End of history

http://dbpedia.org/resource/End_of_history an entity of type: Thing

Коне́ц исто́рии — философское предположение о том, что история человечества с какого-то момента станет однообразной, замедлится или закончится (то есть будет достигнут некоторый идеал или конечная точка бытия). Завершение истории связано с идеей цели, по достижении которой исчезают противоречия, которые подталкивали прежнюю историю, а описание нового, неспешного и прямого развития трудно назвать историей в привычном смысле слова. rdf:langString
Кінець історії — філософське припущення про те, що історія людства з якогось моменту стане одноманітною, сповільниться або закінчиться (тобто буде досягнутий певний ідеал або кінцева точка буття). Завершення історії пов'язано з ідеєю мети, після досягнення якої зникають суперечності, які підштовхували колишню історію, а опис нового, неспішного і прямого розвитку важко назвати історією в звичному сенсі слова. rdf:langString
La fino de historio estas politika kaj filozofia koncepto kiu supozas, ke partikulara politika, ekonomia aŭ socia sistemo povas disvolvigi tion kio konstituas la finan punkton de la socikultura evoluo de la homaro kaj la fina formo de la homa regado. Vario de aŭtoroj argumentis, ke partikulara sistemo estas la "fino de historio" kiel Thomas More en Utopia, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Karl Marx, Vladimir Solovjov, Alexandre Kojève, kaj Francis Fukuyama en sia verko de 1992 nome The End of History and the Last Man. rdf:langString
The end of history is a political and philosophical concept that supposes that a particular political, economic, or social system may develop that would constitute the end-point of humanity's sociocultural evolution and the final form of human government. A variety of authors have argued that a particular system is the "end of history" including Thomas More in Utopia, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Karl Marx, Vladimir Solovyov, Alexandre Kojève, and Francis Fukuyama in the 1992 book, The End of History and the Last Man. rdf:langString
El fin de la historia es un concepto, o una idea, que surge en La Fenomenología del Espíritu de Hegel, y que con posterioridad fue reinterpretado en el siglo XX, primero por Alexandre Kojève,​ y luego por Raymond Abellio en 1952, y actualizado después de la caída del Muro de Berlín por Francis Fukuyama, que lo definió como término final de la historia, término final de los grandes cambios. Esta última interpretación fue particularmente controvertida a la luz de los sucesos de los años 1990, entre otros por Jacques Derrida en Espectros de Marx. rdf:langString
Akhir sejarah (bahasa Inggris: end of history) adalah sebuah gagasan politik dan filosofis yang menyatakan bahwa suatu sistem politik, ekonomi, atau sosial akan muncul dan menjadi titik akhir perkembangan sosial-budaya manusia, sehingga akan menjadi bentuk pemerintahan manusia yang terakhir. Terdapat beberapa penulis yang berpendapat bahwa sistem tertentu adalah "akhir sejarah", seperti Thomas More dalam buku Utopia, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Karl Marx, , Alexandre Kojève, serta Francis Fukuyama dalam bukunya dari tahun 1992, The End of History and the Last Man. rdf:langString
La fin de l'Histoire est concept philosophique qui trouve sa source dans certaines exégèses des travaux de Hegel, notamment dans les travaux du philosophe français Alexandre Kojève. Il a été remis au goût du jour après la chute du mur de Berlin par le chercheur américain Francis Fukuyama, comme terme final de l'histoire. rdf:langString
O Fim da História é uma teoria iniciada no século XIX por Georg Wilhelm Friedrich Hegel e posteriormente retomada, no último quarto do século XX, no contexto da crise da historiografia e das Ciências Sociais no geral. Essa teoria sustenta, como o nome sugere, o fim dos processos históricos caracterizados como processos de mudança. Para Hegel isso iria acontecer no momento em que a humanidade atingisse o equilíbrio, representado, de acordo com ele, pela ascensão do liberalismo e da igualdade jurídica, mas com prazo indeterminado para ocorrer. rdf:langString
Historiens slut är ett politiskt och filosofiskt begrepp som förutsätter att ett visst politiskt, ekonomiskt eller socialt system kan utvecklas som skulle utgöra slutpunkten för mänsklighetens sociokulturella utveckling och den ultimata regeringsformen. En rad författare har hävdat att ett visst system är "slutet på historien", bland andra Thomas More i Utopia, Friedrich Hegel, Karl Marx, Vladimir Solovjov, Alexandre Kojève och Francis Fukuyama i . rdf:langString
rdf:langString Fino de historio
rdf:langString Fin de la historia
rdf:langString End of history
rdf:langString Akhir sejarah
rdf:langString Fin de l'histoire
rdf:langString Fim da história
rdf:langString Конец истории
rdf:langString Historiens slut
rdf:langString Кінець історії
xsd:integer 41316536
xsd:integer 1123918495
rdf:langString La fino de historio estas politika kaj filozofia koncepto kiu supozas, ke partikulara politika, ekonomia aŭ socia sistemo povas disvolvigi tion kio konstituas la finan punkton de la socikultura evoluo de la homaro kaj la fina formo de la homa regado. Vario de aŭtoroj argumentis, ke partikulara sistemo estas la "fino de historio" kiel Thomas More en Utopia, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Karl Marx, Vladimir Solovjov, Alexandre Kojève, kaj Francis Fukuyama en sia verko de 1992 nome The End of History and the Last Man. La koncepto de fino de historio tute diferencas el ideoj de fino de la mondo (aŭ lasta juĝo) esprimitaj en variaj religioj kaj studitaj de la eskatologio, kiuj povas profeti kompletan detruadon de la Tero aŭ de la vivo sur la Tero, kaj la fino de la homa raso (homa specio) kiel oni konas ĝin. La fino de historio anstataŭe proponas staton en kiu la homa vivo pluas senfine al la futuro sen pliaj gravaj ŝanĝoj en socio, sistemo de regado aŭ ekonomio.
rdf:langString The end of history is a political and philosophical concept that supposes that a particular political, economic, or social system may develop that would constitute the end-point of humanity's sociocultural evolution and the final form of human government. A variety of authors have argued that a particular system is the "end of history" including Thomas More in Utopia, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Karl Marx, Vladimir Solovyov, Alexandre Kojève, and Francis Fukuyama in the 1992 book, The End of History and the Last Man. The concept of an end of history differs from ideas of an end of the world as expressed in various religions, which may forecast a complete destruction of the Earth or of life on Earth, and the end of the human race. The end of history instead proposes a state in which human life continues indefinitely into the future without any further major changes in society, system of governance, or economics.
rdf:langString La fin de l'Histoire est concept philosophique qui trouve sa source dans certaines exégèses des travaux de Hegel, notamment dans les travaux du philosophe français Alexandre Kojève. Il a été remis au goût du jour après la chute du mur de Berlin par le chercheur américain Francis Fukuyama, comme terme final de l'histoire. Si cette dernière interprétation a été fortement contestée à la suite des événements des années 1990, entre autres par Jacques Derrida dans Spectres de Marx (1993), des interprétations contemporaines de Hegel distinguent clairement l'utilisation, par ce dernier, de cette expression, de l'usage qu'en ont fait Kojève ou Fukuyama. Dans cette perspective, la « fin de l'histoire » est, chez Hegel, présente à chaque instant dans le processus historique, processus qui ne connaît pas lui-même de terme final. L'usage de l'expression et les interprétations du sens à lui donner divergent ainsi fortement et demeurent l'objet de débats.
rdf:langString El fin de la historia es un concepto, o una idea, que surge en La Fenomenología del Espíritu de Hegel, y que con posterioridad fue reinterpretado en el siglo XX, primero por Alexandre Kojève,​ y luego por Raymond Abellio en 1952, y actualizado después de la caída del Muro de Berlín por Francis Fukuyama, que lo definió como término final de la historia, término final de los grandes cambios. Esta última interpretación fue particularmente controvertida a la luz de los sucesos de los años 1990, entre otros por Jacques Derrida en Espectros de Marx. Interpretaciones contemporáneas de Hegel ya distinguen claramente la utilización de este término por parte de este pensador alemán, del uso que posteriormente hacen de él Kojève y Fukuyama. En esta perspectiva, el « fin de la historia » estaría, en el caso de Hegel, presente en cada instante del proceso histórico, y el cual no tendría él mismo un término final o punto de cierre. Las interpretaciones en relación con el sentido de esa expresión, por cierto divergen muy fuertemente de uno a otro caso, y por tanto el debate está lejos de quedar zanjado.
rdf:langString Akhir sejarah (bahasa Inggris: end of history) adalah sebuah gagasan politik dan filosofis yang menyatakan bahwa suatu sistem politik, ekonomi, atau sosial akan muncul dan menjadi titik akhir perkembangan sosial-budaya manusia, sehingga akan menjadi bentuk pemerintahan manusia yang terakhir. Terdapat beberapa penulis yang berpendapat bahwa sistem tertentu adalah "akhir sejarah", seperti Thomas More dalam buku Utopia, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Karl Marx, , Alexandre Kojève, serta Francis Fukuyama dalam bukunya dari tahun 1992, The End of History and the Last Man. Gagasan akhir sejarah tidaklah sama dengan akhir zaman atau kiamat seperti yang dikemukakan oleh agama-agama, karena konsep tersebut membayangkan bahwa dunia atau kehidupan di Bumi akan hancur. Gagasan akhir sejarah justru menyatakan bahwa akan ada suatu bentuk pemerintahan, ekonomi, atau sosial yang akan terus diikuti oleh manusia. Istilah ini sendiri pertama kali digunakan oleh seorang filsuf dan matematikawan Prancis Antoine Augustin Cournot pada tahun 1861.
rdf:langString Historiens slut är ett politiskt och filosofiskt begrepp som förutsätter att ett visst politiskt, ekonomiskt eller socialt system kan utvecklas som skulle utgöra slutpunkten för mänsklighetens sociokulturella utveckling och den ultimata regeringsformen. En rad författare har hävdat att ett visst system är "slutet på historien", bland andra Thomas More i Utopia, Friedrich Hegel, Karl Marx, Vladimir Solovjov, Alexandre Kojève och Francis Fukuyama i . Begreppet historiens slut skiljer sig från idéer om eskatologi som uttryckts i olika religioner, vilka kan förutsäga en fullständig förstörelse av jorden eller livet på jorden och slutet för mänskligheten som vi känner till. Historiens slutpunkt föreslår i stället ett tillstånd där mänskligt liv fortsätter på obestämd tid i framtiden utan några större förändringar i samhället, det politiska systemet eller ekonomin.
rdf:langString O Fim da História é uma teoria iniciada no século XIX por Georg Wilhelm Friedrich Hegel e posteriormente retomada, no último quarto do século XX, no contexto da crise da historiografia e das Ciências Sociais no geral. Essa teoria sustenta, como o nome sugere, o fim dos processos históricos caracterizados como processos de mudança. Para Hegel isso iria acontecer no momento em que a humanidade atingisse o equilíbrio, representado, de acordo com ele, pela ascensão do liberalismo e da igualdade jurídica, mas com prazo indeterminado para ocorrer. Retomada ao final do século XX, essa teoria já adquire caráter de situação ocorrida pois, de acordo com os seus pensadores, a História terminou no episódio da Queda do Muro de Berlim. Naquele momento, os antagonismos teriam terminado pelo fato de, a partir de então, haver apenas uma única potência — os Estados Unidos da América — e, consequentemente, uma total estabilidade. A ideia ressurgiu em um artigo, publicado em fins de 1989 com o título de "O fim da história" e, posteriormente, em 1992, com a obra "O fim da história e o último homem", ambos do estado-unidense Francis Fukuyama. Fukuyama desenvolveu uma linha de abordagem da História, desde Platão até Nietzsche, passando por Kant e pelo próprio Hegel, a fim de revigorar a teoria de que o capitalismo e a democracia burguesa constituem o coroamento da história da humanidade. Na sua ótica, após a "destruição" do fascismo e do socialismo, a humanidade, à época, teria atingido o ponto "culminante" de sua "evolução" com o triunfo da "democracia" (não confundir com a democracia original da Hélade, que nada tinha a ver com a atual) liberal "ocidental" sobre todos os demais sistemas e ideologias concorrentes. Em oposição à proposta capitalista liberal restavam apenas os vestígios de nacionalismos, sem possibilidade de significarem um "projeto para a humanidade", justamente porque refutam o dogma de que deve existir um só caminho para todos e portanto cada grupo é dono de seu próprio destino, e o fundamentalismo islâmico, antes restrito ao Oriente e a países periféricos, mas que avança em centros importantes tais como Paris. Desse modo, diante da derrocada do socialismo, o autor concluiu que a "democracia" liberal "ocidental" firmou-se como a "solução final" do governo humano, significando, nesse sentido, o "fim da história" da humanidade, gerando um estagnacionismo jamais visto antes na história do mundo muito mais dinâmica antes com seus povos vivendo do seu modo original no seu ambiente original.
rdf:langString Коне́ц исто́рии — философское предположение о том, что история человечества с какого-то момента станет однообразной, замедлится или закончится (то есть будет достигнут некоторый идеал или конечная точка бытия). Завершение истории связано с идеей цели, по достижении которой исчезают противоречия, которые подталкивали прежнюю историю, а описание нового, неспешного и прямого развития трудно назвать историей в привычном смысле слова.
rdf:langString Кінець історії — філософське припущення про те, що історія людства з якогось моменту стане одноманітною, сповільниться або закінчиться (тобто буде досягнутий певний ідеал або кінцева точка буття). Завершення історії пов'язано з ідеєю мети, після досягнення якої зникають суперечності, які підштовхували колишню історію, а опис нового, неспішного і прямого розвитку важко назвати історією в звичному сенсі слова.
xsd:nonNegativeInteger 7645

data from the linked data cloud