Ernst Leopold Salkowski
http://dbpedia.org/resource/Ernst_Leopold_Salkowski an entity of type: Thing
Ernst Leopold Salkowski (* 11. Oktober 1844 in Königsberg; † 8. März 1923 in Berlin) war ein deutscher Mediziner und physiologischer Chemiker.
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (Königsberg, 11 de octubre de 1844 - Berlín, 8 de marzo de 1923) fue un bioquímico y patólogo alemán. Director de la sección química del Instituto de Patología de Berlín, trabajó con Felix Hoppe-Seyler en Tubinga hacia 1868. También colaboraría posteriormente con Wilhelm Kühne. Estudió la generación de fenoles en la orina, la pentosuria o el uso del ácido benzoico como antiséptico, entre otras materias. Salkowski desarrolló un test de determinación de colesterol, que se terminaría denominando «reacción de Salkowski», un método colorimétrico en el que se emplea ácido sulfúrico, que data de 1872.
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (11 octobre 1844 - 8 mars 1923) est un biochimiste allemand originaire de Königsberg.
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (Königsberg, 11 ottobre 1844 – Berlino, 8 marzo 1923) è stato un biochimico tedesco.
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (October 11, 1844 – March 8, 1923) was a German biochemist who was a native of Königsberg. He received his education at the University of Königsberg, later working in Berlin as an assistant in the chemical laboratory of Rudolf Virchow's institute of pathology (1872). In 1874 he became an associate professor of medicinal chemistry in Berlin, followed by an assignment as departmental head (1880). In 1909 he was honored with the title of "full professor".
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (ur. 11 października 1844 w Królewcu, zm. 8 marca 1923 w Berlinie) – niemiecki biochemik i fizjolog, tajny radca medyczny (geheimer Medizinalrat). Studiował medycynę i chemię na Uniwersytecie Albertyna w Królewcu. Ukończone w 1867 roku studia uzupełniał w Wiedniu i Tybindze. W 1872 został asystentem w laboratorium chemicznym w Instytucie Patologii Rudolfa Virchowa w Berlinie, rok później habilitował się. W 1874 został profesorem nadzwyczajnym fizjologii. Od 1880 kierował oddziałem chemicznym Instytutu.
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski, född 11 oktober 1844 i Königsberg (nuvarande Kaliningrad), död 8 mars 1923 i Berlin, var en tysk biokemist. Salkowski blev 1867 medicine doktor samt 1874 e.o. och 1909 ordinarie honorarprofessor vid Berlins universitet. Från 1872 verkade han på kemiska laboratoriet vid Rudolf Virchows patologiska institut i Berlin, först som assistent och från 1880 som föreståndare.
rdf:langString
Эрнст Леопольд Зальковский (нем. Salkowski; 11 октября 1844, Кёнигсберг — 8 марта 1923, Берлин) — немецкий физиолог. Изучал медицину в Кенигсберге и там же получил в 1867 степень доктора медицины, затем работал в Вене и Тюбингене (у Гоппе-Зейлера); в 1869—1872 был ассистентом Медицинской клиники в Кенигсберге, затем ассистентом Физиологического института в Гейдельберге и Патологического института в Берлине.
rdf:langString
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski
rdf:langString
Ernst Salkowski
rdf:langString
Зальковский, Эрнст Леопольд
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski
xsd:integer
18016508
xsd:integer
1100846281
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (October 11, 1844 – March 8, 1923) was a German biochemist who was a native of Königsberg. He received his education at the University of Königsberg, later working in Berlin as an assistant in the chemical laboratory of Rudolf Virchow's institute of pathology (1872). In 1874 he became an associate professor of medicinal chemistry in Berlin, followed by an assignment as departmental head (1880). In 1909 he was honored with the title of "full professor". Salkowski specialized in the fields of physiological and pathological chemistry, also making contributions in the related fields of pharmacology, analytical chemistry and hygiene. In 1890 he was the first to describe tissue autolysis, of which he referred to as "auto-digestion". He is remembered for developing tests for detection of various compounds and substances, such as cholesterol (Salkowski's test), creatinine, glucose, carbon monoxide, and indole. In 1892 (with Jastrowitz) he was the first to describe pentosuria. He was the author of Practicum der physiologischen und pathologischen Chemie, later translated into English as "A Laboratory Manual of Physiological and Pathological Chemistry". With internist Wilhelm von Leube (1842-1922), he published Die Lehre vom Harn (The doctrine of urine).
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (* 11. Oktober 1844 in Königsberg; † 8. März 1923 in Berlin) war ein deutscher Mediziner und physiologischer Chemiker.
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (Königsberg, 11 de octubre de 1844 - Berlín, 8 de marzo de 1923) fue un bioquímico y patólogo alemán. Director de la sección química del Instituto de Patología de Berlín, trabajó con Felix Hoppe-Seyler en Tubinga hacia 1868. También colaboraría posteriormente con Wilhelm Kühne. Estudió la generación de fenoles en la orina, la pentosuria o el uso del ácido benzoico como antiséptico, entre otras materias. Salkowski desarrolló un test de determinación de colesterol, que se terminaría denominando «reacción de Salkowski», un método colorimétrico en el que se emplea ácido sulfúrico, que data de 1872.
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (11 octobre 1844 - 8 mars 1923) est un biochimiste allemand originaire de Königsberg.
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (Königsberg, 11 ottobre 1844 – Berlino, 8 marzo 1923) è stato un biochimico tedesco.
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski (ur. 11 października 1844 w Królewcu, zm. 8 marca 1923 w Berlinie) – niemiecki biochemik i fizjolog, tajny radca medyczny (geheimer Medizinalrat). Studiował medycynę i chemię na Uniwersytecie Albertyna w Królewcu. Ukończone w 1867 roku studia uzupełniał w Wiedniu i Tybindze. W 1872 został asystentem w laboratorium chemicznym w Instytucie Patologii Rudolfa Virchowa w Berlinie, rok później habilitował się. W 1874 został profesorem nadzwyczajnym fizjologii. Od 1880 kierował oddziałem chemicznym Instytutu. Zajmował się biochemią fizjologiczną i patobiochemią. W 1890 opisał zjawisko autolizy, nazwane przez niego samostrawieniem. W 1892 opisał pentozurię. Przedstawił szereg metod, pozwalających na wykrycie obecności cholesterolu, kreatyniny, barwników żółciowych, tlenku węgla, indolu w badanych próbkach. Wspólnie z internistą prowadził badania nad metabolizmem mocznika. Opublikował podręcznik chemii medycznej (Practicum der physiologischen und pathologischen Chemie) przetłumaczony potem na język angielski (A Laboratory Manual of Physiological and Pathological Chemistry).
rdf:langString
Ernst Leopold Salkowski, född 11 oktober 1844 i Königsberg (nuvarande Kaliningrad), död 8 mars 1923 i Berlin, var en tysk biokemist. Salkowski blev 1867 medicine doktor samt 1874 e.o. och 1909 ordinarie honorarprofessor vid Berlins universitet. Från 1872 verkade han på kemiska laboratoriet vid Rudolf Virchows patologiska institut i Berlin, först som assistent och från 1880 som föreståndare. Salkowski var en av sin tids mest framstående forskare och lärare i fysiologisk och medicinsk kemi. Han utförde grundläggande arbeten över proteinets sönderdelning vid förruttnelse, över proteinämnens konstitution samt över och andra enzym. Därvid upptäckte han den autolytiska sönderdelningen i djurkroppens organ efter döden. Vidare utarbetade han viktiga fysiologiskt kemiska analysmetoder och påvisade bensoesyrans antiseptiska egenskaper. Hans Praktikum der physiologischen und pathologischen Chemie (1893) utkom i många upplagor och översattes till flera språk. Han blev ledamot av Vetenskapssocieteten i Uppsala 1904 och hedersledamot av Svenska Läkaresällskapet 1908.
rdf:langString
Эрнст Леопольд Зальковский (нем. Salkowski; 11 октября 1844, Кёнигсберг — 8 марта 1923, Берлин) — немецкий физиолог. Изучал медицину в Кенигсберге и там же получил в 1867 степень доктора медицины, затем работал в Вене и Тюбингене (у Гоппе-Зейлера); в 1869—1872 был ассистентом Медицинской клиники в Кенигсберге, затем ассистентом Физиологического института в Гейдельберге и Патологического института в Берлине. С 1874 профессор физиологической химии в Берлине. Работы Зальковского посвящены преимущественно физиологической и патологической химии, но затрагивают также и смежные области фармакологии, аналитической химии и гигиены. Открытие Зальковский в 1876 ненормального выделения фенола в организме послужило исходной точкой для целого ряда исследований, касающихся продуктов гниения белков и их отношения к организму. Зальковскому принадлежат также работы о самопереваривании органов, о количественном распределении окислительного фермента в органах, целый ряд работ по химии мочи — о пептоне в моче, определение щавелевой кислоты в моче и др. В 1892 Зальковский открыл новую аномалию обмена веществ, выражающуюся в появлении в моче пентоз. Работы Зальковский напечатаны в «Архиве» Вирхова, «Zeitschrift für physiologische Chemie», «Архиве» Пфлюгера, «Zeitschrift für analytische Chemie», «Zeitschrift für klinische Medicin» и других изданиях. В русском переводе два руководства Зальковский: «Учение о моче» и «Практическое руководство к физиолого-патолого-химическому анализу» (1896).
xsd:nonNegativeInteger
4431
