Hans Sachs

rdf:langString Hans Sachs

rdf:langString Hans Sachs (ur. 5 listopada 1494 w Norymberdze, zm. 19 stycznia 1576 tamże) – niemiecki poeta przypowieściowy, i dramaturg. Był synem krawca, pracował jako czeladnik szewski, kształcił się równocześnie na meistersingera. Wybijając się wkrótce na czoło, stał się sławny, osiadłszy po kilkuletniej wędrówce w Norymberdze, wyzwolony na „mistrza” w roku 1517. W roku 1523 sławił Lutra wierszem „Die Wittenbergisch Nachtigall”, w roku 1524 rozprawił się z przeciwnikami reformacji w 4 dialogach prozą. Silnie oddziałała na jego twórczość rozległa lektura. Poeta bardzo płodny aż do starości, do roku 1567 napisał 4275 poematów, 1700 opowiadań i 208 utworów dramatycznych, w 34 tomach rękopiśmiennych, z których dochowało się 20. W roku 1558 rozpoczął wydawnictwo swych utworów. Sława jego odrodziła się w okresie „burzy i naporu”, zwłaszcza dzięki Goethemu, odtąd uważany za największego poetę niem. XVI. w. Z utworów jego najwybitniejsze przypowieści wierszem i dramaty o bardzo urozmaiconej treści. W utworach osnutych na tle własnych przeżyć i wrażeń ujmuje świeżością, humorem i żywością opisu oraz ciętością dialogu. Pierwsze krytyczne wydanie zbiorowe wydawane było w latach 1870–1903, (26 t.), nadto różne inne wydania. Napisał ok. 2000 wierszy, bajek i sztuk teatralnych. Skomponował (muzyka i słowa) ok. 4300 pieśni religijnych i świeckich. Utwory jego cieszyły się ogromnym powodzeniem u współczesnych; spisał je A. Puschmann (uczeń Sachsa). Pisał m.in. fastnachtsspiel, czyli krótkie satyryczne scenki karnawałowe. Postać Sachsa spopularyzowana została przez J.W. Goethego (Hans Sachsens poetische Sendung), trafiła na scenę operową (Śpiewacy norymberscy Wagnera i Hans Sachs Alberta Lortzinga), teatralną i plan filmowy.