Flamen
http://dbpedia.org/resource/Flamen an entity of type: Person
Flamen (flamines en llatí plural) eren els sacerdots dedicats al culte d'un deu concret. Al nom de Flamen s'hi afegia el de la deïtat corresponent, per exemple el Flamen Dialis, el Flamen Martialis, o el Flamen Quirinales. Plutarc diu que els dos primers, el Dialis i el Martialis, els va instituir el mateix Ròmul, Però sembla ser que aquests tres sacerdots els va crear Numa Pompili quan va fer la reforma de la religió romana. N'eren quinze, els tres m´s antics, anomenat flamines majores, eren escollits pel Pontífex Màxim i eren sempre patricis, i els altres dotze, minores, per la plebs. Les dones dels flamen es deien Flamínica, que també vestien d'una manera especial i tenien establertes certes limitacions en els seus actes. Els municipis també tenien els seus flamines.
rdf:langString
Ein Flamen (Plural: flamines) war in der altrömischen Religion der Einzel- und Opferpriester einer bestimmten Gottheit. Die Aufgabe der flamines war die Ehrung des ihnen zugeordneten Gottes bzw. der zugeordneten Göttin durch formalisierte Kulthandlungen wie die Durchführung von Trankopfern. Im Vergleich zu den durch Magistrate und Zeichendeuter durchgeführten Befragungs- und Sühneritualen hatten die Kulthandlungen der flamines geringes politisches Gewicht.
rdf:langString
El Flamen (en latín flamen,-inis) era un sacerdote romano que formaba parte del colegio de los flamines. Eran herencia de una antigüedad llena de sombras mistéricas. Su nombre, de la misma raíz indoeuropea que el término indio brahmán, hacía referencia al soplo (flatus) con el que encendían el fuego sagrado del altar. Eran los sacerdotes más prestigiosos de la Antigua Roma, equiparándose incluso a los pontífices.
rdf:langString
Il flàmine (latino flamen, ossia accenditore del fuoco sull'ara dei sacrifici) era il sacerdote dell'antica Roma preposto al culto di una specifica divinità da cui prendeva il nome e di cui celebrava il rito e le festività.
rdf:langString
Flamen, plural flamines, var inom romersk religion en offerpräst åt en särskild gudomlighet, Jupiter, Mars eller Quirinus. Det existerade femton flamines: tre flamines maiores och tolv flamines minores (varav två idag är okända).
rdf:langString
Фла́міни (лат. Flamines) — жерці для одного окремого божества у Стародавньому Римі. Колегію фламінів установив Нума Помпілій.
rdf:langString
Flaminové (latinsky singulár flamen, plurál flamines) byli ve starověkém římském náboženství kněží zasvěcení jednomu z patnácti božstev s oficiálním kultem v římské republice. Nejvýznamnější z nich byly tři flamines maiores, „hlavní kněží“, sloužící Jupiterovi, Martovi a Quirinovi. Zbylých dvanáct flamines minores, „nižších kněží“, sloužilo méně významným božstvům, jejichž funkce byla už na počátku římského císařství zpravidla nejasná a u dvou z nich nebylo známo ani jejich jméno. Při vzniku císařství získal svého flamena také zbožštělý imperátor.
rdf:langString
A flamen (plural flamens or flamines) was a priest of the ancient Roman religion who was assigned to one of eighteen deities with official cults during the Roman Republic. The most important of these were the three flamines maiores (or "major priests"), who served the important Roman gods Jupiter, Mars, and Quirinus. The remaining twelve were the flamines minores ("lesser priests"). Two of the minores served deities whose names are now unknown; among the others are deities about whom little is known other than the name. During the Imperial era, the cult of a deified emperor (divus) also had a flamen.
rdf:langString
Antzinako Erromako erlijioan, flamena (pluralez flamines) kultu ofizialak zituen 15 jainkoetatik baten gurtzaren arduradun zen apaiza zen. Haien izena, ustez aldareko su sakratua pizteko egindako putzadatik (flatus) dator. Garrantzitsuenak flamines maiores deritzotenak dira ( latinez, apaiz nagusiak), Erromako jainkorik garrantzitsuenak ( Hirukote Arkaikoa) gurtzen zituztenak. Beste hamabiak flamines minores izenekoak ( behe mailako apaizak) ziren. Minoresetako bik, gaur egun ezezagun zaizkigun bi jainko gurtzen zituzten, eta beste minoreek gaur egun, izena ezagun, baina haren ezaugarriak ezezagun zaizkigun jainkoak gurtzen zituzten. Inperio Garaian, beste flamen bat gehitu zen kolegiora. Flamen honek jainkotutako enperadorea (divus) gurtzen zuen. Flamineak, Pontifizeekin batera, Erromako
rdf:langString
Les flamines (singulier flamen en latin) sont des prêtres romains voués au culte d'un seul dieu. Sous la République, ils sont au nombre de 15 (3 flamines majeurs et 12 flamines mineurs), choisis pour certains par le grand pontife, élus par la plèbe pour d'autres. Ils vouent alors leur vie à un dieu particulier. Ils jouissaient d’un grand prestige, mais étaient l'objet de nombreux interdits. Le flaminat désigne la dignité de flamine. Les flamines conservaient chez eux la flamme sacrée, symbole de leur fonction.
rdf:langString
Een flamen was in de Romeinse tijd een priester toegewijd aan de eredienst van een enkele god. De Flamines werden eerst door de comitia curiata gekozen, weten we van Aulus Gellius, later, na invoering van de lex domitia, door de comitia tributa. De meest aanzienlijke priesters (flamines maiores) waren:
* Flamen Dialis (Jupiter) (De meest sacrale persoon in Rome)
* Flamen Martialis (Mars)
* Flamen Quirinalis (Quirinus) De functie werd door Numa ingesteld, aldus de meeste schrijvers. In totaal waren er uiteindelijk vijftien flamines aangesteld. De overige twaalf waren:
rdf:langString
Flamen – kapłan w starożytnym Rzymie służący konkretnemu bogu. Kolegium flaminów składało się z 15 kapłanów. Wśród nich najwyższy rangą był flamen Jowisza, zwany flamen Dialis. Dwaj kolejni to flamen Marsa (flamen Martialis) i Kwiryna (flamen Quirinalis). Pozostali służyli mniejszym bogom i boginiom, jak Wulkan, Flora, Pomona. Etymologicznie termin flamen ma prawdopodobnie pochodzenie praindoeuropejskie (łac. flamma znaczy płomień). Niektórzy uczeni sądzą, że pochodzi on od tego samego wyrazu prajęzykowego, co wyraz bramin.
rdf:langString
Flâmine (em latim: Flamen) era, na religião romana, um sacerdote a quem era designado um dos deuses ou deusas patrocinados pelo Estado. Havia quinze flâmines na República Romana, dos quais os mais importantes eram os flâmines maiores (flamines maiores; "sacerdotes principais"), que serviam os três principais deuses romanos da chamada Tríade Arcaica; os doze restantes, dois dos quais são desconhecidos hoje em dia, eram os flâmines menores (flamines minores; "sacerdotes menores").
rdf:langString
Флами́ны (лат. flamines, единственное число flamen) — жрецы отдельных божеств в Древнем Риме. Должность фламинов была пожизненной. Фламины делились на:
* трёх старших — избирались из патрициев и осуществляли культ Юпитера, Марса и Квирина,
* двенадцать младших — выбирались из плебейских родов и служили второстепенным богам (Вулкану, Флоре и т. д.). Считается, что должность трёх старших фламинов была учреждена при Нуме Помпилии. В эпоху империи к существующим 15 фламинам прибавились фламины обоготворённых императоров. Фламинами в начале своей карьеры были Юлий Цезарь и Нерон.
rdf:langString
rdf:langString
Flamen
rdf:langString
Flamen
rdf:langString
Flamen (Religion)
rdf:langString
Flamen
rdf:langString
Flamen
rdf:langString
Flamen
rdf:langString
Flamines
rdf:langString
Flamine
rdf:langString
Flamen (religie)
rdf:langString
Flamen
rdf:langString
Flâmine
rdf:langString
Фламины
rdf:langString
Flamen
rdf:langString
Фламіни
xsd:integer
347423
xsd:integer
1110379285
rdf:langString
Flaminové (latinsky singulár flamen, plurál flamines) byli ve starověkém římském náboženství kněží zasvěcení jednomu z patnácti božstev s oficiálním kultem v římské republice. Nejvýznamnější z nich byly tři flamines maiores, „hlavní kněží“, sloužící Jupiterovi, Martovi a Quirinovi. Zbylých dvanáct flamines minores, „nižších kněží“, sloužilo méně významným božstvům, jejichž funkce byla už na počátku římského císařství zpravidla nejasná a u dvou z nich nebylo známo ani jejich jméno. Při vzniku císařství získal svého flamena také zbožštělý imperátor. Patnáct republikánských flaminů tvořilo společně s pontifiky, rexem sacrorum a vestálkami sbor Collegium Pontificum, který zajišťoval chod římského státního náboženství. V případě, že byl úřad flamena uvolněn, mohl jeho místo dočasně zaujmout některý z pontifiků, úřad Jupiterova flamena však mohl obsadit pouze pontifex maximus. Podle George Dumézila a Jaana Puhvela představují božstva, kterým sloužili flamines maiores, takzvanou představující tři indoevropské funkce: svrchovanost, válku a plodnost.
rdf:langString
Flamen (flamines en llatí plural) eren els sacerdots dedicats al culte d'un deu concret. Al nom de Flamen s'hi afegia el de la deïtat corresponent, per exemple el Flamen Dialis, el Flamen Martialis, o el Flamen Quirinales. Plutarc diu que els dos primers, el Dialis i el Martialis, els va instituir el mateix Ròmul, Però sembla ser que aquests tres sacerdots els va crear Numa Pompili quan va fer la reforma de la religió romana. N'eren quinze, els tres m´s antics, anomenat flamines majores, eren escollits pel Pontífex Màxim i eren sempre patricis, i els altres dotze, minores, per la plebs. Les dones dels flamen es deien Flamínica, que també vestien d'una manera especial i tenien establertes certes limitacions en els seus actes. Els municipis també tenien els seus flamines.
rdf:langString
Ein Flamen (Plural: flamines) war in der altrömischen Religion der Einzel- und Opferpriester einer bestimmten Gottheit. Die Aufgabe der flamines war die Ehrung des ihnen zugeordneten Gottes bzw. der zugeordneten Göttin durch formalisierte Kulthandlungen wie die Durchführung von Trankopfern. Im Vergleich zu den durch Magistrate und Zeichendeuter durchgeführten Befragungs- und Sühneritualen hatten die Kulthandlungen der flamines geringes politisches Gewicht.
rdf:langString
A flamen (plural flamens or flamines) was a priest of the ancient Roman religion who was assigned to one of eighteen deities with official cults during the Roman Republic. The most important of these were the three flamines maiores (or "major priests"), who served the important Roman gods Jupiter, Mars, and Quirinus. The remaining twelve were the flamines minores ("lesser priests"). Two of the minores served deities whose names are now unknown; among the others are deities about whom little is known other than the name. During the Imperial era, the cult of a deified emperor (divus) also had a flamen. The fifteen Republican flamens were members of the Pontifical College, who administered state-sponsored religion. When the office of flamen was vacant, a pontifex could serve as a temporary replacement, although only the pontifex maximus is known to have substituted for the Flamen Dialis, one of the flamines maiores.
rdf:langString
El Flamen (en latín flamen,-inis) era un sacerdote romano que formaba parte del colegio de los flamines. Eran herencia de una antigüedad llena de sombras mistéricas. Su nombre, de la misma raíz indoeuropea que el término indio brahmán, hacía referencia al soplo (flatus) con el que encendían el fuego sagrado del altar. Eran los sacerdotes más prestigiosos de la Antigua Roma, equiparándose incluso a los pontífices.
rdf:langString
Antzinako Erromako erlijioan, flamena (pluralez flamines) kultu ofizialak zituen 15 jainkoetatik baten gurtzaren arduradun zen apaiza zen. Haien izena, ustez aldareko su sakratua pizteko egindako putzadatik (flatus) dator. Garrantzitsuenak flamines maiores deritzotenak dira ( latinez, apaiz nagusiak), Erromako jainkorik garrantzitsuenak ( Hirukote Arkaikoa) gurtzen zituztenak. Beste hamabiak flamines minores izenekoak ( behe mailako apaizak) ziren. Minoresetako bik, gaur egun ezezagun zaizkigun bi jainko gurtzen zituzten, eta beste minoreek gaur egun, izena ezagun, baina haren ezaugarriak ezezagun zaizkigun jainkoak gurtzen zituzten. Inperio Garaian, beste flamen bat gehitu zen kolegiora. Flamen honek jainkotutako enperadorea (divus) gurtzen zuen. Flamineak, Pontifizeekin batera, Erromako apaizik garrantzitsuenak ziren. Errepublika garaiko 15 flamineak Pontifizeen Kolegioko (latinez: Collegium Pontificium) kide ziren, zeinak estatu-erlijioa kudeatzen zuen. Flamen postua hutsik zegoenean, pontifex batek hartzen zuen bere tokia beste hautagai bat aurkeztu bitartean, hala ere, a ak baino ezin zuen ordezkatu. Flamenaren janzkera ofiziala, antzinate handikoa, apex izeneko txano bat zen, eta artiledun kapa astun bat, laena deitzen zena. Laena artilezko kapa lodia zen, eta togaren gainetik jantzi ohi zuten flamineek, lepoan lotzen zutelarik. Apex-a larruzko txanoa zen, kokotserako babesa zuena, eta olibondo adar bat zuena puntan, artile puskatxo bat zuelarik honek zintzilik.
rdf:langString
Les flamines (singulier flamen en latin) sont des prêtres romains voués au culte d'un seul dieu. Sous la République, ils sont au nombre de 15 (3 flamines majeurs et 12 flamines mineurs), choisis pour certains par le grand pontife, élus par la plèbe pour d'autres. Ils vouent alors leur vie à un dieu particulier. Ils jouissaient d’un grand prestige, mais étaient l'objet de nombreux interdits. Le flaminat désigne la dignité de flamine. Avec l'apparition du culte impérial dans la Rome antique, le nombre de flamines se multiplie à Rome et dans les municipalités de l'Empire. La montée du christianisme ne provoque pas la disparition des flamines, qui subsistent localement même après la chute de l'Empire romain d'Occident. Les flamines conservaient chez eux la flamme sacrée, symbole de leur fonction. Les flamines doivent porter l’albogalerus, un bonnet conique en cuir blanc, surmonté de l’apex, dès qu'ils sortent de chez eux. Même s'ils sont nommés à vie, ils peuvent être démis de leur fonction en cas de manquement.
rdf:langString
Il flàmine (latino flamen, ossia accenditore del fuoco sull'ara dei sacrifici) era il sacerdote dell'antica Roma preposto al culto di una specifica divinità da cui prendeva il nome e di cui celebrava il rito e le festività.
rdf:langString
Een flamen was in de Romeinse tijd een priester toegewijd aan de eredienst van een enkele god. De Flamines werden eerst door de comitia curiata gekozen, weten we van Aulus Gellius, later, na invoering van de lex domitia, door de comitia tributa. De meest aanzienlijke priesters (flamines maiores) waren:
* Flamen Dialis (Jupiter) (De meest sacrale persoon in Rome)
* Flamen Martialis (Mars)
* Flamen Quirinalis (Quirinus) De functie werd door Numa ingesteld, aldus de meeste schrijvers. In totaal waren er uiteindelijk vijftien flamines aangesteld. De overige twaalf waren:
* Flamen Volcanalis (Vulcanus)
* Flamen Floralis (Flora)
* Flamen Virbialis (Virbius)
* Flamen Volturnalis
* Flamen Palatualis
* Flamen Furinalis
* Flamen Falacris
* Flamen Carmentalis
* Flamen Laurentialis
* Flamen Lavinialis
* Flamen Lucullaris
* Flamen Pomonalis Het typische gewaad van een priester bestond uit de , een muts met een olijfhouten pin erbovenop, de , een wollen band die rond de apex was gewikkeld en een laurierkrans. Van deze priesters is niet veel bekend, alleen de plichten van de Flamen Dialis zijn uitgebreid beschreven. Hij moest uit een patriciërsfamilie stammen en zijn ouders moesten volgens de oude rite zijn getrouwd (confarreatio). Als er een vacature was werden drie kandidaten genomineerd, waarvan er een werd uitgekozen door de comitia, die captus werd genoemd. Deze werd vervolgens door de pontifex maximus ingewijd, waarna hij niet meer onder gezag van zijn vader viel, recht op een lictor had en de mocht dragen. Tevens had hij zitting in de Senaat. De Flamen Dialis mocht geen knopen in zijn gewaad hebben, geen ring dragen, tenzij deze glad was en geen edelstenen had, geen eed zweren, zich niet ontkleden in de open lucht, niet onder wijnranken lopen, de stad niet langer dan een dag verlaten, geen paarden aanraken of berijden, geen meel, hond, klimop of geit aanraken of zelfs maar noemen of naar een legerafdeling buiten het pomerium kijken. Ook mocht niemand behalve hijzelf in zijn bed slapen en de doos met offerkoeken mocht onder geen beding in contact komen met zijn bed.
rdf:langString
Flâmine (em latim: Flamen) era, na religião romana, um sacerdote a quem era designado um dos deuses ou deusas patrocinados pelo Estado. Havia quinze flâmines na República Romana, dos quais os mais importantes eram os flâmines maiores (flamines maiores; "sacerdotes principais"), que serviam os três principais deuses romanos da chamada Tríade Arcaica; os doze restantes, dois dos quais são desconhecidos hoje em dia, eram os flâmines menores (flamines minores; "sacerdotes menores"). Os quinze flâmines faziam parte do Colégio Pontifício, que administrava a religião estatal em Roma. Quando o cargo de flâmine estava vago, um pontífice podia servir como substituto temporário - embora se saiba que apenas o pontífice máximo (pontifex maximus) tenha substituído o Flâmine Dial. A roupa oficial do flâmine, de tradição muito antiga, era um chapéu chamado de apex, e uma capa pesada de lã chamada de laena. Esta possuía duas camadas de tecido, além de extremidades com franjas, e era vestida sobre a toga do flâmine, com uma fivela que a segurava em torno da garganta. Já o apex era um gorro de couro, com uma alça que o prendia no queixo e uma ponta de madeira de oliveira em seu topo, como um fuso, com um pequeno chumaço de lã na sua base.
rdf:langString
Flamen – kapłan w starożytnym Rzymie służący konkretnemu bogu. Kolegium flaminów składało się z 15 kapłanów. Wśród nich najwyższy rangą był flamen Jowisza, zwany flamen Dialis. Dwaj kolejni to flamen Marsa (flamen Martialis) i Kwiryna (flamen Quirinalis). Pozostali służyli mniejszym bogom i boginiom, jak Wulkan, Flora, Pomona. Flaminowie byli zapewne jednym z najstarszych (o ile nie najstarszym) kolegiów kapłańskich Rzymu. O archaiczności pełnionej przez nich funkcji świadczy wiele rytualnych zakazów (tabu) i ograniczeń, jakie ich obowiązywały m.in. flamen Dialis nie mógł jeździć konno, patrzeć na uzbrojone wojsko, składać przysiąg, strzyc włosów, jego strój nie mógł mieć żadnych węzłów itd. podobne zakazy dotyczyły też jego żony zwanej flamina Dialis (pełny wykaz podaje Aulus Gelliusz w swym kompilacyjnym dziele Noce attyckie, ks. X, rozdz. 15). Etymologicznie termin flamen ma prawdopodobnie pochodzenie praindoeuropejskie (łac. flamma znaczy płomień). Niektórzy uczeni sądzą, że pochodzi on od tego samego wyrazu prajęzykowego, co wyraz bramin.
rdf:langString
Флами́ны (лат. flamines, единственное число flamen) — жрецы отдельных божеств в Древнем Риме. Должность фламинов была пожизненной. Фламины делились на:
* трёх старших — избирались из патрициев и осуществляли культ Юпитера, Марса и Квирина,
* двенадцать младших — выбирались из плебейских родов и служили второстепенным богам (Вулкану, Флоре и т. д.). Считается, что должность трёх старших фламинов была учреждена при Нуме Помпилии. В эпоху империи к существующим 15 фламинам прибавились фламины обоготворённых императоров. Фламинами в начале своей карьеры были Юлий Цезарь и Нерон. Должность фламина Юпитера (flamen Dialis) обставлялась большим числом тщательно разработанных правил и табу. Например, ножка кровати, на которой он спит, должна была быть испачкана грязью, он не мог выходить из дому с непокрытой головой, ездить верхом, касаться живых козлов, сырого мяса, плюща и т. п. Для фламинов существовал специальный головной убор, называемый апекс (лат. apex — вершина). Это небольшая шапочка из коры оливкового дерева. Она являлась своеобразным идентификатором фламина, так как право ношения апекса в Древнем Риме имели исключительно жрецы-фламины.
rdf:langString
Flamen, plural flamines, var inom romersk religion en offerpräst åt en särskild gudomlighet, Jupiter, Mars eller Quirinus. Det existerade femton flamines: tre flamines maiores och tolv flamines minores (varav två idag är okända).
rdf:langString
Фла́міни (лат. Flamines) — жерці для одного окремого божества у Стародавньому Римі. Колегію фламінів установив Нума Помпілій.
xsd:nonNegativeInteger
24305
