Energy in Turkey
http://dbpedia.org/resource/Energy_in_Turkey an entity of type: Thing
تستهلك تركيا أكثر من 6,000 بيتاجول من الطاقة الأولية كل عام، أي أكثر من 20 ميجاوات/ساعة للشخص الواحد. 88٪ من الطاقة هي وقود أحفوري وتشمل سياسة الطاقة في تركيا تخفيض واردات الوقود الأحفوري، والتي تزيد عن 20٪ من تكاليف الاستيراد وثلاثة أرباع العجز في الحساب التجاري. تبلغ حوالي 6 أطنان في العام الواحد لكل شخص وهي كمية تفوق المتوسط العالمي.
rdf:langString
Энергетика Турции — отрасль экономики Турецкой Республики, занятая производством и импортом электроэнергии. Сегодня Турция импортирует большую часть потребляемой страной энергии. Потребление первичной энергии в Турции в 2008 году составило 1146 ТВт⋅ч или 16 ТВт⋅ч на миллион населения. С точки зрения стратегической ситуации, Турция расположена на двух континентах: при этом 65 % её энергетических ресурсов находятся на востоке страны, а 65 % спроса — на западе.
rdf:langString
Η κατανάλωση ενέργειας στην Τουρκία είναι σε παγκόσμιο επίπεδο, κατά μέσο όρο περίπου εβδομήντα gigajoules (GJ) ανά άτομο ανά έτος. Συνολικά, η Τουρκία χρησιμοποιεί περίπου έξι δισεκατομμύρια GJ πρωτογενούς ενέργειας ετησίως: πάνω από 80% από ορυκτά καύσιμα. Από το 1990 έως το 2017, η ετήσια παροχή πρωτογενούς ενέργειας τριπλασιάστηκε, αλλά στη συνέχεια παρέμεινε σταθερή έως το 2019. Το 2019 περιελάμβανε σχεδόν 30% πετρέλαιο, 30% άνθρακα και περίπου 25% αέριο.
rdf:langString
Energy consumption per person in Turkey is similar to the world average, and over 85 percent is from fossil fuels. From 1990 to 2017 annual primary energy supply tripled, but then remained constant to 2019. In 2019, Turkey's primary energy supply included around 30 percent oil, 30 percent coal, and 25 percent gas. These fossil fuels contribute to Turkey's air pollution and its above average greenhouse gas emissions. Turkey mines its own lignite (brown coal) but imports three-quarters of its energy, including half the coal and almost all the oil and gas it requires, and its energy policy prioritises reducing imports. The OECD has criticised the lack of carbon pricing, fossil fuel subsidies and the country's under-utilized wind and solar potential. The country's electricity is generated main
rdf:langString
L'énergie en Turquie était principalement fournie en 2020 par les combustibles fossiles : charbon : 27 %, pétrole : 29 %, gaz naturel : 27 %, soit au total 83 % de la consommation d'énergie primaire ; ces combustibles étaient importés à 86 %. La consommation d'énergie primaire en Turquie atteignait 74,3 GJ par habitant en 2019, inférieure de 6 % à la moyenne mondiale, de 51 % à celle de la France et de 50 % à celle de l'Allemagne.
rdf:langString
Енергетика Туреччини — виробництво, споживання та імпорт енергії та електроенергії в Туреччині. Туреччина споживає понад 6 ексаджоулів первинної енергії на рік, понад 20 мегават-годин (МВт / год) на людину. 88% енергії становить викопне паливо , а енергетична політика включає зменшення імпорту викопного палива, що становить понад 20% витрат на імпорт та три чверті дефіциту поточного рахунку . Викиди парникових газів Туреччиною становлять близько 6 тонн на людину на рік , що більше, ніж у середньому в світі.
rdf:langString
rdf:langString
Energy in Turkey
rdf:langString
الطاقة في تركيا
rdf:langString
Ενέργεια στην Τουρκία
rdf:langString
Énergie en Turquie
rdf:langString
Энергетика Турции
rdf:langString
Енергетика Туреччини
xsd:integer
33399769
xsd:integer
1123950040
rdf:langString
تستهلك تركيا أكثر من 6,000 بيتاجول من الطاقة الأولية كل عام، أي أكثر من 20 ميجاوات/ساعة للشخص الواحد. 88٪ من الطاقة هي وقود أحفوري وتشمل سياسة الطاقة في تركيا تخفيض واردات الوقود الأحفوري، والتي تزيد عن 20٪ من تكاليف الاستيراد وثلاثة أرباع العجز في الحساب التجاري. تبلغ حوالي 6 أطنان في العام الواحد لكل شخص وهي كمية تفوق المتوسط العالمي.
rdf:langString
Η κατανάλωση ενέργειας στην Τουρκία είναι σε παγκόσμιο επίπεδο, κατά μέσο όρο περίπου εβδομήντα gigajoules (GJ) ανά άτομο ανά έτος. Συνολικά, η Τουρκία χρησιμοποιεί περίπου έξι δισεκατομμύρια GJ πρωτογενούς ενέργειας ετησίως: πάνω από 80% από ορυκτά καύσιμα. Από το 1990 έως το 2017, η ετήσια παροχή πρωτογενούς ενέργειας τριπλασιάστηκε, αλλά στη συνέχεια παρέμεινε σταθερή έως το 2019. Το 2019 περιελάμβανε σχεδόν 30% πετρέλαιο, 30% άνθρακα και περίπου 25% αέριο. Η Τουρκία εξορύσσει το δικό της λιγνίτη (καφέ άνθρακας) αλλά εισάγει τα τρία τέταρτα της ενέργειας της, συμπεριλαμβανομένου του μισού άνθρακα και σχεδόν όλο το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που χρειάζεται. Η ενεργειακή πολιτική της Τουρκίας δίνει προτεραιότητα στη μείωση των εισαγωγών, αλλά ο ΟΟΣΑ έχει επικρίνει την έλλειψη τιμολόγησης άνθρακα, επιδοτώντας τα ορυκτά καύσιμα και δεν εκμεταλλεύεται περισσότερο τον άφθονο άνεμο και τον ήλιο της χώρας . Οι οδικές μεταφορές στη χώρα καταναλώνουν τα περισσότερα προϊόντα πετρελαίου. Η ηλεκτρική ενέργεια της χώρας παράγεται κυρίως από άνθρακα, φυσικό αέριο και υδροηλεκτρική ενέργεια, επίσης με μικρή αλλά αυξανόμενη ποσότητα από αιολική, ηλιακή και γεωθερμική ενέργεια. Από το 2021, το μερίδιο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην εγκατεστημένη ισχύ στην Τουρκία ήταν 52%. Ένα εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας είναι υπό κατασκευή. Από το 1990 έως το 2019, διοξείδιο του άνθρακα οι εκπομπές από την καύση καυσίμων αυξήθηκαν από 130 megatonnes (Mt) σε 360 Mt. Οι ακαθάριστες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου της Τουρκίας είναι περίπου έξι τόνοι ανά άτομο ετησίως, που είναι μεγαλύτερος από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Η ενεργειακή πολιτική είναι η διασφάλιση του εθνικού ενεργειακού εφοδιασμού και η μείωση των εισαγωγών ορυκτών καυσίμων, που αντιστοιχούσαν σε πάνω από το 20% του κόστους των εισαγωγών της Τουρκίας το 2019, και το 75% του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την αποτελεσματική χρήση ενέργειας. Ωστόσο, ως το 2019 έγινε λίγη έρευνα σχετικά με τις πολιτικές, που χρησιμοποιεί η Τουρκία για τη μείωση της ενεργειακής φτώχειας, οι οποίες περιλαμβάνουν επίσης ορισμένες επιδοτήσεις για θέρμανση στο σπίτι και χρήση ηλεκτρικής ενέργειας. Η ενεργειακή στρατηγική της Τουρκίας περιλαμβάνει "στο πλαίσιο της αειφόρου ανάπτυξης, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τις περιβαλλοντικές ανησυχίες σε όλη την ενεργειακή αλυσίδα". Το σχέδιό του έχει επικριθεί για τη δημοσίευσή του για ένα χρόνο μετά την έναρξη της εργασίας του, για το ότι δεν κοιτάζει πολύ πέρα από το 2023, δεν εμπλέκει επαρκώς τον ιδιωτικό τομέα και για το ότι δεν είναι συνεπές με την πολιτική της Τουρκίας για το κλίμα.
rdf:langString
Energy consumption per person in Turkey is similar to the world average, and over 85 percent is from fossil fuels. From 1990 to 2017 annual primary energy supply tripled, but then remained constant to 2019. In 2019, Turkey's primary energy supply included around 30 percent oil, 30 percent coal, and 25 percent gas. These fossil fuels contribute to Turkey's air pollution and its above average greenhouse gas emissions. Turkey mines its own lignite (brown coal) but imports three-quarters of its energy, including half the coal and almost all the oil and gas it requires, and its energy policy prioritises reducing imports. The OECD has criticised the lack of carbon pricing, fossil fuel subsidies and the country's under-utilized wind and solar potential. The country's electricity is generated mainly from coal, gas and hydroelectricity; with a small but growing amount from wind, solar and geothermal. However, Black Sea gas is forecast to meet all residential demand from the late 2020s. A nuclear power plant is also under construction, and one half of installed power capacity is renewable energy. Despite this, from 1990 to 2019, carbon dioxide (CO2) emissions from fuel combustion rose from 130 megatonnes (Mt) to 360 Mt. Energy policy is to secure national energy supply and reduce fossil fuel imports, which accounted for over 20% of the cost of Turkey's imports in 2019, and 75 percent of the current account deficit. This also includes using energy efficiently. However, as of 2019, little research has been done on the policies Turkey uses to reduce energy poverty, which also include some subsidies for home heating and electricity use. Turkey's energy policies plan to give "due consideration to environmental concerns all along the energy chain", "within the context of sustainable development." These plans have been criticised for being published over a year after work mentioned in it had started, for not looking much beyond 2023, not sufficiently involving the private sector, and for being inconsistent with Turkey's climate policy.
rdf:langString
L'énergie en Turquie était principalement fournie en 2020 par les combustibles fossiles : charbon : 27 %, pétrole : 29 %, gaz naturel : 27 %, soit au total 83 % de la consommation d'énergie primaire ; ces combustibles étaient importés à 86 %. La consommation d'énergie primaire en Turquie atteignait 74,3 GJ par habitant en 2019, inférieure de 6 % à la moyenne mondiale, de 51 % à celle de la France et de 50 % à celle de l'Allemagne. L'électricité couvrait 20,9 % de la consommation finale d'énergie en 2019 ; elle était issue en 2021 pour l'essentiel de la production thermique fossile : 64,5 %, surtout du gaz naturel : 33,1 % et du charbon : 31,3 % ; les énergies renouvelables assuraient 35,5 % de la production : centrales hydroélectriques 16,7 %, énergie éolienne 9,3 %, énergie solaire photovoltaïque 3,8 %, centrales géothermiques 3,3 %, biomasse 2,3 %. La production hydroélectrique de la Turquie se classe en 2019 au 8e rang mondial avec 2,0 % du total mondial ; la puissance installée de ses centrales hydroélectriques est au 9e rang mondial avec 2,2 % du total mondial. La Turquie se classe en 2020 au 11e rang mondial pour sa production d'électricité éolienne et au 13e rang mondial pour la production d'électricité de ses centrales solaires. La Turquie étant en forte croissance, ses besoins énergétiques augmentent rapidement : +158 % entre 1990 et 2019. Pour répondre à cette forte demande, Ankara a lancé plusieurs grands projets :
* le Projet d'Anatolie du Sud-Est inclut la construction de 19 centrales hydroélectriques ;
* la loi sur la géothermie a permis de multiplier par vingt la puissance installée des centrales géothermiques, et les projets en cours pourraient encore la quadrupler ;
* le Programme national de développement de la technologie nucléaire, lancé en 2007 par le TAEK (Institut turc à l'énergie atomique). Ankara prévoyait alors de porter la part de l'énergie nucléaire dans la production nationale d'électricité à un minimum de 8 % en 2020 et de 20 % en 2030 ; la mise en service de la centrale nucléaire d'Akkuyu est prévue en 2023 ; la construction des trois premiers réacteurs, de 1 200 MW chacun, a commencé en 2018, 2020 et 2021 ;
* le Plan d'action national pour l'énergie renouvelable publié en 2013 fixait l'objectif de porter la part des énergies renouvelables dans la production d'électricité de 29 % en 2013 à 38 % en 2023. Les émissions de CO2 liées à l'énergie en Turquie ont atteint 4,44 tonnes CO2 par habitant en 2019, supérieures de 1 % à la moyenne mondiale et de 2 % à celle de la France, mais inférieures de 43 % à celle de l'Allemagne.
rdf:langString
Энергетика Турции — отрасль экономики Турецкой Республики, занятая производством и импортом электроэнергии. Сегодня Турция импортирует большую часть потребляемой страной энергии. Потребление первичной энергии в Турции в 2008 году составило 1146 ТВт⋅ч или 16 ТВт⋅ч на миллион населения. С точки зрения стратегической ситуации, Турция расположена на двух континентах: при этом 65 % её энергетических ресурсов находятся на востоке страны, а 65 % спроса — на западе.
rdf:langString
Енергетика Туреччини — виробництво, споживання та імпорт енергії та електроенергії в Туреччині. Туреччина споживає понад 6 ексаджоулів первинної енергії на рік, понад 20 мегават-годин (МВт / год) на людину. 88% енергії становить викопне паливо , а енергетична політика включає зменшення імпорту викопного палива, що становить понад 20% витрат на імпорт та три чверті дефіциту поточного рахунку . Викиди парникових газів Туреччиною становлять близько 6 тонн на людину на рік , що більше, ніж у середньому в світі. Хоча Туреччина виробляє власний лігніт (буре вугілля), в енергетичному балансі Туреччини показує, що половина вугілля країни та майже все інше викопне паливо імпортується, а відновлювані джерела енергії мало використовуються . Діаграма кінцевого споживання показує, що більшість нафтопродуктів використовується для автомобільного транспорту, а будинки та промисловість споживають енергію в різних формах. Електроенергія виробляється в основному з вугілля, газу та води з невеликою, але зростаючою кількістю інших відновлюваних джерел енергії, таких як вітер та сонячна енергія . Енергетична політика полягає у забезпеченні національного енергопостачання та зменшенні імпорту , оскільки витрати на викопне паливо 2010 року становили значну частину імпортного рахунку Туреччини . Станом на 2019 рік мало проведено досліджень щодо політики, яку Туреччина використовує для зменшення енергетичної бідності, яка також включає деякі субсидії на опалення будинків та використання електроенергії . Енергетична стратегія включає «в контексті сталого розвитку з належним урахуванням екологічних проблем по всьому енергетичному ланцюгу». Енергетичну політику Туреччини піддавали критиці за те, що вона не показує значною мірою хід розвитку після 2023 року , що недостатньо залучає приватний сектор, і за те, що вона не узгоджується з кліматичною політикою Туреччини .
xsd:nonNegativeInteger
73621
