Exordium (rhetoric)
http://dbpedia.org/resource/Exordium_(rhetoric) an entity of type: AnatomicalStructure
Als Exordium (lat. exordium ‚Einleitung‘, ‚Anfang‘) bezeichnet man in der Rhetorik die Einleitung und damit einen der vier klassischen Teile einer Rede neben narratio (Erzählung), argumentatio (Beweisführung) und peroratio, auch conclusio (Redeschluss).
rdf:langString
El exordio (del latín exordium: comienzo; en griego: προοίμιον / prooímion, «preludio») es, en retórica, la primera de las cinco partes canónicas del discurso.
rdf:langString
Erretorikan, exordioa, atariko, hitzaurre edo aitzinsolasa ere deitua, diskurtso bateko lehenbiziko zatia da, non hizlariak entzulearen arreta erakarri nahi duen.
rdf:langString
L’exorde — du latin exordium (nom masculin) commencement, en grec προοίμιον / prooímion, « prélude » — est, en rhétorique, la première des six parties canoniques du discours selon Cicéron. Les autres parties qui suivent l’exorde sont la narration, la division, la confirmation, la réfutation, la péroraison ou conclusion. Des diverses parties du discours établies par l’ancienne rhétorique, l’exorde est l’une des plus essentielles, une de celles que tous les sujets comportent et que les circonstances de temps et de lieu modifient, mais ne suppriment pas. Elle correspond à une description brève du problème dans le discours de Cicéron.
rdf:langString
Het exordium is in de retorica een inleiding die voorkomt bij betoogteksten. Het bestaat uit drie doelen:
* de docilis of het docere: het publiek inlichten
* de attentus of het placere, de aandacht trekken en behagen van het publiek
* de benevolus of het persuadere, het publiek op je hand te krijgen, voor het betoog van de spreker. De captatio benevolentiae is het hanteren van een grapje of een compliment naar de aanhoorders om hen gunstig te stemmen en de aandacht te trekken. Ze is zeer vaak de hoofdzin van het exordium. Er bestaan verschillende soorten exordia:
rdf:langString
Wstęp (stgr. προοίμιον, łac. exordium) – pierwsza, początkowa część wypowiedzi. Zadaniem wstępu jest pozyskanie przychylności i uwagi odbiorcy oraz wyjaśnienie celu wypowiedzi. Teorią wstępu zajmuje się retoryka. Zgodnie z zasadami retoryki prawidłowo skonstruowany wstęp składa się z trzech obowiązkowych elementów – pozyskania przychylności (captatio), pozyskania uwagi oraz nawiązania do tematu wypowiedzi. Treść tych trzech elementów wstępu powinna zawierać między innymi standardowe formuły, zwane toposami wstępu.
rdf:langString
Exordium är i den klassiska retoriken inledningen av ett tal. Det är latin och kommer från exordior, "att börja"; exordium "inledning av ett tal". Den grekiska motsvarigheten kallas προοίμιον, prooimion.
rdf:langString
rdf:langString
Exordium (Rhetorik)
rdf:langString
Exordio
rdf:langString
Exordio
rdf:langString
Exorde
rdf:langString
Exordium (rhetoric)
rdf:langString
Wstęp
rdf:langString
Exordium
rdf:langString
Exordium
xsd:integer
1601529
xsd:integer
729614279
rdf:langString
Als Exordium (lat. exordium ‚Einleitung‘, ‚Anfang‘) bezeichnet man in der Rhetorik die Einleitung und damit einen der vier klassischen Teile einer Rede neben narratio (Erzählung), argumentatio (Beweisführung) und peroratio, auch conclusio (Redeschluss).
rdf:langString
El exordio (del latín exordium: comienzo; en griego: προοίμιον / prooímion, «preludio») es, en retórica, la primera de las cinco partes canónicas del discurso.
rdf:langString
Erretorikan, exordioa, atariko, hitzaurre edo aitzinsolasa ere deitua, diskurtso bateko lehenbiziko zatia da, non hizlariak entzulearen arreta erakarri nahi duen.
rdf:langString
L’exorde — du latin exordium (nom masculin) commencement, en grec προοίμιον / prooímion, « prélude » — est, en rhétorique, la première des six parties canoniques du discours selon Cicéron. Les autres parties qui suivent l’exorde sont la narration, la division, la confirmation, la réfutation, la péroraison ou conclusion. Des diverses parties du discours établies par l’ancienne rhétorique, l’exorde est l’une des plus essentielles, une de celles que tous les sujets comportent et que les circonstances de temps et de lieu modifient, mais ne suppriment pas. Elle correspond à une description brève du problème dans le discours de Cicéron.
rdf:langString
Het exordium is in de retorica een inleiding die voorkomt bij betoogteksten. Het bestaat uit drie doelen:
* de docilis of het docere: het publiek inlichten
* de attentus of het placere, de aandacht trekken en behagen van het publiek
* de benevolus of het persuadere, het publiek op je hand te krijgen, voor het betoog van de spreker. De captatio benevolentiae is het hanteren van een grapje of een compliment naar de aanhoorders om hen gunstig te stemmen en de aandacht te trekken. Ze is zeer vaak de hoofdzin van het exordium. Er bestaan verschillende soorten exordia:
* Directum ac simplex: waar de redenaar zijn geval duidelijk en zonder omwegen voorstelt. Dit wordt gebruikt bij de niet al te moeilijke gevallen.
* Per insinuationem: een voorzichtige benadering van het onderwerp met veel omwegen en aandacht voor de captatio benevolentiae. Dit wordt gebruikt bij de moeilijke gevallen, wanneer de aangeklaagde bijvoorbeeld echt in de fout is en er dus veel tact gevraagd is om hem gunstig voor te stellen.
* Ex abrupto: Vrij bruusk naar de kern van de zaak gaan. Gebruikt bij emotionele zaken, om de tegenstrever rechtstreeks te confronteren.
* Solemne: Bij belangrijke aangelegenheden en plechtige omstandigheden zoals een begrafenis of een huldiging.
rdf:langString
Wstęp (stgr. προοίμιον, łac. exordium) – pierwsza, początkowa część wypowiedzi. Zadaniem wstępu jest pozyskanie przychylności i uwagi odbiorcy oraz wyjaśnienie celu wypowiedzi. Teorią wstępu zajmuje się retoryka. Teorię wstępu, w dużej części obowiązującą także współcześnie, wyłożył w IV wieku przed Chrystusem Arystoteles w swojej (ang.). Teorię tę rozwinął Cyceron, który był twórcą łacińskiej terminologii dotyczącej wstępu. Poprzez jego prace terminologia ta trafiła do języków zachodnich, w tym języka polskiego. Ustalenia Arystotelesa i Cycerona, w I wieku po Chrystusie, usystematyzował oraz zebrał w zbiorze tez i przykładów Kwintylian. Zgodnie z zasadami retoryki prawidłowo skonstruowany wstęp składa się z trzech obowiązkowych elementów – pozyskania przychylności (captatio), pozyskania uwagi oraz nawiązania do tematu wypowiedzi. Treść tych trzech elementów wstępu powinna zawierać między innymi standardowe formuły, zwane toposami wstępu. Wstęp powinien cechować się stosownością, starannością i nie być zbyt długi. Wstęp zwyczajny, nazywany wprowadzeniem, można skomponować w rodzaju prostym, ujmującym lub okolicznościowym. W szczególnych sytuacjach stosuje się wstęp nadzwyczajny, czyli insynuację.
rdf:langString
Exordium är i den klassiska retoriken inledningen av ett tal. Det är latin och kommer från exordior, "att börja"; exordium "inledning av ett tal". Den grekiska motsvarigheten kallas προοίμιον, prooimion. Oavsett vilken retorisk skola man väljer att vända sig till menar alla att inledningen är av högsta vikt för att skapa ett bra tal. Enligt Ad Herennium måste man först bestämma vilken typ av karaktär talet innehar. Det finns då fyra olika slags fall: det respektabla (genus causae honestum), det vanhedrande (genus causae turpe), det oklara (genus causae dubium) samt det triviala (genus causae humile). Respektabla tal är de där majoriteten av publiken på förhand håller med om det man skall tala om, vanhedrande tal är motsatsen. Vid oklara tal finns det delar av både respektabla och vanhedrande inslag. De triviala talen saknar en betydelsefull handling.
xsd:nonNegativeInteger
33