Enantiophoenix

rdf:langString Enantiophoenix

rdf:langString Enantiofeniks (Enantiophoenix electrophyla) – kopalny ptak z grupy . Jego pozostałości odnaleziono w późnokredowych osadach (cenoman) w Libanie. Jego nazwa nawiązuje do podgromady ptaków jakiej był przedstawicielem (Enantiornithes) oraz do mitycznego feniksa. Był to niewielki ptak dochodzący do ok. 15-20 cm długości. Jedyny znany szkielet posiada kości klatki piersiowej, element mostka oraz większą część stopy. Kończyny tylne były wyposażone w zakrzywione pazury służące zapewne do chwytania gałęzi. Ptaka tego zakwalifikowano do Enantiornithes, dużej grupy ptaków, która dominowała w okresie kredy. Dokładniej enantiofeniks był przedstawicielem , prymitywnej rodzina Enantiornithes występującej w Europie, Ameryce Południowej i Ameryce Północnej oraz na Bliskim Wschodzie. Przodków rodziny upatruje się w prymitywniejszych ptakach z Dalekiego Wschodu, szczególnie Chin. Jest to rodzaj pośredni między późnokredowymi awizaurami typowymi dla Zachodniej Półkuli, ponieważ przodkowie tej grupy zostali znalezieni w Azji. Enantiophoenix jest również najstarszym ptakiem znalezionym w osadach płyty arabskiej. Skamieniałości wskazują, że zwierzę prowadziło nadrzewny tryb życia (zakrzywione pazury służące do chwytania gałęzi drzew). Na korpusie stwierdzono ślady bursztynu: wydaje się, że ptak ten odżywiał się czasami żywicą (która po milionach lat staje się bursztynem). Stąd nazwa gatunkowa zwierzęcia, electrophyla oznacza „miłośnik bursztynu”.