Fundamento de Esperanto
http://dbpedia.org/resource/Fundamento_de_Esperanto an entity of type: Thing
El Fundamento de Esperanto és un llibre escrit per L. L. Zamenhof, publicat l'any 1905. El 9 d'agost del 1905 es va declarar com la descripció oficial de l'idioma en el quart article de la Declaració de Boulogne en el primer Congrés Mundial a Boulogne-sur-Mer, a la República Francesa. És considerat el reglament essencial i obligatori de l'esperanto i és per tant intocable.
rdf:langString
Το Fundamento de Esperanto ("Το Θεμέλιο της Εσπεράντο") είναι ένα βιβλίο του Ζαμένχοφ, που δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 1905. Στις 9 Αυγούστου, 1905 έγινε το επίσημο εγχειρίδιο για την γλώσσα σύμφωνα με το άρθρο 4 της Διακήρυξης της Βουλώνης στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Εσπεράντο στην Βουλώνη της Γαλλίας. Θεωρείται ως το μοναδικό κείμενο αυθεντία πάνω από την Εσπεράντο και για αυτόν τον λόγο δεν επιδέχεται καμία μεταβολή. Έχει επανεκδοθεί 11 φορές από την αρχική έκδοση του, με πιο πρόσφατη αυτή του 2007, με επιμέλεια του Αντρέ Αλμπώ. Η έκδοση του 2007 αποτελείται από 355 σελίδες.
rdf:langString
Fundamento de Esperanto (English: Foundation of Esperanto) is a 1905 book by L. L. Zamenhof, in which the author explains the basic grammar rules and vocabulary that constitute the basis of the constructed language Esperanto. On August 9, 1905, it was made the only obligatory authority over the language by the Declaration of Boulogne at the first World Esperanto Congress. Much of the content of the book is a reproduction of content from Zamenhof's earlier works, particularly Unua Libro.
rdf:langString
푼다멘토 데 에스페란토(에스페란토: Fundamento de Esperanto, 에스페란토의 기초)는 에스페란토를 공식적으로 정의하는 문서다. 1905년 봄에 라자로 루드비코 자멘호프가 썼고, 1905년 8월 9일 열린 제1차 세계 에스페란토 대회에서 에스페란토의 공식 정의로 선언되었다 (불로뉴 선언 제4장). 푼다멘토는 총 네 부분으로 구성되어 있다. 1.
* 머리말(Antaŭparolo)은 에스페란토로 쓰여져 있고, 푼다멘토의 역할을 다룬다. 2.
* 문법(Gramatiko, 26쪽)은 프랑스어·영어·독일어·러시아어·폴란드어 5개국어로 번역되어 있고, 에스페란토 알파벳과 유명한 '16조 문법'을 수록한다. 발음, 품사, 활용, 파생 등을 다룬다. 이는 제1서에서 발췌한 것이다. 3.
* 독해문집(Ekzercaro, 55쪽)은 42개의 에스페란토 예문과, 이에 포함된 단어의 5개국어 번역을 수록하고 있다. 이 가운데 9개는 문법적 규칙을 포함한다. 4.
* 만국 단어집(Universala Vortaro, 96쪽)은 일종의 5개국어 사전으로서, 1800여 개의 에스페란토 단어의 목록과 대응되는 프랑스어·영어·독일어·러시아어·폴란드어 단어를 수록하고 있다.
rdf:langString
Осно́вы эспера́нто (эспер. Fundamento de Esperanto; и в эсперанто, и в других языках часто употребляется укороченная форма (la) Fundamento) — книга Л. Л. Заменгофа, фиксирующая основные грамматические и лексические характеристики языка эсперанто. «Основы эсперанто» признаются всеми эсперантистами как «неприкосновенный базис» языка и призваны играть для эсперанто ту же роль, которую для национальных языков играет языковая традиция. Книга была написана инициатором эсперанто Л. Заменгофом в 1905 году и признана обязательной для всех нормой языка четвёртым пунктом Булонской декларации на I Всемирном конгрессе эсперантистов в том же году.
rdf:langString
世界語基礎（世界語：Fundamento de Esperanto）由柴門霍夫於1905年所著。本書解釋世界語的基本語法規則及詞彙。1905年8月9日，第一次國際世界語大會上通過的布倫宣言規定，該書爲世界語的唯一權威。本書多數內容來自於柴門霍夫的前期作品，尤其是第一本書。
rdf:langString
Основи есперанто (книга) (Fundamento de Esperanto; англ .: Foundation of Esperanto) — книга 1905 року Л. Л. Заменгофа, в якій автор пояснює основні граматичні правила та словниковий запас, що складають основу побудованої мови есперанто. 9 серпня 1905 року Булоньською декларацією на першому Всесвітньому конгресі есперанто було зроблено єдине обов'язкове авторство над мовою. Значна частина книги — це відтворення вмісту з попередніх робіт Заменгофа, зокрема Unua Libro.
rdf:langString
Fundamento de Esperanto (v esperantu Základ esperanta) je kniha L. L. Zamenhofa, publikovaná na jaře 1905. V srpnu 1905 byla čtvrtým článkem Buloňské deklarace prohlášena za oficiální zdroj jazyka. Fundamento je pokládáno za nejzákladnější spis esperanta a jako takové je neměnné. Fundamento se skládá ze čtyř částí: (Antaŭparolo), Gramatiky (Gramatiko), sbírky příkladů (Ekzercaro) a „Univerzálního slovníku“ (Universala Vortaro). S výjimkou předmluvy celý spis vychází ze Zamenhofových starších prací.
rdf:langString
Fundamento de Esperanto estas libro de L. L. Zamenhof, eldonita en printempo 1905, kaj oficialigita per la 4-a artikolo de la Deklaracio pri la esenco de la Esperantismo (la "Bulonja Deklaracio"), aprobita la 9-an de aŭgusto 1905 en la unua Universala Kongreso en Bulonjo-ĉe-Maro. La "Fundamento de Esperanto" konsistas, krom antaŭparolo, el tri partoj: Gramatiko, Ekzercaro kaj Universala Vortaro. La decido de Zamenhof fiksi tiujn tri verkojn kiel neŝanĝeblajn estis klarigita en la Antaŭparolo, kiun oni poste ekkonsideris kiel mem apartenantan al la Fundamento.
rdf:langString
El Fundamento de Esperanto es un libro escrito por L. L. Zamenhof, publicado en julio de 1905. El 9 de agosto de 1905 se declaró como la descripción oficial del idioma en el cuarto artículo de la Declaración de Boulogne en el primer Congreso Universal en Boulogne-sur-Mer, Francia. Es considerado el reglamento esencial y obligatorio del esperanto y es por lo tanto intocable. Además del Fundamento están los "Suplementos Oficiales" (Oficialaj Aldonoj) A la fecha, hay ocho Suplementos Oficiales. El Prólogo del Fundamento declara:
rdf:langString
Das Fundamento de Esperanto (oder kurz Fundamento) ist ein Buch von Ludwik Lejzer Zamenhof, das im Frühjahr 1905 veröffentlicht wurde. Auf dem ersten Esperanto-Weltkongress im nordfranzösischen Boulogne-sur-Mer wurde es am 9. August 1905 offiziell zum Fundament des Esperanto erklärt. Es darf nicht mehr verändert werden, erlaubt aber "Offizielle Zusätze" zum Vokabular und zum Regelwerk.
rdf:langString
Le Fundamento de Esperanto (« Fondement de l'espéranto » en français) est un livre écrit par L. L. Zamenhof en 1905. Édité au printemps 1905 et officialisé par le 4e article de la Déclaration de Boulogne « Bulonja Deklaracio », puis approuvé le 9 août 1905 lors du premier congrès mondial d'espéranto à Boulogne-sur-Mer, le Fundamento fixe les règles de la langue espéranto en 1905.
rdf:langString
エスペラントの基礎(エスペラント語: Fundamento de Esperanto)は、1905年の春にルドヴィコ・ザメンホフによって書かれた本である。日本語では単にフンダメントとも呼ばれる。1905年8月9日、この「エスペラントの基礎」は、第1回世界エスペラント大会で承認され、ブローニュ宣言第4条によって、公式なものとされている。 「エスペラントの基礎」は4つの部分からなる。すなわち (1) 前文(Antaŭparolo)、(2) 文法 (Gramatiko)、(3) 練習集 (Ekzercaro)、そして (4) 普遍的辞書 (Universala Vortaro)である。前文を除いて、この「エスペラントの基礎」のほとんどすべては、ザメンホフの初期の著作に由来するものである。よく「16条の文法」といわれるのは「文法」の項であり、文字の発音や動詞の活用、品詞語尾など文法の基礎的な部分を定めている。 この「エスペラントの基礎」と等しく、「公式追加集」(Oficialaj Aldonoj)がある。今日までに8つの「公式追加集」がある。 「エスペラントの基礎」の前文にはこうある。 “今からいつの日にか、新語の多くが完全に安定化する日がきた時、いくつかの権威ある団体は、それらの新語を「公式追加集」として、まとめるであろう。”
rdf:langString
Il Fundamento de Esperanto (in italiano Fondamento dell'Esperanto) è un libro di L.L. Zamenhof, pubblicato nella primavera del 1905 e ufficializzato il 9 agosto 1905 come quarto articolo della Dichiarazione di Boulogne al primo congresso mondiale di esperanto tenutosi a Boulogne-sur-Mer, in Francia. Viene considerata l'unica autorità obbligatoria nei confronti dell'esperanto ed è per questo immutabile. Simile al Fundamento sono le "aggiunte ufficiali" (Oficialaj Aldonoj). Ad oggi ci sono state otto aggiunte ufficiali. La prefazione del Fundamento recita:
rdf:langString
Fundamento de Esperanto – książka autorstwa Ludwika Zamenhofa wydana wiosną 1905 r. i 9 sierpnia tego samego roku przyjęta oficjalnie w 4. artykule Deklaracji Bulońskiej (Deklaracio pri la esenco de la Esperantismo) na pierwszym kongresie esperanckim w Boulogne-sur-Mer, jako oficjalny fundament języka.
rdf:langString
Het Fundamento de Esperanto ("Fundament van Esperanto") is een boek van L.L. Zamenhof, dat werd uitgegeven in de lente van 1905. Op 9 augustus 1905 werd het in artikel vier van de Verklaring van Boulogne op het eerste wereld-Esperantocongres in Boulogne-sur-Mer in Frankrijk. Het wordt als de enige vaststaande autoriteit van de taal beschouwd, en is dus onveranderlijk. De "officiële toevoegingen" (Oficialaj Aldonoj) worden als gelijkwaardig aan het Fundamento beschouwd. Het voorwoord van het Fundamento vertelt:
rdf:langString
Fundamento de Esperanto ("Fundamento do Esperanto") é um livro de L. L. Zamenhof, publicado na primavera de 1905, contendo a primeira edição em Russo do Unua Libro e as quatro traduções que se seguiram (francês, inglês, alemão e polonês). O Fundamento consiste em quatro partes, a saber, o prefácio, uma gramática, uma coleção de exercícios e um dicionário universal.
rdf:langString
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
エスペラントの基礎
rdf:langString
푼다멘토 데 에스페란토
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Основы эсперанто
rdf:langString
世界語基礎
rdf:langString
Основи есперанто (книга)
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
rdf:langString
Fundamento de Esperanto
xsd:integer
3049583
xsd:integer
1100614722
rdf:langString
''Foundation of Esperanto:
rdf:langString
Grammar, Exercises, Universal Dictionary . . .''
xsd:integer
90
xsd:integer
1905
rdf:langString
Esperanto
rdf:langString
El Fundamento de Esperanto és un llibre escrit per L. L. Zamenhof, publicat l'any 1905. El 9 d'agost del 1905 es va declarar com la descripció oficial de l'idioma en el quart article de la Declaració de Boulogne en el primer Congrés Mundial a Boulogne-sur-Mer, a la República Francesa. És considerat el reglament essencial i obligatori de l'esperanto i és per tant intocable.
rdf:langString
Fundamento de Esperanto (v esperantu Základ esperanta) je kniha L. L. Zamenhofa, publikovaná na jaře 1905. V srpnu 1905 byla čtvrtým článkem Buloňské deklarace prohlášena za oficiální zdroj jazyka. Fundamento je pokládáno za nejzákladnější spis esperanta a jako takové je neměnné. Fundamento se skládá ze čtyř částí: (Antaŭparolo), Gramatiky (Gramatiko), sbírky příkladů (Ekzercaro) a „Univerzálního slovníku“ (Universala Vortaro). S výjimkou předmluvy celý spis vychází ze Zamenhofových starších prací. Na stejné úrovni jako Fundamento jsou Oficiální dodatky (Oficialaj Aldonoj), kterých je v současné době devět, a které představují především nová slova slovníku, a které jsou schvalovány „odpovědnou institucí“ (podle předmluvy textu). Gramatika a slovník Fundamenta jsou psány v pěti národních jazycích: francouzsky, anglicky, německy, rusky a polsky.
rdf:langString
Das Fundamento de Esperanto (oder kurz Fundamento) ist ein Buch von Ludwik Lejzer Zamenhof, das im Frühjahr 1905 veröffentlicht wurde. Auf dem ersten Esperanto-Weltkongress im nordfranzösischen Boulogne-sur-Mer wurde es am 9. August 1905 offiziell zum Fundament des Esperanto erklärt. Es darf nicht mehr verändert werden, erlaubt aber "Offizielle Zusätze" zum Vokabular und zum Regelwerk. Das Fundamento besteht aus vier Teilen: Antaŭparolo (Vorwort), Gramatiko (Grammatik), Ekzercaro (Übungen) und Universala Vortaro (universelles Wörterbuch). Mit Ausnahme des Vorwortes und der inzwischen neun offiziellen Zusätze ("Oficialaj Aldonoj") entstammt das Fundamento früheren Werken von Zamenhof. Für die Sprache Esperanto ist das Fundamento eine Art Verfassung oder auch "Systemurkunde". Es definiert, was als "richtiges" Esperanto gilt und was nicht (also was als unzulässige Sprachveränderung anzusehen ist).
rdf:langString
Το Fundamento de Esperanto ("Το Θεμέλιο της Εσπεράντο") είναι ένα βιβλίο του Ζαμένχοφ, που δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 1905. Στις 9 Αυγούστου, 1905 έγινε το επίσημο εγχειρίδιο για την γλώσσα σύμφωνα με το άρθρο 4 της Διακήρυξης της Βουλώνης στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Εσπεράντο στην Βουλώνη της Γαλλίας. Θεωρείται ως το μοναδικό κείμενο αυθεντία πάνω από την Εσπεράντο και για αυτόν τον λόγο δεν επιδέχεται καμία μεταβολή. Έχει επανεκδοθεί 11 φορές από την αρχική έκδοση του, με πιο πρόσφατη αυτή του 2007, με επιμέλεια του Αντρέ Αλμπώ. Η έκδοση του 2007 αποτελείται από 355 σελίδες.
rdf:langString
Fundamento de Esperanto estas libro de L. L. Zamenhof, eldonita en printempo 1905, kaj oficialigita per la 4-a artikolo de la Deklaracio pri la esenco de la Esperantismo (la "Bulonja Deklaracio"), aprobita la 9-an de aŭgusto 1905 en la unua Universala Kongreso en Bulonjo-ĉe-Maro. La "Fundamento de Esperanto" konsistas, krom antaŭparolo, el tri partoj: Gramatiko, Ekzercaro kaj Universala Vortaro. La decido de Zamenhof fiksi tiujn tri verkojn kiel neŝanĝeblajn estis klarigita en la Antaŭparolo, kiun oni poste ekkonsideris kiel mem apartenantan al la Fundamento. Escepte de la antaŭparolo, ĉiuj partoj devenas preskaŭ rekte de la pli fruaj verkoj de Zamenhof: la Gramatiko estas parto de la Unua Libro, aperinta en 1887, la Universala Vortaro aperis en 1893 kaj la Ekzercaro en 1894. Samrangaj al la Fundamento estas ties Oficialaj Aldonoj (ĝis nun ekzistas naŭ Oficialaj Aldonoj). En la antaŭparolo legeblas: "Nur iam poste, kiam la plej granda parto de la novaj vortoj estos jam tute matura, ia aŭtoritata institucio enkondukos ilin en la vortaron oficialan, kiel 'Aldonon al la Fundamento". Iuj partoj de la Fundamento estas en naciaj lingvoj (la franca, angla, germana, rusa kaj pola), kiel la Gramatiko kaj la Universala Vortaro. En la libro Fundamenta Krestomatio (paĝoj 239-241) oni povas trovi version en Esperanto de tiu ĉi fundamenta gramatiko, sed oni konsideru, ke la Fundamenta Krestomatio ne estas parto de la Fundamento. La rolo de la Fundamento, priskribita en la antaŭparolo al la Fundamento de Esperanto, estas servi kiel netuŝebla gvida dokumento, kiun neniu havas la rajton ŝanĝi. La baza devo, ke "pro la unueco de nia afero ĉiu bona Esperantisto devas antaŭ ĉio bone koni la fundamenton de nia lingvo" (vd. la Antaŭparolon), koncernas ankaŭ la Oficialajn Aldonojn.
rdf:langString
Fundamento de Esperanto (English: Foundation of Esperanto) is a 1905 book by L. L. Zamenhof, in which the author explains the basic grammar rules and vocabulary that constitute the basis of the constructed language Esperanto. On August 9, 1905, it was made the only obligatory authority over the language by the Declaration of Boulogne at the first World Esperanto Congress. Much of the content of the book is a reproduction of content from Zamenhof's earlier works, particularly Unua Libro.
rdf:langString
El Fundamento de Esperanto es un libro escrito por L. L. Zamenhof, publicado en julio de 1905. El 9 de agosto de 1905 se declaró como la descripción oficial del idioma en el cuarto artículo de la Declaración de Boulogne en el primer Congreso Universal en Boulogne-sur-Mer, Francia. Es considerado el reglamento esencial y obligatorio del esperanto y es por lo tanto intocable. El Fundamento consiste en cuatro partes: un Prólogo (Antaŭparolo), una Gramática (Gramatiko), una colección de ejercicios (Ekzercaro) y un Diccionario Universal (Universala Vortaro). Con la excepción del Prólogo, todo lo que está en el Fundamento viene de trabajos anteriores de Zamenhof. Además del Fundamento están los "Suplementos Oficiales" (Oficialaj Aldonoj) A la fecha, hay ocho Suplementos Oficiales. El Prólogo del Fundamento declara: "Nur iam poste, kiam la granda parto de la novaj vortoj estos jam tute matura, ia aŭtoritata institucio enkondukos ilin en la vortaron oficialan, kiel 'Aldonon al la Fundamento'". "A partir de ahora, cuando la mayoría de las nuevas palabras se hayan establecido en el uso, alguna institución con autoridad las incluirá en el diccionario oficial en forma de "Suplemento del Fundamento". La gramática y la sección del diccionario del Fundamento están en cinco idiomas nacionales: francés, inglés, alemán, ruso y polaco.
rdf:langString
Le Fundamento de Esperanto (« Fondement de l'espéranto » en français) est un livre écrit par L. L. Zamenhof en 1905. Édité au printemps 1905 et officialisé par le 4e article de la Déclaration de Boulogne « Bulonja Deklaracio », puis approuvé le 9 août 1905 lors du premier congrès mondial d'espéranto à Boulogne-sur-Mer, le Fundamento fixe les règles de la langue espéranto en 1905. Le Fundamento comprend quatre parties : une préface, une grammaire, un recueil d’exercices, et un dictionnaire. Certaines parties du Fundamento sont écrites en 5 langues (le français, l’anglais, l’allemand, le russe et le polonais).
rdf:langString
Il Fundamento de Esperanto (in italiano Fondamento dell'Esperanto) è un libro di L.L. Zamenhof, pubblicato nella primavera del 1905 e ufficializzato il 9 agosto 1905 come quarto articolo della Dichiarazione di Boulogne al primo congresso mondiale di esperanto tenutosi a Boulogne-sur-Mer, in Francia. Viene considerata l'unica autorità obbligatoria nei confronti dell'esperanto ed è per questo immutabile. Il Fundamento comprende quattro parti: una prefazione (Antaŭparolo), una grammatica (Gramatiko), una collezione di esercizi (Ekzercaro) e un "dizionario universale" (Universala Vortaro). Ad eccezione della prefazione, quasi tutto nel Fundamento proviene direttamente dai lavori iniziali di Zamenhof. Simile al Fundamento sono le "aggiunte ufficiali" (Oficialaj Aldonoj). Ad oggi ci sono state otto aggiunte ufficiali. La prefazione del Fundamento recita: La grammatica e le varie sezioni del dizionario del Fundamento sono scritte in cinque lingue: francese, inglese, tedesco, russo e polacco.
rdf:langString
푼다멘토 데 에스페란토(에스페란토: Fundamento de Esperanto, 에스페란토의 기초)는 에스페란토를 공식적으로 정의하는 문서다. 1905년 봄에 라자로 루드비코 자멘호프가 썼고, 1905년 8월 9일 열린 제1차 세계 에스페란토 대회에서 에스페란토의 공식 정의로 선언되었다 (불로뉴 선언 제4장). 푼다멘토는 총 네 부분으로 구성되어 있다. 1.
* 머리말(Antaŭparolo)은 에스페란토로 쓰여져 있고, 푼다멘토의 역할을 다룬다. 2.
* 문법(Gramatiko, 26쪽)은 프랑스어·영어·독일어·러시아어·폴란드어 5개국어로 번역되어 있고, 에스페란토 알파벳과 유명한 '16조 문법'을 수록한다. 발음, 품사, 활용, 파생 등을 다룬다. 이는 제1서에서 발췌한 것이다. 3.
* 독해문집(Ekzercaro, 55쪽)은 42개의 에스페란토 예문과, 이에 포함된 단어의 5개국어 번역을 수록하고 있다. 이 가운데 9개는 문법적 규칙을 포함한다. 4.
* 만국 단어집(Universala Vortaro, 96쪽)은 일종의 5개국어 사전으로서, 1800여 개의 에스페란토 단어의 목록과 대응되는 프랑스어·영어·독일어·러시아어·폴란드어 단어를 수록하고 있다.
rdf:langString
エスペラントの基礎(エスペラント語: Fundamento de Esperanto)は、1905年の春にルドヴィコ・ザメンホフによって書かれた本である。日本語では単にフンダメントとも呼ばれる。1905年8月9日、この「エスペラントの基礎」は、第1回世界エスペラント大会で承認され、ブローニュ宣言第4条によって、公式なものとされている。 「エスペラントの基礎」は4つの部分からなる。すなわち (1) 前文(Antaŭparolo)、(2) 文法 (Gramatiko)、(3) 練習集 (Ekzercaro)、そして (4) 普遍的辞書 (Universala Vortaro)である。前文を除いて、この「エスペラントの基礎」のほとんどすべては、ザメンホフの初期の著作に由来するものである。よく「16条の文法」といわれるのは「文法」の項であり、文字の発音や動詞の活用、品詞語尾など文法の基礎的な部分を定めている。 この「エスペラントの基礎」と等しく、「公式追加集」(Oficialaj Aldonoj)がある。今日までに8つの「公式追加集」がある。 「エスペラントの基礎」の前文にはこうある。 “今からいつの日にか、新語の多くが完全に安定化する日がきた時、いくつかの権威ある団体は、それらの新語を「公式追加集」として、まとめるであろう。” 「エスペラントの基礎」の文法、「普遍的辞書」の部分は次の5言語で記述されている。（フランス語、英語、ドイツ語、ロシア語、そしてポーランド語)。文法事項の中にはに由来するものもあるが、基礎文集はエスペラントの基礎に含まれるべきではないとされている。
rdf:langString
Het Fundamento de Esperanto ("Fundament van Esperanto") is een boek van L.L. Zamenhof, dat werd uitgegeven in de lente van 1905. Op 9 augustus 1905 werd het in artikel vier van de Verklaring van Boulogne op het eerste wereld-Esperantocongres in Boulogne-sur-Mer in Frankrijk. Het wordt als de enige vaststaande autoriteit van de taal beschouwd, en is dus onveranderlijk. Het Fundamento bestaat uit vier delen: Een voorwoord (Antaŭparolo), een beschrijving van de grammatica (Gramatiko), een verzameling oefeningen (Ekzercaro) en een universeel woordenboek" (Universala Vortaro). Met uitzondering van het voorwoord komt bijna alles in dit boek rechtstreeks uit de eerdere werken van Zamenhof. De "officiële toevoegingen" (Oficialaj Aldonoj) worden als gelijkwaardig aan het Fundamento beschouwd. Het voorwoord van het Fundamento vertelt: "Nur iam poste, kiam la granda parto de la novaj vortoj estos jam tute matura, ia aŭtoritata institucio enkondukos ilin en la vortaron oficialan, kiel 'Aldonojn al la Fundamento'". "Over enige tijd, als het grote deel van de nieuwe woorden volwassen zijn, zal een gezaghebbende autoriteit ze in een officieel woordenboek uitgeven, als 'toevoegingen aan het Fundamento ". De grammatica en het woordenboek uit het Fundamento zijn beschikbaar in vijf nationale talen: Frans, Engels, Duits, Russisch en Pools.
rdf:langString
Fundamento de Esperanto ("Fundamento do Esperanto") é um livro de L. L. Zamenhof, publicado na primavera de 1905, contendo a primeira edição em Russo do Unua Libro e as quatro traduções que se seguiram (francês, inglês, alemão e polonês). O Fundamento consiste em quatro partes, a saber, o prefácio, uma gramática, uma coleção de exercícios e um dicionário universal. Em 9 de agosto do mesmo ano da publicação, ele foi considerado a fonte oficial para a língua, segundo definido pelo artigo quatro da Declaração de Bolonha, durante o primeiro Congresso Universal de Esperanto, na cidade francesa de Bolonha-sobre-o-Mar.
rdf:langString
Fundamento de Esperanto – książka autorstwa Ludwika Zamenhofa wydana wiosną 1905 r. i 9 sierpnia tego samego roku przyjęta oficjalnie w 4. artykule Deklaracji Bulońskiej (Deklaracio pri la esenco de la Esperantismo) na pierwszym kongresie esperanckim w Boulogne-sur-Mer, jako oficjalny fundament języka. Fundamento składa się z czterech części: przedmowy, gramatyki (16 reguł), zbioru ćwiczeń i uniwersalnego słownika zawierającego ok. 1800 rdzeni wyrazowych tłumaczonych na pięć języków. Z wyjątkiem przedmowy wszystkie części były nowymi wydaniami poprzednich opracowań Zamenhofa. Taką samą rangę dla rozwoju języka jak Fundamento mają późniejsze tzw. Oficialaj Aldonoj (oficjalne dodatki). Istotnym ustaleniem Fundamento jest stwierdzenie o nienaruszalności fundamentów, których nikt nie ma prawa od tej pory zmienić. Rezultatem tej decyzji jest pełna zrozumiałość dokumentów esperanckich, niezależnie od momentu ich wydania, także tych najwcześniejszych, pochodzących z początku XX wieku.
rdf:langString
Осно́вы эспера́нто (эспер. Fundamento de Esperanto; и в эсперанто, и в других языках часто употребляется укороченная форма (la) Fundamento) — книга Л. Л. Заменгофа, фиксирующая основные грамматические и лексические характеристики языка эсперанто. «Основы эсперанто» признаются всеми эсперантистами как «неприкосновенный базис» языка и призваны играть для эсперанто ту же роль, которую для национальных языков играет языковая традиция. Книга была написана инициатором эсперанто Л. Заменгофом в 1905 году и признана обязательной для всех нормой языка четвёртым пунктом Булонской декларации на I Всемирном конгрессе эсперантистов в том же году.
rdf:langString
世界語基礎（世界語：Fundamento de Esperanto）由柴門霍夫於1905年所著。本書解釋世界語的基本語法規則及詞彙。1905年8月9日，第一次國際世界語大會上通過的布倫宣言規定，該書爲世界語的唯一權威。本書多數內容來自於柴門霍夫的前期作品，尤其是第一本書。
rdf:langString
Основи есперанто (книга) (Fundamento de Esperanto; англ .: Foundation of Esperanto) — книга 1905 року Л. Л. Заменгофа, в якій автор пояснює основні граматичні правила та словниковий запас, що складають основу побудованої мови есперанто. 9 серпня 1905 року Булоньською декларацією на першому Всесвітньому конгресі есперанто було зроблено єдине обов'язкове авторство над мовою. Значна частина книги — це відтворення вмісту з попередніх робіт Заменгофа, зокрема Unua Libro.
xsd:nonNegativeInteger
5738
xsd:string
90-77066-19-5