Halakha
http://dbpedia.org/resource/Halakha an entity of type: Thing
할라카(Halakha, 히브리어: הֲלָכָה)는 성경법 (613 계명)과 탈무드, , 관습과 전통을 포함한 유대교의 종교법이다. 유대법이라고도 한다. 유대교의 종교 전통은 종교, 국가, 인종, 민족적 실체에 대한 명확한 구별은 하지 않는다. 그러나 할라카는 종교적 실천과 믿음뿐 아니라 수많은 측면의 일상 생활을 안내한다.
rdf:langString
Halakhah (in ebraico הלכה) — traslitterato anche con Halakha, Halakhà, Halacha, o Halocho; plurale halakhot — è la tradizione "normativa" religiosa dell'Ebraismo, codificata in un corpo di Scritture e include la legge biblica (le 613 mitzvòt) e successive leggi talmudiche e rabbiniche, come anche tradizioni e usanze.
rdf:langString
ハラーハー、ハラハー（halakhah, הֲלָכָה hălākhāh）は、ヘブライ語の概念用語で、ユダヤ法（Jewish law）とも呼ばれる。次の意味で使用される。 1.
* ラビ達の承認したユダヤ法 2.
* ユダヤ教の法規的な側面の総称 3.
* ラビ文献において、（聖書の注解や格言を通して教訓的なものを引き出したり、聖書に書かれていない物語、様々な逸話などの類）との対象として用いる用語。 例えば、タルムードの大部分を占めているのはハラーハーである。ハラーハーはヘブライ聖書に書かれておらず、トーラー・シェベアル＝ペ、タルムード、その注釈書（ハラーハー文学/文献）の中に入っている。
rdf:langString
Halacha är det hebreiska namnet på de delar av Talmud som utgör den samlade judiska lagen. All judisk lag kan härledas till den skriftliga respektive den muntliga lagen. Den skriftliga lagen utgörs av den hebreiska bibeln, Tanach. Den muntliga lagen är sådan lag som enligt traditionen också gavs till Moses på berget Sinai, men som inte skrevs ned. Denna lag fördes sedan muntligen vidare fram till exilen i Babylon, där den riskerade att gå förlorad och därför skrevs ned (för mer information kring detta se Talmud).
rdf:langString
哈拉卡（希伯來語：הלכה，halakhah，Halacha，Halocho，中文又译作哈拉哈），是犹太教口传律法的统称。其内容包括所有《米示拿》与《革马拉》裡的律法、规章，以及与它们相关的一切判例与参考意见。 《妥拉》的诫命形成了《哈拉卡》的基础，是犹太人必须遵循的道德与礼仪律令，也象征着“应当遵循”的行为标准。 从古至今，《妥拉》律法透过《米示拿》、《》、《》、《》、《》与《答问集》等经典文献不断地被修正、延伸、扩充，甚至被限缩。这一系列的律法文献借由案例法的诠释与演进来发展《哈拉卡》。
rdf:langString
Галаха́, Алаха́ или Халаха (ивр. הֲלָכָה, ашкеназ. ало́хо или гало́хо) — традиционное иудейское право, совокупность законов и установлений иудаизма, регламентирующих религиозную, семейную и общественную жизнь верующих евреев. В более узком смысле — совокупность законов, содержащихся в Торе, Талмуде и в более поздней раввинистической литературе, по которым еврей должен себя вести, а также каждый из этих законов (мн. ч. галахот или халахот) в отдельности. Галахист — изучающий галаху — законодательную часть Талмуда; в отличие от агадиста, изучающего другую часть — агаду.
rdf:langString
Галаха (євр. הֲלָכָה, можливі варіанти: Алаха, Халаха) — збірна назва нормативної частини, законодавства юдаїзму, що регламентує практичні дії єврея. Суть галахи, що перекладається як «шлях, по якому йдуть», полягає у правильному дотриманні заповідей у будь-якій ситуації за будь-яких умов. Вона формує поведінку людини і визначає етичні обов'язки і релігійні дії. Для галахи важливі всі сторони життя людей і їхніх відносин один до одного і до Бога. Тому вона крім регулювання релігійного життя у вузькому сенсі цього поняття, охоплює також сферу моралі й етики, цивільного і карного права.
rdf:langString
الهلاخاه (بالعبرية: הַהֲלָכָה «السير» أو «المذهب») باللفظ الشرقي لها وهالوخ باللفظة الأشكنازية أي الشريعة اليهودية وهي مجمع القوانين، التقاليد والإرشادات الدينية الموجب عليها لمن يتمسك بالديانة اليهودية. وتشمل 613 وصية، وتعاليم التلمود والتعاليم الحاخامية التي تعرف بالميتزفا (عبري:מִצְוָה). عندما يحتدم النقاش بين رجال دين يهود حول أي مسألة شرعية، ويسمى النقاش بالنقاش الهالاخي في الأوساط اليهودية، والمحصلة النهائية تسمى فتوى.
rdf:langString
L'halacà (en hebreu: הלכה, halakhà, 'anar per la via recta', plural halakhot) designa el que es coneix com a 'Llei jueva', és a dir la institució judaica que reagrupa les sentències i prescripcions religioses amb la incorporació de les lleis talmúdiques i rabíniques, com costums i tradicions que regeixen la vida quotidiana dels jueus. En no haver tingut els jueus una jerarquia unificada (des dels temps del Sanedrí) i uns jutges suprems, en la pràctica, les opinions dels diversos rabins fan que per seguir l'halacà el creient jueu s'adapti a les opinions d'uns rabins determinats.
rdf:langString
Halacha (hebrejsky הלכה, od הלך – chodit, kráčet – jít určitým způsobem, postupně nabývá na významu zvyk, obyčej, mrav, předpis, ustanovení) je celkový souhrn židovského náboženského práva, včetně biblického práva (613 přikázání) a pozdějšího talmudského a rabínského práva, jakož i zvyků a tradic. Halacha řídí nejen čistě náboženské (např. liturgické) praktiky a věrouku, ale také četné aspekty každodenního života, majetkové, civilní i trestní právo. Kromě výše zmíněného může mít slovo halacha v samotné halachické literatuře následující významy:
rdf:langString
Halaĥo (hebree הלכה; transliterume: Halaĥa; signifo: "Iri tra la ĝusta vojo" kaj religia preceptaro de judismo) estas la kompilaĵo de la ĉefaj leĝoj de Judismo, kiuj inkluzivas la 613 micvojn, kaj poste la talmudajn kaj rabenajn leĝojn, kaj ankaŭ la tradiciojn kaj morojn. En la kristana medio kutime estas konata kiel "juda leĝo" aŭ kelkfoje pervoĉa mosea leĝo (oni ne konfuzu ĝin kun la "mosea leĝo", Torao).
rdf:langString
Die Halacha (am Ende [-ˈχaː] gesprochen; hebräisch הלכה; abgeleitet vom Verb הלך halach: „gehen“, „wandeln“) ist der rechtliche Teil der Überlieferung des Judentums, im Unterschied zur Aggada. Die Halacha umfasst die 613 Mizwot (Gebote), deren spätere Auslegung im Talmud und rabbinischen Gesetz sowie die Bräuche und Traditionen, die im Schulchan Aruch zusammengefasst wurden, enthält darüber hinaus aber auch allgemeine Rechtsgrundsätze. Von den 613 Mizwot sind 365 hebräisch שס´ה Schessah, deutsch ‚Verbote‘ und 248 hebräisch רמ´ח Remach, deutsch ‚Gebote‘. Die Texte der Halacha sind in Werken wie der Mischna (2. Jahrhundert), dem Babylonischen und Jerusalemer Talmud (5. und 6. Jahrhundert) oder in den späteren Kommentarwerken, so etwa in der Mischne Tora des Rechtsgelehrten und Philosophen Ma
rdf:langString
Halakha (/hɑːˈlɔːxə/; Hebrew: הֲלָכָה, Sephardic: [halaˈχa]), also transliterated as halacha, halakhah, and halocho (Ashkenazic: [haˈloχo]), is the collective body of Jewish religious laws which is derived from the written and Oral Torah. Halakha is based on biblical commandments (mitzvot), subsequent Talmudic and rabbinic laws, and the customs and traditions which were compiled in the many books such as the Shulchan Aruch. Halakha is often translated as "Jewish law", although a more literal translation of it might be "the way to behave" or "the way of walking". The word is derived from the root which means "to behave" (also "to go" or "to walk"). Halakha not only guides religious practices and beliefs, it also guides numerous aspects of day-to-day life.
rdf:langString
Halajá (en hebreo: הֲלָכָה) es el cuerpo colectivo de reglas religiosas judías, extraídas de la Torá Escrita y Oral. Incluye los 613 mitzvot ("mandamientos"), la subsecuente ley rabínica y talmúdica, y las costumbres y tradiciones compiladas en el Shulján Aruj ("La Mesa Servida", pero más comúnmente conocido como "El Código de Ley Judía"). Tradicionalmente, el judaísmo no distingue en sus leyes entre la vida religiosa y la no-religiosa; la tradición judía religiosa no distingue claramente entre las identidades religiosas nacionales, raciales o étnicas.
rdf:langString
Halakha (hebreeraz: הֲלָכָה, sefardieraz halaˈχa ahoskatua, eusk: 'bide zuzenetik ibili', pluralez halakhot) lege judua izenekoaren corpusa da, hau da juduen eguneroko bizitza zuzentzen duten epai eta , lege talmudiko eta errabinikoak eta ohiturak biltzen dituen bilduma. Judu ortodoxoek ez dute eguneroko bizitza eta bizitza erlijiosoaren arteko aldeak ikusten eta identitate erlijioso, nazional, arrazko eta etnikoa nahasten dituzte.
rdf:langString
Halakha (bahasa Ibrani: הֲלָכָה) (Sefardim: [halaˈχa]; juga dialihaksarakan Halocho (Ashkenazi: [haˈloχo], atau Halacha) adalah suatu istilah untuk kumpulan hukum agama orang Yahudi, termasuk hukum yang tertulis dalam Alkitab Ibrani (yaitu 613 mitzvot) dan hukum Talmud maupun hukum rabbinik yang ditetapkan kemudian, serta sejumlah adat dan tradisi.
rdf:langString
La Halakha (hébreu : הלכה « Voie », Halokhe selon la prononciation ashkénaze, plur. halakhot) regroupe l’ensemble des prescriptions, coutumes et traditions collectivement dénommées « Loi juive ». Essentiellement fondée sur la Bible hébraïque et, dans le judaïsme rabbinique, sur le Talmud, la Halakha guide la vie rituelle ou les croyances de ceux qui la suivent et les nombreux aspects de leur vie quotidienne. Basée sur les acquis des générations précédentes et les discussions et débats portant sur les problèmes de la génération présente, elle connaît de nombreuses variantes entre les diverses communautés et factions juives, du fait de leur dispersion dans le temps et l’espace.
rdf:langString
De halacha (Hebreeuws: הלכה) of haloche (Nederlands-Jiddisch) is het totaal van goddelijke en rabbijnse wetgeving die gefundeerd is in de Thora en opgetekend in de Rabbijnse literatuur vanaf de 4e eeuw voor Christus. Het Hebreeuwse woord halacha is afgeleid van de woordstam van lopen of gaan, halach, waarmee wordt gesuggereerd dat dit de weg is die joden dienen te belopen of begaan.
rdf:langString
Halacha (hebr. הלכה „droga, zachowanie”) – w judaizmie autentyczna i autorytatywna wykładnia Prawa Mojżeszowego (Tory), ukazująca jak stosować Prawo do konkretnych sytuacji życiowych. Tą nazwą określa się cały zbiór przykazań religijnych stanowiący jedną z trzech głównych gałęzi żydowskiej ustnej tradycji – dawniej używano do niego liczby mnogiej halachot – bądź poszczególną wybraną interpretację lub opinię któregoś z rabinów, uznaną za obowiązującą dla danej praktyki. W Talmudzie można spotkać wyrażenie, że halachą jest opinia rabina N., co znaczy, że opinia tego rabina na dany temat jest rozstrzygająca. Halacha jest formą midraszu. Podstawowym zbiorem halachicznych rozstrzygnięć prawnych jest Miszna, istniejąca w formie pisanej od II w. n.e. Znajdujemy je także w Tosefcie – w części za
rdf:langString
Halachá (הֲלָכָה; romaniz.: ălāḵā) ( /həˈlʌχə/) ( /həˈlɑːˈχɑː/) ou Halakah; Halachah (Halachá); Halacha (Halaca), no hebraico Sefardita ( /hɑlɑˈxɔt/); hebraico Asquenazi ( /hɑlɔˈxoʊs/) ou no plural (Halakot ou Halachot; Halacot; Halachots ou Halacas) é um substantivo derivado do radical Halak (הָלַך; romaniz.: álac - ir, andar), é conhecida por Lei judaica (mas, em uma tradução mais literal tem o significado de caminho). Nas obras modernas também ocorre o termo "midrash halacá", cobrindo interpretações, discussões e controvérsias relacionadas com a parte legal do Escrituras.
rdf:langString
rdf:langString
هالاخاه
rdf:langString
Halacà
rdf:langString
Halacha
rdf:langString
Halacha
rdf:langString
Halaĥo
rdf:langString
Halakha
rdf:langString
Halajá
rdf:langString
Halakha
rdf:langString
Halakha
rdf:langString
Halakha
rdf:langString
Halakhah
rdf:langString
ハラーハー
rdf:langString
할라카
rdf:langString
Halacha
rdf:langString
Halacha
rdf:langString
Halacá
rdf:langString
Галаха
rdf:langString
Halacha
rdf:langString
哈拉卡
rdf:langString
Галаха
xsd:integer
13873
xsd:integer
1121842210
rdf:langString
right
xsd:date
2004-06-24
xsd:date
2007-06-26
xsd:date
2020-02-03
rdf:langString
The artistic freedom spirit of Aggadah and the legal divine judgment rulings of Halakhah on the Knesset Menorah
rdf:langString
Aaron22.jpg
rdf:langString
Midrash22.jpg
rdf:langString
chassidus.org
xsd:integer
141
150
rdf:langString
الهلاخاه (بالعبرية: הַהֲלָכָה «السير» أو «المذهب») باللفظ الشرقي لها وهالوخ باللفظة الأشكنازية أي الشريعة اليهودية وهي مجمع القوانين، التقاليد والإرشادات الدينية الموجب عليها لمن يتمسك بالديانة اليهودية. وتشمل 613 وصية، وتعاليم التلمود والتعاليم الحاخامية التي تعرف بالميتزفا (عبري:מִצְוָה). عندما يحتدم النقاش بين رجال دين يهود حول أي مسألة شرعية، ويسمى النقاش بالنقاش الهالاخي في الأوساط اليهودية، والمحصلة النهائية تسمى فتوى. بدأ الاختلاف وظهور الفرق في اليهودية نتيجة التفسيرات والتأويلات المختلفة للهلاخاه حينما اختلف الصدوقيون والفريسيون وبين القراؤون من جهة أخرى.و في حالات معاصرة، حصل الاختلاف والانشقاق لقضايا تتعلق بتعديل النصوص لموافقتها الزمن بين اليهود الليبراليين أو واليهود الأرثوذكس.
rdf:langString
L'halacà (en hebreu: הלכה, halakhà, 'anar per la via recta', plural halakhot) designa el que es coneix com a 'Llei jueva', és a dir la institució judaica que reagrupa les sentències i prescripcions religioses amb la incorporació de les lleis talmúdiques i rabíniques, com costums i tradicions que regeixen la vida quotidiana dels jueus. En no haver tingut els jueus una jerarquia unificada (des dels temps del Sanedrí) i uns jutges suprems, en la pràctica, les opinions dels diversos rabins fan que per seguir l'halacà el creient jueu s'adapti a les opinions d'uns rabins determinats. Reflectint la diversitat entre les comunitats jueves del món hi ha certes diferències en l'halacà que s'hi aplica. Entre els jueus asquenazites el desacord sobre l'halacà i sobre si els jueus han de continuar seguint-la ha estat de gran importància en el sorgiment del judaisme reformista, el judaisme conservador i el judaisme reconstruccionista. El judaisme ortodox no distingeix en les seves lleis entre la vida religiosa i l'aparentment vida no religiosa; la tradició religiosa jueva, no distingeix clarament entre les identitats religioses, nacionals, racials o ètniques.
rdf:langString
Halacha (hebrejsky הלכה, od הלך – chodit, kráčet – jít určitým způsobem, postupně nabývá na významu zvyk, obyčej, mrav, předpis, ustanovení) je celkový souhrn židovského náboženského práva, včetně biblického práva (613 přikázání) a pozdějšího talmudského a rabínského práva, jakož i zvyků a tradic. Halacha řídí nejen čistě náboženské (např. liturgické) praktiky a věrouku, ale také četné aspekty každodenního života, majetkové, civilní i trestní právo. Kromě výše zmíněného může mít slovo halacha v samotné halachické literatuře následující významy: 1.
* V jazyce tanaitských škol se tímto termínem začal označovat zákon, předchozí ustanovení v daném konkrétním případě – precedenční právo – bez ohledu na způsob vytvoření. Každé toto ustanovení se nazývalo halacha, pl. halachot. Později se tímto termínem začaly označovat zákony, které neměly exegetický charakter – spíše měly charakter tradovaného zákona. 2.
* Stejně jako termín mišna i označuje pouze tu část ústní tradice, která nemá exegetický charakter.
rdf:langString
Halaĥo (hebree הלכה; transliterume: Halaĥa; signifo: "Iri tra la ĝusta vojo" kaj religia preceptaro de judismo) estas la kompilaĵo de la ĉefaj leĝoj de Judismo, kiuj inkluzivas la 613 micvojn, kaj poste la talmudajn kaj rabenajn leĝojn, kaj ankaŭ la tradiciojn kaj morojn. En la kristana medio kutime estas konata kiel "juda leĝo" aŭ kelkfoje pervoĉa mosea leĝo (oni ne konfuzu ĝin kun la "mosea leĝo", Torao). Kiel la religiaj leĝoj en multaj aliaj kulturoj, judismo ne distingas la religian kaj la nereligian vivojn. Tial, halaĥo gvidas ne nur la religiajn preceptojn sed ankaŭ la ĉiutagan vivon. Sed la nivelo de la observado kaj praktikado varias laŭ la komunumoj kaj la tendencoj ene de judismo. Ortodoksaj judoj klopodas plenumi ĉiujn preceptojn dum la reformismaj konsideras ĝin kiel tre grava ilo sed ne deviga. La Talmudo, kiu estis plejparte konsiderata libro de Halacha, fariĝis sendependa parto de Torahת kies praktiko kaj interpreto ne פךו estas konsiderataj Halacha-studo. Nuntempe ĝin anstataŭis la Ŝulĥan Aruĥ. Tra la paso de la generacioj, judismo dividiĝis en malsamajn fluojn sur la fono de halakaj verdiktoj. En iuj kazoj la disiĝo kaj sekvanta skismo temis pri la malsama interpreto de la Biblio, kiel ekzemple la disputo inter la Sadukeoj kaj la Fariseoj, aŭ la disputo inter la Karaitoj kaj la rabenoj pri la valideco kaj statuso de la parola Torao.
rdf:langString
Halajá (en hebreo: הֲלָכָה) es el cuerpo colectivo de reglas religiosas judías, extraídas de la Torá Escrita y Oral. Incluye los 613 mitzvot ("mandamientos"), la subsecuente ley rabínica y talmúdica, y las costumbres y tradiciones compiladas en el Shulján Aruj ("La Mesa Servida", pero más comúnmente conocido como "El Código de Ley Judía"). Tradicionalmente, el judaísmo no distingue en sus leyes entre la vida religiosa y la no-religiosa; la tradición judía religiosa no distingue claramente entre las identidades religiosas nacionales, raciales o étnicas. La Halajá guía no solo las creencias y las prácticas religiosas, sinó los numerosos aspectos de la vida cotidiana. La Halajá es a menudo traducida como "La Ley Judía", cuando una traducción más literal sería "la forma de comportarse" o "la forma de caminar ". La palabra deriva de la raíz que significa "comportarse" (también "ir" o "caminar"). Históricamente, en la diáspora judía, la Halajá ha servido a muchas comunidades judías como una vía legal obligatoria, tanto civil como religiosa, dado que no hay diferencia en el judaísmo rabínico. Desde la Ilustración, la y la Haskalá, muchos han llegado a ver la Halajá como menos vinculante en la vida cotidiana, dado que depende de la interpretación rabínica, en contraposición a las palabras puras escritas registradas en la Biblia hebrea. Bajo la ley israelí contemporánea, sin embargo, algunas áreas de la ley que concierne a la familia y al estatus personal, están bajo la autoridad de las Cortes Rabínicas, por lo tanto, son tratadas de acuerdo a la Halajá. Algunas diferencias en la misma Halajá son encontradas entre los judíos Asquenazíes, Mizrajíes, Sefardíes, Yemeníes o de otros tipos, que históricamente han vivido en comunidades aisladas, como en Etiopía, reflejando la diversidad histórica y geográfica de las diferentes comunidades judías de la Diáspora.
rdf:langString
Die Halacha (am Ende [-ˈχaː] gesprochen; hebräisch הלכה; abgeleitet vom Verb הלך halach: „gehen“, „wandeln“) ist der rechtliche Teil der Überlieferung des Judentums, im Unterschied zur Aggada. Die Halacha umfasst die 613 Mizwot (Gebote), deren spätere Auslegung im Talmud und rabbinischen Gesetz sowie die Bräuche und Traditionen, die im Schulchan Aruch zusammengefasst wurden, enthält darüber hinaus aber auch allgemeine Rechtsgrundsätze. Von den 613 Mizwot sind 365 hebräisch שס´ה Schessah, deutsch ‚Verbote‘ und 248 hebräisch רמ´ח Remach, deutsch ‚Gebote‘. Die Texte der Halacha sind in Werken wie der Mischna (2. Jahrhundert), dem Babylonischen und Jerusalemer Talmud (5. und 6. Jahrhundert) oder in den späteren Kommentarwerken, so etwa in der Mischne Tora des Rechtsgelehrten und Philosophen Maimonides (12. Jahrhundert) gesammelt worden.
rdf:langString
Halakha (/hɑːˈlɔːxə/; Hebrew: הֲלָכָה, Sephardic: [halaˈχa]), also transliterated as halacha, halakhah, and halocho (Ashkenazic: [haˈloχo]), is the collective body of Jewish religious laws which is derived from the written and Oral Torah. Halakha is based on biblical commandments (mitzvot), subsequent Talmudic and rabbinic laws, and the customs and traditions which were compiled in the many books such as the Shulchan Aruch. Halakha is often translated as "Jewish law", although a more literal translation of it might be "the way to behave" or "the way of walking". The word is derived from the root which means "to behave" (also "to go" or "to walk"). Halakha not only guides religious practices and beliefs, it also guides numerous aspects of day-to-day life. Historically, in the Jewish diaspora, halakha served many Jewish communities as an enforceable avenue of law – both civil and religious, since no differentiation of them exists in classical Judaism. Since the Jewish Enlightenment (Haskalah) and Jewish emancipation, some have come to view the halakha as less binding in day-to-day life, because it relies on rabbinic interpretation, as opposed to the authoritative, canonical text which is recorded in the Hebrew Bible. Under contemporary Israeli law, certain areas of Israeli family and personal status law are under the authority of the rabbinic courts, so they are treated according to halakha. Some differences in halakha are found among Ashkenazi Jews, Mizrahi Jews, Sephardi Jews, Yemenite, Ethiopian and other Jewish communities which historically lived in isolation.
rdf:langString
Halakha (hebreeraz: הֲלָכָה, sefardieraz halaˈχa ahoskatua, eusk: 'bide zuzenetik ibili', pluralez halakhot) lege judua izenekoaren corpusa da, hau da juduen eguneroko bizitza zuzentzen duten epai eta , lege talmudiko eta errabinikoak eta ohiturak biltzen dituen bilduma. Juduek Sanedrin eta epaile gorenak desagertu zirenetik hierarkia batua ez dutenez, praktikan, errabinoen iritziek Halakha irauli dute. Gainera, judu askenazi, mizrahi, sefardi, yemendar eta Etiopiakoek desadostasunak dituzte Halakhari buruz. Askenaziek judaismo erreformista, judaismo kontserbadore eta sortu zituzten interpretazioa zela eta. Judu ortodoxoek ez dute eguneroko bizitza eta bizitza erlijiosoaren arteko aldeak ikusten eta identitate erlijioso, nazional, arrazko eta etnikoa nahasten dituzte.
rdf:langString
Halakha (bahasa Ibrani: הֲלָכָה) (Sefardim: [halaˈχa]; juga dialihaksarakan Halocho (Ashkenazi: [haˈloχo], atau Halacha) adalah suatu istilah untuk kumpulan hukum agama orang Yahudi, termasuk hukum yang tertulis dalam Alkitab Ibrani (yaitu 613 mitzvot) dan hukum Talmud maupun hukum rabbinik yang ditetapkan kemudian, serta sejumlah adat dan tradisi. Yudaisme tidak membedakan hukum-hukumnya dalam hal hidup beragama maupun di luar kehidupan agama. Tradisi keagamaan Yahudi tidak membedakan secara jelas antara identitas agama, nasional ras, atau etnis. Halakha tidak hanya mengatur praktik-praktik dan keyakinan agama, tetapi juga berbagai aspek dari kehidupan sehari-hari. Halakha sering diterjemahkan sebagai "Hukum Yahudi", meskipun terjemahan yang lebih harfiah adalah "jalur" atau "jalanan". Kata ini berasal dari akar kata Semitik yang bermakna "pergi" atau "berjalan". Dalam sejarahnya di diaspora, Halakha dijadikan oleh banyak komunitas Yahudi sebagai hukum sipil dan agama. Sejak Zaman Pencerahan, emansipasi, dan haskalah dalam era modern, orang Yahudi terikat pada Halakha hanya atas kemauan sukarela. Di bawah hukum Israel sekarang, hukum status keluarga dan pribadi Israel tertentu berada di bawah otoritas pengadilan rabinik dan karenanya diperlakukan menurut Halakha. Beberapa perbedaan di dalam Halakha itu sendiri ditemukan di antara komunitas Yahudi Ashkenazi, Mizrahi, Sefardim, dan orang Yahudi Yaman, yang merupakan cerminan keragaman sejarah dan geografis berbagai komunitas Yahudi dalam Diaspora.
rdf:langString
La Halakha (hébreu : הלכה « Voie », Halokhe selon la prononciation ashkénaze, plur. halakhot) regroupe l’ensemble des prescriptions, coutumes et traditions collectivement dénommées « Loi juive ». Essentiellement fondée sur la Bible hébraïque et, dans le judaïsme rabbinique, sur le Talmud, la Halakha guide la vie rituelle ou les croyances de ceux qui la suivent et les nombreux aspects de leur vie quotidienne. Basée sur les acquis des générations précédentes et les discussions et débats portant sur les problèmes de la génération présente, elle connaît de nombreuses variantes entre les diverses communautés et factions juives, du fait de leur dispersion dans le temps et l’espace. Elle est, jusqu’à l’ère moderne, le pilier et ciment de nombreuses communautés juives, qui sont régies par ses règles civiles et religieuses. Avec l’avènement de la Haskala et de l’émancipation des Juifs, ceux-ci se retrouvent citoyens de pays pratiquant la « séparation de l'Église et de l'État », et elle devient pour beaucoup « facultative ». De nouveaux courants émergent qui s’écartent du modèle traditionnel, renommé orthodoxe, pour proposer des alternatives plus souples et moins fidèles aux sources, tandis que les courants demeurés observants campent sur les lois en vigueur jusque-là voire ne tolèrent plus le moindre changement ou nouveauté. L’État moderne d'Israël, en sa qualité d'« État juif », se fonde partiellement sur la Halakha orthodoxe pour quelques domaines de statuts familiaux et personnels, notamment les lois sur le mariage et le divorce.
rdf:langString
할라카(Halakha, 히브리어: הֲלָכָה)는 성경법 (613 계명)과 탈무드, , 관습과 전통을 포함한 유대교의 종교법이다. 유대법이라고도 한다. 유대교의 종교 전통은 종교, 국가, 인종, 민족적 실체에 대한 명확한 구별은 하지 않는다. 그러나 할라카는 종교적 실천과 믿음뿐 아니라 수많은 측면의 일상 생활을 안내한다.
rdf:langString
Halakhah (in ebraico הלכה) — traslitterato anche con Halakha, Halakhà, Halacha, o Halocho; plurale halakhot — è la tradizione "normativa" religiosa dell'Ebraismo, codificata in un corpo di Scritture e include la legge biblica (le 613 mitzvòt) e successive leggi talmudiche e rabbiniche, come anche tradizioni e usanze.
rdf:langString
De halacha (Hebreeuws: הלכה) of haloche (Nederlands-Jiddisch) is het totaal van goddelijke en rabbijnse wetgeving die gefundeerd is in de Thora en opgetekend in de Rabbijnse literatuur vanaf de 4e eeuw voor Christus. Het Hebreeuwse woord halacha is afgeleid van de woordstam van lopen of gaan, halach, waarmee wordt gesuggereerd dat dit de weg is die joden dienen te belopen of begaan. Het bijvoeglijk naamwoord van halacha, halachisch, betekent volgens de (rabbijnse) joodse wet, letterlijke vertaling "het pad" of "de manier van lopen". Het wordt gebruikt om aan te duiden of iets in overeenstemming is (halachisch toegestaan) of strijdig is (halachisch verboden) met de leerregels uit de Thora, de Talmoed of latere rabbijnse wetsopvattingen. Daarnaast markeert het de grens tussen traditioneel jodendom en alles wat daar buiten ligt; wat halachisch-joods is, is rechtstreeks herleidbaar via het rabbijnse jodendom tot het door God geuite woord van de Thora. Wat niet halachisch-joods is, mist die aansluiting op de grondslag en staat daarmee buiten het traditionele jodendom. Het fundament van de joodse wet en traditie (halacha) is de Thora, de vijf boeken van Mozes. Volgens de rabbijnse traditie zijn er 613 verplichtingen (=613 mitswot) in de Thora. Niet alle 613 zijn steeds voor iedereen, altijd en op iedere plek van toepassing. Sommige van deze wetten zijn alleen van toepassing op mannen, andere alleen op vrouwen, sommige alleen op priesters (kohaniem) of op leden van de stam van Levi, op personen die de agrarische producten van het Land van Israël behandelen (verbouwen, eten, etc.), etc. Vele wetten waren slechts relevant toen de joodse Tempel nog bestond. Minder dan 300 van deze geboden zijn vandaag nog toepasselijk. Hoewel er Joodse groepen zijn ontstaan die zich alleen op de geschreven tekst van de Thora baseerden (met name de Sadduceeërs, Beta Israël en de Karaïeten), volgden de meeste joden wat bekendstaat als de mondelinge wet.
rdf:langString
ハラーハー、ハラハー（halakhah, הֲלָכָה hălākhāh）は、ヘブライ語の概念用語で、ユダヤ法（Jewish law）とも呼ばれる。次の意味で使用される。 1.
* ラビ達の承認したユダヤ法 2.
* ユダヤ教の法規的な側面の総称 3.
* ラビ文献において、（聖書の注解や格言を通して教訓的なものを引き出したり、聖書に書かれていない物語、様々な逸話などの類）との対象として用いる用語。 例えば、タルムードの大部分を占めているのはハラーハーである。ハラーハーはヘブライ聖書に書かれておらず、トーラー・シェベアル＝ペ、タルムード、その注釈書（ハラーハー文学/文献）の中に入っている。
rdf:langString
Halacha (hebr. הלכה „droga, zachowanie”) – w judaizmie autentyczna i autorytatywna wykładnia Prawa Mojżeszowego (Tory), ukazująca jak stosować Prawo do konkretnych sytuacji życiowych. Tą nazwą określa się cały zbiór przykazań religijnych stanowiący jedną z trzech głównych gałęzi żydowskiej ustnej tradycji – dawniej używano do niego liczby mnogiej halachot – bądź poszczególną wybraną interpretację lub opinię któregoś z rabinów, uznaną za obowiązującą dla danej praktyki. W Talmudzie można spotkać wyrażenie, że halachą jest opinia rabina N., co znaczy, że opinia tego rabina na dany temat jest rozstrzygająca. Halacha jest formą midraszu. Podstawowym zbiorem halachicznych rozstrzygnięć prawnych jest Miszna, istniejąca w formie pisanej od II w. n.e. Znajdujemy je także w Tosefcie – w części zawierającej midrasze halachiczne – oraz w Talmudzie. Tradycja halachiczna jest w religijnej społeczności judaizmu stale tworzona. Późniejsze kodyfikacje można znaleźć m.in. w Szulchan Aruch i responsach rabinicznych oraz w lokalnych tradycjach. Halacha dotyczy przepisów kultowo-liturgicznych, pokarmowych dotyczącej koszerności (kaszrut) i różnych aspektów życia codziennego, obowiązujących Żydów ortodoksyjnych. Tradycyjnie mówi się o 613 przykazaniach (micwot), na które składa się 248 nakazów i 365 zakazów. Judaizm reformowany i judaizm humanistyczny traktują halachę jako bardzo ważny element swych tradycji. Jednocześnie jednak poddają ją współczesnej krytyce. Traktują ją raczej jako wskazówkę, a nie ostateczny autorytet. Dotyczy to przepisów koszerności, etyki seksualnej itd.
rdf:langString
Halacha är det hebreiska namnet på de delar av Talmud som utgör den samlade judiska lagen. All judisk lag kan härledas till den skriftliga respektive den muntliga lagen. Den skriftliga lagen utgörs av den hebreiska bibeln, Tanach. Den muntliga lagen är sådan lag som enligt traditionen också gavs till Moses på berget Sinai, men som inte skrevs ned. Denna lag fördes sedan muntligen vidare fram till exilen i Babylon, där den riskerade att gå förlorad och därför skrevs ned (för mer information kring detta se Talmud).
rdf:langString
Halachá (הֲלָכָה; romaniz.: ălāḵā) ( /həˈlʌχə/) ( /həˈlɑːˈχɑː/) ou Halakah; Halachah (Halachá); Halacha (Halaca), no hebraico Sefardita ( /hɑlɑˈxɔt/); hebraico Asquenazi ( /hɑlɔˈxoʊs/) ou no plural (Halakot ou Halachot; Halacot; Halachots ou Halacas) é um substantivo derivado do radical Halak (הָלַך; romaniz.: álac - ir, andar), é conhecida por Lei judaica (mas, em uma tradução mais literal tem o significado de caminho). Na Torá, a vida boa é frequentemente mencionada como a maneira pela qual o Homem deve "ir", por exemplo Êxodo 18:20–'mostra-lhes o caminho para onde devem ir e a obra que devem fazer'. Num sentido específico a palavra álacá é empregada, em contraposição à aggadá (material não legal da literatura rabbínica), sendo assim referente a orientação, hábito, costume, modo de agir; práticas (que engloba o pessoal, social, nacional, relações exteriores e todas as observâncias) do judaísmo. Originalmente esse termo era empregado em uma decisão (lei), em particular num dado exemplo como na expressão "no Sinai" (halakhah le-mshá mi-sinai*). Com o uso continuo dessa referência o termo Halacá tornou-se genérico para todo o sistema legal de leis e observâncias no judaísmo. Às vezes é empregada pelos rabinos como "tradição", como por exemplo, quando diziam: "se isso é halacá (ou seja, tradição) nós acataremos, mas se for um din (ou seja, argumento) questionaremos." Uma apresentação ordenada, tópica da tradição rabínica aparece na Mishná Torá (Repetição da lei) por Maimônides (também conhecido como o rabino Moshe ben Maimon, ou Rambam, 1135 - 1204). E o guia essencial para os mandamentos a serem seguidos na vida diária é o Shulkhan Arukh (Mesa preparada) por Yosef Karo (1488 - 1575). Nas obras modernas também ocorre o termo "midrash halacá", cobrindo interpretações, discussões e controvérsias relacionadas com a parte legal do Escrituras.
rdf:langString
哈拉卡（希伯來語：הלכה，halakhah，Halacha，Halocho，中文又译作哈拉哈），是犹太教口传律法的统称。其内容包括所有《米示拿》与《革马拉》裡的律法、规章，以及与它们相关的一切判例与参考意见。 《妥拉》的诫命形成了《哈拉卡》的基础，是犹太人必须遵循的道德与礼仪律令，也象征着“应当遵循”的行为标准。 从古至今，《妥拉》律法透过《米示拿》、《》、《》、《》、《》与《答问集》等经典文献不断地被修正、延伸、扩充，甚至被限缩。这一系列的律法文献借由案例法的诠释与演进来发展《哈拉卡》。
rdf:langString
Галаха́, Алаха́ или Халаха (ивр. הֲלָכָה, ашкеназ. ало́хо или гало́хо) — традиционное иудейское право, совокупность законов и установлений иудаизма, регламентирующих религиозную, семейную и общественную жизнь верующих евреев. В более узком смысле — совокупность законов, содержащихся в Торе, Талмуде и в более поздней раввинистической литературе, по которым еврей должен себя вести, а также каждый из этих законов (мн. ч. галахот или халахот) в отдельности. Галахист — изучающий галаху — законодательную часть Талмуда; в отличие от агадиста, изучающего другую часть — агаду.
rdf:langString
Галаха (євр. הֲלָכָה, можливі варіанти: Алаха, Халаха) — збірна назва нормативної частини, законодавства юдаїзму, що регламентує практичні дії єврея. Суть галахи, що перекладається як «шлях, по якому йдуть», полягає у правильному дотриманні заповідей у будь-якій ситуації за будь-яких умов. Вона формує поведінку людини і визначає етичні обов'язки і релігійні дії. Для галахи важливі всі сторони життя людей і їхніх відносин один до одного і до Бога. Тому вона крім регулювання релігійного життя у вузькому сенсі цього поняття, охоплює також сферу моралі й етики, цивільного і карного права.
xsd:nonNegativeInteger
59060
