Folktale
http://dbpedia.org/resource/Folktale
Le conte est un genre de récit appartenant à la famille de la littérature orale. Il s'agit de l'une des plus vieilles formes artistiques et littéraires connues à ce jour.
rdf:langString
民話(みんわ、英: folktale, folk story)、民間説話(みんかんせつわ)は、民衆(柳田國男のいう「常民」)の生活のなかから生まれ、民衆によって口承(口伝えで伝承)されてきた説話のこと。
rdf:langString
コント(conte)とは、フランス語で「短い物語・童話・寸劇」を意味する言葉(conte)。日本ではいわゆる「演芸」や「お笑い」と呼ばれるジャンルに含まれるような、笑いを目的とした寸劇を指すことが多い。本項ではそのお笑いとしてのコントについて記述する。 元々は劇場での軽演劇であり、現在も演芸用の劇場やライブハウス、ストリップ劇場、寄席などの演芸場で演じられている。テレビで目にする機会も多く、また祭りやイベントなどに演者を呼ぶことも比較的よく行われている。 現在は主に「芸人(またはお笑いタレント)」などと呼ばれる、演芸専業または演芸を主とする演者によって演じられることが大半で、特にコンビやトリオなど、メンバーを固定してコントを専門的に演じるグループを指して「コント芸人」「コント師」などと呼ぶことがある。ただ、そうしたコント専業の芸人がいなかった黎明期には、榎本健一といった喜劇俳優やクレージーキャッツ、ザ・ドリフターズなどのミュージシャン・バンドマンがコントを行うことも盛んに行われた。
rdf:langString
Folksaga är en typ av berättelse som spridits genom muntlig tradition.
rdf:langString
Народная сказка (также фольклорная, или устная сказка) — эпический жанр фольклора: прозаический устный рассказ о вымышленных событиях в фольклоре разных народов. Народная сказка предшествует литературной и часто служит основой для неё. Отвечает трём требованиям фольклорной бытийности (общефольклорные признаки), как: устность, коллективность, анонимность.
rdf:langString
短剧(日语:コント,語源自法語「conte」)是日本的一种喜剧形式,通常在舞台上表演,也多见于电视综艺节目。演员在布置好的场景上借助肢体动作表演喜剧,达到搞笑的目的。
rdf:langString
Народна казка — жанр фольклору, казка, що виникає та побутує в народному середовищі. Її головними особливостями є наявність традиційних мотивів, персонажів, словесних виразів, та відсутність достеменно відомого автора. Народна казка є історичною попередницею літературної казки та часто слугує основою для неї.
rdf:langString
民間故事(英語:folktale, folk story)是來自民眾的生活,由民眾(或稱口承)而成的故事。屬於口傳文學或之一。廣義的民間故事包含神話、傳說、民譚等故事體;狹義的民間故事是指民譚,或稱民話。研究民間故事的學問是民俗學。
rdf:langString
Le mot conte désigne à la fois un récit de faits ou d'aventures imaginaires et le genre littéraire (avant tout oral) qui relate lesdits récits. Le conte, en tant que récit, il peut être court mais aussi long. Qu'il vise à distraire ou à édifier, il porte en lui une force émotionnelle ou philosophique puissante. Depuis la Renaissance, les contes font l'objet de réécritures, donnant naissance au fil des siècles à un genre écrit à part entière. Cependant, il est distinct du roman, de la nouvelle et du récit d'aventures par l'acceptation de l'invraisemblance propre au genre merveilleux, ainsi que par certains codes, comme la fameuse phrase d'introduction traditionnelle « Il était une fois ».
rdf:langString
El cuento tradicional es una narración breve, de un autor anónimo, que refiere acontecimientos ficticios. Pero, además, por pertenecer a la tradición oral, el cuento tradicional perdura a través de variantes. Es decir, cada vez que se relata un cuento en forma oral o escrita, se produce una versión de él, diferente de otra anterior. En el cuento tradicional se encuentran objetos reales como fantásticos, por ejemplo (la lámpara mágica de Aladín, la varita de una bruja etc). En el cuento tradicional hay diferentes versiones, gracias a que se transmite oralmente y de boca en boca.
rdf:langString
Een volksverhaal is een verhaal met een verhalende kern (begin, midden, einde) en handelende personen. Het voornaamste criterium is dat het mondeling wordt doorverteld tussen (groepen) mensen en daarbij doet het er niet toe hoe oud het is, waar het vandaan komt en of het niet ook een rol speelt in de geschreven overlevering. Het verhaal heeft zijn eigen plaats in tijd en ruimte, waarbij het zich in de regel weinig aantrekt van land- of taalgrenzen. Meestal valt niet te achterhalen waar het verhaal het eerst verteld is en door wie. Het is doorgaans anoniem van oorsprong.
rdf:langString
Bajka ludowa – opowiadanie ludowe opierające się głównie na tradycji oralnej. Motywy tematyczne w bajce ludowej są zwykle schematyczne i ograniczają się do sytuacji typowych dla ludzkiego życia, a portrety psychologiczne jej bohaterów są przedstawione w sposób konwencjonalny. Inne typowe cechy bajki ludowej to kontrastowe zestawienia, prosta fabuła zawierająca pojedynczy wątek, dominacja dialogów nad narracją oraz absencja określonego czasu miejsca i akcji. Klasyfikacja bajki ludowej według Juliana Krzyżanowskiego:
rdf:langString
rdf:langString
حكاية شعبية (توضيح)
rdf:langString
Cuento tradicional
rdf:langString
Folktale
rdf:langString
Conte
rdf:langString
Conte (oral)
rdf:langString
コント
rdf:langString
民話
rdf:langString
Volksverhaal
rdf:langString
Bajka ludowa
rdf:langString
Народная сказка
rdf:langString
Folksaga
rdf:langString
Народна казка
rdf:langString
民間故事
rdf:langString
短劇 (日本)
xsd:integer
675210
xsd:integer
1098705952
rdf:langString
El cuento tradicional es una narración breve, de un autor anónimo, que refiere acontecimientos ficticios. Pero, además, por pertenecer a la tradición oral, el cuento tradicional perdura a través de variantes. Es decir, cada vez que se relata un cuento en forma oral o escrita, se produce una versión de él, diferente de otra anterior. En el cuento tradicional se encuentran objetos reales como fantásticos, por ejemplo (la lámpara mágica de Aladín, la varita de una bruja etc). En el cuento tradicional hay diferentes versiones, gracias a que se transmite oralmente y de boca en boca. Las principales características del cuento tradicional son: 1.
* Se trasmiten de forma oral. 2.
* El autor llega a ser desconocido. 3.
* Los cuentos tradicionales tienen diferentes versiones. 4.
* Muestran varios aspectos de una cultura. Podemos decir que los cuentos literarios tienen consigo muchos recursos y figuras literarias que buscan generar una mejor experiencia mientras los cuentos tradicionales son aquellos narrados de manera espontánea y directa. La estudiosa llama variante a la "relación integrada por una secuencia de elementos comunes a una serie de versiones, las cuales se parecen más entre sí que a las de las otras series". Una variante puede ser entonces el cambio de un elemento (un animal, un personaje, un modelo dialógico, un paisaje, etc.) por otro, sin que se modifique el tema o el sentido del texto. Por ejemplo, si en una fábula el animal traidor es el escorpión, que, por su naturaleza, no puede dejar de comportarse cruelmente con la rana, (el animal traicionado), en otra versión, el que cumple la función de la naturaleza traidora puede ser la víbora, y el engañado el hombre; o también, se puede encontrar un refrán que sintetiza el mismo contenido, aunque los protagonistas sean otros. En su origen, los cuentos eran relatos anónimos y populares que se explicaban en casa, junto al fuego… Cuentos para mayores o para pequeños. Eran historias orales que han llegado hasta nosotros de la mano de los compiladores que las reunieron en los libros, como el Panchatantra hindú (s. VI d. C.) o Las mil y una noches, libro árabe que reúne relatos como Aladino, Alí Babá o Simbad. En Europa, se extendió la práctica de recopilar los cuentos populares. En España, Don Juan Manuel lo hizo en El Conde Lucanor; en Italia, Boccaccio en El Decamerón; en Inglaterra, Chaucer en Los cuentos de Canterbury. Todos en el siglo XIV. Con el paso de los siglos, esta costumbre siguió viva. En el s.XIX, algunos escritores, como los hermanos Grimm reunieron los cuentos en varios volúmenes. Vladimir Propp fue un erudito ruso que dedicó una parte de sus estudios al análisis de los cuentos tradicionales. Leyó y comparó muchos de ellos y el resultado fue un libro, Morfología del cuento, en el que explicó las características comunes a todos ellos.
* Las ayudas: el personaje principal recibe la ayuda real o mágica de otros personajes. Con ellas consigue superar las pruebas.
* El desenlace: el protagonista logra su objetivo. El final siempre es cerrado y feliz. Normalmente se produce un cambio de «status», es decir, de categoría social (el mendigo se convierte en rico, la criada en señora)
rdf:langString
Le mot conte désigne à la fois un récit de faits ou d'aventures imaginaires et le genre littéraire (avant tout oral) qui relate lesdits récits. Le conte, en tant que récit, il peut être court mais aussi long. Qu'il vise à distraire ou à édifier, il porte en lui une force émotionnelle ou philosophique puissante. Depuis la Renaissance, les contes font l'objet de réécritures, donnant naissance au fil des siècles à un genre écrit à part entière. Cependant, il est distinct du roman, de la nouvelle et du récit d'aventures par l'acceptation de l'invraisemblance propre au genre merveilleux, ainsi que par certains codes, comme la fameuse phrase d'introduction traditionnelle « Il était une fois ». Il y a deux pratiques du genre littéraire qu'est le conte : orale et écrite. Ces deux pratiques se différenciant par leur mode de création et de diffusion comme par leur contenu, il convient de les distinguer. Le conte est un objet littéraire difficile à définir étant donné son caractère hybride et polymorphe. Le genre littéraire comme les histoires elles-mêmes font l'objet d'études convoquant des savoirs connexes, à la lumière des sciences humaines, tels que l'histoire littéraire, la sémiologie, la sociologie, l'anthropologie ou la psychanalyse. Le terme de « conte » est utilisé parfois pour désigner l'activité de conter, quel que soit le type d'histoires (épopée, légende, histoire de vie, nouvelle, etc.).
rdf:langString
Le conte est un genre de récit appartenant à la famille de la littérature orale. Il s'agit de l'une des plus vieilles formes artistiques et littéraires connues à ce jour.
rdf:langString
Een volksverhaal is een verhaal met een verhalende kern (begin, midden, einde) en handelende personen. Het voornaamste criterium is dat het mondeling wordt doorverteld tussen (groepen) mensen en daarbij doet het er niet toe hoe oud het is, waar het vandaan komt en of het niet ook een rol speelt in de geschreven overlevering. Het verhaal heeft zijn eigen plaats in tijd en ruimte, waarbij het zich in de regel weinig aantrekt van land- of taalgrenzen. Meestal valt niet te achterhalen waar het verhaal het eerst verteld is en door wie. Het is doorgaans anoniem van oorsprong. Volksverhalen maken deel uit van de 'orale kunst' (verbal art) van het dagelijkse leven in heden en verleden. Tot de klassieke genres van het volksverhaal (in elk geval in ons cultuurgebied) rekenen we de anekdote, de legende, de mop, de mythe, de sage en het sprookje. Ook een exempel en de kwispel behoren tot de volksverhalen. De anekdote, de mop en de sage zijn de meest voorkomende genres. Het sprookje en de legende zijn veel zeldzamer. Mythen zijn in Nederland niet overgeleverd. Met 'volk' wordt tegenwoordig geen specifieke groep, zoals boeren of vissers, meer bedoeld. Volksverhalen zijn verhalen die in het dagelijkse leven bekendheid genieten en overgedragen worden in allerlei geledingen van de samenleving.
rdf:langString
民話(みんわ、英: folktale, folk story)、民間説話(みんかんせつわ)は、民衆(柳田國男のいう「常民」)の生活のなかから生まれ、民衆によって口承(口伝えで伝承)されてきた説話のこと。
rdf:langString
コント(conte)とは、フランス語で「短い物語・童話・寸劇」を意味する言葉(conte)。日本ではいわゆる「演芸」や「お笑い」と呼ばれるジャンルに含まれるような、笑いを目的とした寸劇を指すことが多い。本項ではそのお笑いとしてのコントについて記述する。 元々は劇場での軽演劇であり、現在も演芸用の劇場やライブハウス、ストリップ劇場、寄席などの演芸場で演じられている。テレビで目にする機会も多く、また祭りやイベントなどに演者を呼ぶことも比較的よく行われている。 現在は主に「芸人(またはお笑いタレント)」などと呼ばれる、演芸専業または演芸を主とする演者によって演じられることが大半で、特にコンビやトリオなど、メンバーを固定してコントを専門的に演じるグループを指して「コント芸人」「コント師」などと呼ぶことがある。ただ、そうしたコント専業の芸人がいなかった黎明期には、榎本健一といった喜劇俳優やクレージーキャッツ、ザ・ドリフターズなどのミュージシャン・バンドマンがコントを行うことも盛んに行われた。
rdf:langString
Bajka ludowa – opowiadanie ludowe opierające się głównie na tradycji oralnej. Motywy tematyczne w bajce ludowej są zwykle schematyczne i ograniczają się do sytuacji typowych dla ludzkiego życia, a portrety psychologiczne jej bohaterów są przedstawione w sposób konwencjonalny. Inne typowe cechy bajki ludowej to kontrastowe zestawienia, prosta fabuła zawierająca pojedynczy wątek, dominacja dialogów nad narracją oraz absencja określonego czasu miejsca i akcji. Geneza bajki ludowej jest złożona i trudna do jednoznacznego ustalenia ze względu na to, że funkcjonowanie gatunku głównie w przekazach ustnych. Przypuszcza się, że poszczególne wątki i motywy powstawały w różnych kulturach, miejscach i okolicznościach historycznych, a następnie ulegały rozpowszechnieniu i kolejnym przekształceniom. Klasyfikacja bajki ludowej według Juliana Krzyżanowskiego:
* bajka zwierzęca - bohaterami są zwierzęta, rzadziej rośliny, przedmioty lub ludzie, a stosunki między nimi stają się metaforą stosunków międzyludzkich,
* bajka magiczna - nazywana również baśnią, charakteryzuje się obfitą ilością cudownych i fantastycznych elementów, takich jak nadprzyrodzeni pomocnicy człowieka, magiczne przedmioty, nadludzkie umiejętności,
* bajka nowelistyczna - w jej skład wchodzą liczne pomysły literatury kaznodziejskiej, ale również legend, romansu i nowelistyki,
* bajka komiczna - opowiada o zwycięstwie nad potworem lub diabłem wykazującym cechy głupoty, o groteskowych kłótniach małżeństw, o spłatanych kawałach, o przebiegłych przedstawicielach różnych stanów i zawodów; ten rodzaj bajki charakteryzuje się zwięzłością, realizmem oraz wyraźną puentą kończącą utwór,
* bajka łańcuszkowa - oparta jest na powiązaniu poszczególnych wątków historii poprzez formułkę, która czasem przyjmuje formę pytania, odpowiedź uzyskujemy dopiero pod sam koniec,
* bajka ajtiologiczna - związana jest z wierzeniami i legendami, w jej skład wchodzą historie o powstaniu ziemi, zwierząt, roślin i ludzi, często występują wątki apokryficzne i mityczne.
rdf:langString
Folksaga är en typ av berättelse som spridits genom muntlig tradition.
rdf:langString
Народная сказка (также фольклорная, или устная сказка) — эпический жанр фольклора: прозаический устный рассказ о вымышленных событиях в фольклоре разных народов. Народная сказка предшествует литературной и часто служит основой для неё. Отвечает трём требованиям фольклорной бытийности (общефольклорные признаки), как: устность, коллективность, анонимность.
rdf:langString
短剧(日语:コント,語源自法語「conte」)是日本的一种喜剧形式,通常在舞台上表演,也多见于电视综艺节目。演员在布置好的场景上借助肢体动作表演喜剧,达到搞笑的目的。
rdf:langString
Народна казка — жанр фольклору, казка, що виникає та побутує в народному середовищі. Її головними особливостями є наявність традиційних мотивів, персонажів, словесних виразів, та відсутність достеменно відомого автора. Народна казка є історичною попередницею літературної казки та часто слугує основою для неї.
rdf:langString
民間故事(英語:folktale, folk story)是來自民眾的生活,由民眾(或稱口承)而成的故事。屬於口傳文學或之一。廣義的民間故事包含神話、傳說、民譚等故事體;狹義的民間故事是指民譚,或稱民話。研究民間故事的學問是民俗學。
xsd:nonNegativeInteger
920