End-diastolic volume
http://dbpedia.org/resource/End-diastolic_volume an entity of type: Book
In cardiovascular physiology, end-diastolic volume (EDV) is the volume of blood in the right or left ventricle at end of filling in diastole which is the amount of blood in the ventricles just before systole. Because greater EDVs cause greater distention of the ventricle, EDV is often used synonymously with preload, which refers to the length of the sarcomeres in cardiac muscle prior to contraction (systole). An increase in EDV increases the preload on the heart and, through the Frank-Starling mechanism of the heart, increases the amount of blood ejected from the ventricle during systole (stroke volume).
rdf:langString
Enddiastolisk volym (EDV) är den blodvolym som finns i hjärtats vänstra kammare precis innan kontraktion. Motsatsen till enddiastolisk volym är endsystolisk volym (ESV), det är den volym blod som finns kvar i hjärtat precis efter att en hjärtkontraktion har skett.
rdf:langString
Objętość późnorozkurczowa, objętość końcoworozkurczowa (ang. End-Diastolic Volume, w skrócie: EDV) – objętość krwi znajdująca się w komorach serca tuż przed fazą ich skurczu. Objętość ta ma wpływ na siłę skurczu komór. Zależność tę opisuje prawo Franka-Starlinga, im większa objętość tym większa siła skurczu. Przeciętnie objętość późnorozkurczowa wynosi 120 ml. Norma EDV wynosi 65-240 ml
rdf:langString
En fisiología cardiaca, se llama volumen diastólico final (VDF) al volumen de sangre que llena el ventrículo del corazón al final de la fase de relajación del mismo, es decir al final de la diástole y justo antes de que comience la contracción ventricular o sístole. En condiciones normales en un adulto humano medio este volumen oscila entre 120 y 140 ml. Conociendo el volumen diastólico final (VDF) y el volumen sistólico final puede calcularse el volumen sistólico o volumen de eyección que es igual al volumen diastólico final menos el volumen sistólico final.
rdf:langString
Il volume telediastolico è il volume presente all'interno del ventricolo al termine della diastole. La contrazione cardiaca è in relazione a questo volume, infatti secondo la legge di Frank-Starling, maggiore sarà questo volume più i miociti si distenderanno permettendo una maggiore forza di contrazione durante la sistole.
rdf:langString
У фізіології серцево-судинної системи, кінцевий діастолічний об’єм (КДО) – це об’єм крові в правому та/або лівому шлуночках при кінцевому навантаженні або заповненні (діастола) чи кількість крові в шлуночках безпосередньо перед систолою. Інакше – кінцевий діастолічний об’єм, це об’єм шлуночка в кінці діастоли. Серцеве скорочення пов’язане з цим об’ємом, фактично відповідне до закону Франка-Старлінга, чим більше цей об’єм, тим дужче розтягуються міоцити, забезпечуючи більшу силу скорочення під час систоли.
rdf:langString
rdf:langString
Volumen diastólico final
rdf:langString
End-diastolic volume
rdf:langString
Volume telediastolico
rdf:langString
Objętość końcoworozkurczowa
rdf:langString
Enddiastolisk volym
rdf:langString
Кінцевий діастолічний об’єм
xsd:integer
598633
xsd:integer
1103177771
rdf:langString
In cardiovascular physiology, end-diastolic volume (EDV) is the volume of blood in the right or left ventricle at end of filling in diastole which is the amount of blood in the ventricles just before systole. Because greater EDVs cause greater distention of the ventricle, EDV is often used synonymously with preload, which refers to the length of the sarcomeres in cardiac muscle prior to contraction (systole). An increase in EDV increases the preload on the heart and, through the Frank-Starling mechanism of the heart, increases the amount of blood ejected from the ventricle during systole (stroke volume).
rdf:langString
En fisiología cardiaca, se llama volumen diastólico final (VDF) al volumen de sangre que llena el ventrículo del corazón al final de la fase de relajación del mismo, es decir al final de la diástole y justo antes de que comience la contracción ventricular o sístole. En condiciones normales en un adulto humano medio este volumen oscila entre 120 y 140 ml. El volumen diastólico final no debe confundirse con el volumen sistólico final (VSF) o volumen telesistólico, que corresponde a la cantidad de sangre que queda en el ventrículo al finalizar la sístole. El volumen sistólico final en una adulto humano medio en condiciones normales es de alrededor de 60 ml. Conociendo el volumen diastólico final (VDF) y el volumen sistólico final puede calcularse el volumen sistólico o volumen de eyección que es igual al volumen diastólico final menos el volumen sistólico final.
rdf:langString
Il volume telediastolico è il volume presente all'interno del ventricolo al termine della diastole. La contrazione cardiaca è in relazione a questo volume, infatti secondo la legge di Frank-Starling, maggiore sarà questo volume più i miociti si distenderanno permettendo una maggiore forza di contrazione durante la sistole. Il volume telediastolico è di circa 110-120 ml. Durante la sistole, lo svuotamento ventricolare sia destro che sinistro, determina una diminuzione di tale volume all'incirca di 70 ml. Tale quantità è definita gittata sistolica e la parte del volume telediastolico che viene espulsa è detta frazione di eiezione, che deve essere superiore al 50% per essere definita nella norma. Il rimanente volume di sangue presente in ciascun ventricolo è definito telesistolico.
rdf:langString
Enddiastolisk volym (EDV) är den blodvolym som finns i hjärtats vänstra kammare precis innan kontraktion. Motsatsen till enddiastolisk volym är endsystolisk volym (ESV), det är den volym blod som finns kvar i hjärtat precis efter att en hjärtkontraktion har skett.
rdf:langString
Objętość późnorozkurczowa, objętość końcoworozkurczowa (ang. End-Diastolic Volume, w skrócie: EDV) – objętość krwi znajdująca się w komorach serca tuż przed fazą ich skurczu. Objętość ta ma wpływ na siłę skurczu komór. Zależność tę opisuje prawo Franka-Starlinga, im większa objętość tym większa siła skurczu. Przeciętnie objętość późnorozkurczowa wynosi 120 ml. Norma EDV wynosi 65-240 ml
rdf:langString
У фізіології серцево-судинної системи, кінцевий діастолічний об’єм (КДО) – це об’єм крові в правому та/або лівому шлуночках при кінцевому навантаженні або заповненні (діастола) чи кількість крові в шлуночках безпосередньо перед систолою. Інакше – кінцевий діастолічний об’єм, це об’єм шлуночка в кінці діастоли. Серцеве скорочення пов’язане з цим об’ємом, фактично відповідне до закону Франка-Старлінга, чим більше цей об’єм, тим дужче розтягуються міоцити, забезпечуючи більшу силу скорочення під час систоли. Кінцевий діастолічний об’єм становить приблизно 110-120 мл. Під час систоли спорожнення як правого, так і лівого шлуночка викликає зменшення цього об’єму приблизно на 70 мл. Ця величина називається систолічним ходом, а частина кінцевого діастолічного об’єму, що викидається, називається фракцією викиду, яка повинна бути більше 50%, щоби бути визначеною як нормальна. Об’єм крові, що залишився в кожному шлуночку, називається кінцевим систолічним. Лікарі використовують кінцевий діастолічний об’єм, щоб оцінити об’єм попереднього наповнення серця.
xsd:nonNegativeInteger
1571