Friction drive
http://dbpedia.org/resource/Friction_drive an entity of type: WikicatAutomotiveTransmissionTechnologies
フリクションドライブ（英語：friction drive）とは、の接触による摩擦力を利用して動力を伝達する方式のことである。 具体的には、例えば、回転する円盤同士を接触させてその摩擦により動力を伝達するもので、ギアやチェーンなどに比べて構造が単純で、かつ滑らかで無段階な動力の伝達が可能である特徴を有するが、伝達時にすべりが発生するため、原理的に大きな力の伝達には効率が悪く、不向きである。しかし、歯車伝達特有のがなく、安定しているため、望遠鏡等の精密機械には使用される。 伝達容量が少ないため、現在は自動車などの輸送機での動力伝達としての目的での使用はまれであるが、日産自動車が開発したエクストロイドCVTのようなトロイダルCVTは摩擦を利用して動力を伝達しているため、フリクションドライブの範疇に含まれると言える。
rdf:langString
Фрикці́йна переда́ча — механічна передача, що передає обертальний рух від ведучої ланки (вала, осі) до веденої внаслідок тертя, яке виникає між тілами кочення (дисками, конусами та ін.), притиснутими одне до одного.
rdf:langString
Das Wälzkörpergetriebe ist eine Bauform des kraftschlüssigen Getriebes. Dabei rollen rotationssymmetrische Wälzkörper gegeneinander ab. Ein Wälzkörpergetriebe besteht im einfachsten Fall aus zwei Wellen oder Walzen, die aufeinander abrollen (Reibradgetriebe). Reibradgetriebe können auch mit stufenlos veränderlicher Übersetzung gebaut werden. Dann ist eine der Rollen verschiebbar oder schwenkbar und durch diese Bewegung ändern sich die Abrollradien. Getriebe für kleine Leistungen laufen trocken. Bei Getrieben für höhere Leistungen verhindert ein Ölfilm einen direkten metallischen Kontakt zwischen den Körpern. In diesem Ölfilm nehmen mit steigendem Drehmoment die Scherkräfte und der Gradient der Scherkräfte zwischen treibendem und getriebenem Wälzkörper zu.
rdf:langString
A friction drive or friction engine is a type of transmission that utilises two wheels in the transmission to transfer power from the engine to the driving wheels. The system is naturally a continuously variable transmission; by moving the two disks' positions, the output ratio changes continually. Although once used in early automobiles, today the system is most commonly used on scooters, mainly go-peds, in place of a chain and gear system. It is mechanically identical to a ball-and-disk integrator, but intended to handle higher torque levels.
rdf:langString
Przekładnia cierna – przekładnia mechaniczna, w której dwa poruszające się elementy (najczęściej obracające się) dociskane są do siebie, tak by powstało pomiędzy nimi połączenie cierne. Siła tarcia powstająca pomiędzy elementami odpowiedzialna jest za przeniesienie napędu. Wadą przekładni ciernej jest szybkie zużycie powierzchni ciernych, co obniża funkcjonalność przekładni, a także możliwość wystąpienia szkodliwego poślizgu pomiędzy elementami przekładni. Przy większych mocach występują też problemy z chłodzeniem przekładni. Przykładowe kombinacje materiałów stosowane w przekładniach ciernych:
rdf:langString
A transmissão por disco de atrito é um método de transmissão de torque cuja patenteado foi requerida em 1902 por John William Lambert, no qual um motor gira um disco rígido de alumínio (disco motor) que transmite o torque por atrito ao disco conectado ao eixo de tração do veículo (disco tracionado). O disco tracionado está sempre em posição perpendicular em relação ao disco motor e se move se aproximando ou se afastando do centro de rotação do disco motor, o que permite uma alteração da relação de transmissão continuamente variável.
rdf:langString
rdf:langString
Wälzkörpergetriebe
rdf:langString
Friction drive
rdf:langString
フリクションドライブ
rdf:langString
Przekładnia cierna
rdf:langString
Transmissão por disco de atrito
rdf:langString
Фрикційна передача
xsd:integer
5313099
xsd:integer
1124841197
xsd:date
2019-01-10
rdf:langString
Das Wälzkörpergetriebe ist eine Bauform des kraftschlüssigen Getriebes. Dabei rollen rotationssymmetrische Wälzkörper gegeneinander ab. Ein Wälzkörpergetriebe besteht im einfachsten Fall aus zwei Wellen oder Walzen, die aufeinander abrollen (Reibradgetriebe). Reibradgetriebe können auch mit stufenlos veränderlicher Übersetzung gebaut werden. Dann ist eine der Rollen verschiebbar oder schwenkbar und durch diese Bewegung ändern sich die Abrollradien. Getriebe für kleine Leistungen laufen trocken. Bei Getrieben für höhere Leistungen verhindert ein Ölfilm einen direkten metallischen Kontakt zwischen den Körpern. In diesem Ölfilm nehmen mit steigendem Drehmoment die Scherkräfte und der Gradient der Scherkräfte zwischen treibendem und getriebenem Wälzkörper zu. Das Übersetzungsverhältnis für die Winkelgeschwindigkeiten („Drehzahlen“) verhält sich umgekehrt als die Radien. Wie bei anderen Getrieben auch ist das Übersetzungsverhältnis für das übertragene Drehmoment der Kehrwert des Übersetzungsverhältnisses für die Drehzahl. Ein Vorteil dieses Getriebes liegt darin, dass die Sicherheitskupplung gleich mit eingebaut ist, da es im Überlastungsfall zum Durchrutschen der Reibpaarung kommt. Der wesentliche Nachteil liegt darin, dass im Normalbetrieb der Schlupf wesentlich größer ist als bei anderen Getriebearten und dass dadurch der Wirkungsgrad niedriger ist. Unter Umständen ist – je nach Bauart – ein höherer Verschleiß zu verzeichnen. Ein weiterer Nachteil ist, dass die hohen notwendigen Anpresskräfte auch hohe Lagerbelastungen zur Folge haben, auch steigen bei sinkenden Rollradien die zur Übertragung eines Momentes notwendigen Anpresskräfte an, womit einer kompakten und leichten Bauweise Grenzen gesetzt sind. Bis in die 1930er Jahre gab es verschiedene Automobilhersteller, die ihre Produkte mit stufenlosen Reibradgetrieben ausstatteten. Besonders waren sie vor dem Ersten Weltkrieg bei Cyclecars verbreitet. Frank Anderson Hayes ließ sich 1929 ein stufenloses Reibradgetriebe mit Planetenrollen patentieren. Das Hayes-Getriebe wurde unter anderem für Fahrzeuge von Austin verwendet. Leyland baute ab Mitte der 1980er Jahre ähnliche Getriebe in Lastwagen ein. Die Nachfolger dieser Konstruktion werden heute noch vom britischen Hersteller Torotrak für Land- und Baumaschinen angeboten. In den 1990er Jahren hat Nissan ein solches Getriebe unter dem Namen "Extroid-CVT" realisiert und in Fahrzeugen eingesetzt.
rdf:langString
A friction drive or friction engine is a type of transmission that utilises two wheels in the transmission to transfer power from the engine to the driving wheels. The system is naturally a continuously variable transmission; by moving the two disks' positions, the output ratio changes continually. Although once used in early automobiles, today the system is most commonly used on scooters, mainly go-peds, in place of a chain and gear system. It is mechanically identical to a ball-and-disk integrator, but intended to handle higher torque levels. The system consists of two disks, normally metal, set at right angles to each other. One disk is connected to the engine, the other to the load. The load disk is positioned so that its outer rim is pressed against the driven disk, and normally has some sort of high-friction surface applied to the outer rim to improve torque transfer. In early systems, paper and leather was often used for this surface. One of the disks, normally the load side, is mounted on a shaft that allows it to be moved in relation to the driven disk, allowing it to move from a position at the center of the driven disk to its outer radius. Moving the load disk along this shaft changes the ratio of input to output speed; when the load disk is at the center the output is zero, when it is at the outer rim, it is the ratio of the radius of the two disks. While mechanically simple and providing a variable transmission that requires no clutch, there are a number of problems with the design that limit its use. The first is that the amount of torque that can be transferred is a function of the contact patch between the two disks, and thus a function of the width of the load disk. Increasing this width improves torque handling, but then runs into a second problem. As the "gear ratio" is a function of the distance from the center of the driven disk, any finite thickness on the driven disk means the inner and outer edges are being driven at different speeds. This causes considerable friction on the bearing surface, wearing it out and giving off significant amounts of heat. This results in a sweet spot that limits it to certain low-torque roles.
rdf:langString
フリクションドライブ（英語：friction drive）とは、の接触による摩擦力を利用して動力を伝達する方式のことである。 具体的には、例えば、回転する円盤同士を接触させてその摩擦により動力を伝達するもので、ギアやチェーンなどに比べて構造が単純で、かつ滑らかで無段階な動力の伝達が可能である特徴を有するが、伝達時にすべりが発生するため、原理的に大きな力の伝達には効率が悪く、不向きである。しかし、歯車伝達特有のがなく、安定しているため、望遠鏡等の精密機械には使用される。 伝達容量が少ないため、現在は自動車などの輸送機での動力伝達としての目的での使用はまれであるが、日産自動車が開発したエクストロイドCVTのようなトロイダルCVTは摩擦を利用して動力を伝達しているため、フリクションドライブの範疇に含まれると言える。
rdf:langString
A transmissão por disco de atrito é um método de transmissão de torque cuja patenteado foi requerida em 1902 por John William Lambert, no qual um motor gira um disco rígido de alumínio (disco motor) que transmite o torque por atrito ao disco conectado ao eixo de tração do veículo (disco tracionado). O disco tracionado está sempre em posição perpendicular em relação ao disco motor e se move se aproximando ou se afastando do centro de rotação do disco motor, o que permite uma alteração da relação de transmissão continuamente variável. Foi utilizado como mecanismo de transmissão continuamente variável em automóveis como os fabricados pela Union Automobile (entre 1902 e 1905), Lambert (entre 1905 e 1916), pela Waltham , pela Metz (entre 1908 e 1917), pela Cartercar, pela Kearns (entre 1912 e 1913) , pela Kelsey pela Petrel; pelo Brush Modelo A 1907 e pelo Armadale Tri-car (fabricado entre 1906 e 1907); e em motos como a (fabricadas entre 1921 e 1928 ).
rdf:langString
Przekładnia cierna – przekładnia mechaniczna, w której dwa poruszające się elementy (najczęściej obracające się) dociskane są do siebie, tak by powstało pomiędzy nimi połączenie cierne. Siła tarcia powstająca pomiędzy elementami odpowiedzialna jest za przeniesienie napędu. Ze względu na jej charakter istnieje duża elastyczność w kształtowaniu geometrii przekładni ciernej. Także stosunkowo łatwo realizuje się wariatory cierne. Dodatkową zaletą takiej przekładni jest fakt, że spełnia ona także rolę sprzęgła poślizgowego. Przekładnie cierne stosowane są w mechanizmach drobnych i przyrządach precyzyjnych (np. mechanizmy nastawcze w długościomierzach i mikroskopach). Wadą przekładni ciernej jest szybkie zużycie powierzchni ciernych, co obniża funkcjonalność przekładni, a także możliwość wystąpienia szkodliwego poślizgu pomiędzy elementami przekładni. Przy większych mocach występują też problemy z chłodzeniem przekładni. Materiały cierne stosowane w przekładniach ciernych powinny mieć następujące właściwości:
* dobrą odporność na zużycie
* dostatecznie duży współczynnik tarcia
* możliwie duży współczynnik sprężystości
* małe straty na tarcie wewnętrzne
* małą higroskopijność. Przykładowe kombinacje materiałów stosowane w przekładniach ciernych:
* Stal ze stalą – obie części współpracujące wykonuje się ze stali hartowanej stopowej (np. ze stali łożyskowej). Z powodu dużego współczynnika sprężystości powierzchnia zetknięcia elementów ciernych jest mała, co sprawia, że opory toczenia w przekładni są niewielkie. Powierzchnie współpracujące powinny mieć odpowiednią twardość (powyżej 60HRC) oraz być bardzo dokładnie wykonane (szlifowane i polerowane).
* Stal z gumą – stosowane gdy wymagany jest duży współczynnik tarcia, a straty spowodowane elastycznością materiału mają drugorzędne znaczenie. W tym skojarzeniu materiałów wymagany jest też wielokrotnie mniejszy docisk, niż w przypadku kombinacji stal ze stalą. Z uwagi na mniejsze dopuszczalne naciski wymiary przekładni są większe niż wtedy, gdy oba elementy są stalowe.
* Stal z kompozytem – ich właściwości leżą pomiędzy kombinacjami stal-stal i stal-guma, i są w znacznej mierze zależne od rodzaju zastosowanego kompozytu.
rdf:langString
Фрикці́йна переда́ча — механічна передача, що передає обертальний рух від ведучої ланки (вала, осі) до веденої внаслідок тертя, яке виникає між тілами кочення (дисками, конусами та ін.), притиснутими одне до одного.
xsd:nonNegativeInteger
6142
