Four arts
http://dbpedia.org/resource/Four_arts an entity of type: WikicatArts
Els quatre arts tradicionals de la Xina, consistien en quatre arts que un escolar havia d'aprendre des de la dinastia Han en endavant. Aquestes arts eren: qín (琴 art musical), qí (棋 art del joc), shū (书 art de la cal·ligrafia) i huà (画 art del dibuix).
rdf:langString
Die Vier Künste (chinesisch 四藝 / 四艺, Pinyin sìyì, Jyutping sei3ngai6), genauer auch die Vier Künste des Gelehrten (文人四藝) genannt, waren im traditionellen China das Zitherspiel (Qin), die Beherrschung des Weiqis (Qi), welches man im westlichen Kulturkreis eher unter dem japanischen Namen Go kennt, die Kalligrafie (Shu) und die Malerei (Hua), im Chinesischen daher auch unter dem schlichten Begriff Qinqi-Shuhua / Qín Qí Shū Huà (琴棋書畫) bekannt.
rdf:langString
The four arts (四藝, siyi), or the four arts of the Chinese scholar, were the four main academic and artistic talents required of the aristocratic ancient Chinese scholar-gentleman. They were the mastery of the qin (the guqin, a stringed instrument, 琴), qi (the strategy game of Go, 棋), shu (Chinese calligraphy, 書) and hua (Chinese painting, 畫), and are also referred to by listing all four: 琴棋書畫; qínqíshūhuà.
rdf:langString
Los cuatro artes tradicionales de China, consistían en cuatro artes que un escolar tenía que aprender desde la dinastía Han en adelante. Estas artes eran: qín (琴 arte musical), qí (棋 arte del juego), shū (书 arte de la caligrafía) y huà (画 arte del dibujo).
rdf:langString
琴棋書畫(きんきしょが)、また琴碁書画とは、古代東アジアの文人・士大夫・官僚が嗜むべきとされた芸。四芸とも言う。
rdf:langString
Cztery sztuki – w dawnych Chinach cztery umiejętności, które powinien opanować człowiek wykształcony. Związane z konfucjańską doktryną wszechstronnego rozwijania własnej osobowości. Były to:
* qin (琴) – muzyka
* qi (棋) – gra w go
* shu (書) – kaligrafia
* hua (畫) – malarstwo Tradycja każdej sztuce przypisała za patrona jednego z wielkich mistrzów dawnych czasów, biegłego w danej dziedzinie: muzyce , szachom Wanga Yi, kaligrafii Wanga Xizhi, malarstwu Wang Weia.
rdf:langString
Le quattro arti (四藝T, sìyìP), o le quattro arti del letterato cinese, erano i quattro principali talenti richiesti all'erudito cinese. Esse sono qin (il guqin, uno strumento a corde, 琴), qi (il gioco di strategia del go, 棋), shu (la calligrafia cinese, 書) e hua (la pittura cinese, 畫).
rdf:langString
琴棋书画,合稱四艺,是東亞儒家文化圈傳統文人所推崇和要掌握的四门艺术,在此說的起源地中國是指古琴、圍棋、書法、繪畫。傳播至東亞其他地區後,實際所指又因應各地情況有所調整。
rdf:langString
De vier kunsten (四艺; pinyin: Sì yì), ook wel de vier kunsten van de Chinese student genoemd, waren in China de vier belangrijkste artistieke prestaties waarmee een literator Zijn vrije tijd doorbracht. Deze zijn het bespelen van de guqin (琴; qin), de vaardigheid in go (棋; qi), kalligrafie (書; shu) en het schilderen in gewassen inkt (畫; hua), ook bekend als de 'literati-schilderkunst' (文人画; wenrenhua).
rdf:langString
De fyra konsterna (kinesiska: 四艺, pinyin:sìyì), även kallat 'den lärdes fyra konster', var färdigheter som ansågs högst passande för en bildad person i det gamla Kina: stränginstrumentet guqin (琴), brädspelet weiqi (棋), kalligrafi (书) och (画).
rdf:langString
rdf:langString
Quatre arts (Xina)
rdf:langString
Vier Künste
rdf:langString
Cuatro artes (China)
rdf:langString
Four arts
rdf:langString
Quattro arti
rdf:langString
琴棋書画
rdf:langString
Vier kunsten
rdf:langString
Cztery sztuki
rdf:langString
De fyra konsterna
rdf:langString
琴棋书画
xsd:integer
2982732
xsd:integer
1100518997
rdf:langString
Clunas, 135
rdf:langString
Defu & Tianzhang & Fairbairn, 1
rdf:langString
Tregear, 168
rdf:langString
The most celebrated go manual is the Chinese Xuanxuan Qijing. It was published in 1349 by Yan Defu and Yan Tianzhang. The former was a strong go player and the latter a collector of old go books. They made a perfect team. The title of the book is literally The Classic of the Mystery of the Mysterious, but it is an allusion to Chapter 1 of Lao Tzu's Tao Te Ching where the reference goes on to say that the mystery of the mysterious is 'the gateway to all marvels'. I prefer that as a title, especially as it is made clear in the preface that this latter phrase is meant to be called to mind, and is meant to imply that the book offers the way to mastering marvels in the form of go tesujis.
rdf:langString
The most valued of all art treasures in China have been examples of the writing of certain aristocrats from the fourth century CE, including casual notes exchanged between them. The process whereby this came about is a lengthy one. It had to do with religious developments in the third-seventh centuries. It was also connected intimately to the role of writing in upper class life, to notions of personality, and the visible expression of personality.[...] The notion of writing as an art form however probably does not appear until the early centuries of the common era. It is linked to the emergence of the idea of the artist as an individual whose personal qualities allow command of the technical resources to produce work of a higher quality and greater value [...] than that of the common run of writers.
rdf:langString
The growing complexity of society at the end of the sixteenth century was reflected in an enriched cultural life in which heterogeneous tastes supported a wide variety of artists and craftsmen: the presence of foreigners at court and increasing affluence, which made the merchants independent of the court and of the official class, were only two of the many factors which nurtured artistic diversity. Individuality also began to be considered an important quality in the painter; indeed, a small group of artists were even known as the "individualists".
rdf:langString
Els quatre arts tradicionals de la Xina, consistien en quatre arts que un escolar havia d'aprendre des de la dinastia Han en endavant. Aquestes arts eren: qín (琴 art musical), qí (棋 art del joc), shū (书 art de la cal·ligrafia) i huà (画 art del dibuix).
rdf:langString
Die Vier Künste (chinesisch 四藝 / 四艺, Pinyin sìyì, Jyutping sei3ngai6), genauer auch die Vier Künste des Gelehrten (文人四藝) genannt, waren im traditionellen China das Zitherspiel (Qin), die Beherrschung des Weiqis (Qi), welches man im westlichen Kulturkreis eher unter dem japanischen Namen Go kennt, die Kalligrafie (Shu) und die Malerei (Hua), im Chinesischen daher auch unter dem schlichten Begriff Qinqi-Shuhua / Qín Qí Shū Huà (琴棋書畫) bekannt.
rdf:langString
The four arts (四藝, siyi), or the four arts of the Chinese scholar, were the four main academic and artistic talents required of the aristocratic ancient Chinese scholar-gentleman. They were the mastery of the qin (the guqin, a stringed instrument, 琴), qi (the strategy game of Go, 棋), shu (Chinese calligraphy, 書) and hua (Chinese painting, 畫), and are also referred to by listing all four: 琴棋書畫; qínqíshūhuà.
rdf:langString
Los cuatro artes tradicionales de China, consistían en cuatro artes que un escolar tenía que aprender desde la dinastía Han en adelante. Estas artes eran: qín (琴 arte musical), qí (棋 arte del juego), shū (书 arte de la caligrafía) y huà (画 arte del dibujo).
rdf:langString
De vier kunsten (四艺; pinyin: Sì yì), ook wel de vier kunsten van de Chinese student genoemd, waren in China de vier belangrijkste artistieke prestaties waarmee een literator Zijn vrije tijd doorbracht. Deze zijn het bespelen van de guqin (琴; qin), de vaardigheid in go (棋; qi), kalligrafie (書; shu) en het schilderen in gewassen inkt (畫; hua), ook bekend als de 'literati-schilderkunst' (文人画; wenrenhua). Elk onderdeel heeft een lange geschiedenis in de Chinese cultuur. De oudst bekende vermelding die ze samen in verband bracht als de vier kunsten is Fashu Yaolu ('Beknopt handboek van de kalligrafie') uit de Tang-periode, geschreven door Zhang Yanyuan (ca. 815–ca. 877).
rdf:langString
琴棋書畫(きんきしょが)、また琴碁書画とは、古代東アジアの文人・士大夫・官僚が嗜むべきとされた芸。四芸とも言う。
rdf:langString
Cztery sztuki – w dawnych Chinach cztery umiejętności, które powinien opanować człowiek wykształcony. Związane z konfucjańską doktryną wszechstronnego rozwijania własnej osobowości. Były to:
* qin (琴) – muzyka
* qi (棋) – gra w go
* shu (書) – kaligrafia
* hua (畫) – malarstwo Tradycja każdej sztuce przypisała za patrona jednego z wielkich mistrzów dawnych czasów, biegłego w danej dziedzinie: muzyce , szachom Wanga Yi, kaligrafii Wanga Xizhi, malarstwu Wang Weia.
rdf:langString
Le quattro arti (四藝T, sìyìP), o le quattro arti del letterato cinese, erano i quattro principali talenti richiesti all'erudito cinese. Esse sono qin (il guqin, uno strumento a corde, 琴), qi (il gioco di strategia del go, 棋), shu (la calligrafia cinese, 書) e hua (la pittura cinese, 畫).
rdf:langString
De fyra konsterna (kinesiska: 四艺, pinyin:sìyì), även kallat 'den lärdes fyra konster', var färdigheter som ansågs högst passande för en bildad person i det gamla Kina: stränginstrumentet guqin (琴), brädspelet weiqi (棋), kalligrafi (书) och (画). Färdigheter i dessa konstformer uppskattades mycket tidigt i Kinas historia och har sitt ursprung från Handynastin (206 f.Kr.–220). Den första bevarade text som nämner de fyra tillsammans som en grupp är Zhang Yanyuans Fashu Yaolu från mitten av Tangdynastin, och den äldsta bevarade text som talar om dem som just "de fyra konsterna" är en bok av Li Yu (1610 - 1680), Xianqing ouqi.[källa behövs]
rdf:langString
琴棋书画,合稱四艺,是東亞儒家文化圈傳統文人所推崇和要掌握的四门艺术,在此說的起源地中國是指古琴、圍棋、書法、繪畫。傳播至東亞其他地區後,實際所指又因應各地情況有所調整。
xsd:nonNegativeInteger
11552