Hagen Kleinert
http://dbpedia.org/resource/Hagen_Kleinert an entity of type: Thing
Ο Χάγκεν Κλάινερτ (γεννημένος στις 15 Ιουνίου 1941 στο Φέστενμπεργκ της Γερμανίας, τώρα Twardogóra, Πολωνία) είναι καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Γερμανίας (από το 1968), επίτιμος διδάκτωρ στο Δυτικό Πανεπιστήμιο της Τιμισοάρας, (Timişoara), και στο Κιργκιζικό-Ρωσικό Σλαβικό Πανεπιστήμιο, (Bishkek). Είναι επίσηςεπίτιμο μέλοςRussian Academy of Creative Endeavors. Για τις συνεισφορές στην φυσική στοιχειωδών σωματιδίων και στερεάς κατάστασης απονεμήθηκε το 2008 το βραβείο Μαξ Μπορν με μετάλλιο.Με την συνεισφορά του στην δημοσίευση προς τιμήν της 100ής επετείου από την γέννηση του Λεβ Λαντάου βραβεύτηκε το 2008 με το μετάλλιο Μαγιοράνα.
rdf:langString
Hagen Michael Kleinert (* 15. Juni 1941 in Festenberg) ist ein deutscher Physiker und Professor für theoretische Physik an der Freien Universität Berlin.
rdf:langString
Hagen Kleinert (born 15 June 1941) is professor of theoretical physics at the Free University of Berlin, Germany (since 1968),Honorary Doctor at theWest University of Timișoara, andat theKyrgyz-Russian Slavic Universityin Bishkek. He is alsoHonorary Member of theRussian Academy of Creative Endeavors. For his contributions to particle and solid state physics he was awarded the Max Born Prize 2008 with Medal.His contribution to the memorial volume celebrating the 100th birthday of Lev Davidovich Landau earned him the Majorana Prize 2008 with Medal. He is married to Dr. Annemarie Kleinert since 1974 with whom he has a son Michael Kleinert.
rdf:langString
Hagen Kleinert, né le 15 juin 1941 à Festenberg (aujourd'hui Twardogóra) en Silésie, est professeur de physique théorique à l'université libre de Berlin (Allemagne), et membre honoraire de l'Académie de créativité à Moscou. Il a reçu en 2008 le prix Max Born avec médaille, et leprix Majorana avec médaille (le dernier pour sa contributionau volume memorial fêtant le centenaire de l'anniversaire de Lev Davidovich Landau). Il a été honoré de doctorats par plusieurs universités.
rdf:langString
ハーゲン・クライネルト（Hagen Kleinert, 1941年 - ）は、ドイツの理論物理学者。ベルリン自由大学・教授。理論物理学に関する370本の論文と5冊の著書を刊行している。マックス・ボルン・メダル、2008年。理学博士。夫人は歴史学研究者のアンネマリー・クライネルト。
rdf:langString
Hagen Kleinert (Festenberg, Silésia, hoje Twardogóra, Polónia, 15 de junho de 1941) é um físico teórico alemão. Kleinert, que é autor de mais de 360 publicações em revistas científicas, recebeu em 2008 o Prêmio Max Born. Kleinert estudou física entre 1960 e 1963 na Universidade de Hanôver e continuou os seus estudos em diversas universidades nos Estados Unidos. Em 1967 concluiu o doutorado na Universidade do Colorado. Desde 1969 é professor na Universidade Livre de Berlim.
rdf:langString
哈根·克莱纳特（德語：Hagen Kleinert, 1941年6月15日－），德国柏林自由大学理论物理学教授（自1968年），俄罗斯科学院荣誉院士。克莱纳特教授因其在粒子物理和固体物理方面的贡献被授予2008年奖章。他对于列夫·朗道百年诞辰纪念文集的贡献为他赢得了2008年奖章。
rdf:langString
هاجن كلاينرت (بالألمانية: Hagen Kleinert) أستاذ الفيزياء النظرية في جامعة برلين الحرة بألمانيا الإتحادية (منذ عام 1968). وهو أستاذ فخري في الجامعة القيرغيزية الروسية السلافية, وعضو فخري في [الأكاديمية الروسية للرواد المبتكرين]. وقد منح جائزة وميدالية ماكس بورن لعام 2008 من أجل مساهماته في مجال فيزياء الحالة الصلبة . وتوصل كلاينرت من خلال أيضا إلى الأصل; الذي يرجع اليه جبر متبقيات ريجيه المقرح من قبل نيكولا كابيبي، ول. هورفيتس، ويوفال نويمان (انظرصفحة 232 من ). بالتعاون مع ك. ماكيي تمكن كلاينارت في توضيح تركيب الأيكوزاهيدرال (مجموعة لها درجة ستينية من التدويرات المتناسقة) لأشباه البللورات.
rdf:langString
Hagen Michael Kleinert (* 15. června 1941, ) je německý fyzik, profesor teoretické fyziky na FU v Berlíně. Kleinert jekromě jiného, čestným profesorem na Kyrgyzijsko-Ruské Slovanské Universitě, a čestným členem Ruské akademie věd.Za svůj příspěvek ve fyzice částic a ve fyzice pevných látek mu byla roku 2008 udělena [1] s medailí. Ještě jako mladý profesor navštívil Kleinert v roce 1972 Caltech, kde bylsilně ovlivněn významným americkým fyzikem Richardem Feynmanem. Byla to pravděpodobně tato zkušenostkterá mu později pomohla úspěšně použít Feynmanův k řešení vodíkového atomu.
rdf:langString
Hagen Kleinert (Festenberg, 5-a de junio 1941) estas germana fizikisto. Profesoro de teoria fiziko ĉe la Libera Universitato de Berlino ekde 1968, Honora Membro de la Rusa Akademio por Krea Engaĝo, kaj honora profesoro de la Kyrgyz-Rusa Slava Universitato. Pro siaj kontribuaĵoj al la studado de la fiziko de elementaj partikloj kaj de kondensita materio li ricevis la Max Born Premion 2008 kun koncerna medalo. Li eldonigis pli ol 370 verkojn pri la fiziko de elementaj partikloj, de nukleoj, de solida stato, de likvaj kristaloj, de biomembranoj, de mikroemulsioj, kaj de polimeroj. Li evoluigis plurajn matemetikajn teknikojn kiujn oni aplikis al fiziko kaj al financaj merkatoj (t.n. ekonomiofiziko). Li verkis plurajn librojn pri teoria fiziko. Lia plej konata libro “Integraloj laŭ difinitaj vo
rdf:langString
Hagen Kleinert es un profesor de Física Teórica en la Universidad Libre de Berlín y miembro Honorario de la Academia Rusa de Creatividad. Es Doctor honoris causa en varias Universidades. Por sus contribuciones a la Física de Partículas Elementales y de la Materia Condensada le ha sido concedida la Medalla Max Born, en 2008. Su artículo en el libro a la celebración de los Cien Añosdel Nacimiento de Lev Davidovich Landau le merecióel Premio Majorana 2009. Usando la Teoría de Campos Cuánticos de Quarks, encontró el origen del álgebra de residuos de Reggepredicha por N. Cabibbo, L. Horwitz, y .
rdf:langString
Hagen Michael Kleinert (Germania, 5 giugno 1941) è un fisico tedesco.Professore di fisica teorica alla Libera Università di Berlino dal 1968, Membro Onorario della Accademia Russa per l'Impegno Creativo, Professore e dottore onorario della Krygyz-Russian Slavic University, e Dottore onorario alla di Timișoara, Romania.Per i suoi contributi allo studio della fisica delle particelle elementari e della materia condensata ha ricevuto il 2008 con relativa medaglia. Il suo contributo al libro celebrativo del centesimo compleanno di Lev Davidovich Landau gli ha fatto conferire il Premio Majorana 2008 con relativa medaglia.
rdf:langString
Hagen Michael Kleinert (Twardogóra (Silezië), 15 juni 1941) is Professor in de Theoretische Fysica aan de Vrije Universiteit van Berlijn sinds 1968. Hij heeft het eredoctoraat mogen ontvangen van verschillende universiteiten en is Erelid van de Russische Academy of Creative Endeavors. Voor zijn bijdragen aan de deeltjesfysica en de fysica van vaste stoffen werd hem in 2008 de Max Born-Prijs toegekend en in datzelfde jaar ontving hij voor zijn bijdrage aan het Volume ter ere van de 100ste verjaardag van Lev Davidovich Landaude Majorana Prijs 2008.
rdf:langString
Hagen Kleinert (ur. 15 czerwca 1941 w Twardogórze) – profesor fizyki teoretycznej Wolnego Uniwersytetu w Berlinie (Niemcy), profesor honorowy Uniwersytetu Kirgisko–Rosyjskiego (Słowiańskiego) w Biszkeku (Kirgistan), członek honorowy Rosyjskiej Akademii Wspierania Twórczości. Laureat Medalu Maxa Borna w 2008 za wkład w rozwój fizyki cząstek elementarnych i fizyki ciała stałego.
rdf:langString
Хаген Михаэль Кляйнерт, (15 июня 1941, Фестенберг (ныне Твардогура), Польша) — физик-теоретик, профессор Свободного университета Берлина, почётный член Архивная копия от 16 июля 2011 на Wayback Machine Международной Академии Творчества (с 2001), лауреат премии им. Макса Борна Архивная копия от 11 июня 2020 на Wayback Machine (2008).
rdf:langString
rdf:langString
هاغين كلاينيرت
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Χάγκεν Κλάινερτ
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
ハーゲン・クライネルト
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Кляйнерт, Хаген
rdf:langString
哈根·克莱纳特
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
Hagen Kleinert
rdf:langString
xsd:date
1941-06-15
xsd:integer
1214030
xsd:integer
1109791214
xsd:date
1941-06-15
rdf:langString
Photo taken in 2006
rdf:langString
Theoretical physics
rdf:langString
هاجن كلاينرت (بالألمانية: Hagen Kleinert) أستاذ الفيزياء النظرية في جامعة برلين الحرة بألمانيا الإتحادية (منذ عام 1968). وهو أستاذ فخري في الجامعة القيرغيزية الروسية السلافية, وعضو فخري في [الأكاديمية الروسية للرواد المبتكرين]. وقد منح جائزة وميدالية ماكس بورن لعام 2008 من أجل مساهماته في مجال فيزياء الحالة الصلبة . كلاينرت نشر ما يربو عن 370 (ثلاثمائة وسبعون) ورقة علمية في الفيزياء الرياضية والفيزياء النووية وفيزياء الحالة الصلبة وفيزياء البللورات السائلة وفيزياء الأغشية الحيوية وفيزياء المستحلبات المايكروية وفيزياء البوليميرات وأخيرا في نظرية الأسواق المالية. وقد ألف عددا من الكتب في الفيزياء النظرية. نشرت منذ سنة 1990 أشهرها كتاب «تكاملات المسار في ميكانيك الكم، والإحصاء، وفيزياء البوليميرات والأسواق المالية». الطبعتان الأخيرتان تضمتا فصولا إضافية في تطبيق تكاملات المسار في الأسواق المالية. وقد لاقى هذا الكتاب العديد من المراجعات الرصينة;. بعد أن أنهى كلاينرت عامه الدراسي الأول في جامعة هانوفر وفي معهد جورجيا للتكنولوجيا تلفي علومه في مجال النسبية العامة على يد جورج جاموف، أحد الآباء المؤسسين لنظرية الانفجار العظيم. وقد زار كلاينرت عندما كان لايزال أستاذا شابا معهد كالتيك وقد حظي هناك باهتمام الفيزيائي الأمريكي الشهير ريتشارد فاينمان. اكتشف كلاينرت طريقة استخدام تكاملات المسار التي ابتدعها في حل تكامل المسار لذرة الهيدروجين. قاد هذا الاكتشاف إلى مدى واسع من التطبيقات لتكاملات المسار. لاحقاٌٌ تعاون ''كلاينرت مع فاينمان في تأليف ونشر عدد من آخر ما نشره فاينمان قبيل وفاته;. وقد قادت كل هذه الجهود العلمية الرائدة إلى التوصل إلى طريقة رياضية لتحويل متسلسلات القوى الأسية الضعيفة الترابط المتشتته إلى متسلسلات قوى أسية لكنهت قوية الترابط ومتجمعه. يطلق على هذا اسم نظرية الاضطرابات المتغيرة. وقد أدى هذا إلى ما أصبح حاليا يعرف بالنظرية الأدق لدراسة الأسس الحرجة المرافقة لتحول الطوري كما لوحظ في التحولات في سائل الهيليوم الفائق في تجربة أجريت على متن قمر اصطناعي;. وتوصل كلاينرت من خلال أيضا إلى الأصل; الذي يرجع اليه جبر متبقيات ريجيه المقرح من قبل نيكولا كابيبي، ول. هورفيتس، ويوفال نويمان (انظرصفحة 232 من ). بالتعاون مع ك. ماكيي تمكن كلاينارت في توضيح تركيب الأيكوزاهيدرال (مجموعة لها درجة ستينية من التدويرات المتناسقة) لأشباه البللورات. اكتشف كلاينرت عام 1982 النقطة الثلاثية في مخطط التحولات الطورية بين النوعين الأول والثاني لأشباه الموصلات، حيث تنقلب درجة التحول الطوري بين الأولى والثانية. هذا الاكتشاف تم تأكيده في عام 2002 من خلال محاكاة حاسوبية تستعمل تقنيه . النظرية المعتمدة على نظرية المجال الغير منتظم والتي طورها كلاينرت في كتبه عن في المادة المكثفة (المجالات المعايرة يقصد بها في الفيزياء المجالات الجاجية أي التي لا تتغير عند تحويل تناسقها إما محليا أو شموليا) يتم وصف الخواص الإحصائية، الدوامات المتذبذبة أو الخطوط المعيبة كإثارات أولية تكون تكاملاتها الفاينمانية صورا لخطوط. نظرية المجال الغير منتظم هي النسخة التوأم من نظرية المجال الغير منتظم التي اقترحها للتحولات الطورية. في مدرسة إيريتشه الصيفية في عام 1978 اقترح كلاينارت وجود تناظر فائق مكسور في . وقد تم بالفعل البرهنة على وجودها لاحقا. نظريته عن التجميعية وعن عملية هدرنة النظريات الكواركية كانتا رائدتين لعدد كبير جدا من التطورات التي طرأت على نظرية المادة المكثفة والفيزياء النووية. عام 1986 أدخل كلاينارت; تدعيما على نظرية الأوتار، والتي عادة ما تمتلك وترا وحيدا. من خلال هذه الطريقة تم الحصول على تطوير فائق للخواص الفيزيائية للأوتار. ولأن الفيزيائي الروسي الشهير اقترح مستقلا نفس هذا التطوير أصبحت تعرف هذه النظرية باسم أوتار كلاينارت بولياكوف. بالتعاون مع أ. تشيرفياكوف طور كلاينارت نظرية التوزيعات من الأبعاد الخطية إلى أشباه مجموعات بواسطة تعريف مضروباتها فقط (في النظرية الرياضية، فقط التركيبات الخطية هي التي تعرف). وقد أصبح هذا التطوير ممكنا بواسطة المتطلبات الفيزيائية التي تجعل من التكاملات الخطية غير متأثرة بتغيير المحاور; هذه الخاصية مهمة وضرورية لمساواة الصور التكاملية الخطية بنظرية شرودنجر. كمقابل لنظرية الأوتار استخدم كلاينارت محاكاة كاملة بين الهندسة الغير إقليدية وهندسة البللورات المعيبة من أجل تركيب نموذج للكون يطلق عليه اسم البللورة الكونية أو بللورة بلانك وكلاينارت والتي لها أبعاد بلانكية. وهي نظرية مختلفة تماما عن نظرية الأوتار. في هذا النموذج تولد المادة عيوبا في الزمان والأبعاد المكانية. هذه العيوب هي المسئولة عن توليد الانحناءات وعن كل التاثيرات التي تصفها نظرية النسبية العامة. اسم هذه النظرية مستوحى من الفنانة الإيطالية لاورا بيسي لتحويل الزجاج إلى هياكل تعرف بالعوالم البللورية. (انظر إلى النهاية اليسري لهذه الصفحة). كلاينرت هو عضو في مشروع كلية الدولية للفيزياء الكونية النسبية (IRAP) والذي تكون شبكة دولية من العلماء العاملين في مجال الفيزياء الكونية. وكذلك كان كلاينرت مشاركا في الاتحاد الأوربي للعلوم وبالتحديد في مشروعه المعروف ب «علوم الكون المعملية».
rdf:langString
Hagen Michael Kleinert (* 15. června 1941, ) je německý fyzik, profesor teoretické fyziky na FU v Berlíně. Kleinert jekromě jiného, čestným profesorem na Kyrgyzijsko-Ruské Slovanské Universitě, a čestným členem Ruské akademie věd.Za svůj příspěvek ve fyzice částic a ve fyzice pevných látek mu byla roku 2008 udělena [1] s medailí. Kleinert je autorem mnoha vědeckých publikací (více než 370 článků) které se zabývajímatematickou fyzikou, fyzikouelementárních částic, atomovou fyzikou,fyzikou pevných látek, tekutými krystaly, biomembránami,, polymery, a teorií finančních trhů.Je také autorem několika knih z teoretické fyziky. Nejznámější z nich je učebnice- Path Integrals in Quantum Mechanics, Statistics, Polymer Physics, and Financial Market - která se od roku 1990 dočkala jižčtvrté edice a obdržela velmi pozitivní kritiku. Ještě jako mladý profesor navštívil Kleinert v roce 1972 Caltech, kde bylsilně ovlivněn významným americkým fyzikem Richardem Feynmanem. Byla to pravděpodobně tato zkušenostkterá mu později pomohla úspěšně použít Feynmanův k řešení vodíkového atomu. Tento výsledek také značně rozšířil aplikační oblast Feynmanovy metody.Později Kleinert spolupracoval s Feynmanem na jednom z jeho posledních článků.Uvedená spolupráce vedla k rozpracování matematického postupu který umožňuje převést divergentní ("weak-coupling")mocninné řady na konvergentní ("strong-coupling") mocninné řady. Tato, tak zvaná je v současné době nejpřesnější teorií na výpočet kritických exponentůkteré jsou pozorovány v blízkosti druhého řádu. Úspěšnost této metodybyla experimentálně potvrzena pro supratekuté hélium v družicových experimentech. V rámci kvantové teorie kvarků nalezl původ algebry Reggeho residuí předpovězenéN. Cabibbem, L. Horwitzem aY. Ne'emanem(p.232 in). Společně s K. Maki objasnil strukturu u kvasikrystalů. V roce 1982 předpověděl pro supravodiče tříkritický bod ve fázovém diagramumezi supravodiči typu-I a typu-II.Tato předpověď byla v roce 2002 nepřímo potvrzena prostřednictvímMonte Carlo simulací.Zmíněná teorie je založena na nové, tak zvané, ,kterou Kleinert rozpracoval ve své knize Gauge Fields in Condensed Matter (viz níže).V této teorii jsou statistické vlastnosti fluktuujících nebo popsány jako elementární excitaces pomocí kvantových polí. je duální verzí k navržené L.D. Landauem profázové přechody. Na letní škole v Erice konané v roce 1978 navrhl existenci "zlomené" supersymetriekterá by měla existovat v atomových jádrech, tato předpověď byla později experimentálně pozorována. Jeho teorie kolektivních kvantových polí a hadronizace kvarkových teorií slouží dnes jako teoretické prototypy, např. vpevných látkách nebo v jaderné ačásticové fyzice. V roce 1986 zavedlpojem tuhosti do teorie strun (ve strunové teorii se běžně předpokládá, že strunymají jenom napětí). Tímto způsobem značnězlepšil fyzikální vlastnosti strun. Protože podobné rozšíření bylo také nezávislenavrženo ruským fyzikem , je tento výsledek znám jakoPolyakovova-Kleinertova struna Archivováno 11. 6. 2020 na Wayback Machine.. Jako alternativu k strunové teorii, použil Kleinert kompletní fyzikální analogii mezi ne-Euklidovskou geometrií a geometrií krystalu s defekty. Tento krok mu umožnil navrhnout model vesmíru dnes známého jako nebo Planck-Kleinertův krystal který má, na vzdálenostech řádu Planckovy délky, zcela odlišné fyzikální vlastnosti než strunová teorie.V tomto modelu látka vytváří defekty v prostoročase, které ve svém důsledku generují křivost avšechny obvyklé efekty známé z teorie obecné relativity. Zmíněna teorie inspirovalaitalskou umělkyni Lauru Pesce k tvorběskleněné sochy s názvem "world crystal" (viz též spodní levý roh této stránky). Spolu s A. Chervyakovem zobecnil teoriidistribucí z lineárních prostorů nasemigrupy tím, že konsistentně zadefinoval součin distribucí (v obvyklé matematickéformulaci jsou definovány jenom lineární kombinace distribucí).Toto rozšíření bylo umožněno fyzikálním požadavkem, žedráhové integrály musí být invariantnívzhledem k libovolné transformaci souřadnic.Tato vlastnost je ve skutečnosti nezbytnák důkazu ekvivalence mezi dráhově-integrální formulací a Schrödingerovou teorií. Kleinert je ve fyzice stále aktivní. V současné době (2007) jestarším členem fakulty pro Mezinárodní PhD. projekt v Relativistické Astrofyzice(IRAP), která tvoří součástmezinárodní vědecké sítě pro astrofyziku ICRANet. Je také zakládájícím členem projektuKosmologie v Laboratoři.
rdf:langString
Ο Χάγκεν Κλάινερτ (γεννημένος στις 15 Ιουνίου 1941 στο Φέστενμπεργκ της Γερμανίας, τώρα Twardogóra, Πολωνία) είναι καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Γερμανίας (από το 1968), επίτιμος διδάκτωρ στο Δυτικό Πανεπιστήμιο της Τιμισοάρας, (Timişoara), και στο Κιργκιζικό-Ρωσικό Σλαβικό Πανεπιστήμιο, (Bishkek). Είναι επίσηςεπίτιμο μέλοςRussian Academy of Creative Endeavors. Για τις συνεισφορές στην φυσική στοιχειωδών σωματιδίων και στερεάς κατάστασης απονεμήθηκε το 2008 το βραβείο Μαξ Μπορν με μετάλλιο.Με την συνεισφορά του στην δημοσίευση προς τιμήν της 100ής επετείου από την γέννηση του Λεβ Λαντάου βραβεύτηκε το 2008 με το μετάλλιο Μαγιοράνα.
rdf:langString
Hagen Michael Kleinert (* 15. Juni 1941 in Festenberg) ist ein deutscher Physiker und Professor für theoretische Physik an der Freien Universität Berlin.
rdf:langString
Hagen Kleinert (Festenberg, 5-a de junio 1941) estas germana fizikisto. Profesoro de teoria fiziko ĉe la Libera Universitato de Berlino ekde 1968, Honora Membro de la Rusa Akademio por Krea Engaĝo, kaj honora profesoro de la Kyrgyz-Rusa Slava Universitato. Pro siaj kontribuaĵoj al la studado de la fiziko de elementaj partikloj kaj de kondensita materio li ricevis la Max Born Premion 2008 kun koncerna medalo. Li eldonigis pli ol 370 verkojn pri la fiziko de elementaj partikloj, de nukleoj, de solida stato, de likvaj kristaloj, de biomembranoj, de mikroemulsioj, kaj de polimeroj. Li evoluigis plurajn matemetikajn teknikojn kiujn oni aplikis al fiziko kaj al financaj merkatoj (t.n. ekonomiofiziko). Li verkis plurajn librojn pri teoria fiziko. Lia plej konata libro “Integraloj laŭ difinitaj vojoj en la kvantuma mekaniko, en statistiko, en la fiziko de polimeroj kaj en financaj merkatoj” eldoniĝis kvarfoje ekde 1990 kaj akiris entuziasmajn recenzojn. Pro lia kontribuo al la festa libro okaze de la jarcenta naskiĝtago de Lev Davidoviĉ Landaŭ oni aljuĝis al li la Premion Majorana 2009. En majo 2009 li iĝis profesoro kaj honora doktoro ĉe la West University (Okcidenta Universitato) de Timisoara en Romanio. BiografioHagen Kleinert studis kaj doktoriĝis en Boulder, Colorado, kaj tie inter 1965 kaj 1967 lernis la principojn de ĝenerala relativeco el George Gamow, unu el la fondintoj de la teorio de Big Bang. Li komencis aktivi en 1972 kiel juna profesoro gasto de la Kalifornia Instituto por Teknologio (CalTech), kie lin impresis la fame konata fizikisto Richard Feynman. De tiu li lernis la teknikon de la integraloj laŭ difinitaj vojoj, kiujn li kiel unua aplikis (kun sia post-universitata lernanto J. Duru) al la atomo de hidrogeno .Tiu ĉi verko ege etendis la aplik-kampon de la Feinman-aj teknikoj. Kleinert kunlaboris kun Feinman por unu el ties lastaj verkoj.La metodo kune eltrovita portis lastatempe al matematika metodo por ŝanĝo de diverĝaj potencoserioj kun malforta kuplo-koeficiento al konverĝaj serioj kun forta kuplo-koeficiento: temas pri la tiel nomata , kiu hodiaŭ estas la plej preciza teorio pri kritaj eksponentoj, konstatebla ĉe duarangaj termodinamikaj fazo-ŝanĝoj.La rezultojn konfirmis satelitaj eksperimentoj pri ŝanĝo al superfluida stato de heliumo. En la kampo de kvantuma teorio de la kvarkoj, li malkovris la kialon de la reziduoj en la algebro de kuplado de la Regge-trajektorioj,supozitaj de N. Cabibbo, L. Horwitz kaj Y. Ne'eman(p.232 in in). Kun E. Maki li klarigis la dudek-edran strukturon en la intera stato de la kvazaŭ-kristaloj. Pri la superkonduktantoj, en 1982 li antaŭvidis triopan kritan punkton en la faz-diagramo inter superkonduktantoj 1a-tipaj kaj 2a-tipaj, kie la 2a-ranga ŝanĝo iĝas 1a-ranga.Tiun antaŭvidon konfirmis en 2002 komputila simulado. Bazo de tiu teorio estas la teorio de la sen-ordo-kampoj, priskribita en la volumoj pri la gaŭgo-kampoj en la kondensita materio (citaĵo). Laŭ tiu ĉi teorio, la statistikaj ecoj de la vortic-linioj (aŭ linioj de la kristal-difektoj) estas priskribitaj kiel elementaj ekscitoj helpe de kampoj, kies lini-vojojn indikas la Feinman-diagramoj. La kvantuma teorio de la senordo-kampoj estas komplementa vidpunkto kompare kun la kvantuma teorio de la ordo-kampoj de Landau por la priskribo de la fazoŝanĝoj. En 1978, ĉe la somera lernejo de Erice (en Sicilio, Italujo), li proponis la ekziston de rompita super-simetrio en la atom-nukleoj, kiu poste estis eksperimente pruvita. Liaj teorioj pri la kvantumaj kolektivaj kampoj kaj pri la estigo de hadronoj ek de kvarkoj. Estas fundamentaj iloj por pluaj progresoj en la studado de kondensita materio, de nukleoj kaj de elementaj korpuskloj. En 1986 li enkondukis la teorion de rigideco de la kordoj kutime kontrolataj de tensio; tio permesis plurajn plibonigojn de la fizikaj ecoj de la kordoj. Ĉar simila teorio estis samtempe proponita de la rusa fizikisto A. Polyakov, oni parolas pri Polyakov-Kleinert kordoi Arkivigite je 2020-06-11 per la retarkivo Wayback Machine. Kun A. Cervyakov li etendis la teorion de la probablo-distribuode la linearaj spacoj al la duon-grupoj pere de unu-valora difino de iliaj produtoj (la tradicia matematiko akceptas nur la linearajn kombinojn). Tiu ampleksigo estis ebla obee al la fizika postulo, ke la laŭvoja integralo restas senŝanĝa sendepende de la koordinat-sistemo. Tio kuntrenas, ke la Schrödinger-a kvantumteorio kaj ĝia reesprimo per laŭvojaj integraloj estas samrezultaj. Kiel alternativon al la Teorio de kordoj, Kleinert utiligis la kompletan analogion inter la kaj la geometrio de ne-perfektaj kristaloj. Tiel li eltrovis modelon de universo, nomatan au kristalo de Planck-Kleinert Arkivigite je 2011-08-13 per la retarkivo Wayback Machine. Tiu modelo, je distancoj kompareblaj kun la , donas rezultojn malsamajn de tiuj de la Teorio de kordoj: laŭ ĝi, la materio kreas neregulaĵojn en la spaco-tempo, kaj tio naskas kurbecojn kaj ĉiujn aliajn ecojn de ĝenerala relativeco. Tiu teorio estis inspirfonto por la itala artistino Laura Pesce en la kreo de vitraj skulptaĵoj kun la titolo "kristala mondo". (hic) H. Kleinert estas senjora fakultat-membro de la Internacia Projekto por Doktoreco pri Astro-fiziko (IRAP), parto de la internacia reto pri astro-fiziko [1]. Li partoprenis ankaŭ en la projekto Cosmology in the Laboratory Arkivigite je 2007-12-01 per la retarkivo Wayback Machine de la European Science Foundation.
rdf:langString
Hagen Kleinert es un profesor de Física Teórica en la Universidad Libre de Berlín y miembro Honorario de la Academia Rusa de Creatividad. Es Doctor honoris causa en varias Universidades. Por sus contribuciones a la Física de Partículas Elementales y de la Materia Condensada le ha sido concedida la Medalla Max Born, en 2008. Su artículo en el libro a la celebración de los Cien Añosdel Nacimiento de Lev Davidovich Landau le merecióel Premio Majorana 2009. Ha publicado más de 370 artículos sobre Física Matemática, , Física Nuclear, Física del Estado Sólido, , , Microemulsión , Polímeros y Teoría del Mercado de las Finanzas (econofísica). Ha escrito varios libros sobre Física Teórica. Uno de los cuales, “Path Integrals in Quantum Mechanics, Statistics and Polymer Physics and Financial Market" , ha sido publicado en cuatro ediciones desde 1990 y en las últimas dos ediciones se incluyen capítulos sobre la aplicación de integrales de camino (path integrals) al mercado de las finanzas (econofísica).Este libro ha recibido importantes comentarios de la comunidad especializada. En 1972 como profesor visitante de Caltech,Kleinert, inició una fructífera colaboración conel Físico Norteamericano Richard Feynman.En esa colaboración encontró como aplicar las integrales de camino de Feynman para resolver el problema del átomo de Hidrógeno. Ese trabajo amplió el rango de aplicaciones de las técnicas de Feynman. Más tarde Kleinert fue colaborador de Feynman en algunos de sus últimos trabajos.Feyman y Kleinert desarrollaron un método matemático para convertir la serie divergente de potencias de acoplamiento débil, en una serie convergente de acoplamiento fuerte. Esta es la llamada Teoría dePerturbación Variacional, misma que da origen a la teoría de exponentes críticos, la cual es actualmente una de las más precisas.Esta teoría se puede observar en las transiciones de fase de segundo orden, tal como lo confirman experimentos de helio superfluido en experimentos satelitales. Usando la Teoría de Campos Cuánticos de Quarks, encontró el origen del álgebra de residuos de Reggepredicha por N. Cabibbo, L. Horwitz, y . En colaboración con K. Maki, explicaron la estructurade fase icosahedra de cuasicristales. En superconductividad predijo, en 1982, el punto tricrítico en el diagrama de fase entre superconductorestipo-I y tipo-II, donde el orden de la transicióncambia de segundo a primer orden.Estas predicciones fueron confirmadas en 2002 mediante simulación numérica (Monte Carlo computer simulations). La teoría se basa en la nueva Teoría de Campo de Desorden, desarrollada por Kleinert en los libros Gauge Fields in Condensed Matter (ver abajo). En esta teoría, las propiedades estadísticas de fluctuaciones de vórtices, o defectos cristalográficos,se describen como excitaciones elementales con la ayuda de campos, cuyos diagramas de Feynman son laimagen de los defectos. El campo de desorden es una versión dual de un parámetro de orden de Lev DavidovičLandau (Landau)para las transiciones de fase. En la escuela de verano de 1978 en Erice propuso la existencia de ruptura de supersimetría en el núcleo atómico, la cual fue posteriormente observada. Su teoría de Campos Cuánticos Colectivos y las Teorías de Hadronización de Quarks es el prototipo de numerosos desarrollos en la teoría de , Física Nucleary . En 1986 Kleinert introdujo efectos de rigidez en la teoría de cuerdas (theory of strings),la cual normalmente posee solo tensión.De esta forma mejoró las propiedades físicas de la teoría.Puesto que el físico ruso A. Polyakovpropuso simultáneamente una extensión similar, el resultado se conoce como Polyakov-Kleinert string Archivado el 11 de junio de 2020 en Wayback Machine.. En colaboración con A. Cheryakov ha desarrollado una extensión de la Teoría de Distribución Matemática de espacios lineales a semigrupos, definiendo de manera única su producto (en la teoría convencional, solo combinaciones lineales están definidas). La extensión fue posible por el requerimiento físico que la formulación de la integral de camino sea invariante bajo transformación de coordenadas.Esta propiedad es necesaria para la equivalencia dela formulación de integral de camino a la teoríade Schrödinger. Kleinert es miembro Senior delProyecto de Doctorado Internacional de AstrofísicaRelativista (IRAP). También participaen el proyecto del Laboratorio de Cosmología dela Fundación Científica Europea Cosmology in the Laboratory.
rdf:langString
Hagen Kleinert (born 15 June 1941) is professor of theoretical physics at the Free University of Berlin, Germany (since 1968),Honorary Doctor at theWest University of Timișoara, andat theKyrgyz-Russian Slavic Universityin Bishkek. He is alsoHonorary Member of theRussian Academy of Creative Endeavors. For his contributions to particle and solid state physics he was awarded the Max Born Prize 2008 with Medal.His contribution to the memorial volume celebrating the 100th birthday of Lev Davidovich Landau earned him the Majorana Prize 2008 with Medal. He is married to Dr. Annemarie Kleinert since 1974 with whom he has a son Michael Kleinert.
rdf:langString
Hagen Kleinert, né le 15 juin 1941 à Festenberg (aujourd'hui Twardogóra) en Silésie, est professeur de physique théorique à l'université libre de Berlin (Allemagne), et membre honoraire de l'Académie de créativité à Moscou. Il a reçu en 2008 le prix Max Born avec médaille, et leprix Majorana avec médaille (le dernier pour sa contributionau volume memorial fêtant le centenaire de l'anniversaire de Lev Davidovich Landau). Il a été honoré de doctorats par plusieurs universités.
rdf:langString
ハーゲン・クライネルト（Hagen Kleinert, 1941年 - ）は、ドイツの理論物理学者。ベルリン自由大学・教授。理論物理学に関する370本の論文と5冊の著書を刊行している。マックス・ボルン・メダル、2008年。理学博士。夫人は歴史学研究者のアンネマリー・クライネルト。
rdf:langString
Hagen Michael Kleinert (Twardogóra (Silezië), 15 juni 1941) is Professor in de Theoretische Fysica aan de Vrije Universiteit van Berlijn sinds 1968. Hij heeft het eredoctoraat mogen ontvangen van verschillende universiteiten en is Erelid van de Russische Academy of Creative Endeavors. Voor zijn bijdragen aan de deeltjesfysica en de fysica van vaste stoffen werd hem in 2008 de Max Born-Prijs toegekend en in datzelfde jaar ontving hij voor zijn bijdrage aan het Volume ter ere van de 100ste verjaardag van Lev Davidovich Landaude Majorana Prijs 2008. Kleinert heeft meer dan 370 wetenschappelijke publicaties over mathematische fysica, elementaire deeltjesfysica, atoomkernen, vaste-stoffysica, vloeibare kristallen, biomembranen, micro-emulsies, polymerisatie en over de theorie van de financiële markten op zijn naam staan.Ook heeft hij verschillende wetenschappelijke boeken geschreven over Theoretische Fysica.In de vierde uitgave van zijn bekendste werk: Path Integrals in Quantum Mechanics, Statistics and Polymer Physics and Financial Market wijdde hij een extra hoofdstuk aan de wijze waarop Path Integrals toegepast kunnen worden binnen de financiële markt. Deze uitgave heeft zeer lovende kritieken ontvangen. Als jonge professor bezocht Kleinert in 1972 Caltech waar hij zeer onder de indruk raakte van Richard Feynman. Hier ontdekte hij hoe Feynmans Path Integrals toe te passen om het padintegraal van het waterstofatoom op te lossen. Deze ontdekking verruimde de toepasbaarheid van Feynmans methoden. In een latere fase heeft Kleinert intensief samengewerkt met Richard Feynman hetgeen geleid heeft tot de Variationele Storingstheorie (Variational Perturbation Theory). En dit is tot op heden de meest nauwkeurige methode voor het uitrekenen van kritische exponenten, die waarneembaar zijn in de buurt van tweede orde faseovergangen.Deze resultaten komen goed overeen met de metingen aan superfluid helium in andere experimenten die waarneembaar zijn in de buurt van tweede orde faseovergangen. Binnen de kwantumtheorie over quarks ontdekte hij de oorsprong van de zogenaamde algebra van Regge residuen zoals eerder al was vermoed door N. Cabibbo, L. Horwitz en Yuval Ne'eman ((see p.232 in Ref.). Samen met K. Maki verhelderde hij de structuur van de icosahedrale fase van quasikristallen. Voor supergeleiders voorspelde hij in 1982 al een kritisch punt in het Fase Diagram tussen het Type-I en Type-II supergeleiders waar de volgorde van de overgang verandert van de tweede- naar de eerste soort.Zijn voorspellingen werden in 2002 bevestigd door de Monte Carlo computer simulaties. De theorie is gebaseerd op een nieuwe theorie die Kleinert verder ontwikkelde in zijn boek: Gauge Fields in Condensed Matter. In deze theorie worden de statistische eigenschappen van fluctuerende vortex- of defektlijnen beschreven als elementaire excitaties met behulp van velden, waar de Feynman diagrammen coderen voor deze lijnen. Deze 'wanorde velden theorie' is een duale versie van de gebruikelijke orde veldentheorie van voor de beschrijving van faseovergangen. Tijdens de Summer School in 1978 te Erice stelde Kleinert het bestaan van een gebroken supersymmetrie in atoomkernen voor, die ondertussen experimenteel geobserveerd werd. Kleinerts collectieve kwantumveldentheorie en de Hadronisatie van quark theorieën zijn prototypen voor veel theoretische ontwikkelingen op het gebied van gecondenseerde materie, nucleaire en elementaire deeltjesfysica. In 1986 introduceerde Kleinert de zogenaamde stijfheid als een nieuwe eigenschap van snaren als toevoeging aan de zogenaamde snaarspanning. Hierdoor werden de natuurkundige eigenschappen van snaren binnen de snarentheorie aanmerkelijk uitgebreid. Nadat de Russische Natuurkundige tegelijkertijd een soortgelijke uitbreiding voorstelde werd deze uitbreiding de genoemd. Samen met A. Chervyakov ontwikkelde hij een uitbreiding van de theorie van de distributie van lineaire ruimte naar semi-groepen.Deze uitbreiding werd mogelijk vanwege de natuurkundige vereiste dat path integrals onveranderlijk blijven tijdens transformaties van de coördinaten. Deze eigenschap is noodzakelijk voor de equivalentie van de path integral formulering voor de Schrodinger Theorie. Als alternatief voor de Snaartheorie gebruikte Kleinert de analogie tussen non-euclidische geometrie en de geometrie van en de defecten in Kristallen (zoals geobserveerd in de Kristallografie) om zo tot een model van het universum te komen genoemd Wereld Kristal of Planck-Kleinert CrystalDit model wijkt aanzienlijk af van de Snaartheorie. Binnen dit model creëert materie defecten in ruimtetijd die curven ( krommingen) genereren en al de effecten beschreven in de Algemene Relativiteitstheorie.Dit Model inspireerde de Italiaanse kunstenares Laura Pesce tot het creëren van een glazen beeldhouwwerk getiteld "Wereld Kristal" ( ook hier) Kleinert is vooraanstaand lid van het Project IRAP (International Relativistic Astrophysics Ph.D.).Hij is ook betrokken bij het European Science Foundation-project "Cosmology in the Laboratory".
rdf:langString
Hagen Michael Kleinert (Germania, 5 giugno 1941) è un fisico tedesco.Professore di fisica teorica alla Libera Università di Berlino dal 1968, Membro Onorario della Accademia Russa per l'Impegno Creativo, Professore e dottore onorario della Krygyz-Russian Slavic University, e Dottore onorario alla di Timișoara, Romania.Per i suoi contributi allo studio della fisica delle particelle elementari e della materia condensata ha ricevuto il 2008 con relativa medaglia. Il suo contributo al libro celebrativo del centesimo compleanno di Lev Davidovich Landau gli ha fatto conferire il Premio Majorana 2008 con relativa medaglia. Ha pubblicato più di 370 lavori sulla fisica delle particelle elementari, dei nuclei, dello stato solido, dei cristalli liquidi, delle biomembrane, delle microemulsioni, e dei polimeri.Ha sviluppato varie tecniche matematiche che sono state applicate alla fisica e ai mercati finanziari (econofisica). Ha scritto diversi libri di fisica teorica. Il suo libro più famoso Integrali sui cammini nella meccanica quantistica, nella statistica, nella fisica dei polimeri e nei mercati finanziari è stato pubblicato in quattro edizioni a partire dal 1990 e ha ricevuto recensioni entusiaste.
rdf:langString
Hagen Kleinert (ur. 15 czerwca 1941 w Twardogórze) – profesor fizyki teoretycznej Wolnego Uniwersytetu w Berlinie (Niemcy), profesor honorowy Uniwersytetu Kirgisko–Rosyjskiego (Słowiańskiego) w Biszkeku (Kirgistan), członek honorowy Rosyjskiej Akademii Wspierania Twórczości. Laureat Medalu Maxa Borna w 2008 za wkład w rozwój fizyki cząstek elementarnych i fizyki ciała stałego. H. Kleinert jest autorem ponad 370 publikacji naukowych dotyczących fizyki matematycznej, a także fizyki cząstek elementarnych i fizyki jądrowej, jak i fizyki ciała stałego, ciekłych kryształów, biomembran, , polimerów oraz . Jest autorem wielu książek z dziedziny fizyki teoretycznej, z czego najbardziej uznanym tytułem jest wydana czterokrotnie od 1990 Path Integrals in Quantum Mechanics, Statistics, Polymer Physics, and Financial Markets. Pozycja ta spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem ze strony krytyki.
rdf:langString
Hagen Kleinert (Festenberg, Silésia, hoje Twardogóra, Polónia, 15 de junho de 1941) é um físico teórico alemão. Kleinert, que é autor de mais de 360 publicações em revistas científicas, recebeu em 2008 o Prêmio Max Born. Kleinert estudou física entre 1960 e 1963 na Universidade de Hanôver e continuou os seus estudos em diversas universidades nos Estados Unidos. Em 1967 concluiu o doutorado na Universidade do Colorado. Desde 1969 é professor na Universidade Livre de Berlim.
rdf:langString
哈根·克莱纳特（德語：Hagen Kleinert, 1941年6月15日－），德国柏林自由大学理论物理学教授（自1968年），俄罗斯科学院荣誉院士。克莱纳特教授因其在粒子物理和固体物理方面的贡献被授予2008年奖章。他对于列夫·朗道百年诞辰纪念文集的贡献为他赢得了2008年奖章。
rdf:langString
Хаген Михаэль Кляйнерт, (15 июня 1941, Фестенберг (ныне Твардогура), Польша) — физик-теоретик, профессор Свободного университета Берлина, почётный член Архивная копия от 16 июля 2011 на Wayback Machine Международной Академии Творчества (с 2001), лауреат премии им. Макса Борна Архивная копия от 11 июня 2020 на Wayback Machine (2008). Автор более 370 статей по математической физике, физике элементарных частиц, ядерной физике, физике конденсированных сред, жидких кристаллов, биомембран, микроэмульсий, полимеров, а также теории финансового маркетинга. Написал нескольких монографий по теоретической физике, наиболее известная из которых — «Континуальные интегралы в квантовой механике, статистике, физике полимеров и финансовом маркетинге».
xsd:nonNegativeInteger
19473