Greek minuscule
http://dbpedia.org/resource/Greek_minuscule an entity of type: Thing
La minuscule est un style d'écriture manuscrite de l'alphabet grec utilisé dans les manuscrits byzantins à partir des IXe et Xe siècles. Elle remplace l'écriture onciale, dont elle diffère par des lettres plus petites, plus arrondies et plus liées, et par un grand nombre de ligatures. Plusieurs de ces formes sont développées auparavant dans l'écriture cursive, plus informelle. Les formes de lettres utilisées dans l'écriture minuscule sont les ancêtres des lettres minuscules grecques modernes.
rdf:langString
希腊小体是一种希腊字母书写风格，并在 9 世纪和 10 世纪期间发展为拜占庭手稿中的书手。希腊小体取代了早期的安色尔体书写风格，不同之处在于它更小、更圆润而且更连贯，并且使用许多的连字。其中许多形式曾是作为非正式草书发展起来的。希腊小体中使用的基本字母形状是现代小写希腊字母的祖先。 从10世纪起，大多数拜占庭手稿和早期希腊文基督教作品的手稿都逐渐以新的希腊小体改写，很少有较旧的安色尔手稿被保留下来，因此今天的安色尔手稿极为罕见。然而早期的小体手稿通常是证明古代作品的最古老的保存资料，因此对其文献学研究至关重要。 来自 9 世纪中叶至 10 世纪中叶的手稿在今天的学术研究中被称为“codices vetustissimi ”（最古老的抄本），而来自 10 世纪中叶到 12 世纪中叶的手稿被称为“codices vetusti ”（旧抄本），在后来的都被称为“codices recentiores ”（新抄本）。 在整个拜占庭和后拜占庭时代，小写字一直用于手写。不过在现代，西方印刷商会使用小体的书手作为开发早期希腊印刷字体的模型。 与拉丁语一样，将小写字母与一些安色尔字母或大写字母混合使用开始变得很普遍，后者用于强调，在标题和首字母中。从这种做法中，出现了希腊字母大小写的现代拼写系统。 在现代希腊文字中，大写字母一般以古代铭文的字母形状为基础，而小写字母则基于传统小体字母。
*
rdf:langString
Η ελληνική μικρογράμματη γραφή ή βυζαντινή γραφή είναι μορφή της ελληνικής γραφής, η οποία τυποποιήθηκε στις αρχές του 9ου μ.Χ. Θεωρείται η σημαντικότερη εξελικτική αλλαγή στον τρόπο γραφής και την μορφή των γλύφων του ελληνικού αλφαβήτου . Αναφέρεται και ως στουδιτική γραφή, από το παλαιότερο, μέχρι σήμερα, χρονολογημένο δείγμα ελληνικής μικρογράμματης γραφής, το Τετραβάγγελο Ουσπένσκι, στην Αγία Πετρούπολη. Το χειρόγραφο βιβλίο χρονολογείται από το 835 και προέρχεται από τη μονή Στουδίου.
rdf:langString
Greek minuscule was a Greek writing style which was developed as a book hand in Byzantine manuscripts during the 9th and 10th centuries. It replaced the earlier style of uncial writing, from which it differed in using smaller, more rounded and more connected letter forms, and in using many ligatures. Many of these forms had previously developed as parts of more informal cursive writing. The basic letter shapes used in the minuscule script are the ancestors of modern lower case Greek letters.
rdf:langString
La escritura minúscula fue un estilo de escritura de la historia del alfabeto griego que se usó como escritura libraria en manuscritos bizantinos desde los siglos IX y X. Reemplazó el estilo anterior de letra uncial, del que difería al utilizar letras más pequeñas, más redondeadas y más conectadas entre sí, además de un mayor número de ligaduras. Las formas básicas de las letras utilizadas en la minúscula griega son las antecesoras de las minúsculas griegas modernas.
rdf:langString
rdf:langString
Ελληνική μικρογράμματη γραφή
rdf:langString
Minúscula griega
rdf:langString
Minuscule grecque
rdf:langString
Greek minuscule
rdf:langString
希腊小体
xsd:integer
28370193
xsd:integer
999626242
rdf:langString
Η ελληνική μικρογράμματη γραφή ή βυζαντινή γραφή είναι μορφή της ελληνικής γραφής, η οποία τυποποιήθηκε στις αρχές του 9ου μ.Χ. Θεωρείται η σημαντικότερη εξελικτική αλλαγή στον τρόπο γραφής και την μορφή των γλύφων του ελληνικού αλφαβήτου . Αναφέρεται και ως στουδιτική γραφή, από το παλαιότερο, μέχρι σήμερα, χρονολογημένο δείγμα ελληνικής μικρογράμματης γραφής, το Τετραβάγγελο Ουσπένσκι, στην Αγία Πετρούπολη. Το χειρόγραφο βιβλίο χρονολογείται από το 835 και προέρχεται από τη μονή Στουδίου. Όλα σχεδόν τα σωζόμενα ελληνικά βιβλία από τον 4ο αι. π. Χ. ως τις αρχές του 9ου αι. μ.Χ. γράφονται στη , η οποία προέρχεται από τη γραφή των αρχαίων επιγραφών. Η μικρογράμματη γραφή φαίνεται να εξελίχθηκε μέσα από την ανάγκη ταχείας επικοινωνίας μέσω χειρογράφων επιστολων, όπου η μορφή των γραμμάτων προσαρμόστηκε στην κίνηση της γραφής. Η αλλαγή τών μορφών των γραμμάτων συστηματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων του Βυζαντίου και στη συνέχεια υιοθετήθηκε ως γραφή των βιβλίων . Η μικρογράμματη γραφή συνδυάζεται και συνυπάρχει με την μεγαλογράμματη, η οποία παραμένει ως στοιχείο έμφασης στους τίτλους, στα αρχιγράμματα και ενίοτε μέσα στο κείμενο και επηρεάζει ανάλογα τη μικρογράμματη. Η σύγχρονη ελληνική γραφή προέρχεται από την τυπογραφική τυποποίηση της μικρογράμματης του 9ου αι., σε συνδυασμό με τα κεφαλαία της αρχαιότερης μεγαλογράμματης.
rdf:langString
La escritura minúscula fue un estilo de escritura de la historia del alfabeto griego que se usó como escritura libraria en manuscritos bizantinos desde los siglos IX y X. Reemplazó el estilo anterior de letra uncial, del que difería al utilizar letras más pequeñas, más redondeadas y más conectadas entre sí, además de un mayor número de ligaduras. Las formas básicas de las letras utilizadas en la minúscula griega son las antecesoras de las minúsculas griegas modernas. Desde el siglo X en adelante, la mayoría de los manuscritos bizantinos de obras griegas clásicas y escritos cristianos se fueron reescribiendo en el nuevo estilo en minúscula, y pocos de los manuscritos unciales antiguos se conservaron. Por ello, los manuscritos unciales son hoy extremadamente raros, mientras que los manuscritos en minúscula son a menudo las fuentes conservadas más antiguas que atestiguan una obra antigua y por lo tanto pueden ser de importancia central para su estudio filológico. Los manuscritos de la fase más antigua de la escritura minúscula (de mediados del siglo IX a mediados del X) se conocen en la actualidad como códices vetustissimi («códices antiquísimos»). Los de la mitad de del siglo X al XII como códices vetusti («códices antiguos»), y los posteriores como códices recentiores («códices más recientes»). La escritura minúscula se mantuvo en uso a lo largo de toda la era bizantina y post-bizantina. En la era moderna, los impresores occidentales utilizaron la escritura libraria minúscula como modelo para desarrollar las primeras fuentes de imprenta griegas. Al igual que con el latín, se hizo común mezlar la escritura minúscula con ciertas letras unciales o mayúsculas, estas últimas para dar énfasis en títulos o iniciales. De esta práctica surgió el sistema ortográfico moderno de oposición mayúscula/minúscula. En la escritura griega moderna, las mayúsculas se basan generalmente en las letras de las antiguas inscripciones, mientras que las minúsculas se basan en la tradición de escritura minúscula bizantina.
rdf:langString
Greek minuscule was a Greek writing style which was developed as a book hand in Byzantine manuscripts during the 9th and 10th centuries. It replaced the earlier style of uncial writing, from which it differed in using smaller, more rounded and more connected letter forms, and in using many ligatures. Many of these forms had previously developed as parts of more informal cursive writing. The basic letter shapes used in the minuscule script are the ancestors of modern lower case Greek letters. From the 10th century onwards, most Byzantine manuscripts of classical and early Christian Greek works were gradually rewritten in the new minuscule style, and few of the older uncial manuscripts were preserved. For this reason, uncial manuscripts are today extremely rare, while early minuscule manuscripts are often the oldest preserved sources attesting an ancient work and may therefore be of central importance for its philological study. Manuscripts from the oldest phase of minuscule writing (mid-9th to mid-10th century) are known in scholarship today as codices vetustissimi ("oldest codices"). Those from the mid-10th to the mid-12th centuries are known as codices vetusti ("old codices"), and later ones as codices recentiores ("newer codices"). Minuscule writing remained in use for handwriting throughout the Byzantine and into the post-Byzantine era. In the modern era, western printers used minuscule book hands as a model for developing early Greek print fonts. Like with Latin, it became common to mix minuscule writing with some uncial or capital letters, with the latter used for emphasis, in titles and initials. From this practice, the modern orthographic system of letter case for Greek arose. In modern Greek writing, the upper case letters are generally modeled on the letter shapes of ancient inscriptions, while the lower case letters are based on the tradition of minuscule handwriting.
rdf:langString
La minuscule est un style d'écriture manuscrite de l'alphabet grec utilisé dans les manuscrits byzantins à partir des IXe et Xe siècles. Elle remplace l'écriture onciale, dont elle diffère par des lettres plus petites, plus arrondies et plus liées, et par un grand nombre de ligatures. Plusieurs de ces formes sont développées auparavant dans l'écriture cursive, plus informelle. Les formes de lettres utilisées dans l'écriture minuscule sont les ancêtres des lettres minuscules grecques modernes.
rdf:langString
希腊小体是一种希腊字母书写风格，并在 9 世纪和 10 世纪期间发展为拜占庭手稿中的书手。希腊小体取代了早期的安色尔体书写风格，不同之处在于它更小、更圆润而且更连贯，并且使用许多的连字。其中许多形式曾是作为非正式草书发展起来的。希腊小体中使用的基本字母形状是现代小写希腊字母的祖先。 从10世纪起，大多数拜占庭手稿和早期希腊文基督教作品的手稿都逐渐以新的希腊小体改写，很少有较旧的安色尔手稿被保留下来，因此今天的安色尔手稿极为罕见。然而早期的小体手稿通常是证明古代作品的最古老的保存资料，因此对其文献学研究至关重要。 来自 9 世纪中叶至 10 世纪中叶的手稿在今天的学术研究中被称为“codices vetustissimi ”（最古老的抄本），而来自 10 世纪中叶到 12 世纪中叶的手稿被称为“codices vetusti ”（旧抄本），在后来的都被称为“codices recentiores ”（新抄本）。 在整个拜占庭和后拜占庭时代，小写字一直用于手写。不过在现代，西方印刷商会使用小体的书手作为开发早期希腊印刷字体的模型。 与拉丁语一样，将小写字母与一些安色尔字母或大写字母混合使用开始变得很普遍，后者用于强调，在标题和首字母中。从这种做法中，出现了希腊字母大小写的现代拼写系统。 在现代希腊文字中，大写字母一般以古代铭文的字母形状为基础，而小写字母则基于传统小体字母。
*
xsd:nonNegativeInteger
8985
