Golden Age
http://dbpedia.org/resource/Golden_Age an entity of type: Thing
Zlatý věk znamená bájné období blaženosti a nevinnosti na počátku lidstva, kdy lidé nepracovali, nestárli a neubližovali si navzájem. V přeneseném smyslu znamená období největšího rozkvětu například umění nebo literatury („zlatý věk české hudby“).
rdf:langString
El término edad de oro proviene de la mitología griega y fue recogido por primera vez por el poeta griego Hesíodo. Se refiere al mito respecto a una etapa inicial de las edades del hombre en la que este habría vivido en un estado ideal o utopía, cuando la humanidad era (según se cree) pura e inmortal. En las obras literarias, la edad de oro usualmente acaba con un acontecimiento devastador, que trae consigo la caída del hombre.
rdf:langString
Greziar mitologian, Urrezko Aroa lehenengoa da, Hesiodoren Lanak eta egunak olerki luzean agertzen den bezala. bake, oparotasun eta harmoniazko garaia izan zen. Tradizio baten arabera, Aro hau Arkadia leku mitikoan garatu zen.
rdf:langString
L’âge d'or est un mythe qui apparaît principalement dans la mythologie grecque puis la mythologie romaine (qui s'y réfère sous le nom de « règne de Saturne »). L’âge d'or fait partie du mythe des âges de l'humanité, avec l'âge d'argent, l'âge d'airain et l'âge de fer.
rdf:langString
黄金時代（おうごんじだい、英語：Golden Age）は、全盛期、絶頂期のこと。 古くはギリシャ神話において、人間はかつて現在より優れた“黄金時代”を生きていたと説く。 あるいは、ゴールドラッシュのように、ある国家や地域が金の採掘や流通で経済的に繁栄している時代や、その状況を指すこともある。 後述するが、現代においては、比喩的にある国家や組織、大衆文化における勃興から場合によっては衰亡までのその歴史の中で最も繁栄した時代や、著名人の全盛期なども指す。 対義語は暗黒時代。
rdf:langString
( 다른 뜻에 대해서는 황금시대 (동음이의) 문서를 참고하십시오.)( 비슷한 이름의 황금세대에 관해서는 해당 문서를 참조하십시오.)
황금시대(黃金時代, Golden Age)는 문명의 진보가 절정에 이르러 사람들이 행복하다고 여기는 시대이다.
rdf:langString
Uttrycket guldålder härstammar från antikens mytologi och legender. Uttrycket refererade till den högsta åldern inom det grekiska spektrumet av brons-, silver- och guldåldrarna eller till mänsklighetens början vilket ansågs vara ett idealt tillstånd, eller en utopi, när mänskligheten var ren och odödlig. En guldålder kännetecknas som en period av fred, harmoni, stabilitet och välstånd. En något modernare beteckning på en guldålder är en period då (någonting) kulminerar alternativt är som populärast. Till exempel teknikens guldålder den tidsperiod då tekniken kulminerade/blomstrade.
rdf:langString
黄金时代（希臘語：χρύσεον γένος）是来自希腊神话中的一个词汇，尤其是在赫西俄德的《工作与时日》中被使用。在这个著作中，将人类世纪划分为五个时代，其中黄金时代是第一个时代，之后逐渐堕落。黄金时代被克洛诺斯统治，在此之后依次为白银时代、青铜时代、英雄时代和黑铁时代。 黃金時代是唯一在克洛諾斯統治下的時代。其被描寫為人類生活在神之間，並和神祇們任意來往。整個時代充滿了和平和和諧。人類並不需要為了養活自己而辛勤勞動，因為土地會自己長出食物。人類可以以年輕的外貌度過漫長的歲月，當時間到了的時候，他們會和平虔誠地接受死亡，他們的靈魂會變成精靈環繞著土地。柏拉圖在《克拉底魯篇》中再次闡述了人類的黃金時代。他闡明赫西俄德使用黃金這一詞，並不是指人類是用黃金製作的，而是指當時人類的美好和高貴。他將這些人類描述為地球的精靈（Daemons），因為希臘語中δαίμονες（daimones，精靈）是從δαήμονες（daēmones，智慧或知識）中派生出來的。神對這些人類是仁慈的，讓他們遠離疾病，並守護着他們。
rdf:langString
العصر الذهبي هو مصطلح يطلقه المؤرخون لوصف فترة زمنية تبلغ فيها أمة أو دولة أو حضارة ما أوج تقدمها وقوتها وازدهارها خاصة في مجالات الفنون والعمارة والآداب والعلوم. وتختلف من فضاء حضاري إلى آخر:
* فبالنسبة لدارسي العهد الروماني، تعدّ فترة أغسطس (27 ق.م-14 م)، العصر الذهبي.
* العصر الذهبي لأوروبا هو عصر النهضة.
* بلغت المملكة الجورجية ذروتها في القرن الثاني عشر إلى بداية القرن الثالث عشر. اعتبرت هذه الفترة على نطاق واسع على أنها العصر الذهبي لجورجيا أو عصر النهضة الجورجي خلال عهد ديفيد المنشئ والملكة تامار.
* ساهم سيميون الأول ملك بلغاريا في تحويل البلاد إلى أقوى إمبراطورية معاصرة في أوروبا الشرقية. وقد مثلت فترة حكمه أيضًا ازدهارًا ثقافيًا وتنويريًا لا مثيل له واعتبرت بعد ذلك العصر الذهبي للثقافة البلغارية.
* ويعدّ العصر العباسي العصر الذهبي للإسلام ويمتد زمنيا بين سنتي 750 و1258م.
* و
rdf:langString
L'edat d'or (en grec antic χρύσεον γένος, en llatí aurea aetas o Saturnia regna "regne de Saturn") és el nom donat, a l'antiga Grècia i al món romà, al mite que defineix el període següent a la Creació de l'home i que s'associa amb la innocència i la felicitat, en una mena d'al·legoria amb la infància de la humanitat. Pels romans aquesta edat estava marcada també per l'absència de temps (sempre era primavera), que és qui altera i fa degenerar les coses. Per extensió s'aplica el terme "edat d'or" a períodes d'auge cultural de diferent nacions. És una de les edats de l'Home segons Hesíode.
rdf:langString
Laŭ greka mitologio, ora epoko (aŭ ora erao) rilatas al la plej feliĉa periodo en la komenco de la homaro kiam la mondo unue pleniĝis de loĝantoj (antaŭ la arĝenta, la bronza (Latuna ?) kaj ferepoko). Estis tempo, kiam la homo estis pura kaj senmorta, kaj en kiu regis ideala stato de paco, harmonio, stabileco, feliĉo kaj bonstato. Naiveco, vero kaj justeco regis, kvankam la leĝojn oni ne devis efikigi, nek estis juĝisto kiu minacis aŭ punis. La Ora Epoko aperas ankaŭ en la verkoj de la romiaj poetoj Vergilio ("grundlaboro") kaj Ovidio ("Metamorfozoj").
rdf:langString
Goldenes Zeitalter (altgriechisch χρύσεον γένος chrýseon génos ‚Goldenes Geschlecht‘, lateinisch aurea aetas oder aurea saecula) ist ein Begriff aus der antiken Mythologie. Er bezeichnet die als Idealzustand betrachtete friedliche Urphase der Menschheit vor der Entstehung der Zivilisation. Im übertragenen Sinn wird der Begriff Goldenes Zeitalter für eine Blütezeit verwendet. Gemeint ist oft eine Epoche höchster Entfaltung einer Kultur oder eine Glanzzeit einer bestimmten Form des Kulturschaffens. Zusätzlich oder alternativ kann es sich auch um eine Periode wirtschaftlicher Prosperität oder politischer Vormachtstellung handeln.
rdf:langString
The term Golden Age comes from Greek mythology, particularly the Works and Days of Hesiod, and is part of the description of temporal decline of the state of peoples through five Ages, Gold being the first and the one during which the Golden Race of humanity (Greek: χρύσεον γένος chrýseon génos) lived. After the end of the first age was the Silver, then the Bronze, after this the Heroic age, with the fifth and current age being Iron.
rdf:langString
L'età dell'oro (o età aurea) è un tempo mitico di prosperità e abbondanza, ricorrente in varie tradizioni antiche, come quella greca, corrispondente nell'induismo al satya yuga. L'espressione italiana ricalca il latino aurea aetas.
rdf:langString
Złoty wiek – w mitologii greckiej to wiek obfitości i szczęścia. Starożytni autorzy dzielili mitologiczną wizję ewolucji świata na kolejne epoki, zwane wiekami, wyznaczane przez kolejne żyjące w nich rodzaje ludzkie. Pisze o nich wpierw Hezjod w swym dziele Prace i dnie (109-201), używając słowa genos tłumaczonego jako pokolenie, wiek, ród, potomstwo, rasa. Potem zaś Owidiusz w Przemianach (1, 89-150) porusza ten temat, używając słów aetas, czyli wiek, i proles, a więc potomstwo.
rdf:langString
Een gouden eeuw of gouden tijdperk is een periode in de geschiedenis van een land of cultuur dat op een bepaald gebied boven andere periodes uitsteekt. Een gouden eeuw kan een periode in een land zijn waarin grote voorspoed heerste, of bijvoorbeeld een periode binnen een kunststroming die uitzonderlijk productief was. De term eeuw duidt vooral een langere periode aan en komt niet altijd letterlijk overeen met een honderd jaar. In dat opzicht is gouden tijdperk een neutralere benaming. Hiëronymus herkende deze rijken in zijn eschatologisch geschiedwerk als;
rdf:langString
O termo era dourada (ou suas variantes: Idade de ouro, Era de ouro, etc.) vem da mitologia grega, sendo descrita na obra "Os Trabalhos e os Dias" de Hesíodo. Refere-se ao mais antigo período da mitologia grega, que divide a evolução da espécie humana em cinco períodos:
* Idade de Ouro;
* Idade de Prata;
* Idade de Bronze;
* idade heroica; e
* Idade de Ferro. Foi duma época ideal, ou utopia, quando o gênero humano era puro e imortal, um período de paz, harmonia, estabilidade e prosperidade. Segundo Hesíodo, a era dourada acabou com a abertura da Caixa de Pandora.
rdf:langString
Золото́й век — представление, которое присутствует в мифологии многих народов мира, блаженное («райское») состояние первобытного человечества, жившего в гармонии с природой. Как установил Мирча Элиаде, подробно исследовавший эту тему, мифологема золотого века восходит ко временам неолитической революции и является реакцией на введение земледелия. Золотому веку неизменно сопутствуют мифологемы «потерянного рая» и «благородного дикаря». Это архетипический образ, лежащий в основе любой утопии.
rdf:langString
Золота доба (грец. Χρυσόν Γένος Chryson Genos, лат. aurea aetas) — в античній міфології період, коли люди вели безтурботне життя без підневільної праці, а також без воєн, розбрату й чвар. Є однією з епох міфу про чотири доби (п'ять у Гесіода), за яких життя від щасливого первісного змінюється до нещасливого теперішнього. У рисах, які характеризують життя Золотої доби, відсутні елементи вищого інтелектуального порядку і «раювання» зводиться до тваринного добробуту, що свідчить про глибоку давнину переказів (ідеться, мабуть, про добу становлення класового суспільства).
rdf:langString
rdf:langString
Golden Age
rdf:langString
عصر ذهبي
rdf:langString
Edat d'or
rdf:langString
Zlatý věk
rdf:langString
Goldenes Zeitalter
rdf:langString
Ora epoko
rdf:langString
Edad de oro
rdf:langString
Urrezko Aroa
rdf:langString
Âge d'or
rdf:langString
Età dell'oro
rdf:langString
黄金時代
rdf:langString
황금시대
rdf:langString
Gouden eeuw (metafoor)
rdf:langString
Złoty wiek (mitologia)
rdf:langString
Era dourada
rdf:langString
Guldålder
rdf:langString
Золотой век
rdf:langString
Золота доба
rdf:langString
黄金时代
xsd:integer
31497818
xsd:integer
1124446471
rdf:langString
العصر الذهبي هو مصطلح يطلقه المؤرخون لوصف فترة زمنية تبلغ فيها أمة أو دولة أو حضارة ما أوج تقدمها وقوتها وازدهارها خاصة في مجالات الفنون والعمارة والآداب والعلوم. وتختلف من فضاء حضاري إلى آخر:
* فبالنسبة لدارسي العهد الروماني، تعدّ فترة أغسطس (27 ق.م-14 م)، العصر الذهبي.
* العصر الذهبي لأوروبا هو عصر النهضة.
* بلغت المملكة الجورجية ذروتها في القرن الثاني عشر إلى بداية القرن الثالث عشر. اعتبرت هذه الفترة على نطاق واسع على أنها العصر الذهبي لجورجيا أو عصر النهضة الجورجي خلال عهد ديفيد المنشئ والملكة تامار.
* ساهم سيميون الأول ملك بلغاريا في تحويل البلاد إلى أقوى إمبراطورية معاصرة في أوروبا الشرقية. وقد مثلت فترة حكمه أيضًا ازدهارًا ثقافيًا وتنويريًا لا مثيل له واعتبرت بعد ذلك العصر الذهبي للثقافة البلغارية.
* ويعدّ العصر العباسي العصر الذهبي للإسلام ويمتد زمنيا بين سنتي 750 و1258م.
* وفي إسبانيا تعدّ فترة حكم فرديناند وإيزابيلا الأولى (1474-1516) فترة العصر الذهبي.
* يعتبر تاريخ مالطا تحت حكم فرسان القديس يوحنا (1530-1798) عمومًا بمثابة «العصر الذهبي» للهندسة المعمارية والفنون والصحة والتعليم، خاصةً بين أواخر 1560 وأوائل عقد 1770.
* يمتد العصر الذهبي الهولندي من حوالي عام 1588 إلى عام 1702، وكانت فترة في التاريخ الهولندي حيث تفوقت التجارة الهولندية والعلوم والقوة العسكرية والفن في العالم.
* تعتبر الفترة التاريخية في بولندا بين القرن السادس عشر والقرن السابع عشر، عصرها الذهبيّ، حيث شهدت البلاد تحت حكم سلالة ياغيلون نهضة أدبية وثقافية وفنية وعلمية.
* في التاريخ الفرنسي، تعد حقبة حُكم لويس الثالث عشر ولويس الرابع عشر، عصر فرنسا الذهبي حيث شهدت الحقبة تطور الفن والأدب والعمارة.
rdf:langString
Zlatý věk znamená bájné období blaženosti a nevinnosti na počátku lidstva, kdy lidé nepracovali, nestárli a neubližovali si navzájem. V přeneseném smyslu znamená období největšího rozkvětu například umění nebo literatury („zlatý věk české hudby“).
rdf:langString
L'edat d'or (en grec antic χρύσεον γένος, en llatí aurea aetas o Saturnia regna "regne de Saturn") és el nom donat, a l'antiga Grècia i al món romà, al mite que defineix el període següent a la Creació de l'home i que s'associa amb la innocència i la felicitat, en una mena d'al·legoria amb la infància de la humanitat. Pels romans aquesta edat estava marcada també per l'absència de temps (sempre era primavera), que és qui altera i fa degenerar les coses. Per extensió s'aplica el terme "edat d'or" a períodes d'auge cultural de diferent nacions. És una de les edats de l'Home segons Hesíode. Al començament, diu Hesíode, hi va haver una "raça d'or", quan Cronos regnava al Cel. Els homes vivien com els déus, sense preocupacions ni penalitats ni misèries. No es feien vells i ocupaven el seu temps entre banquets i festes, sempre joves. Quan els arribava la mort, s'adormien plàcidament. No depenien del treball per viure, les coses eren de tothom i la terra produïa espontàniament el que necessitaven. Quan Zeus va arribar al poder questa raça va desaparèixer de la terra i els seus esperits van quedar com a genis benèfics, guardians dels mortals i atorgadors de riqueses. Aquesta és la forma més antiga de l'edat d'or. El mite es va convertir aviat en un tòpic moral, que deia que en els seus orígens, la humanitat estava en el regne de la justícia i de la bona fe. A Roma, on Cronos s'identifica amb Saturn, se situava l'edat d'or en el moment en què aquest déu governava a Itàlia, que llavors es deia Ausònia. Els déus i els homes vivien en intimitat i no s'havien inventat les portes, perquè el robatori no existia i els homes no havien d'amagar res. S'alimentaven de fruits i llegums, ja que ningú no pensava en matar. Saturn va introduir l'ús de la falç i va ensenyar els homes a aprofitar la fertilitat de la terra. A Roma es deia que Saturn regnava al Capitoli, al lloc on més tard es va erigir el temple de Júpiter Òptim Màxim. Els poetes van tractar aquest tema. Parlaven de les ovelles que donaven per si soles llanes de colors vius, dels esbarzers que donaven fruits saborosos, de la terra sempre en primavera. Aquesta edat s'assimila a un estil de vida bucòlic i pastoral (a un indret com l'Arcàdia mitològica), recreat en gèneres com l'ègloga, lluny de la ciutat que és símbol de pecat (aquesta associació camp-virtut enfront urbs-vici és recurrent al llarg de la història de la cultura); hi havia pocs homes, que vivien sense necessitat de treballar per l'abundància de recursos i en una igualtat perfecta (des de llavors una de les metes de la utopia política). Pel que fa a la cultura judeocristiana, l'edat d'or s'identifica amb l'estada al Paradís terrenal d'Adam i Eva. Es mantenen els tòpics: els dos van nus (innocents, de fet és l'ànsia de coneixement la que els porta a cometre el pecat original), no pateixen dolor, tot el món és al seu abast i l'entorn és campestre. L'hibris o orgull excessiu porta a la pèrdua d'aquests privilegis. Relats posteriors, com els nòrdics que tracten de la gullaldr, reprodueixen aquest mite que apareix a nombroses obres de fantasia. A partir d'aquesta edat d'or literària sorgeix la metàfora de l'edat d'or com a sinònim d'època de brillantor cultural, esplendor econòmica o gran desenvolupament d'una cultura o país.
rdf:langString
Goldenes Zeitalter (altgriechisch χρύσεον γένος chrýseon génos ‚Goldenes Geschlecht‘, lateinisch aurea aetas oder aurea saecula) ist ein Begriff aus der antiken Mythologie. Er bezeichnet die als Idealzustand betrachtete friedliche Urphase der Menschheit vor der Entstehung der Zivilisation. Im übertragenen Sinn wird der Begriff Goldenes Zeitalter für eine Blütezeit verwendet. Gemeint ist oft eine Epoche höchster Entfaltung einer Kultur oder eine Glanzzeit einer bestimmten Form des Kulturschaffens. Zusätzlich oder alternativ kann es sich auch um eine Periode wirtschaftlicher Prosperität oder politischer Vormachtstellung handeln. Dem griechischen – später von den Römern übernommenen – Mythos zufolge waren die sozialen Verhältnisse im Goldenen Zeitalter ideal und die Menschen hervorragend in ihre natürliche Umwelt eingebettet. Kriege, Verbrechen und Laster waren unbekannt, die bescheidenen Lebensbedürfnisse wurden von der Natur erfüllt. Im Verlauf der folgenden und nach Metallen von absteigender Qualität benannten Zeitalter trat jedoch ein zunehmender moralischer Verfall ein. Macht- und Besitzgier kamen auf und verstärkten sich. Die Lebensbedingungen verschlechterten sich dramatisch. In der Gegenwart, der Lebenszeit des Mythenerzählers, hat diese Entwicklung einen Tiefstand erreicht. Manche römische Autoren verkündeten aber den Anbruch einer neuen Epoche des Friedens und der Eintracht als Erneuerung des Goldenen Zeitalters. In mancher Hinsicht andersartige aber in wichtigen Aspekten vergleichbare Ideen waren im Altertum auch im Nahen und Mittleren Osten verbreitet. Aus den verschiedenen überlieferten Versionen lassen sich die Grundzüge eines Urmythos asiatischen Ursprungs rekonstruieren. Dieser bildete die Ausgangsbasis unterschiedlicher Traditionen, die von Europa bis Indien eine nachhaltige kulturgeschichtliche Wirkung entfalteten. Es bestehen Parallelen zu der biblischen Erzählung vom Garten Eden und der Vertreibung aus dem Paradies (Sündenfall), doch ist kein Grundstock einer gemeinsamen Tradition erkennbar. In der Neuzeit wandten sich zahlreiche Schriftsteller und Dichter diesem Thema zu. Den antiken Vorbildern folgend idealisierten sie oft das Goldene Zeitalter und sehnten seine Rückkehr herbei. Bei manchen Autoren trat zu den traditionellen Merkmalen der mythischen Urzeit ein neues Motiv hinzu: das Ideal erotischer Unbefangenheit und Freizügigkeit. Kritiker bewerteten das idealisierte einfache Leben im Einklang mit der Natur jedoch als fortschritts- und kulturfeindlich.
rdf:langString
Laŭ greka mitologio, ora epoko (aŭ ora erao) rilatas al la plej feliĉa periodo en la komenco de la homaro kiam la mondo unue pleniĝis de loĝantoj (antaŭ la arĝenta, la bronza (Latuna ?) kaj ferepoko). Estis tempo, kiam la homo estis pura kaj senmorta, kaj en kiu regis ideala stato de paco, harmonio, stabileco, feliĉo kaj bonstato. Naiveco, vero kaj justeco regis, kvankam la leĝojn oni ne devis efikigi, nek estis juĝisto kiu minacis aŭ punis. Oni ankoraŭ ne prirabis la arbaron de ĝiaj arboj por konstrui ŝipojn aŭ fortresajn barilojn ĉirkaŭ urboj, kiuj ankaŭ ankoraŭ ne ekzistis. Ne jam estis aferoj kiel glavoj, lancoj, aŭ kaskoj. La grundo kreskigis ĉiun aferon kiun homo bezonis, sen plugado aŭ prisemado. Regis konstanta printempo, floroj suprensaltis sen semoj, riveroj fluis kun lakto kaj vino, kaj el kverkoj oni distilis flavan mielon. La Ora Epoko finiĝis kiam Saturno estis renversita kaj Jupitero anstataŭiĝis, do komenciĝis la "Arĝenta Epoko" en kiu formiĝis la sezonoj (anstataŭ la eterna printempo de la Ora Epoko) kaj la tero komencis postuli kultivadon por produkti rikolto. Tiam aperis agrikulturo. Tiu epoko estis malpli supera ol la Ora, sed pli bona ol Latuna Epoko, kiu estis pli sovaĝa tempo, kaj pli preta por kverelado per armiloj, sed ne ĉio estis tute malbona. La lasta, plej dura kaj malbona estis la Fera Epoko, kiu estas la nuna epoko, kiam krimo eksplodis kiel inundo; modesto, vero, kaj honoro forfuĝis. La greka poeto Heziodo de la 8-a jarcento a.k. klarigas en la poemo ""Laboroj kaj Tagoj", ke antaŭ lia tempo estis kvar periodoj, nome Aĝoj de Homo, el kiuj la unua kaj plej perfekta estis la "Ora epoko". La Ora Epoko aperas ankaŭ en la verkoj de la romiaj poetoj Vergilio ("grundlaboro") kaj Ovidio ("Metamorfozoj").
rdf:langString
El término edad de oro proviene de la mitología griega y fue recogido por primera vez por el poeta griego Hesíodo. Se refiere al mito respecto a una etapa inicial de las edades del hombre en la que este habría vivido en un estado ideal o utopía, cuando la humanidad era (según se cree) pura e inmortal. En las obras literarias, la edad de oro usualmente acaba con un acontecimiento devastador, que trae consigo la caída del hombre.
rdf:langString
The term Golden Age comes from Greek mythology, particularly the Works and Days of Hesiod, and is part of the description of temporal decline of the state of peoples through five Ages, Gold being the first and the one during which the Golden Race of humanity (Greek: χρύσεον γένος chrýseon génos) lived. After the end of the first age was the Silver, then the Bronze, after this the Heroic age, with the fifth and current age being Iron. By extension, "Golden Age" denotes a period of primordial peace, harmony, stability, and prosperity. During this age, peace and harmony prevailed in that people did not have to work to feed themselves for the earth provided food in abundance. They lived to a very old age with a youthful appearance, eventually dying peacefully, with spirits living on as "guardians". Plato in Cratylus (397 e) recounts the golden race of humans who came first. He clarifies that Hesiod did not mean literally made of gold, but good and noble. In classical Greek mythology, the Golden Age was presided over by the leading Titan Cronus. In some versions of the myth Astraea also ruled. She lived with men until the end of the Silver Age. But in the Bronze Age, when men became violent and greedy, she fled to the stars, where she appears as the constellation Virgo, holding the scales of Justice, or Libra. European pastoral literary tradition often depicted nymphs and shepherds as living a life of rustic innocence and peace, set in Arcadia, a region of Greece that was the abode and center of worship of their tutelary deity, goat-footed Pan, who dwelt among them.
rdf:langString
Greziar mitologian, Urrezko Aroa lehenengoa da, Hesiodoren Lanak eta egunak olerki luzean agertzen den bezala. bake, oparotasun eta harmoniazko garaia izan zen. Tradizio baten arabera, Aro hau Arkadia leku mitikoan garatu zen.
rdf:langString
L’âge d'or est un mythe qui apparaît principalement dans la mythologie grecque puis la mythologie romaine (qui s'y réfère sous le nom de « règne de Saturne »). L’âge d'or fait partie du mythe des âges de l'humanité, avec l'âge d'argent, l'âge d'airain et l'âge de fer.
rdf:langString
黄金時代（おうごんじだい、英語：Golden Age）は、全盛期、絶頂期のこと。 古くはギリシャ神話において、人間はかつて現在より優れた“黄金時代”を生きていたと説く。 あるいは、ゴールドラッシュのように、ある国家や地域が金の採掘や流通で経済的に繁栄している時代や、その状況を指すこともある。 後述するが、現代においては、比喩的にある国家や組織、大衆文化における勃興から場合によっては衰亡までのその歴史の中で最も繁栄した時代や、著名人の全盛期なども指す。 対義語は暗黒時代。
rdf:langString
( 다른 뜻에 대해서는 황금시대 (동음이의) 문서를 참고하십시오.)( 비슷한 이름의 황금세대에 관해서는 해당 문서를 참조하십시오.)
황금시대(黃金時代, Golden Age)는 문명의 진보가 절정에 이르러 사람들이 행복하다고 여기는 시대이다.
rdf:langString
Złoty wiek – w mitologii greckiej to wiek obfitości i szczęścia. Starożytni autorzy dzielili mitologiczną wizję ewolucji świata na kolejne epoki, zwane wiekami, wyznaczane przez kolejne żyjące w nich rodzaje ludzkie. Pisze o nich wpierw Hezjod w swym dziele Prace i dnie (109-201), używając słowa genos tłumaczonego jako pokolenie, wiek, ród, potomstwo, rasa. Potem zaś Owidiusz w Przemianach (1, 89-150) porusza ten temat, używając słów aetas, czyli wiek, i proles, a więc potomstwo. Najlepszy, złoty wiek ludzkości był ten pierwszy, jeszcze za panowania tytana Kronosa, nim obalił go Zeus. Wtedy to, jak to opisuje Hezjod, ludzie zostali uczynieni (poiein) przez bogów, którzy w przyszłości osiądą na Olimpie. Pierwszy ród ludzi (niekoniecznie w dzisiejszym rozumieniu tylko pierwsze pokolenie) żył szczęśliwy, bez trosk czy zmartwień. Niczym się nie trudził, pomimo czego zawsze dysponował siłą fizyczną. Nie było konieczności uprawy ziemi, rodzącej na dziko potrzebne pokarmy. Obfite były stada, prawdopodobnie owiec, nie było biedy. Życie pędzono na ciągłych ucztach. Złote pokolenie nie ulegało starzeniu, a po szczęśliwym życiu po prostu jakby zapadało w sen. Owidiusz dopowiada jeszcze do tego obrazu brak obwieszczeń ze spiżu, brak potrzeby sądu w powszechnej prawości i uczciwości. Nie było bowiem wojen, grodów nie otaczano murami w celach obrony, nie wykonywano też broni. Z drugiej strony nie wynaleziono jeszcze żeglugi morskiej i człowiek znał jedynie brzegi krainy swych narodzin. Nie znano też zimy ani jesieni, ani lata, pośród wiecznej wiosny zboża same obdarowywały ziarnem, na łąkach rosły kwiaty, a strumieniami płynęła nie sama woda, ale nektar albo i mleko. Miód z kolei dostępny był na drzewach. Tak więc ród ludzki wiódł życie bogów. Hezjod pisze dalej, że gdy zaś umarło to lubiane przez bóstwa pokolenie, Zeus, uzyskawszy wtedy władzę nad światem, przemienił tych ludzi w dobre dajmony (daimones hagnosi), a więc przyznał im status pośledniejszych bóstw, by strzegły pokoleń późniejszych. Odtąd chroniły następne pokolenia ludzi przed złem, przemierzając ziemię w okryciu mgły i obserwując dążenia późniejszych rodzajów ludzi. Obdarowują ich niekiedy bogactwami. W miejsce złotego pokolenia bogowie uczynili następnie pokolenie srebrne i nastał . W Rzymie zidentyfikowano Kronosa z Saturnem. Uznano, że złoty wiek musiał trwać wtedy, kiedy Saturn jeszcze panował w Auzonii, czyli Italii, siedzibę swą mając tam, gdzie postawiono później świątynię Jowisza na Kapitolu. Ludzie propagowali wtedy weganizm, nie zabijając zwierząt. Ludzkość pozostawała z bogami w dobrych relacjach. Sam Saturn dopiero rozpropagował użycie sierpa, który stał się jego atrybutem, i w końcu rolnictwa. W domostwach nie używano drzwi, gdyż nie znano jeszcze kradzieży. Nikt też nie miał nic do ukrycia. Kolejni autorzy opisywali samobarwiącą się jeszcze na owcach wełnę czy wspaniałe jeżyny. Z kolei Robert Graves pisze, że ludzie nie mieli zostać stworzeni przez bogów ani Prometeusza, ale zostać zrodzonymi z samej Ziemi jako najdoskonalszy z jej owoców. Rodzenie takie miało mieć miejsce zwłaszcza w Attyce. Pierwszym przedstawicielem złotego pokolenia byłby jednak , doradca Zeusa i nauczyciel Ateny, który powstał w Beocji nad jeziorem Kopais. Było tak dawno, że nie było jeszcze Księżyca na niebie. Pokolenie jego żywiło się żołędziami, dziko rosnącymi owocami i miodem ściekającym wprost z drzew. Napitkiem było mleko dostarczane im przez owce i kozy. Nie było starości, a życie mijało na tańcu i śpiewie. Po tym pokoleniu pozostały ich dusze, zamieszkujące okolice wiejskie, broniące sprawiedliwości i przynoszące szczęście. Graves interpretuje mit na swój sposób. Widzi w nim echo kultu plemiennego bogini-pszczoły, którego okrucieństwo miało już w czasach Hezjoda ulec zapomnieniu i zastąpieniu przez idealizację dawnych czasów, z ludźmi żyjącymi jak pszczoły. W Alalkomeneusie, opiekunie, widzi zaś męski odpowiednik jednego z tytułów Ateny, Alalkomeneis, która jako kobieta w patriarchalnym społeczeństwie mądrość swą zawdzięczać musiała nauczycielowi płci męskiej. Brak Księżyca tłumaczy zaś autor późniejszym jego pochodzeniem od Zeusa.
rdf:langString
L'età dell'oro (o età aurea) è un tempo mitico di prosperità e abbondanza, ricorrente in varie tradizioni antiche, come quella greca, corrispondente nell'induismo al satya yuga. L'espressione italiana ricalca il latino aurea aetas. Secondo le leggende, durante l'età dell'oro gli esseri umani vivevano senza bisogno di leggi, né avevano la necessità di coltivare la terra poiché da essa cresceva spontaneamente ogni genere di pianta. Non esisteva la proprietà privata, non c'era odio tra gli individui e le guerre non flagellavano il mondo. Era sempre primavera e il caldo ed il freddo non tormentavano la gente, perciò non c'era bisogno di costruire case o di ripararsi in grotte. Con l'avvento di Giove finisce l'età dell'oro e ha inizio l'età dell'argento.
rdf:langString
Een gouden eeuw of gouden tijdperk is een periode in de geschiedenis van een land of cultuur dat op een bepaald gebied boven andere periodes uitsteekt. Een gouden eeuw kan een periode in een land zijn waarin grote voorspoed heerste, of bijvoorbeeld een periode binnen een kunststroming die uitzonderlijk productief was. De term eeuw duidt vooral een langere periode aan en komt niet altijd letterlijk overeen met een honderd jaar. In dat opzicht is gouden tijdperk een neutralere benaming. Een voorbeeld van een gouden eeuw is de Noord-Nederlandse Gouden Eeuw, die grotendeels samenvalt met de zeventiende eeuw, als een tijdperk van economische en culturele voorspoed in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De term vindt haar oorsprong in oosterse en Grieks-Romeinse mythen. In het aan Hesiodus (8e eeuw v.Chr.) toegeschreven is er sprake van een gouden, zilveren, bronzen en ijzeren tijdperk bij de beschrijving van de mythe van Pandora. Hesiodus meende in de ijzeren tijd te leven. In de Griekse mythologie wordt de ontstaansgeschiedenis van de wereld en de mensheid voorgesteld in meerdere opeenvolgende goden- en mensengeslachten, in afnemende kwaliteit. Het eerste geslacht wordt metaforisch het gouden geslacht en daaraan inherent wordt het tijdperk waarin zij leefden het gouden tijdperk genoemd. De geschiedenis telt aldus vijf tijdperken: de Gouden eeuw, de , de , de en de IJzeren eeuw. Kerkvader Hiëronymus (ca. 347 - 419/420) introduceerde een periodisering van de wereldgeschiedenis die gebaseerd was op de Vier Koninkrijken in het het Bijbelboek Daniël. Hierin wordt koning Nebukadnezars droom uitgelegd door Daniël. De koning zou een schrikwekkend beeld hebben gezien met een hoofd van zuiver goud, borst en armen van zilver, buik en lendenen van koper, benen van ijzer en de voeten deels van ijzer deels van leem. Het beeld zou hierna langzaam ineen storten. Volgens Daniël stond het rijk van Nebukadnezar voor het gouden hoofd, maar na hem zou de neergang beginnen met een zilveren koninkrijk, gevolgd door een derde koninkrijk van koper. Het vierde koninkrijk zou hard als ijzer zijn, gevolgd door het eeuwige rijk Gods. Hiëronymus herkende deze rijken in zijn eschatologisch geschiedwerk als; 1.
* het Babylonische rijk, 2.
* het Medisch-Perzische rijk, 3.
* het Macedonische rijk, 4.
* het Romeinse rijk. Pompeius Trogus had overigens al een dergelijke indeling gemaakt, niet gebaseerd op Daniël.
rdf:langString
O termo era dourada (ou suas variantes: Idade de ouro, Era de ouro, etc.) vem da mitologia grega, sendo descrita na obra "Os Trabalhos e os Dias" de Hesíodo. Refere-se ao mais antigo período da mitologia grega, que divide a evolução da espécie humana em cinco períodos:
* Idade de Ouro;
* Idade de Prata;
* Idade de Bronze;
* idade heroica; e
* Idade de Ferro. Foi duma época ideal, ou utopia, quando o gênero humano era puro e imortal, um período de paz, harmonia, estabilidade e prosperidade. Segundo Hesíodo, a era dourada acabou com a abertura da Caixa de Pandora. Na mitologia grega clássica, a Idade de Ouro foi presidida pelo Titã Cronos, mas algumas versões do mito, dizem que essa era foi regida por Astraea. A tradição literária pastoral europeia frequentemente retratava ninfas e pastores vivendo uma vida de inocência e paz rústicas, ambientados em Arcádia, uma região da Grécia que era a morada e o centro de adoração de sua divindade tutelar, Pã com pés de cabra, que morava entre eles. Ideias semelhantes podem ser encontradas nas tradições religiosas e filosóficas do Extremo Oriente. Por exemplo, o védico, ou antiga cultura hindu, via a história como cíclica composta de yugas alternando com idades da Escuridão e Dourada. A Kali Yuga (Idade de Ferro), (Idade de Bronze), (Idade de Prata) e (Idade de Ouro) correspondem às quatro idades gregas. Convicções semelhantes podem ser encontradas no antigo Oriente Médio, e por todo o mundo antigo. De acordo com Giorgio de Santillana, ex-professor de história do Instituto Tecnológico de Massachusetts, e co-autor do livro Hamlet's Mill, há mais de 200 mitos e histórias folclóricas em mais de 30 culturas antigas, que falam de um ciclo de idades vinculado ao movimento dos céus. Alguns utopistas, tanto políticos quanto religiosos, sustentam que a "era dourada" retornará depois que for concluído um período de bem-aventuranças e progressiva decadência. Outros proponentes, incluindo muitos hindus dos dias modernos, acreditam que uma era dourada retornará gradualmente como uma conseqüência natural da mudança dos yugas. Algumas obras pastoris de ficção retratam a vida em uma imaginária Arcádia como sendo a continuação da vida na "idade dourada"; os pastores de tal terra não se permitiam ser corrompidos pela civilização.
rdf:langString
Uttrycket guldålder härstammar från antikens mytologi och legender. Uttrycket refererade till den högsta åldern inom det grekiska spektrumet av brons-, silver- och guldåldrarna eller till mänsklighetens början vilket ansågs vara ett idealt tillstånd, eller en utopi, när mänskligheten var ren och odödlig. En guldålder kännetecknas som en period av fred, harmoni, stabilitet och välstånd. En något modernare beteckning på en guldålder är en period då (någonting) kulminerar alternativt är som populärast. Till exempel teknikens guldålder den tidsperiod då tekniken kulminerade/blomstrade.
rdf:langString
Золото́й век — представление, которое присутствует в мифологии многих народов мира, блаженное («райское») состояние первобытного человечества, жившего в гармонии с природой. Как установил Мирча Элиаде, подробно исследовавший эту тему, мифологема золотого века восходит ко временам неолитической революции и является реакцией на введение земледелия. Золотому веку неизменно сопутствуют мифологемы «потерянного рая» и «благородного дикаря». Это архетипический образ, лежащий в основе любой утопии. Представления о золотом веке возникают в результате развития, конкретизации представлений о мифическом времени, особом начальном сакральном периоде, предшествующем эмпирическому (историческому) «профанному» времени. В своих исследованиях эволюции этого мифа проф. Ю. Г. Чернышов показывает, что хотя термин «золотой век» возводят обычно к поэме «Труды и дни» Гесиода, у Гесиода и ряда других греческих авторов в оригинале фигурирует не «золотой век», а «золотой род» (др.-греч. χρύσεον γένος). Само понятие «золотой век» (aurea saecula) впервые в античной литературе фиксируется только в I в. до н. э.: в «Энеиде» Вергилия (Aen. VI. 792—794), в «Метаморфозах» Овидия (Met. I. 89—90) и т. д. До этого в античной традиции была распространена не «хронологическая», а «генеалогическая» интерпретация мифа о жизни при Кроносе (Сатурне) и последующей истории: эта история мыслилась не как смена эпох, но как смена совершенно различных, никак между собой не связанных родов, геносов людей (у Гесиода — золотого, серебряного, медного, героического и железного), каждый из которых поочерёдно создавался богами и затем исчезал с лица земли. Отмечаемый у Вергилия и почти всех его последователей переход от «золотого рода» к «золотому веку» явился важнейшим качественным сдвигом в интерпретации мифа, позволившим актуализировать утопическое содержание древних преданий. Согласно легендам, во время золотого века люди и боги жили совместно; тогда не было ни войн, ни частной собственности, ни болезней, а земля сама, без обработки, приносила людям свои плоды. У всех народов арийского племени держатся предания о цветущей, благополучной эпохе золотого века, когда люди были крепки и сильны духом веры и идеального стремления к вечности, когда история полна делами борьбы богатырей со злыми исполинами и чудовищами, когда человек носил в себе начало и правды и верности, когда жизнь была проста, любовь целомудренна, и бессильна жажда захвата и приобретения. А затем всюду держатся предания о смене этого века веком тьмы и погибели: в индийских преданиях он зовется веком Кали, у германских племен – волчьим веком.К. П. Победоносцев, «Московский сборник»
rdf:langString
黄金时代（希臘語：χρύσεον γένος）是来自希腊神话中的一个词汇，尤其是在赫西俄德的《工作与时日》中被使用。在这个著作中，将人类世纪划分为五个时代，其中黄金时代是第一个时代，之后逐渐堕落。黄金时代被克洛诺斯统治，在此之后依次为白银时代、青铜时代、英雄时代和黑铁时代。 黃金時代是唯一在克洛諾斯統治下的時代。其被描寫為人類生活在神之間，並和神祇們任意來往。整個時代充滿了和平和和諧。人類並不需要為了養活自己而辛勤勞動，因為土地會自己長出食物。人類可以以年輕的外貌度過漫長的歲月，當時間到了的時候，他們會和平虔誠地接受死亡，他們的靈魂會變成精靈環繞著土地。柏拉圖在《克拉底魯篇》中再次闡述了人類的黃金時代。他闡明赫西俄德使用黃金這一詞，並不是指人類是用黃金製作的，而是指當時人類的美好和高貴。他將這些人類描述為地球的精靈（Daemons），因為希臘語中δαίμονες（daimones，精靈）是從δαήμονες（daēmones，智慧或知識）中派生出來的。神對這些人類是仁慈的，讓他們遠離疾病，並守護着他們。
rdf:langString
Золота доба (грец. Χρυσόν Γένος Chryson Genos, лат. aurea aetas) — в античній міфології період, коли люди вели безтурботне життя без підневільної праці, а також без воєн, розбрату й чвар. Є однією з епох міфу про чотири доби (п'ять у Гесіода), за яких життя від щасливого первісного змінюється до нещасливого теперішнього. У рисах, які характеризують життя Золотої доби, відсутні елементи вищого інтелектуального порядку і «раювання» зводиться до тваринного добробуту, що свідчить про глибоку давнину переказів (ідеться, мабуть, про добу становлення класового суспільства). За пізнішими уявленнями, після останньої Залізної має колись знову настати Золота доба.
xsd:nonNegativeInteger
26518
