senat romà decretés que alguns joves etruscs de les millors famílies en fossin instruïts. El mateix senat els consultava sovint, igual que persones privades, però progressivament van perdre la confiança de la classe alta romana. Ciceró explica una dita de Cató que es preguntava com era que un harúspex no es posava a riure quan en veia un altre, i s'indignava al veure un harúspex assessorar al senat. Claudi va intentar reviure l'estudi d'aquesta art que havia caigut en decadència i va fer aprovar un decret en aquest sentit, pel qual els pontífexs havien de determinar quines parts dels seus llibres es podien conservar, però els efectes del decret són desconeguts. En temps d'Alaric I (395-410) encara es parlava dels harúspexs. El nom d'harúspex s'aplica de vegades a qualsevol endeví o profeta.
rdf:langString
Haruspex (z latinského haruspex, pl. haruspikové, pod vlivem čehož se někdy uvádí i singulárový tvar haruspik, lat. pl. haruspices) bylo označení pro etruské a později starořímské kněze, kteří se věnovali předpovídání budoucnosti mj. ze zkoumání změn ve vnitřnostech obětovaných zvířat, hlavně jater. Tento způsob věštění se nazývá haruspicie či též hepatoskopie, hepatomancie, nebo i drobopravectví. Věštili také z předmětů zasažených bleskem a ze zrůd. V etruské tradici pokračovali kněží římští – ti byli na konci období římské republiky sjednoceni do státem placeného řádu, v jehož čele stál haruspex maximus. Přestože je již od 1. století př. n. l. někteří vzdělanci měli za podvodníky, jako a proroci byli váženi až do konce 4. století n. l..
rdf:langString
Ein Haruspex (lat.; Plural: Haruspices = „Seher“) war ein antiker Wahrsager, der als Fulgurator Blitze deutete und vor allem aus den Eingeweiden von Opfertieren weissagte. Von großer Bedeutung war die Leberschau (Hepatomantie). Die Leber des Tiers galt als Mikrokosmos, der den Zustand der Welt widerspiegelt.
rdf:langString
Haruspekso estis pastro, malkovranta estontaĵon laŭ esploro de la internaĵoj de oferitaj bestoj. Haruspekso (de la hindeŭropa ghere, "internaĵo", kaj la latina inspicio, ekzameni; tra haruspex de la latino) estis divenisto, dekomence de etruskoj kiuj ekzamenis la internaĵojn de oferita animalo por atingi antaŭscion pri la estonteco. La haruspeksoj estis divenistoj propraj de la etruska popolo, sed ne ekskluziva de tiu, kaj el ili pasis al la romanoj. Laŭ la etruskoj temas pri ricevo de la dio Tages kaj la doktrino estis en libroj nomitaj libri haruspicini, fulgurales et tonitruales pri divenado per ekzameno de internaĵoj kaj interpretado de signaloj el fulmoj kaj tondroj, respektive. Erara tradicio transmitita de Diodoro Sicila indikis, ke la unua haruspekso estis Romulo. La romia kolegio de haruspeksoj havis, kiel la aliaj kolegioj, siajn registrojn kaj notojn kaj estis honoro rezervita al la plej prestiĝaj familioj formi parton de tiu; la plej altrangaj stirpoj sendis siajn filojn studi por esti haruspeksoj al Etrurio. Ĝi havis sesdek membrojn dum la Romia Imperio kaj kelkaj el ili sekvis la armeojn por ekzameni la internaĵojn de la viktimoj de la oferoj al la dioj antaŭ la batalo, por antaŭscii ties rezulton. La haruspeksoj ekzamenis jenon:
* La korpon kaj la konduton de la oferotaj animaloj.
* La internaĵojn post ties malfermo, speciale la hepaton, la koron kaj la intestojn.
* La flamon kiu staris el la bruligita viando.
* La floro de la faruno, la incenson, la vinon kaj la akvon proponitan por la ofero.
rdf:langString
In the religion of ancient Rome, a haruspex (plural haruspices; also called aruspex) was a person trained to practise a form of divination called haruspicy (haruspicina), the inspection of the entrails (exta—hence also extispicy (extispicium)) of sacrificed animals, especially the livers of sacrificed sheep and poultry. The reading of omens specifically from the liver is also known by the Greek term hepatoscopy (also hepatomancy). The Roman concept is directly derived from Etruscan religion, as one of the three branches of the disciplina Etrusca. Such methods continued to be used well into the Middle Ages, especially among Christian apostates and pagans. The Latin terms haruspex and haruspicina are from an archaic word, haru = "entrails, intestines" (cognate with hernia = "protruding viscera" and hira = "empty gut"; PIE *ǵʰer-) and from the root spec- = "to watch, observe". The Greek ἡπατοσκοπία hēpatoskōpia is from hēpar = "liver" and skop- = "to examine".
rdf:langString
Un arúspice (del indoeuropeo *ghere, "entraña", e inspicio, examino; transcribe haruspex del latín) era un adivino etrusco que examinaba las entrañas de un animal sacrificado para obtener presagios en cuanto al futuro. Esta disciplina se llamaba aruspicina.
rdf:langString
Un haruspice, ou aruspice, est un pratiquant de l'haruspicine, l'art divinatoire de lire dans les entrailles d'un animal sacrifié (notamment l'hépatoscopie : examen du foie censé représenter l'univers) pour en tirer des présages ou déterminer une décision.
rdf:langString
L'aruspicina (da ar che significa fegato e spicio che significa guardare) era l'arte divinatoria che consisteva nell'esame delle viscere (soprattutto fegato ed intestino) di animali sacrificati per trarne segni divini e norme di condotta. Chi esercitava l'aruspicina era chiamato aruspice. Essendo una pratica d'origine etrusca, nell'antica Roma gli aruspici erano considerati stranieri e non costituivano alcun collegio sacerdotale ufficiale. Gli aruspici furono consultati per tutta la durata dell'impero romano e si tramanda che ancora nel 408, durante l'assedio di Roma, aruspici pronunciarono maledizioni in lingua etrusca per lanciare fulmini sui visigoti di Alarico I. Si dice anche che l'aruspice personale di Giulio Cesare, l'etrusco Spurinna, avrebbe predetto al dittatore romano la tragica morte alle idi di marzo. L'arte aruspicina si basava sulla determinazione del templum, ovvero lo spazio sacro su cui si proiettava la suddivisione della volta celeste. Questa si ipotizzava attraversata da due rette perpendicolari: cardo (direzione nord-sud) e decumano (direzione est-ovest). Partendo dalla linea del decumano e andando verso est si delimitava la pars familiaris (dove risiedevano gli dèi benevoli, fra cui Tinia e sua moglie Uni), mentre verso ovest la pars hostilis (dove risiedevano gli dèi ostili ovvero gli dèi dell'oltretomba). Prendendo la linea del cardo e andando verso sud si delimitava la pars àntica, mentre verso nord la pars postica. L'intersezione delle due rette (cardo e decumano) ripartivano la volta celeste in quattro quadranti, ognuno dei quali era a sua volta suddiviso in quattro parti. Il cielo era così composto da 16 settori in tutto, ognuno dei quali costituiva la sede di una divinità diversa. Per la stretta relazione tra macrocosmo e microcosmo, la ripartizione della volta celeste si rifletteva anche su singoli elementi, viventi e non viventi, della Terra, fra cui il fegato e le viscere degli animali. Gli aruspici predicevano il destino studiando attentamente il fegato e l'intestino (soprattutto fegato) degli animali sacrificati (in genere pecore): se osservavano segni particolari come cicatrici o altre anomalie, confrontavano il fegato con un modello bronzeo (famoso è il fegato di Piacenza, modello in bronzo riportante le ripartizioni e i nomi degli dèi) per capire a quale settore del cielo corrispondeva e, quindi, quale divinità aveva mandato quel segno (se era di buon auspicio o meno), per poi cercare di capirne il significato. Gli aruspici erano vestiti con un mantello frangiato, indossavano un alto cappello conico e tenevano in mano un particolare bastone con l'estremità a spirale chiamato lituo. Nel 313, anno dell'Editto di Milano, l'imperatore Costantino il Grande proibì l'aruspicina privata. Nel 341 Costanzo II proibì i sacrifici animali e chiuse i templi, incontrando le resistenze di un paganesimo ancora forte.
rdf:langString
臓卜師（ぞうぼくし。肝臓占い師、腸卜僧などとも。ラテン語: haruspex、複数形：haruspices）とは、エトルリアから共和政ローマへと伝わった、動物の内臓、特に肝臓を使って、神々の表した何らかの兆しを読み取ろうとする占いの一種、臓卜を行う専門家のことである。彼らは元々『エトルスキ教典』（ラテン語: Etrusca disciplina）と呼ばれるエトルリア土着の宗教教典を長い時間をかけ習得した貴族階級で、教典に従い臓卜だけでなく、天候などの自然現象から様々な予兆を読み取った。彼らは「神々の平和」とその結果生じる地上の平和を守るべく、厳格に祭祀を行ったという。
rdf:langString
Haruspex (meervoud haruspices) is de Latijnse term voor een ziener die in de oudheid de verborgen bedoelingen der goden afleidde uit bepaalde kenmerken van ingewanden van een offerdier. De etymologie is niet helemaal duidelijk, voor het eerste deel het woord denkt men aan hostia (van haruga, "offerdier"), samen met spex, van het Latijnse -spicere (kijken). De Etruskische aanduiding was netśvis. De Romeinen hebben het schouwen van dierlijke ingewanden mogelijk overgenomen uit Etrurië. Ook de Babyloniërs waren erin gespecialiseerd. Daarnaast bestonden er in de Etruskische en Romeinse wereld ook augurs, priesters die de wil van de goden aflazen door het observeren van blikseminslag of uit de vlucht van vogels.
rdf:langString
Haruspik (łac. aruspex, haruspex l.mn. haruspices) – kapłan pogański zajmujący się haruspicją, czyli rodzajem wróżby z wnętrzności zwierząt ofiarnych (najczęściej wątroby). Jednym z głównych obszarów ich działań była wiedza w zakresie interpretacji prodigiów. Tym mianem określano zdarzenia w Rzymie lub na podległym mu terytorium, które – zdaniem Rzymian – uznawano za „nienaturalne” i interpretowano jako złowieszcze znaki bądź ostrzeżenia; mogły nimi być krwawe deszcze czy chociażby uderzenia piorunów. Etruskowie przejęli ten zwyczaj od Hetytów i państwa Mari, z kolei od nich przejęli go Rzymianie. Jak pisze Dionizjusz z Halikarnasu, etruscy kapłani zwali się Θνοδκοοι. Model wątroby, na którym wyróżniono 16 rejonów nieba i 40 pól odpowiadających wpływom 40 bogów, porównywali z wątrobą ofiarnego zwierzęcia i na tej podstawie ustalano bardzo szczegółowe przepowiednie. W Starożytnym Rzymie specjalność kolegium kapłańskiego, którego członkowie zajmowali się interpretowaniem woli bogów na podstawie kształtu wątroby zwierząt ofiarnych, zaliczano do tzw. disciplina etrusca, którą uważano za szczególnie świętą i czcigodną. Cesarz Klaudiusz powołał kolegium haruspików, a Aleksander Sewer utworzył katedrę haruspicji.
rdf:langString
Гару́спик (лат. haruspex, от hirae (этр. harus) — кишки, внутренности и лат. specio — наблюдаю) — жрец в Древней Этрурии, позже — в Древнем Риме, гадавший по внутренностям жертвенных животных, особенно часто — печени. Лучшими гаруспиками в Риме считались этруски, от которых и был заимствован этот вид гадания — гаруспиции. Однако не менее распространенным этот вид гадания был у шумеров, аккадцев (позднее вавилонян и ассирийцев), древних греков (Ксенофонт «Анабасис»). Многие греки, а не только сами жрецы, разбирались в этих гаданиях и присутствовали при вскрытии печени (там же). Наиболее важным жертвенным животным был чёрный баран, или, за отсутствием оного, овца. Все модели печени, дошедшие до нас, соответствуют размерам и формам этого животного. Помимо печени использовались и другие органы: сердце (только с III века до нашей эры), лёгкие, толстая кишка и, возможно, селезёнка, но печень так и оставалась основным органом для прорицания. Плохим знаком было любое ненормальное строение печени, а также её отсутствие или небольшой размер органа. Согласно бронзовой печени из Пьяченца, конкретные зоны органа были предназначены для конкретного божества, где и искались аномалии или паразиты. Критерии оценки (цвет, форма, размер, симметрия, консистенция, мембраны, наросты, аномалии желчного пузыря и др.) были сложными и соответствовали общей системе строения космоса. Постигая премудрости прорицательства, будущие предсказатели обучались по терракотовым моделям. По-видимому, из-за того, что люди по большей части пользуются правой рукой, правая сторона органа связывалась с удачей, а левая - с грядущими срывами, провалами и неудачами. Чтобы предсказание было наиболее полным, требовалось рассмотреть обе стороны. В древности предсказание будущего по внутренностям животных стало неотъемлемой частью принятия государственных решений. Так, например, гадали накануне закладки храмов и дворцов, перед вступлением в войну, назначением чиновников и в качестве меры безопасности перед торжественными выходами царя.
rdf:langString
Haruspex var en etruskisk teckentydare, även anlitad inom den romerska religionen. Teckentydaren försökte utläsa hur ett projekt eller företag skulle sluta, genom att studera inälvorna hos offerdjur – särskilt hos levern (haruspicium). Dessutom tyddes blixtar och andra "gudomliga" järtecken. Yrkesbenämningen hade sin största användning under äldre tid. Så sent som år 408 e.Kr. rådfrågade man dock haruspices – med påvens fulla vetskap – i samband med visigoternas hot mot Rom (två år senare föll staden för visigoterna). Haruspex kan jämföras med den andra romerska spådomsprofessionen augur. 1877 hittades en bronsskulptur nära Piacenza i Italien som föreställde en lever och med inskriptioner på gudar för varje område på levern. Kunskapen om haruspex finns i boken Libri Tagetici som är en samling texter tillskrivna guden Tages i den etruskiska mytologin.
rdf:langString
Na religião de Roma antiga, um arúspice ou harúspice (em latim: haruspex, pl. haruspices) era uma pessoa treinada para praticar uma forma de adivinhação chamada haruspício (haruspicina) ou aruspício, a inspeção das entranhas (exta — daí também extispício (extispicium)) de animais sacrificados, especialmente fígados de ovelhas e aves domésticas. A leitura de presságios especificamente do fígado também é conhecida pelo termo grego hepatoscopia (também hepatomancia), e sua prática era realizada na Antiga Mesopotâmia. O conceito romano deriva diretamente da religião etrusca, como um dos três ramos da disciplina etrusca. Esses métodos continuaram a ser usados até a Idade Média, especialmente entre apóstatas cristãos e pagãos, com Thomas Becket aparentemente consultando um harúspice e um quiromante antes de uma expedição real contra a Bretanha. Os termos latinos haruspex e haruspicina provêm de uma palavra arcaica, haru apontando a cognatos para "entranhas, intestinos" (hernia = "vísceras protusas" e hira = "intestino vazio"; PIE *ǵʰer-) e a partir da raiz spec- = "observar". O grego ἡπατοσκοπία hēpatoskōpia vem de hēpar = "fígado" e skop- = "examinar".
rdf:langString
臟卜是一種通過觀察分析牺牲動物的內臟來預測吉凶的宗教活動，在數個古代文明中都有記載。
rdf:langString
Гаруспіки (лат. haruspex, від hirae (етруською — harus — кишки, нутрощі і етруською — specio — спостерігаю) — жрець у Стародавній Етрурії і пізніше у Стародавньому Римі, який ворожить на нутрощах жертовних тварин, особливо — печінці, й тлумачить явища природи (політ птахів, грім, блискавку тощо) Найкращими гаруспіками у Римі вважалися етруски, від яких, власне, було запозичено цей вид ворожіння. Останній римський гаруспік згадується у 408 році, коли під час облоги міста готами на чолі з Аларіхом він пропонував римлянам свої послуги.
xsd:nonNegativeInteger
9759
