Elke Krystufek

rdf:langString Έλκε Κρίστουφεκ

rdf:langString Η Έλκε Σίλβια Κρίστουφεκ (γερμανικά: Elke Silvia Krystufek, 1970) είναι Αυστριακή καλλιτέχνις της εννοιολογικής τέχνης, που ζει και εργάζεται στη Βιέννη (Αυστρία) και το Βερολίνο (Γερμανία). Καταπιάνεται με διάφορα καλλιτεχνικά είδη, όπως η ζωγραφική, η γλυπτική, βίντεο, φωτογραφία και άλλα είδη παραστατικής τέχνης. Γεννήθηκε στη Βιέννη και σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τα έργα της είναι εμπνευσμένα από την αυστριακή τέχνη, όπως για παράδειγμα του Έγκον Σίλε, κι επίσης στον βιενέζικο αξιονισμό και τη VALIE EXPORT, η οποία έχει ασχοληθεί πολύ με τη σεξουαλικότητα στην τέχνη. Αρκετές δουλειές της έχουν εκτεθεί σε μουσεία (όπως Museum der Moderne Salzburg) και σε διάφορες γκαλερί. Η συλλογή της από εικόνες σε καρποστάλ ύφος, τιτλοφορημένη "I am your mirror", εμπνεύστηκε από ένα ντοκιμαντέρ έργων της Ναν Γκόλντιν, καθώς και από το Atlas, του Γερμανού ζωγράφου Γκέρχαρντ Ρίχτερ. Αργότερα, ακολούθησε η έκθεση της “Liquid Logic”, (η οποία έγινε υπό τη διεύθυνση του Πέτερ Νοέβερ) η οποία της προσέφερε είσοδο πρόσβαση στην αποθήκη του Μουσείου Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης και του MAK. Εκεί μπόρεσε να συγκρίνει θεματικές έργων, τα οποία δεν εκθέτονται στο μουσείο - τουλάχιστον σπανίως. Επίσης, ανακάλυψε σύνδεση μεταξύ του έργου της και του έργου του Μπας Γιαν Άντερ. Το 2009, έγινε διαθέσιμο βίντεο στο YouTube -μια συλλογή εικόνων από μία ταινία που είχε γυρίσει, συσχετιζόμενη με μία έκθεση της, στο νησί του Πάσχα. To 2009, η Κρίστουφεκ, εκπροσώπησε την Αυστρία στο 53ο Biennale της Βενετίας, μαζί με τους Ντόριτ Μαγκρέιτερ, Φαντ Ρανζίνσκα και Λοίς Βέινμπερργκ. Σε αυτό το σόου ήρθε σε επαφή με ένα σπάνιο καλλιτεχνικό φαινόμενο, όταν μία ετερόφυλη γυναίκα ζωγράφισε έναν γυμνό άνδρα, καθώς και την τελευταία ταινία του Φρίντριχ Βίλχελμ Μούρναου, Tabu (1931). Μετά την έκθεση της στο Λος Άντζελες, η γκαλερί έδωσε πρόσβαση μέρη του έργου της για μεταναστευτικά θέματα. Στις 11 Απριλίου του 2011, παρουσιάστηκε η πρώτη της θεατρική παράσταση, στη Βιέννη, ονόματι Hub. Στις 27 Μαΐου του ίδιου έτους, το πρώτο της γλυπτό που στήθηκε σε δημόσιο μέρος, καταστράφηκε, και απομεινάρια του δόθηκαν για οικονομική ενίσχυση. Τον Νοέμβριο του 2012, μεγάλο μέρος του έργο της, συσχετιζόμενο με τοπία, μπήκαν στο Haus am Waldsee, του Βερολίνου.