Gustav Adolf Deissmann

rdf:langString Gustav Adolf Deissmann

rdf:langString Gustav Adolf Deissmann ( 7 november 1866 in Langenscheid - 5 april 1937 in bij Berlijn) was een Duits protestants theoloog, vooral bekend voor zijn toonaangevende werk over de Griekse taal zoals die gebruikt wordt in het Nieuwe Testament. Hij beschouwde de woordenschat van de schrijvers van het Nieuwe Testament als "koinè", de veelgebruikte versie van het Attische Grieks zoals die als lingua franca gebruikt werd in de Hellenistische wereld van die tijd. Hij bestudeerde dit Grieks op oude papyrussen. Deissmann was ook een vooraanstaand paleograaf. Deissmann wat van 1897 tot 1908 hoogleraar theologie aan de Ruprecht Karl Universiteit van Heidelberg en doceerde vervolgens van 1908 tot 1935 aan de Friedrich Wilhelms Universiteit van Berlijn. Hij werd tweemaal genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede, en ontving acht eredoctoraten uit zes verschillende landen. In 1904 richtte hij, samen met , de op die in Heidelberg was gevestigd. Leden waren Ernst Troeltsch, Max Weber, , , , en . In Berlijn ging Prof. Dr. Deissman zich minder met Griekse filologie en meer met "international Völkerverständigung", het streven naar vrede en de oecumenische beweging bezighouden. Hij wilde de kerk hervormen en publiceerde van 1914 tot 1922 een wekelijks verschijnend internationaal tijdschrift, de "Evangelischer Wochenbrief" die van 1914 tot 1917 ook in het Engels verscheen als "Protestant Weekly Letters". De beoogde lezers waren invloedrijke Duitse en Amerikaanse christenen, en het blad bood een platform voor de bevordering van vrede en begrip tussen naties. In 1925 werd Deissmann zich bewust van het verwoesten van de resten van het oude Efese, een historisch belangrijke archeologische vindplaats, deels uitgegraven voor de Eerste Wereldoorlog onder auspiciën van het Oostenrijkse Archeologische Instituut. Efese speelt een grote rol in het vroege christendom. Deissmann voerde jarenlang zowel op nationaal als internationaal niveau campagne om de bewustwording van het lot van Efeze te verhogen en slaagde er in 1926 in om de financiering van de archeologische werkzaamheden opnieuw te organiseren. Hij bleef de ruïnes van het antieke Efese tot 1929 jaarlijks bezoeken. Deissman overleed op 5 april 1937, in de buurt van Wünsdorf bij Berlijn, waar hij ligt begraven in de plaatselijke begraafplaats.