Ernest Joyce
http://dbpedia.org/resource/Ernest_Joyce an entity of type: Thing
Ernest Edward Mills Joyce Britainiar Errege Itsas Armadako (Royal Navy) marinel bat eta esploratzaile polar bat izan zen, Antartikako hiru espediziotan parte hartu zuen XX. mendearen hasieran.
rdf:langString
Ernest Joyce (Bognor Regis, 22 december 1875 - Londen, 2 mei 1940) was een Brits poolonderzoeker.
rdf:langString
Эрне́ст Джойс (англ. Ernest Edward Mills Joyce (1875—1940)) — моряк, путешественник, участник трёх Британских антарктических экспедиций под руководством Роберта Скотта и Эрнеста Шеклтона, один из двух 4-х кратных кавалеров Полярной медали (второй — Фрэнк Уайлд).
rdf:langString
إرنست جويس إرنست إدوارد ميلز جويس (حوالي 1875-2 May 1940) كان بحار في البحرية الملكية ومستكشف من الذين شاركوا في أربع بعثات إلى القطب الجنوبي خلال العصر البطولي لاستكشاف القطب الجنوبي، في وقت مبكر في أوائل القرن 20th. كما أنه خدم في إطار كل من روبرت فالكون سكوت وارنست شاكلتون مترجم Ernest Joyce
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce AM (c. 1875 – 2 May 1940) was a Royal Naval seaman and explorer who participated in four Antarctic expeditions during the Heroic Age of Antarctic Exploration, in the early 20th century. He served under both Robert Falcon Scott and Ernest Shackleton. As a member of the Ross Sea party in Shackleton's Imperial Trans-Antarctic Expedition, Joyce earned an Albert Medal for his actions in bringing the stricken party to safety, after a traumatic journey on the Great Ice Barrier. He was awarded the Polar Medal with four bars, one of only two men to be so honoured, the other being his contemporary, Frank Wild.
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce (* 22. Dezember 1875 in Bognor Regis, Sussex, England; † 2. Mai 1940 in London) war ein Seemann der Royal Navy und ein Antarktisforscher, der während des „Heldenzeitalters“ der Antarktisforschung Anfang des 20. Jahrhunderts an drei Expeditionen teilnahm. Während einer kurzen Zeit wurde er auch mit einer vierten in Verbindung gebracht.
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce (c. 1875 – 2 de mayo de 1940) fue un marino de la Marina Real Británica y un explorador polar, participó en tres expediciones a la Antártida durante los primeros años del siglo XX. Hijo de un humilde marinero, comenzó su carrera naval como grumete en 1891. Diez años más tarde se unió a la Expedición Discovery del capitán Scott de 1901-1904 como marinero de primera. En esta expedición causó una favorable impresión en Ernest Shackleton, que era uno de los oficiales del Discovery. En 1907 Shackleton contrató a Joyce para hacerse cargo de los trineos y de los perros en la Expedición Nimrod de 1907-1909. Después de haberse defendido bien en ese trabajo, se encargó de una tarea similar en la Expedición Antártica Australiana dirigida por Douglas Mawson en 1911, pero dejó
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce (Bognor Regis, 1875 – Londra, 2 maggio 1940) è stato un esploratore e navigatore britannico.Ha partecipato a tre spedizioni antartiche svoltesi durante i primi 20 anni del XX secolo.
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce (né vers 1875 et mort le 2 mai 1940) est un marin britannique de la Royal Navy et un explorateur qui a participé à trois expéditions en Antarctique au début du XXe siècle. Il commence sa carrière comme mousse en 1891. Dix ans plus tard, il rejoint le capitaine Robert Falcon Scott lors de l'expédition Discovery (1901-1904). Il y fait bonne impression auprès d'Ernest Shackleton, alors jeune officier. En 1907, Shackleton recrute Joyce pour s'occuper des chiens et des traîneaux lors de sa propre expédition en Antarctique, l'expédition Nimrod (1907-1909). S'acquittant honorablement de ce rôle, Joyce est engagé dans le cadre de l'expédition antarctique australasienne (1911) menée par Douglas Mawson, mais quitte l'expédition pour une raison inconnue avant le départ de Ta
rdf:langString
アーネスト・エドワード・ミルズ・ジョイス（英: Ernest Edward Mills Joyce、1875年頃 - 1940年5月2日）は、イギリス海軍の水兵かつ探検家であり、20世紀初めの南極探検の英雄時代に4度南極探検に参加した。ロバート・ファルコン・スコットやアーネスト・シャクルトン両隊長の下に仕えた。シャクルトンの帝国南極横断探検隊のときはロス海支隊の隊員となり、グレート・アイス・バリアの大変な旅の後で、瀕死の隊員を何とか安全な所まで運んだその行動で、人命救助をした者に贈られるアルバート・メダルを受章することになった。極圏メダルには4度南極に行ったことを示す4本のバーが付けられた。これは同僚のフランク・ワイルドとジョイスの2人のみが受けた栄誉となった。 ジョイスはその経歴を通じて、否定する側と肯定する側双方を惹きつける、摩擦の多い性格で知られた。活躍した分野での効率の良さはその仲間の多くから認められたものだったが、その性格の別の面はあまり喜ばれなかった。恨みを根に持つ性質、真実についての高慢さと歪曲がその面だった。ジョイスの日記と、それを元にして書いた著書は利己的でうそつきの作品だと非難された。ジョイスはその遠征から物質的に得るものがなく、南極後の人生は質素な生活となり、1940年に急死した。
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce AM (ca. 1875 – 2 de Maio de 1940) foi um marinheiro da Marinha Real do Reino Unido e explorador que participou em quatro expedições à Antártida durante a Idade Heróica da Exploração da Antártida, no início do século XX. Esteve nas expedições lideradas por Robert Falcon Scott e Ernest Shackleton. Como membro do Grupo do Mar de Ross na Expedição Transantártica Imperial, Joyce recebeu a Medalha de Alberto pelo seu esforço em salvar o grupo, depois de uma viagem extenuante na Grande Barreira de Gelo. Recebeu a Medalha Polar com quatro barras, um de apenas dois homens que receberam esta honra; o outro foi o seu companheiro, Frank Wild.
rdf:langString
rdf:langString
إرنست جويس
rdf:langString
Ernest Joyce
rdf:langString
Ernest Joyce
rdf:langString
Ernest Joyce
rdf:langString
Ernest Joyce
rdf:langString
Ernest Joyce
rdf:langString
Ernest Joyce
rdf:langString
アーネスト・ジョイス
rdf:langString
Ernest Joyce
rdf:langString
Ernest Joyce
rdf:langString
Джойс, Эрнест
xsd:float
-75.59999847412109
xsd:float
160.6333312988281
xsd:integer
14193967
xsd:integer
1111048103
xsd:string
-75.6 160.63333333333333
rdf:langString
إرنست جويس إرنست إدوارد ميلز جويس (حوالي 1875-2 May 1940) كان بحار في البحرية الملكية ومستكشف من الذين شاركوا في أربع بعثات إلى القطب الجنوبي خلال العصر البطولي لاستكشاف القطب الجنوبي، في وقت مبكر في أوائل القرن 20th. كما أنه خدم في إطار كل من روبرت فالكون سكوت وارنست شاكلتون جاء جويس من خلفية متواضعة في الملاحة البحرية، وبدأ حياته المهنية البحرية كبحار صبي في عام 1891. ثم بدأ تجاربه في القطب الجنوبي بعد مرور 10 سنوات، في عام 1907 جند شاكلتون جويس لتولي مسؤولية الكلاب والزلاجات . وفي وقت لاحق كان يعمل جويس مع دوغلاس ماوسون في القطب المتجمد الجنوبي الأسترالي في عام 1911، لكنه ترك البعثة قبلما غادرت لأنتاركتيكا. مترجم Ernest Joyce
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce (* 22. Dezember 1875 in Bognor Regis, Sussex, England; † 2. Mai 1940 in London) war ein Seemann der Royal Navy und ein Antarktisforscher, der während des „Heldenzeitalters“ der Antarktisforschung Anfang des 20. Jahrhunderts an drei Expeditionen teilnahm. Während einer kurzen Zeit wurde er auch mit einer vierten in Verbindung gebracht. Obwohl er von Historikern meistens mit Verständnis betrachtet wurde und sein Mut, seine Entschlossenheit und seine Führungsqualitäten in extremis allgemein anerkannt sind, ist Ernest Joyce eine umstrittene Persönlichkeit, die sowohl gegnerische als auch positive Kommentare auf sich gezogen hat. Zusätzlich zu Fragen wie seiner Einstellung gegenüber finanzieller Entschädigung oder seiner geheimnisvollen Abreise von der Mawson-Expedition wurde die Genauigkeit und Neutralität seiner Tagebücher angezweifelt. Sein auf diesen Tagebüchern basiertes Buch und seine anderen Schriften wurden als selbstsüchtig und zusammengereimt verurteilt. Roland Huntford beschrieb Joyce als eine „seltsame Mischung aus Hochstapelei, Angeberei und Befähigung“ („… a strange mixture of fraud, flamboyance and ability“).
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce AM (c. 1875 – 2 May 1940) was a Royal Naval seaman and explorer who participated in four Antarctic expeditions during the Heroic Age of Antarctic Exploration, in the early 20th century. He served under both Robert Falcon Scott and Ernest Shackleton. As a member of the Ross Sea party in Shackleton's Imperial Trans-Antarctic Expedition, Joyce earned an Albert Medal for his actions in bringing the stricken party to safety, after a traumatic journey on the Great Ice Barrier. He was awarded the Polar Medal with four bars, one of only two men to be so honoured, the other being his contemporary, Frank Wild. Joyce came from a humble seafaring background and began his naval career as a boy seaman in 1891. His Antarctic experiences began 10 years later, when he joined Scott's Discovery Expedition as an Able Seaman. In 1907 Shackleton recruited Joyce to take charge of dogs and sledges on the Nimrod Expedition. Subsequently, Joyce was engaged in a similar capacity for Douglas Mawson's Australasian Antarctic Expedition in 1911, but left the expedition before it departed for the Antarctic. In 1914 Shackleton recruited Joyce for the Ross Sea party; despite his heroics this expedition marked the end of Joyce's association with the Antarctic, and of his exploring career, although he made repeated attempts to join other expeditions. Throughout his career Joyce was known as an abrasive personality who attracted adverse as well as positive comments. His effectiveness in the field was widely acknowledged by many of his colleagues, but other aspects of his character were less appreciated – his capacity for bearing grudges, his boastfulness and his distortions of the truth. Joyce's diaries, and the book he wrote based on them, have been condemned as self-serving and the work of a fabulist. He made no significant material gains from his expeditions, living out his post-Antarctic life in humble circumstances before dying in 1940.
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce (c. 1875 – 2 de mayo de 1940) fue un marino de la Marina Real Británica y un explorador polar, participó en tres expediciones a la Antártida durante los primeros años del siglo XX. Hijo de un humilde marinero, comenzó su carrera naval como grumete en 1891. Diez años más tarde se unió a la Expedición Discovery del capitán Scott de 1901-1904 como marinero de primera. En esta expedición causó una favorable impresión en Ernest Shackleton, que era uno de los oficiales del Discovery. En 1907 Shackleton contrató a Joyce para hacerse cargo de los trineos y de los perros en la Expedición Nimrod de 1907-1909. Después de haberse defendido bien en ese trabajo, se encargó de una tarea similar en la Expedición Antártica Australiana dirigida por Douglas Mawson en 1911, pero dejó la expedición, por razones que no están claras, antes de que partiese de Tasmania. En 1914 Shackleton invitó a Joyce a unirse a la Expedición Imperial Trans-Antártica de 1914-1917, como miembro del grupo de apoyo llamado "equipo del mar de Ross", una vez más como responsable del trabajo con los trineos y los perros. Después de una serie de infortunios sufridos por el equipo del mar de Ross durante los años 1915 y 1916, Joyce se convirtió de facto en su líder, siendo posteriormente condecorado con la Medalla Albert por salvar la vida de tres de sus compañeros. Sin embargo, esta expedición marcó el final de la participación de Joyce en la exploración de la Antártida, a pesar de sus reiterados intentos por unirse a otras expediciones. Durante su carrera, Joyce concitó tanto apreciaciones adversas como comentarios positivos. Su eficacia sobre el terreno en las expediciones antárticas fue un hecho ampliamente reconocido: "El bueno y viejo Joyce", escribió Frank Wild de su compañero en la crucial tarea de colocar el depósito de durante la Expedición Nimrod. Para muchos fue un "buen tipo y además jovial", Dick Richards, miembro del equipo del mar de Ross, lo describió "con una personalidad amable y un buen amigo". Por el contrario, Eric Marshall miembro de la Expedición Nimrod le consideró un hombre "de limitada inteligencia, resentido e incompatible con los demás", mientras que John King Davis, al negarse a participar en la Expedición Imperial Trans-Antártica, le dijo a Shackleton: "Me niego a participar en ninguna empresa en la que personas del tipo de Joyce estén incluidas". Su diario, y el libro que escribió basándose en él, han sido calificados como de auto-engrandecimiento y como el trabajo de un "fabulador". El historiador polar Roland Huntford, se suma a esas opiniones al decir que Joyce era una "extraña mezcla de fraude, extravagancia y capacidad".
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce Britainiar Errege Itsas Armadako (Royal Navy) marinel bat eta esploratzaile polar bat izan zen, Antartikako hiru espediziotan parte hartu zuen XX. mendearen hasieran.
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce (né vers 1875 et mort le 2 mai 1940) est un marin britannique de la Royal Navy et un explorateur qui a participé à trois expéditions en Antarctique au début du XXe siècle. Il commence sa carrière comme mousse en 1891. Dix ans plus tard, il rejoint le capitaine Robert Falcon Scott lors de l'expédition Discovery (1901-1904). Il y fait bonne impression auprès d'Ernest Shackleton, alors jeune officier. En 1907, Shackleton recrute Joyce pour s'occuper des chiens et des traîneaux lors de sa propre expédition en Antarctique, l'expédition Nimrod (1907-1909). S'acquittant honorablement de ce rôle, Joyce est engagé dans le cadre de l'expédition antarctique australasienne (1911) menée par Douglas Mawson, mais quitte l'expédition pour une raison inconnue avant le départ de Tasmanie. En 1914, Shackleton invite Joyce à se joindre à l'équipe de soutien de l'expédition Endurance (1914-1917) en mer de Ross. Après qu'une série de calamités se sont abattues sur l'équipe de la mer de Ross, en 1915-1916, Joyce devient le responsable de facto de cette équipe, et recevra même plus tard la médaille polaire et la médaille Albert pour le sauvetage de trois de ses camarades. Cependant, cette expédition est la dernière de Joyce malgré des tentatives répétées de se joindre à d'autres expéditions. Au cours de sa carrière, Joyce reçoit des commentaires positifs mais aussi négatifs. Son efficacité sur le terrain est largement reconnue : « [ce] bon vieux Joyce », écrit Frank Wild sur son camarade lorsqu'ils sont au dépôt crucial de Minna Bluff lors de l'expédition Nimrod. Pour beaucoup, c'est un « brave gars ». Richard W. Richards, lui aussi de l'équipe de soutien, le décrit comme « une âme bienveillante et un bon copain ». En revanche, Eric Marshall, de l'expédition Nimrod, le trouve « d'une intelligence limitée, rancunier et incompatible [avec lui] », tandis que John King Davis, en refusant de se joindre à l'expédition Endurance, dit à Shackleton : « Je refuse absolument de faire partie de toute entreprise impliquant des personnes du genre de Joyce ». Les comptes rendus des voyages de Joyce et le livre qu'il écrit d'après ceux-ci, sont vus comme « complaisants » et comme le fruit du travail d'un « affabulateur ». Le biographe Roland Huntford, lui, le décrit comme un « étrange mélange d'imposture, de flamboyance et de compétence ».
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce (Bognor Regis, 1875 – Londra, 2 maggio 1940) è stato un esploratore e navigatore britannico.Ha partecipato a tre spedizioni antartiche svoltesi durante i primi 20 anni del XX secolo. Viene descritto dalle cronache come un personaggio coraggioso e capace di risolvere problemi in condizioni difficili con notevoli capacità di leadership, ma anche una persona attenta ai riconoscimenti in denaro e di lui si ricorda la repentina partenza dalla spedizione Aurora comandata da Douglas Mawson. I suoi libri sulle spedizioni a cui ha partecipato sono considerati auto-celebrativi ed inaccurati, mentre lo descrive come "uno strano miscuglio di frode, allegria ed abilità". Joyce è dunque una figura assai controversa.
rdf:langString
アーネスト・エドワード・ミルズ・ジョイス（英: Ernest Edward Mills Joyce、1875年頃 - 1940年5月2日）は、イギリス海軍の水兵かつ探検家であり、20世紀初めの南極探検の英雄時代に4度南極探検に参加した。ロバート・ファルコン・スコットやアーネスト・シャクルトン両隊長の下に仕えた。シャクルトンの帝国南極横断探検隊のときはロス海支隊の隊員となり、グレート・アイス・バリアの大変な旅の後で、瀕死の隊員を何とか安全な所まで運んだその行動で、人命救助をした者に贈られるアルバート・メダルを受章することになった。極圏メダルには4度南極に行ったことを示す4本のバーが付けられた。これは同僚のフランク・ワイルドとジョイスの2人のみが受けた栄誉となった。 ジョイスは卑しい船乗りの出身であり、イギリス海軍では1891年に少年水兵としてその経歴が始まった。南極の経験は10年後にスコットのディスカバリー遠征に上等水兵として参加した時に始まった。1907年、シャクルトンがニムロド遠征で、ジョイスを犬とそりの担当として採用した。その後1911年のダグラス・モーソンによるオーストラリア南極遠征でも同じ役割で参加したが、南極に出発する前に隊を離れた。1914年シャクルトンがロス海支隊にジョイスを採用した。この遠征の英雄的な行動で、南極との関わり、さらには探検家の経歴の終わりとなったにも拘わらず、ジョイスは他の遠征にも参加しようとする動きを繰り返した。 ジョイスはその経歴を通じて、否定する側と肯定する側双方を惹きつける、摩擦の多い性格で知られた。活躍した分野での効率の良さはその仲間の多くから認められたものだったが、その性格の別の面はあまり喜ばれなかった。恨みを根に持つ性質、真実についての高慢さと歪曲がその面だった。ジョイスの日記と、それを元にして書いた著書は利己的でうそつきの作品だと非難された。ジョイスはその遠征から物質的に得るものがなく、南極後の人生は質素な生活となり、1940年に急死した。
rdf:langString
Ernest Joyce (Bognor Regis, 22 december 1875 - Londen, 2 mei 1940) was een Brits poolonderzoeker.
rdf:langString
Ernest Edward Mills Joyce AM (ca. 1875 – 2 de Maio de 1940) foi um marinheiro da Marinha Real do Reino Unido e explorador que participou em quatro expedições à Antártida durante a Idade Heróica da Exploração da Antártida, no início do século XX. Esteve nas expedições lideradas por Robert Falcon Scott e Ernest Shackleton. Como membro do Grupo do Mar de Ross na Expedição Transantártica Imperial, Joyce recebeu a Medalha de Alberto pelo seu esforço em salvar o grupo, depois de uma viagem extenuante na Grande Barreira de Gelo. Recebeu a Medalha Polar com quatro barras, um de apenas dois homens que receberam esta honra; o outro foi o seu companheiro, Frank Wild. Joyce nasceu numa família modesta de marinheiros, e iniciou a sua carreira naval em 1891. As viagens antárticas tiveram início 10 anos mais tarde, quando entrou para a Expedição Discovery de Scott, como marinheiro contratado. Em 1907, Shackleton recrutou Joyce para ser responsável pelos trenós e pelos cães na Expedição Nimrod. Segue-se a Expedição da Australásia na Antártica liderada por Douglas Mawson, em 1911, mas mesmo antes de partir, Joyce desistiu. Em 1914, Shackleton recrutou-o para o Grupo do Mar de Ross; considerado um herói, esta foi a sua última expedição, embora tenha tentado juntar-se a outras. Ao longo da sua carreira, Joyce ficou conhecido pela sua difícil personalidade que tanto era criticada negativamente, como bem vista. A sua eficácia no terreno era largamente conhecida pelos seus companheiros, mas outros aspectos do seu feitio eram menos bem recebidos – o rancor que guardava de certas situações, a sua arrogância e a sua maneira de distorcer a verdade. Os diários de Joyce, e os livros que escreveu neles baseados, foram criticados e apontados como sendo apenas uma fábula. Financeiramente, não tirou proveito das expedições vivendo na pobreza depois das aventuras antárticas. Morreu de repente em 1940.
rdf:langString
Эрне́ст Джойс (англ. Ernest Edward Mills Joyce (1875—1940)) — моряк, путешественник, участник трёх Британских антарктических экспедиций под руководством Роберта Скотта и Эрнеста Шеклтона, один из двух 4-х кратных кавалеров Полярной медали (второй — Фрэнк Уайлд).
xsd:nonNegativeInteger
35224
<Geometry>
POINT(160.63333129883 -75.599998474121)
