Georgiy Afanasyev

rdf:langString Gieorgij Afanasjew

rdf:langString Gieorgij (Jurij) Afanasjew ros. Георгий (Юрий) Емельянович Афанасьєв (ur. 28 lutego 1848 w Ufie, zm. 15 grudnia 1925 w Belgradzie) – rosyjski historyk, dziennikarz, długoletni (1896–1918) dyrektor oddziału (ros.) w Kijowie, minister spraw zagranicznych Hetmanatu (listopad-grudzień 1918). Urodził się w rodzinie wojskowej. W 1869 ukończył studia na Uniwersytecie Noworosyjskim w Odessie. Przedmiotem jego zainteresowań naukowych były: historia starożytnego Egiptu, historia Słowiańszczyzny i Imperium Rosyjskiego, historia średniowieczna i nowożytna Wielkiej Brytanii i Francji, literatura rosyjska i ekonomia polityczna. Od 1879 privatdozent katedry historii powszechnej Uniwersytetu Noworosyjskiego, jednocześnie w latach 1879–1912 korespondent szeregu odeskich i kijowskich czasopism i gazet. W 1884 obronił i opublikował pracę magisterską poświęconą Turgotowi (Главные моменты министерской деятельности Тюрго), w 1892 dysertację doktorską Warunki handlu zbożowego we Francji w XVIII wieku. Niektóre jego prace były opublikowane we Francji i Anglii. Za rekomendacją Siergieja Wittego, ówcześnie ministra finansów Imperium Rosyjskiego został w 1896 roku dyrektorem oddziału (ros.) (ros. Государственный Банк Российской империи) w Kijowie. Oddziałem kierował do 1918 roku. Jednym z jego osiągnięć była budowa nowej siedziby oddziału, otwartej w 1905 (obecnie siedziba Narodowego Banku Ukrainy).W okresie Hetmanatu kontroler państwowy w rządzie Fedora Łyzohuba (od 3 maja do 24 października 1918). Po deklaracji hetmana Pawła Skoropadskiego o federacyjnym związku państwowym z Rosją, powołany 14 listopada 1918 na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Serhija Herbela, funkcję sprawował do upadku Hetmanatu w wyniku skierowanego przeciw niemu powstania i objęcia władzy przez Dyrektoriat (14 grudnia 1918). Po upadku Hetmanatu wyjechał do Odessy, publikował w gazecie Одесский листок. Emigrował do Królestwa SHS, wykładał historię na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego. Zmarł w Belgradzie. Część jego spuścizny znajduje się w dziale rękopisów Biblioteki Narodowej Ukrainy.