Electra (Oceanid)

http://dbpedia.org/resource/Electra_(Oceanid) an entity of type: Thing

Segons la mitologia grega, Electra (en grec antic Ἠλέκτρα), també dita Ozomene (Ὀζομένη), va ser una oceànide, filla d'Oceà i de Tetis. Casada amb Taumant, fill del Mar (Pontos) i de Gea (la Terra)va tenir com a fills Iris, la missatgera dels déus i les dues Harpies, Ael·lo "la ràfega" i Ocípete "la del vol ràpid". Aquesta Electra figura entre les companyes de joc de Persèfone que eren amb ella quan Hades la va raptar. rdf:langString
Κατά την Ελληνική μυθολογία, η Ηλέκτρα (Ηλέκτρα > ήλεκτρο, δηλαδή κεχριμπάρι) ήταν η κόρη του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος, δηλαδή μια από τις 3.000 Ωκεανίδες. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν η σύζυγος του Θαύμαντα και, από αυτόν, μητέρα της θεάς Ίριδος (αγγελιοφόρος των θεών μαζί με τον θεό Ερμή) και των Αρπυιών. Ο ποιητής Νόννος ο Πανοπολίτης προσθέτει και τον Υδάσπη ως ένα από τα παιδιά τους. rdf:langString
Laŭ la helena mitologio, Ozomeno (el la greka Οζομενη, «fortaj branĉoj») estis nimfo, unu el la oceanidinoj, do filino de Oceano kaj Tetiso. Laŭ Higeno, ŝi edziniĝis al mara dio Taŭmaso, kaj estis patrino kun li de la Harpioj, monstraj birdoj kun virina kapo, kies nomoj, laŭ tiu verkisto, estis Okipeto, (aŭ ) kaj . Tamen, laŭ la ceteraj aŭtoroj, la edzino de Taŭmaso estis la sukcena oceanidino Elektro, eble unu el la (nubaj nimfoj). Pro tio oni identigas Ozomenon al tiu lasta rolulino, asignante al ŝi la karakterizaĵojn de Elektro. rdf:langString
Ozomene (altgriechisch Ὀζομένη Ozoménē), auch Electra oder Elektra (Ἠλέκτρα Ēléktra, deutsch ‚die Glänzende, die Strahlende‘) ist eine Gestalt der griechischen Mythologie. Sie ist eine der Okeaniden und zeugte zusammen mit ihrem Gemahl Thaumas laut Hyginus die Harpyien. Nach Hesiod ist sie zudem ebenfalls mit Thaumas als Gemahl die Mutter der Götterbotin Iris. rdf:langString
In Greek mythology, Electra (/ɪˈlɛktrə/; Ancient Greek: Ἠλέκτρα, romanized: Ēléktra, lit. 'amber') was one of the 3,000 Oceanids, water-nymph daughters of the Titans Oceanus and his sister-spouse Tethys. rdf:langString
Elettra (in greco antico: Ἠλέκτρη, Ēlèktrē) è un personaggio della mitologia greca figlia del titano Oceano e della titanide Teti. Elettra era una ninfa a cui era consacrata l'ambra, un materiale importante per chi viaggiasse nel mare in quell'epoca. rdf:langString
Dans la mythologie grecque, Électre (en grec ancien Ἠλέκτρα / Êléktra) ou Ozomène est, dans la mythologie grecque archaïque, une Océanide et une Néphélée, fille d'Océan et de sa sœur Téthys citée par Hésiode et par Nonnos. Elle est surtout connue comme la mère d'Iris, Arcé et des Harpies. rdf:langString
Эле́ктра (др.-греч. Ἠλέκτρα) — персонаж древнегреческой мифологии, океанида, дочь Океана и Тефиды, супруга Тавманта, от которого у неё родились вестница богов Ирида и гарпии Аэлло и Окипета. Также мать Гидаспа. В гомеровском гимне её перечисляют среди спутниц игр Персефоны. Согласно Клавдиану, Электра — кормилица Персефоны . rdf:langString
Еле́ктра (грец. Ηλέκτρα) — персонаж давньогрецької міфології , океаніда, дочка Океана і Тетії, дружина Тавманта, від якого в неї народилися вісниця богів Ірида, та гарпії Аелла й Окіпета. У гомеровському гімні її згадують серед супутниць ігор Персефони. Згідно з Клавдіаном, Електра — годувальниця Персефони . rdf:langString
Según la mitología griega, Electra (en griego antiguo: Ἠλέκτρα, «ámbar») era una ninfa oceánide y por lo tanto hija de Océano y de Tetis.​Se desposó con Taumante, uno de los hijos de Ponto y Gea, y por el que fue madre de tres raudas hijas, provistas de alas: Iris y las dos Harpías, Aelo y Ocípete.​ Autores posteriores ya denominan a sus hijas, las Harpías, como Celeno, Ocípete y Podarce.​ También le añaden la maternidad (una vez más por Taumante) del dios fluvial Hidaspes, que transcurre por la India y que fue testigo de la campaña de Dioniso contra su enemigo, el rey Deríades.​ Electra también era una de las compañeras de juego de Perséfone que se encontraban recogiendo flores cuando la tierra tembló, se abrió y surgió el propio Hades, que raptó a la muchacha.​ Pausanias dice que en el c rdf:langString
In de Griekse mythologie zijn er diverse personen die Elektra (Oudgrieks: Ἠλέκτρα) (of Electra) (Barnsteen) worden genoemd. Soms is niet geheel duidelijk of dezelfde persoon bedoeld wordt. Zo is er een Elektra die genoemd wordt als de moeder van de stichter van de stad Troje: Dardanus. Misschien is zij zelf de stichtster van deze stad. Een Elektra wordt genoemd als dochter van de zeegoden Oceanus en Tethys. Als oceanide is ze de partner van Thaumas en de moeder van Iris en de harpijen (harpuiai). Verder is Elektra een Pleiade en één der Danaïden. Bij Euripides, Sophocles en Aischylos is Elektra de dochter van Klytaimnestra en Agamemnon en de zus van Orestes. Zij redt haar broer van hun moorddadige moeder. Bij Euripides trouwt ze met Pylades die een vorm is van Hermes. Zij kregen twee kinde rdf:langString
Elektra drugie imię to Ozomene (gr. Ἠλέκτρα trb. Êlektrê) – w mitologii greckiej jedna z okeanid, córka tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy. Jej mężem był bóg zjawisk przyrodniczych na morzu Taumas. Z tego związku narodziła Iris, uosobienie tęczy, i Hydaspes oraz demoniczne harpie, uosabiające gwałtowne porywy wiatru: Aello, Ocypete, Kelajno i . Elektra jest boginią żywiołu wodnego, tą, która daje bursztyn, produkt morza bardzo ceniony przez starożytnych. Jej drugie imię, Ozomene - „wiele gałęzi”, oznacza źródło tęczy sięgającej morza. rdf:langString
Electra, na mitologia grega, é uma oceânide mencionada na Teogonia de Hesíodo como esposa de Taumante, filho de Ponto e Gaia . Eles eram os pais de Íris, que Zeus usava para trocar mensagens com a terrível deusa Styx, e as harpias Aelo (a borrasca) e Ocípite (a rápida no voo). Ansiosa por vingar a morte do pai, morto pela esposa e seu amante Egisto, a furiosa Electra leva seu irmão Orestes a matar a própria mãe. Pouco antes de deixar o corpo, a rainha confessa que sempre amou a filha, mas não podia assumir seus sentimentos, pois tinha que protegê-la das intenções assassinas do amante. rdf:langString
rdf:langString Electra (filla d'Oceà)
rdf:langString Ozomene
rdf:langString Ηλέκτρα (Ωκεανίδα)
rdf:langString Ozomeno
rdf:langString Electra (oceánide)
rdf:langString Electra (Oceanid)
rdf:langString Elettra (Oceanina)
rdf:langString Électre (Océanide)
rdf:langString Elektra (okeanida)
rdf:langString Elektra (mythologie)
rdf:langString Электра (океанида)
rdf:langString Electra (filha de Oceano)
rdf:langString Електра (океаніда)
xsd:integer 51651490
xsd:integer 1121207792
rdf:langString Segons la mitologia grega, Electra (en grec antic Ἠλέκτρα), també dita Ozomene (Ὀζομένη), va ser una oceànide, filla d'Oceà i de Tetis. Casada amb Taumant, fill del Mar (Pontos) i de Gea (la Terra)va tenir com a fills Iris, la missatgera dels déus i les dues Harpies, Ael·lo "la ràfega" i Ocípete "la del vol ràpid". Aquesta Electra figura entre les companyes de joc de Persèfone que eren amb ella quan Hades la va raptar.
rdf:langString Κατά την Ελληνική μυθολογία, η Ηλέκτρα (Ηλέκτρα > ήλεκτρο, δηλαδή κεχριμπάρι) ήταν η κόρη του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος, δηλαδή μια από τις 3.000 Ωκεανίδες. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν η σύζυγος του Θαύμαντα και, από αυτόν, μητέρα της θεάς Ίριδος (αγγελιοφόρος των θεών μαζί με τον θεό Ερμή) και των Αρπυιών. Ο ποιητής Νόννος ο Πανοπολίτης προσθέτει και τον Υδάσπη ως ένα από τα παιδιά τους.
rdf:langString Laŭ la helena mitologio, Ozomeno (el la greka Οζομενη, «fortaj branĉoj») estis nimfo, unu el la oceanidinoj, do filino de Oceano kaj Tetiso. Laŭ Higeno, ŝi edziniĝis al mara dio Taŭmaso, kaj estis patrino kun li de la Harpioj, monstraj birdoj kun virina kapo, kies nomoj, laŭ tiu verkisto, estis Okipeto, (aŭ ) kaj . Tamen, laŭ la ceteraj aŭtoroj, la edzino de Taŭmaso estis la sukcena oceanidino Elektro, eble unu el la (nubaj nimfoj). Pro tio oni identigas Ozomenon al tiu lasta rolulino, asignante al ŝi la karakterizaĵojn de Elektro.
rdf:langString Ozomene (altgriechisch Ὀζομένη Ozoménē), auch Electra oder Elektra (Ἠλέκτρα Ēléktra, deutsch ‚die Glänzende, die Strahlende‘) ist eine Gestalt der griechischen Mythologie. Sie ist eine der Okeaniden und zeugte zusammen mit ihrem Gemahl Thaumas laut Hyginus die Harpyien. Nach Hesiod ist sie zudem ebenfalls mit Thaumas als Gemahl die Mutter der Götterbotin Iris.
rdf:langString In Greek mythology, Electra (/ɪˈlɛktrə/; Ancient Greek: Ἠλέκτρα, romanized: Ēléktra, lit. 'amber') was one of the 3,000 Oceanids, water-nymph daughters of the Titans Oceanus and his sister-spouse Tethys.
rdf:langString Según la mitología griega, Electra (en griego antiguo: Ἠλέκτρα, «ámbar») era una ninfa oceánide y por lo tanto hija de Océano y de Tetis.​Se desposó con Taumante, uno de los hijos de Ponto y Gea, y por el que fue madre de tres raudas hijas, provistas de alas: Iris y las dos Harpías, Aelo y Ocípete.​ Autores posteriores ya denominan a sus hijas, las Harpías, como Celeno, Ocípete y Podarce.​ También le añaden la maternidad (una vez más por Taumante) del dios fluvial Hidaspes, que transcurre por la India y que fue testigo de la campaña de Dioniso contra su enemigo, el rey Deríades.​ Electra también era una de las compañeras de juego de Perséfone que se encontraban recogiendo flores cuando la tierra tembló, se abrió y surgió el propio Hades, que raptó a la muchacha.​ Pausanias dice que en el camino desde Andania hasta Ciparisia se encuentra un pueblo mesenio, Policne, y que allí se encuentran los arroyos del Electra y el Ceo.​
rdf:langString Elettra (in greco antico: Ἠλέκτρη, Ēlèktrē) è un personaggio della mitologia greca figlia del titano Oceano e della titanide Teti. Elettra era una ninfa a cui era consacrata l'ambra, un materiale importante per chi viaggiasse nel mare in quell'epoca.
rdf:langString Dans la mythologie grecque, Électre (en grec ancien Ἠλέκτρα / Êléktra) ou Ozomène est, dans la mythologie grecque archaïque, une Océanide et une Néphélée, fille d'Océan et de sa sœur Téthys citée par Hésiode et par Nonnos. Elle est surtout connue comme la mère d'Iris, Arcé et des Harpies.
rdf:langString In de Griekse mythologie zijn er diverse personen die Elektra (Oudgrieks: Ἠλέκτρα) (of Electra) (Barnsteen) worden genoemd. Soms is niet geheel duidelijk of dezelfde persoon bedoeld wordt. Zo is er een Elektra die genoemd wordt als de moeder van de stichter van de stad Troje: Dardanus. Misschien is zij zelf de stichtster van deze stad. Een Elektra wordt genoemd als dochter van de zeegoden Oceanus en Tethys. Als oceanide is ze de partner van Thaumas en de moeder van Iris en de harpijen (harpuiai). Verder is Elektra een Pleiade en één der Danaïden. Bij Euripides, Sophocles en Aischylos is Elektra de dochter van Klytaimnestra en Agamemnon en de zus van Orestes. Zij redt haar broer van hun moorddadige moeder. Bij Euripides trouwt ze met Pylades die een vorm is van Hermes. Zij kregen twee kinderen: Strophios en Medon. Elektra was een van de Pleiaden. Dat waren zeven zussen. Merope, Elektra, Taygete, Alkyone, , Sterope en Maia.
rdf:langString Эле́ктра (др.-греч. Ἠλέκτρα) — персонаж древнегреческой мифологии, океанида, дочь Океана и Тефиды, супруга Тавманта, от которого у неё родились вестница богов Ирида и гарпии Аэлло и Окипета. Также мать Гидаспа. В гомеровском гимне её перечисляют среди спутниц игр Персефоны. Согласно Клавдиану, Электра — кормилица Персефоны .
rdf:langString Elektra drugie imię to Ozomene (gr. Ἠλέκτρα trb. Êlektrê) – w mitologii greckiej jedna z okeanid, córka tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy. Jej mężem był bóg zjawisk przyrodniczych na morzu Taumas. Z tego związku narodziła Iris, uosobienie tęczy, i Hydaspes oraz demoniczne harpie, uosabiające gwałtowne porywy wiatru: Aello, Ocypete, Kelajno i . Elektra jest boginią żywiołu wodnego, tą, która daje bursztyn, produkt morza bardzo ceniony przez starożytnych. Jej drugie imię, Ozomene - „wiele gałęzi”, oznacza źródło tęczy sięgającej morza. W mitologii greckiej występuje kilka postaci o imieniu Elektra.
rdf:langString Electra, na mitologia grega, é uma oceânide mencionada na Teogonia de Hesíodo como esposa de Taumante, filho de Ponto e Gaia . Eles eram os pais de Íris, que Zeus usava para trocar mensagens com a terrível deusa Styx, e as harpias Aelo (a borrasca) e Ocípite (a rápida no voo). A mitologia grega apresenta várias versões da história de Electra. Ela aparece como protagonista da peça de mesmo título, produzida por Sófocles, e em uma narrativa alternativa de Eurípedes, além de ser motivo de uma imitação burlesca do dramaturgo Ésquilo. Basicamente, porém, ela é filha do rei Agamemnon e da rainha Clitemnestra. Ansiosa por vingar a morte do pai, morto pela esposa e seu amante Egisto, a furiosa Electra leva seu irmão Orestes a matar a própria mãe. Pouco antes de deixar o corpo, a rainha confessa que sempre amou a filha, mas não podia assumir seus sentimentos, pois tinha que protegê-la das intenções assassinas do amante. A filha não se deixa convencer e a mata cruelmente. Futuramente ela desposará o melhor amigo de seu irmão, Pílades, filho mais velho do soberano Estrófio. Esta é, resumidamente, a visão mais conhecida da história de Electra, que foi importada por Jung para a esfera da psicanálise, passando a descrever, na expressão complexo de Electra, o desejo que a filha nutre pelo próprio pai. Embora Sigmund Freud prefira ainda o termo complexo de Édipo não só para os garotos, mas também para as garotas. Eurípedes vê Electra como um símbolo do século V a.C, que anuncia a libertação da mentalidade grega dos vínculos com os mitos e as divindades, transportando a intervenção no mundo e a capacidade de compreendê-lo para as mãos da nascente filosofia. Neste sentido, o autor é profundamente inspirado pelas especulações filosóficas dos pré-socráticos, particularmente dos sofistas. Assim, na narrativa euripidiana, o Ar ocupa a antiga posição de Zeus, o Éter substitui Apolo, e a Razão domina o espaço anterior de Hera. Electra representa este momento em que o Homem começa a ser movido não mais pelo poder dos deuses, mas pelas emoções que dominam o coração. E é justamente deste âmbito que partem as motivações da filha de Agamemnon, a fúria e o desejo de revanche. Nesta versão a rainha se une a Egisto, sobrinho de seu marido, porque não suporta a ideia de perder a filha Ifigênia, sacrificada a Ártemis por conta de uma atitude desrespeitosa do rei, que se gabara de caçar uma corça reservada para a deusa da caça e da lua. Desesperada, ela trai Agamemnon e, cúmplice do amante, o mata, após seu retorno da Guerra de Troia. Electra é preservada pela mãe, mas, depois de salvar o irmão, Orestes, deixando-o nas mãos de um antigo mestre, bem distante de Micenas, é tratada no castelo como uma mera escrava. Amargurada pela morte do pai, ela espera o dia da vingança, que chega quando o filho do rei volta para a cidade natal. Tomada pela fúria, a princesa conduz o irmão até o palácio, onde ele consuma a vendeta, assassinando a mãe e o amante. Logo depois, Orestes é dominado pelas erínias, entidades responsáveis pela punição dos homens. Mas Electra não o abandona e permanece junto a ele até sua absolvição pelo . O rapaz vai então para Táurida, com Pílades, à procura de uma imagem esculpida de Ártemis. Para surpresa geral, Ifigênia é encontrada viva. Todos partem, assim, para Micenas. O desfecho da peça mostra os casamentos de Orestes e Hermíone, e de Electra com Pílades, o amigo do irmão.
rdf:langString Еле́ктра (грец. Ηλέκτρα) — персонаж давньогрецької міфології , океаніда, дочка Океана і Тетії, дружина Тавманта, від якого в неї народилися вісниця богів Ірида, та гарпії Аелла й Окіпета. У гомеровському гімні її згадують серед супутниць ігор Персефони. Згідно з Клавдіаном, Електра — годувальниця Персефони .
xsd:nonNegativeInteger 7518

data from the linked data cloud