Florians

http://dbpedia.org/resource/Florians

L'Orde dels Florians o Orde de Sant Joan de la Flor, en llatí Ordo Floriacensis, va ésser un orde monàstic da la família cistercenca, que aspirava a una vida més mística, contemplativa i rigorosa de l'observança cistercenca. rdf:langString
The Florians, in Latin Floriacenses, were an altogether independent order during the feudal era, and not, as some consider, a branch of the Cistercians. rdf:langString
Los florianos fueron una secta herética del siglo II. Los florianos eran monoteístas que reconocían un solo Dios también para el principio del mal y, por lo tanto, establecían dos principios. Según Filastrio, negaban el Juicio Final y la resurrección así como que Jesucristo hubiera nacido de madre virgen. Su líder fue un presbítero llamado Floriano cuya doctrina fue condenada en muchos concilios generales. rdf:langString
Les Floriens ou Ordre de Flore est un ordre monastique d'inspiration cistercienne fondé en 1189 par l'abbé Joachim de Fiore. rdf:langString
L'Ordine florense (in latino Ordo florensis) è un ordine monastico di diritto pontificio scaturito dalla Congregazione Florense i cui istituti furono riconosciuti nel 1196 da Celestino III. La congregazione, concepita dall'abate Gioacchino da Fiore, cominciò a realizzarsi con la fondazione del protocenobio di Jure Vetere fondato da nel 1189. La sua scomparsa definitiva avvenne verso il 1570 e dintorni, quando risulta che si spensero le ultime comunità monacali florensi autonome. rdf:langString
Die Florenser, auch Florienser oder Floriazenser/Floriacenser, (Ordo Florensis, Ordenskürzel OFlor) waren ein Reformorden der römisch-katholischen Kirche, der 1189 von dem ehemaligen Zisterzienser Joachim von Fiore († 1202) gegründet wurde. Die Ordensregeln waren eine Rückbesinnung auf die ursprüngliche Benediktsregel und ähnelten den Zisterzienserregeln, waren aber noch strenger. Die Florenser waren kein Zweig der Zisterzienser wie in der Literatur gelegentlich zu lesen ist. Der Ordensgründer Joachim von Fiore und sein Gefährte wurden von den Zisterziensern sogar als Abtrünnige betrachtet. 1196 wurde der Orden von Papst Cölestin III. bestätigt. Mutterkloster war Fiore vetere in der Provinz Cosenza (Region Kalabrien, Italien). Nach einem Brand 1214 wurde das Kloster etwas entfernt wieder a rdf:langString
Florenses ou Florianos, do latim Floriacenses, é a designação dada a um ramo beneditino, tornado independente da Ordem de Cister, que seguia uma versão mais mística e mais contemplativa da vida monástica. A Ordem dos Florenses (Ordo Floriacensis) foi fundada em 1189 pelo abade Joaquim de Fiore, ou Joaquim de Flora, na abadia de San Giovanni in Fiore. Os florenses derivam o nome do apelido do seu instituidor, que por sua vez era simplesmente conhecido por Gioacchino da Fiore, sendo Fiore o nome da localidade calabresa onde se localiza a abadia onde se recolheu. rdf:langString
rdf:langString Orde dels Florians
rdf:langString Florenser
rdf:langString Florianos
rdf:langString Florians
rdf:langString Ordine florense
rdf:langString Floriens
rdf:langString Florenses
rdf:langString Order of Flora
xsd:integer 5904432
xsd:integer 1042819003
xsd:integer 1570
xsd:integer 1189
rdf:langString Abbot Joachim of Flora
rdf:langString Floriacenses
rdf:langString la
rdf:langString L'Orde dels Florians o Orde de Sant Joan de la Flor, en llatí Ordo Floriacensis, va ésser un orde monàstic da la família cistercenca, que aspirava a una vida més mística, contemplativa i rigorosa de l'observança cistercenca.
rdf:langString Die Florenser, auch Florienser oder Floriazenser/Floriacenser, (Ordo Florensis, Ordenskürzel OFlor) waren ein Reformorden der römisch-katholischen Kirche, der 1189 von dem ehemaligen Zisterzienser Joachim von Fiore († 1202) gegründet wurde. Die Ordensregeln waren eine Rückbesinnung auf die ursprüngliche Benediktsregel und ähnelten den Zisterzienserregeln, waren aber noch strenger. Die Florenser waren kein Zweig der Zisterzienser wie in der Literatur gelegentlich zu lesen ist. Der Ordensgründer Joachim von Fiore und sein Gefährte wurden von den Zisterziensern sogar als Abtrünnige betrachtet. 1196 wurde der Orden von Papst Cölestin III. bestätigt. Mutterkloster war Fiore vetere in der Provinz Cosenza (Region Kalabrien, Italien). Nach einem Brand 1214 wurde das Kloster etwas entfernt wieder aufgebaut. Um das Kloster entstand später der Ort San Giovanni in Fiore. Der Orden breitete sich vor allem in Süditalien aus. In seiner Blütezeit im 13. Jahrhundert gehörten dem Orden 15 Abteien an, die 57 Kirchen (und Filialklöster) unter sich hatten. Im 16. Jahrhundert löste sich der Orden langsam auf. Die meisten Klöster schlossen sich dem Zisterzienserorden an. 1570 erlosch der Orden.
rdf:langString The Florians, in Latin Floriacenses, were an altogether independent order during the feudal era, and not, as some consider, a branch of the Cistercians.
rdf:langString Los florianos fueron una secta herética del siglo II. Los florianos eran monoteístas que reconocían un solo Dios también para el principio del mal y, por lo tanto, establecían dos principios. Según Filastrio, negaban el Juicio Final y la resurrección así como que Jesucristo hubiera nacido de madre virgen. Su líder fue un presbítero llamado Floriano cuya doctrina fue condenada en muchos concilios generales.
rdf:langString Les Floriens ou Ordre de Flore est un ordre monastique d'inspiration cistercienne fondé en 1189 par l'abbé Joachim de Fiore.
rdf:langString L'Ordine florense (in latino Ordo florensis) è un ordine monastico di diritto pontificio scaturito dalla Congregazione Florense i cui istituti furono riconosciuti nel 1196 da Celestino III. La congregazione, concepita dall'abate Gioacchino da Fiore, cominciò a realizzarsi con la fondazione del protocenobio di Jure Vetere fondato da nel 1189. La sua scomparsa definitiva avvenne verso il 1570 e dintorni, quando risulta che si spensero le ultime comunità monacali florensi autonome.
rdf:langString Florenses ou Florianos, do latim Floriacenses, é a designação dada a um ramo beneditino, tornado independente da Ordem de Cister, que seguia uma versão mais mística e mais contemplativa da vida monástica. A Ordem dos Florenses (Ordo Floriacensis) foi fundada em 1189 pelo abade Joaquim de Fiore, ou Joaquim de Flora, na abadia de San Giovanni in Fiore. Os florenses derivam o nome do apelido do seu instituidor, que por sua vez era simplesmente conhecido por Gioacchino da Fiore, sendo Fiore o nome da localidade calabresa onde se localiza a abadia onde se recolheu. As constituições da Ordem, redigidas pelo instituidor e aprovadas, em 25 de agosto de 1196, pelo Papa Celestine III 1196 pelo papa Celestino III, preservavam os principais valores beneditinos na sua versão cisterciense, mas, para além de um breviário dispondo uma distribuição diferente dos ofícios divinos, as regras de vida eram mais rigorosas do que as observadas em Cîteaux: os florenses andavam descalços usando um hábito branco de tecido em extremo grosseiro. Dada a fama do seu fundador e o impacto do joaquimismo, a Ordem expandiu-se rapidamente, atingindo os 35 conventos (aparentemente todos em Itália) e 4 mosteiros destinados a mulheres, seguindo a mesma regra. Também foi importante para o crescimento da ordem o apoio econômico do Imperador Henrique VI do Sacro Império Romano-Germânico, que considerava Joaquim como um venerável abade. O objetivo era constituir: um pequeno e pobre rebanho de companheiros, desapegado do mundo em busca da sobriedade. Por outro lado, os cistercienses não viam com bons olhos a cisão, que somente conseguiu aprovação papal devido à proteção de Henrique VI . A partir de 1470 o governo das abadias foi confiado a comendatários, iniciando um rápido declínio da Ordem. Em 1505 a Abadia de San Giovanni de Fiore, e os seus conventos subordinados, foi incorporada na Ordem de Cister, seguindo-se em 1515 a união dos restantes conventos com a Grande Cartuxa ou com os dominicanos. Por volta de 1570 a Ordem Florense tinha deixado de existir e os florenses tinham passado à história. A inspiração joaquimita contudo sobreviveu nos chamados Franciscanos Espirituais, um ramo franciscano que se expandiu para a Península Ibérica, tendo grande influência em Portugal. Graças à influência destes franciscanos, o culto do Divino Espírito Santo e a crença no seu Império terreno ainda se mantém nos Açores.
rdf:langString Catholic
xsd:nonNegativeInteger 3730

data from the linked data cloud