Giovanni Artusi
http://dbpedia.org/resource/Giovanni_Artusi an entity of type: Thing
Ο Τζοβάνι Μαρία Αρτούζι (Giovanni Maria Artusi, Μπολόνια 1540; – Μπολόνια 18 Αυγούστου 1613) ήταν Ιταλός θεωρητικός της μουσικής, συνθέτης και συγγραφέας της προ-Μπαρόκ εποχής. Έμεινε στην ιστορία για την, περί μουσικών νεωτερισμών, διαμάχη του με τον Κλαούντιο Μοντεβέρντι.
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (* um 1540 in Bologna; † 18. August 1613) war ein italienischer Musiktheoretiker, Komponist und Schriftsteller.
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (Bologne, vers 1540 – 18 août 1613) est un théoricien de la musique et compositeur, considéré, d'un point de vue anecdotique, comme un des plus importants réactionnaires de l'histoire de la musique, ayant condamné de façon féroce le nouveau style qui se mettait en place au début du XVIIe siècle, style qui donnait naissance à ce qui devait être appelé au XXe siècle la musique baroque. Ici, le mot réactionnaire amène en réalité un parfait anachronisme. Artusi est en fait un des premiers représentants d'une des principales querelles qui ont traversé mais aussi nourri le XVIIe siècle, dans les domaines artistiques aussi bien que littéraires : les querelles des anciens et des modernes.
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (Bologna, 1540 circa – 18 agosto 1613) è stato un compositore e teorico musicale italiano.
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi, född omkring 1540 i Bologna, död 18 augusti 1613, var en italiensk musikteoretiker och kontrapunktier. Artusi, som var kanonikus i Bologna, visade sig i sitt berömda verk L'arte del contrappunto (två band, 1586–1589, andra upplagan 1598) som en välskolad kontrapunktist och kännare av Giovanni Pierluigi da Palestrinas stil. I det polemiskt hållna arbetet, L'Artusi, ovvero delle imperfettioni della moderna musica (1600–1603), fördömer han de nya stilriktningarna inom samtidens musik och operakonst, till exempel Claudio Monteverdi, Carlo Gesualdo och Cipriano de Rore.
rdf:langString
Джованни Мария Арту́зи (итал. Giovanni Maria Artusi; около 1540 — 18 августа 1613, Болонья) — итальянский теоретик музыки и композитор. Один из ведущих итальянских теоретиков в эпоху перехода от Ренессанса к барокко, прославившийся консервативной критикой музыкального авангарда своего времени.
rdf:langString
Джованні Артузі (італ. Artusi; близько 1540 — 18 серпня 1613, Болонья) — італійський теоретик музики і композитор. Один з провідних італійських теоретиків в епоху переходу від Ренесансу до бароко, який прославився консервативною критикою музичного авангарду свого часу.
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (c. 1540 - 18 de agosto de 1613) fue un teórico musical, compositor y escritor italiano. Artusi condenó ferozmente las nuevas innovaciones musicales que definieron el estilo Barroco temprano que se desarrolló alrededor de 1600 en su tratado L'Artusi, overo Delle imperfettioni della moderna musica (El Artusi o imperfecciones de la música moderna). También fue un erudito y clérigo en la Congregación San Salvatore en Bolonia y permaneció durante toda su vida dedicado a su maestro Gioseffo Zarlino, el principal teórico de la música de finales del siglo XVI. Cuando Vincenzo Galilei atacó por primera vez a Zarlino en el Dialogo de 1581, provocó que Artusi defendiera a su maestro y el estilo que representaba.
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (c. 1540 – 18 August 1613) was an Italian theorist, composer, and writer. Artusi fiercely condemned the new musical innovations that defined the early Baroque style developing around 1600 in his treatise L'Artusi, overo Delle imperfettioni della moderna musica [Artusi, or On the Imperfections of Modern Music]. He was also a scholar and cleric at the Congregation Santissimo Salvatore, Bologna, and remained throughout his life devoted to his teacher Gioseffo Zarlino (the principal music theorist of the late sixteenth century). When Vincenzo Galilei first attacked Zarlino in the Dialogo of 1581, it provoked Artusi to defend his teacher and the style he represented.
rdf:langString
ジョヴァンニ・マリア・アルトゥージ（Giovanni Maria Artusi, 1540年ごろ - 1613年8月18日）は、16世紀末に活躍したイタリア・ボローニャの音楽理論家・作家・作曲家。 保守派の論客の一人として音楽史上に名を残し、こんにち初期バロック音楽の技術刷新と呼ばれる17世紀初頭の新しい展開を、烈火のごとく罵倒した。ボローニャの聖救世主教会の聖職者や学者としても著名であり、恩師ツァルリーノの教説を完全に遵守した。1581年にヴィンチェンツォ・ガリレイが最初にツァルリーノを攻撃した際、恩師と、ツァルリーノに代表される伝統的な技法を擁護せねばとアルトゥージは考えた。 アルトゥージの音楽理論に対する主要な貢献は、対位法における不協和音に関する著書である。アルトゥージは、多声音楽においてはむしろ不協和な響きになりやすいことを認めており、たとえば音画技法を引き合いにして、不協和音の根拠や効用を数え上げている。皮肉にも、「第2技法」によるモンテヴェルディの作品は、少なくとも概念においては、アルトゥージの著作とほとんど一致している。モンテヴェルディ作品とアルトゥージ理論は、多声の意義や、旋律形成における音程に相違点があったのである。
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (Bologna, c. 1540 - Bologna, 18 de agosto de 1613) foi um musicólogo e compositor da Itália. Artusi foi um dos mais famosos reacionários da história musical, condenando duramente o novo estilo de música que se desenvolvia em torno de 1600 e que prefigurou o Barroco musical. Ele também era um erudito e religioso da Congregação San Salvatore, em Bologna, e permaneceu durante toda a sua vida dedicado ao seu professor Gioseffo Zarlino, o principal teórico da música do final do século XVI. Quando Vincenzo Galilei atacou Zarlino no Dialogo de 1581, provocou Artusi para defender seu professor e o estilo que ele representava.
rdf:langString
喬瓦尼·瑪麗亞·阿圖西（義大利語：Giovanni Maria Artusi，约1540年－1613年8月18日）是義大利音樂理論家、作曲家和作家。他的音樂風格保守，主要依循他的老师，16世紀後期主要音樂理論家的風格。他在1603年出版《阿圖西文集第二部分》(Seconda parte dell'Artusi)首次使用了第二實踐(seconda pratica)這個專有名詞。 阿圖西在1600年出版了《阿圖西文集-當代音樂不完美性》（L' Artusi, overo Delle imperfettioni della moderna musica）一書，批評了 1600 年左右興起的音樂風格。他在書中匿名引用了蒙台威爾第尚未出版的牧歌（Madrigale）作品，並指出其中違反傳統對位規則之處。並以帶有古風格（stile antico）的審美標準評價蒙台威爾第等人的新音樂，會引發聽眾感官與理性上的不悅，引發第一實踐和第二實踐的兩派音樂爭論。 阿圖西的音樂作品很少且風格保守，僅有一本四聲部短歌集（1598年出版於威尼斯）和八聲部頌主曲（1599 年）。
rdf:langString
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi
rdf:langString
Τζοβάνι Αρτούζι
rdf:langString
Giovanni Artusi
rdf:langString
Giovanni Artusi
rdf:langString
Giovanni Artusi
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi
rdf:langString
ジョヴァンニ・マリア・アルトゥージ
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi
rdf:langString
Артузи, Джованни
rdf:langString
Giovanni Artusi
rdf:langString
喬瓦尼·阿圖西
rdf:langString
Джованні Артузі
xsd:integer
695363
xsd:integer
1093832806
rdf:langString
Ο Τζοβάνι Μαρία Αρτούζι (Giovanni Maria Artusi, Μπολόνια 1540; – Μπολόνια 18 Αυγούστου 1613) ήταν Ιταλός θεωρητικός της μουσικής, συνθέτης και συγγραφέας της προ-Μπαρόκ εποχής. Έμεινε στην ιστορία για την, περί μουσικών νεωτερισμών, διαμάχη του με τον Κλαούντιο Μοντεβέρντι.
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (* um 1540 in Bologna; † 18. August 1613) war ein italienischer Musiktheoretiker, Komponist und Schriftsteller.
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (c. 1540 – 18 August 1613) was an Italian theorist, composer, and writer. Artusi fiercely condemned the new musical innovations that defined the early Baroque style developing around 1600 in his treatise L'Artusi, overo Delle imperfettioni della moderna musica [Artusi, or On the Imperfections of Modern Music]. He was also a scholar and cleric at the Congregation Santissimo Salvatore, Bologna, and remained throughout his life devoted to his teacher Gioseffo Zarlino (the principal music theorist of the late sixteenth century). When Vincenzo Galilei first attacked Zarlino in the Dialogo of 1581, it provoked Artusi to defend his teacher and the style he represented. In 1600 and 1603, Artusi attacked the "crudities" and "license" shown in the works of a composer he initially refused to name (it was Claudio Monteverdi). Monteverdi replied in the introduction to his fifth book of madrigals (1605) with his discussion of the division of musical practice into two streams: what he called prima pratica, and seconda pratica: prima pratica being the previous polyphonic ideal of the sixteenth century, with flowing counterpoint, prepared dissonance, and equality of voices; and seconda pratica being the new style of monody and accompanied recitative, which emphasized soprano and bass voices, and in addition showed the beginnings of conscious functional tonality. Artusi's major contribution to the literature of music theory was his book on dissonance in counterpoint, L'Arte del contraponto (1598) He recognized that there could be more dissonance than consonance in a developed piece of counterpoint, and he attempted to enumerate the reasons and uses for the dissonances, for example as settings of words expressing sorrow, pain, longing, terror. Ironically, the usage of Monteverdi in the seconda pratica largely agreed with his book, at least conceptually; the differences between Monteverdi's music and Artusi's theory were in the importance of the different voices, and the exact intervals used in shaping the melodic line. Artusi's compositions were few, and in a conservative style: one book of canzonette for four voices (published in Venice in 1598) and Cantate Domino for eight voices (1599). In 1993, Suzanne Cusick presented a feminist analysis of the Artusi controversy in which she asserted that Artusi's attack on Monteverdi represented "an attempt to discredit modern music as unnatural, feminine and feminizing of both its practitioners and its listeners". Claudio Monteverdi's and his brother's replies, she claims, "can be understood as a defense of the composer's masculinity that acknowledges and reaffirms the femininity of the music itself". Other academics, such as Ilias Chrissochoidis and Charles S. Brauner, have challenged Cusick's analysis as selective and incomplete: "[A]nyone can project anything to the past for the purpose of legitimising one's own set of values or even fixations".
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (c. 1540 - 18 de agosto de 1613) fue un teórico musical, compositor y escritor italiano. Artusi condenó ferozmente las nuevas innovaciones musicales que definieron el estilo Barroco temprano que se desarrolló alrededor de 1600 en su tratado L'Artusi, overo Delle imperfettioni della moderna musica (El Artusi o imperfecciones de la música moderna). También fue un erudito y clérigo en la Congregación San Salvatore en Bolonia y permaneció durante toda su vida dedicado a su maestro Gioseffo Zarlino, el principal teórico de la música de finales del siglo XVI. Cuando Vincenzo Galilei atacó por primera vez a Zarlino en el Dialogo de 1581, provocó que Artusi defendiera a su maestro y el estilo que representaba. En 1600 y 1603, Artusi atacó las «crueldades» y la «licencia» mostradas en las obras de un compositor que inicialmente se negó a nombrar (era Claudio Monteverdi). Monteverdi respondió en la introducción de su quinto libro de madrigales (1605) con su discusión sobre la división de la práctica musical en dos corrientes: lo que él llamó prima pratica y seconda pratica: prima pratica es el ideal polifónico anterior del siglo XVI, con contrapunto fluido, disonancia preparada e igualdad de voces; y seconda pratica era el nuevo estilo de monodia y recitativo acompañado, que enfatizaba las voces de soprano y bajo, y además mostraba los comienzos de la tonalidad funcional consciente. La mayor contribución de Artusi a la literatura de la teoría musical fue su libro sobre la disonancia en el contrapunto. Reconoció que podría haber más disonancia que consonancia en un contrapunto desarrollado e intentó enumerar las razones y usos de las disonancias, por ejemplo, como escenarios de palabras que expresan tristeza, dolor, anhelo, terror. Irónicamente, el uso de Monteverdi en la secondda pratica coincidió en gran medida con su libro, al menos conceptualmente. Las diferencias entre la música de Monteverdi y la teoría de Artusi estaban en la importancia de las diferentes voces y los intervalos exactos utilizados en la configuración de la línea melódica. Las composiciones de Artusi fueron pocas y en un estilo conservador: un libro de para cuatro voces (publicado en Venecia en 1598) y un Cantate Domino para ocho voces (1599). En 1993, Suzanne Cusick presentó un análisis feminista de la controversia de Artusi en el que afirmó que el ataque de Artusi a Monteverdi representaba «un intento de desacreditar la música moderna como antinatural, femenina y feminizante tanto para sus practicantes como para sus oyentes». Las respuestas de los hermanos Monteverdi, afirma, «pueden entenderse como una defensa de la masculinidad del compositor que reconoce y reafirma la feminidad de la música misma». Otros académicos, como Ilias Chrissochoidis y Charles S. Brauner, han desafiado el análisis de Cusick como selectivo e incompleto: «[A] nadie puede proyectar cualquier cosa al pasado con el fin de legitimar el propio conjunto de valores o incluso las fijaciones».
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (Bologne, vers 1540 – 18 août 1613) est un théoricien de la musique et compositeur, considéré, d'un point de vue anecdotique, comme un des plus importants réactionnaires de l'histoire de la musique, ayant condamné de façon féroce le nouveau style qui se mettait en place au début du XVIIe siècle, style qui donnait naissance à ce qui devait être appelé au XXe siècle la musique baroque. Ici, le mot réactionnaire amène en réalité un parfait anachronisme. Artusi est en fait un des premiers représentants d'une des principales querelles qui ont traversé mais aussi nourri le XVIIe siècle, dans les domaines artistiques aussi bien que littéraires : les querelles des anciens et des modernes.
rdf:langString
ジョヴァンニ・マリア・アルトゥージ（Giovanni Maria Artusi, 1540年ごろ - 1613年8月18日）は、16世紀末に活躍したイタリア・ボローニャの音楽理論家・作家・作曲家。 保守派の論客の一人として音楽史上に名を残し、こんにち初期バロック音楽の技術刷新と呼ばれる17世紀初頭の新しい展開を、烈火のごとく罵倒した。ボローニャの聖救世主教会の聖職者や学者としても著名であり、恩師ツァルリーノの教説を完全に遵守した。1581年にヴィンチェンツォ・ガリレイが最初にツァルリーノを攻撃した際、恩師と、ツァルリーノに代表される伝統的な技法を擁護せねばとアルトゥージは考えた。 アルトゥージの活動で（そしておそらく音楽評論の歴史を通じて）最も有名な逸話は、1600年と1603年の出来事である。このときアルトゥージは、当初は名指しすることを避けた「ある作曲家」の「生硬さ」や「放埓」を非難した。その作曲家とは、モンテヴェルディのことだった。モンテヴェルディは1605年の『マドリガーレ集 第5巻』の序文において反論し、同時代の音楽習慣を二つの流れに分けて論じている。すなわち「第一作法 prima pratica」と「第二作法 seconda pratica」のことである。第一作法は、16世紀の理想的なポリフォニー音楽のことであり、流れるような旋律線と、予備のある不協和音、声部間の対等性が特徴的であった。対する第二作法は、モノディや伴奏つきレチタティーヴォといった新しい様式のことであり、ソプラノとバスに力点が置かれ、そのうえ機能和声の意識の始まりも見出される。 アルトゥージの音楽理論に対する主要な貢献は、対位法における不協和音に関する著書である。アルトゥージは、多声音楽においてはむしろ不協和な響きになりやすいことを認めており、たとえば音画技法を引き合いにして、不協和音の根拠や効用を数え上げている。皮肉にも、「第2技法」によるモンテヴェルディの作品は、少なくとも概念においては、アルトゥージの著作とほとんど一致している。モンテヴェルディ作品とアルトゥージ理論は、多声の意義や、旋律形成における音程に相違点があったのである。 アルトゥージの作品は数少なく、それも保守的な様式によったものばかりである。『4声のためのカンツォネッタ集』（ヴェネツィア刊1598年）と、8声のための《カンターテ・ドミノ》（1599年）がある。
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (Bologna, 1540 circa – 18 agosto 1613) è stato un compositore e teorico musicale italiano.
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi (Bologna, c. 1540 - Bologna, 18 de agosto de 1613) foi um musicólogo e compositor da Itália. Artusi foi um dos mais famosos reacionários da história musical, condenando duramente o novo estilo de música que se desenvolvia em torno de 1600 e que prefigurou o Barroco musical. Ele também era um erudito e religioso da Congregação San Salvatore, em Bologna, e permaneceu durante toda a sua vida dedicado ao seu professor Gioseffo Zarlino, o principal teórico da música do final do século XVI. Quando Vincenzo Galilei atacou Zarlino no Dialogo de 1581, provocou Artusi para defender seu professor e o estilo que ele representava. O episódio mais famoso da carreira Artusi, e um dos episódios mais famosos da história da crítica de música, ocorreu entre 1600 e 1603, quando ele atacou a "crueza e licença" mostradas nas obras de um compositor que ele inicialmente recusou-se a nomear, mas que se tratava de Monteverdi. Monteverdi respondeu na introdução de seu quinto livro de madrigais (1605) com uma discussão da divisão da prática musical em duas correntes: o que ele chamou prima pratica e seconda pratica. A prima pratica era o ideal da polifonia do século XVI, com fluindo contraponto, dissonâncias preparadas e igualdade no tratamento das vozes, e a seconda pratica se constituía no novo estilo de monodia acompanhada e recitativos, que enfatizavam uma melodia (normalmente a voz mais alta) sustentada por acordes construídos sobre o baixo. Uma contribuição importante de Artusi para a teoria da música foi o seu livro sobre as dissonâncias no contraponto. Ele reconheceu que poderia haver mais dissonâncias do que consonâncias em um trecho de contraponto, tentando enumerar as razões e formas de uso das dissonâncias, como por exemplo nas ilustrações das palavras que expressam tristeza, dor de saudade, terror. Ironicamente, a seconda pratica de Monteverdi largamente concorda com as teorias de Artusi, pelo menos conceitualmente, e as maiores diferenças entre eles se referiam à importância relativa das diferentes vozes, e aos intervalos exatos usado na definição da linha melódica. Artusi deixou poucas composições, todas em um estilo conservador: um livro de canzonette para quatro vozes (publicado em Veneza em 1598) e uma Cantate Domino para oito vozes (1599).
rdf:langString
Giovanni Maria Artusi, född omkring 1540 i Bologna, död 18 augusti 1613, var en italiensk musikteoretiker och kontrapunktier. Artusi, som var kanonikus i Bologna, visade sig i sitt berömda verk L'arte del contrappunto (två band, 1586–1589, andra upplagan 1598) som en välskolad kontrapunktist och kännare av Giovanni Pierluigi da Palestrinas stil. I det polemiskt hållna arbetet, L'Artusi, ovvero delle imperfettioni della moderna musica (1600–1603), fördömer han de nya stilriktningarna inom samtidens musik och operakonst, till exempel Claudio Monteverdi, Carlo Gesualdo och Cipriano de Rore.
rdf:langString
Джованни Мария Арту́зи (итал. Giovanni Maria Artusi; около 1540 — 18 августа 1613, Болонья) — итальянский теоретик музыки и композитор. Один из ведущих итальянских теоретиков в эпоху перехода от Ренессанса к барокко, прославившийся консервативной критикой музыкального авангарда своего времени.
rdf:langString
Джованні Артузі (італ. Artusi; близько 1540 — 18 серпня 1613, Болонья) — італійський теоретик музики і композитор. Один з провідних італійських теоретиків в епоху переходу від Ренесансу до бароко, який прославився консервативною критикою музичного авангарду свого часу.
rdf:langString
喬瓦尼·瑪麗亞·阿圖西（義大利語：Giovanni Maria Artusi，约1540年－1613年8月18日）是義大利音樂理論家、作曲家和作家。他的音樂風格保守，主要依循他的老师，16世紀後期主要音樂理論家的風格。他在1603年出版《阿圖西文集第二部分》(Seconda parte dell'Artusi)首次使用了第二實踐(seconda pratica)這個專有名詞。 阿圖西在1600年出版了《阿圖西文集-當代音樂不完美性》（L' Artusi, overo Delle imperfettioni della moderna musica）一書，批評了 1600 年左右興起的音樂風格。他在書中匿名引用了蒙台威爾第尚未出版的牧歌（Madrigale）作品，並指出其中違反傳統對位規則之處。並以帶有古風格（stile antico）的審美標準評價蒙台威爾第等人的新音樂，會引發聽眾感官與理性上的不悅，引發第一實踐和第二實踐的兩派音樂爭論。 阿圖西最主要的貢獻在於對位中不協和音的使用，他的《對位法的藝術第二部分》（Seconda parte dell'arte del contraponto, 1589）是史上第一本專為討論不協和音使用的專書，他認為在發展中的作品不協和音將多過協和音，並試圖提出不和諧的原因和用途，例如作為表達歌詞中悲傷、痛苦、渴望、恐懼等情緒的方法，他的論點與接下來的第二實踐 （seconda pratica）風潮的作法有很大程度的一致。但他本人卻反對蒙台威爾第的音樂風格，他們的理論之間對於不同聲部的重要性以及聲部間音程的使用有所不同。 阿圖西的音樂作品很少且風格保守，僅有一本四聲部短歌集（1598年出版於威尼斯）和八聲部頌主曲（1599 年）。
xsd:nonNegativeInteger
6010
