Evagrius of Antioch
http://dbpedia.org/resource/Evagrius_of_Antioch an entity of type: Thing
Evagrius of Antioch was a claimant to the See of Antioch from 388 to 392. He succeeded Paulinus and had the support of the Eustathian party, and was a rival to Flavian during the so-called Meletian schism.
rdf:langString
Evagrio de Antioquía fue uno de los dos postulantes al patriarcado de Antioquía durante el período de 388 hasta 392. Sucedió a Paulino de Antioquía y tenía el apoyo de Eustacio de Antioquía - adherente fiel al credo de Nicea. Fue rival de Flaviano I de Antioquía durante el llamado "cisma meleciano".
rdf:langString
Évagre fut à la fin du IVe siècle, à la suite de Paulin, l'évêque d'Antioche des « eustathiens », reconnu par la papauté et l'évêque d'Alexandrie au lieu de Flavien Ier.
rdf:langString
Evágrio de Antioquia foi um dos postulantes à Sé de Antioquia durante o período de 388 até 392. Ele sucedeu Paulino de Antioquia e tinha o apoio do partido eustaciano - aderente fiel ao credo de Niceia - e era rival de Flaviano I de Antioquia durante o chamado "cisma meleciano".
rdf:langString
Євагрій Антіохійський- претендент на Антіохійський престол з 388 по 392 рік. Він змінив Павліна і мав підтримку Євстафієвої партії, а також був суперником Флавіана під час так званого Мелетіанського розколу.
rdf:langString
Evagri d'Antioquia (Evagrius, Εὐάγριος) fill de Pompeià d'Antioquia, fou prevere de l'església d'Antioquia. Va viatjar a Europa occidental i es va fer amic de Jerònim que el descriu com un home "cris ac ferventis ingenii". A la mort del patriarca Paulí, i en ple cisma de l'església d'Antioquia, fou elegit patriarca per un dels bàndols (388 o 389) en oposició a , elegit per l'altra tendència. Teodoret diu que la seva elecció fou contrària a les normes eclesiàstiques.
rdf:langString
Euagrios (Evagrius) von Antiocheia († 392/93) war ab 388 Bischof seiner Geburtsstadt Antiochia am Orontes, wo er auch starb. Er war mit Kaiser Valentinian I., Papst Damasus I. und Hieronymus bekannt. Er war einer der wenigen griechischen Kirchenschriftsteller, die auch die lateinische Sprache beherrschten.
rdf:langString
Ewagriusz z Antiochii (ur. ok. 320, zm. 394) – biskup Antiochii. Do 362 roku był urzędnikiem. Na Zachodzie przebywał do 372 roku, w otoczeniu Euzebiusza z Vercelli oraz w Rzymie, gdzie zaprzyjaźnił się ze św. Hieronimem. W 376 roku, po powrocie na Wschód, przyłączył się do schizmy antiocheńskiej i opowiedział przeciw biskupowi Melecjuszowi, stając po stronie biskupa Paulina. Przetłumaczył listy papieża Damazego I do Bazylego Wielkiego i Melecjusza. W roku 388 zastąpił Paulina na stolcu biskupim w Antiochii.
rdf:langString
Архиепи́скоп Ева́грий (греч. Ἀρχιεπίσκοπος Εὐάγριος; ум. 392 год) — архиепископ Антиохийский, христианский писатель и переводчик. Евагрий принадлежал к Евстафианской группе Антиохийских христиан. В 330 году состоялся Антиохийский собор, на нём был осуждён, а затем сослан Евстафий Антиохийский. Христиане-омоусиане (те, кто держался за термин «единосущный» и за Никейский символ веры) не приняли нового епископа и остались без епископа. Их христианская община впоследствии получила название «Евстафианская группа», и не имея епископа, управлялась пресвитерами. С 331 года епископы Антиохии были или омиусиане или омии или македониане. По этой причине Евстафианская группа христиан считала их еретиками и не имела с ними евхаристического и молитвенного общения. Афанасий Великий в Александрии в 362 го
rdf:langString
rdf:langString
Evagri d'Antioquia
rdf:langString
Euagrios von Antiochia
rdf:langString
Evagrio de Antioquía
rdf:langString
Évagre d'Antioche
rdf:langString
Evagrius of Antioch
rdf:langString
Ewagriusz z Antiochii
rdf:langString
Evágrio de Antioquia
rdf:langString
Евагрий (архиепископ Антиохийский)
rdf:langString
Евгарій I Антіохійський
xsd:integer
30692320
xsd:integer
1034996254
rdf:langString
July 2021
rdf:langString
This is likely a different Evagrius; Gennadius wrote about the south-Gallic monk Evagrius who wrote Altercatio legis inter Simonem Iudaem et Theophilium Christianum around 430. Of this monk, nothing is known other than what is in Gennadius' biography of him.
xsd:integer
381
388
rdf:langString
Evagri d'Antioquia (Evagrius, Εὐάγριος) fill de Pompeià d'Antioquia, fou prevere de l'església d'Antioquia. Va viatjar a Europa occidental i es va fer amic de Jerònim que el descriu com un home "cris ac ferventis ingenii". A la mort del patriarca Paulí, i en ple cisma de l'església d'Antioquia, fou elegit patriarca per un dels bàndols (388 o 389) en oposició a , elegit per l'altra tendència. Teodoret diu que la seva elecció fou contrària a les normes eclesiàstiques. Els historiadors Sòcrates i Sozomen diuen que va morir poc després de la seva elecció, però per Jerònim se sap que vivia encara el 392. Fou probablement l'Evagri (anomenat com Evagri l'Asceta) que va ensenyar disciplina eclesiàstica a Sant Joan Crisòstom tot i que aquest fou ordenat per Flavià, el rival d'Evagri. Aquest Flavià va aconseguir restaurar la unitat de l'església d'Antioquia. Va escriure un tractat sobre temes diversos que no es conserva (diversarum hypotheseon traclatus). Va traduir la vida de Sant Antoni escrita per Atanasi, del grec al llatí.
rdf:langString
Evagrius of Antioch was a claimant to the See of Antioch from 388 to 392. He succeeded Paulinus and had the support of the Eustathian party, and was a rival to Flavian during the so-called Meletian schism.
rdf:langString
Euagrios (Evagrius) von Antiocheia († 392/93) war ab 388 Bischof seiner Geburtsstadt Antiochia am Orontes, wo er auch starb. Er war mit Kaiser Valentinian I., Papst Damasus I. und Hieronymus bekannt. Er war einer der wenigen griechischen Kirchenschriftsteller, die auch die lateinische Sprache beherrschten. Euagrios übersetzte um das Jahr 373 die Vita Antonii des alexandrinischen Bischofs Athanasius (um 300–373), die bereits um 360 entstandene Lebensbeschreibung des Heiligen Antonius (251?–356), ins Lateinische. Mit seiner Übersetzung trug er maßgeblich zur Verbreitung der Vita Antonii bei und damit auch zur Verbreitung des christlichen Mönchtums im Westen des Römischen Reiches.
rdf:langString
Evagrio de Antioquía fue uno de los dos postulantes al patriarcado de Antioquía durante el período de 388 hasta 392. Sucedió a Paulino de Antioquía y tenía el apoyo de Eustacio de Antioquía - adherente fiel al credo de Nicea. Fue rival de Flaviano I de Antioquía durante el llamado "cisma meleciano".
rdf:langString
Évagre fut à la fin du IVe siècle, à la suite de Paulin, l'évêque d'Antioche des « eustathiens », reconnu par la papauté et l'évêque d'Alexandrie au lieu de Flavien Ier.
rdf:langString
Evágrio de Antioquia foi um dos postulantes à Sé de Antioquia durante o período de 388 até 392. Ele sucedeu Paulino de Antioquia e tinha o apoio do partido eustaciano - aderente fiel ao credo de Niceia - e era rival de Flaviano I de Antioquia durante o chamado "cisma meleciano".
rdf:langString
Ewagriusz z Antiochii (ur. ok. 320, zm. 394) – biskup Antiochii. Do 362 roku był urzędnikiem. Na Zachodzie przebywał do 372 roku, w otoczeniu Euzebiusza z Vercelli oraz w Rzymie, gdzie zaprzyjaźnił się ze św. Hieronimem. W 376 roku, po powrocie na Wschód, przyłączył się do schizmy antiocheńskiej i opowiedział przeciw biskupowi Melecjuszowi, stając po stronie biskupa Paulina. Przetłumaczył listy papieża Damazego I do Bazylego Wielkiego i Melecjusza. W roku 388 zastąpił Paulina na stolcu biskupim w Antiochii. Ewagriusz z Antiochii jest autorem tłumaczenia na język łaciński Żywota św. Antoniego napisanego przez Atanazego Wielkiego. Niektórzy badacze uznają Ewagriusza z Antiochii za autora pism przypisywanych Ambrozjasterowi.
rdf:langString
Архиепи́скоп Ева́грий (греч. Ἀρχιεπίσκοπος Εὐάγριος; ум. 392 год) — архиепископ Антиохийский, христианский писатель и переводчик. Евагрий принадлежал к Евстафианской группе Антиохийских христиан. В 330 году состоялся Антиохийский собор, на нём был осуждён, а затем сослан Евстафий Антиохийский. Христиане-омоусиане (те, кто держался за термин «единосущный» и за Никейский символ веры) не приняли нового епископа и остались без епископа. Их христианская община впоследствии получила название «Евстафианская группа», и не имея епископа, управлялась пресвитерами. С 331 года епископы Антиохии были или омиусиане или омии или македониане. По этой причине Евстафианская группа христиан считала их еретиками и не имела с ними евхаристического и молитвенного общения. Афанасий Великий в Александрии в 362 году собирает церковный собор, на котором подтверждает Никейский символ веры. Во время собора в Антиохию отправляется Люцифер Каларийский и рукополагает единолично для Евстафианской группы Павлина в епископа. Епископ Рима Либерий, последующие римские папы и Римская церковь, как и патриархи Александрийские, начиная с Афанасия, признавали православным и законным архиереем Антиохии Павлина. Омии, отвергшие на в 359 году Никейский символ веры, выбирали в 360 году епископом Антиохии Мелетия. Павлин перед самой смертью в 388 году рукоположил единолично Евагрия в епископа Антиохийского. Несмотря на единоличное рукоположение Римская и Александрийская церкви признали и дали общение Евагрию. В это время восточные епископы признавали Антиохийским епископом Флавиана, преемника Мелетия. Между Евагрием и Флавианом как между Евстафианской группой и Мелетианской группой был раздор или раскол, который продолжился и после смерти Евагрия, в 392 году. Иероним Стридонский, которые побывал в Антиохии и имел евхаристическое общение с Евагрием, в своей книге «О знаменитых мужах» посвящает Евагрию 125 главу. В ней он пишет: Евагрий, епископ Антиохийский, человек выдающейся остроты ума, будучи еще пресвитером, читал мне трактаты на разные темы, которые он еще не публиковал. Перевел «Жизнь Антония» с греческого языка Афанасия на наш язык. Оригинальные сочинения самого Евагрия не сохранились.
rdf:langString
Євагрій Антіохійський- претендент на Антіохійський престол з 388 по 392 рік. Він змінив Павліна і мав підтримку Євстафієвої партії, а також був суперником Флавіана під час так званого Мелетіанського розколу.
xsd:nonNegativeInteger
2902