Egbert II, Margrave of Meissen
http://dbpedia.org/resource/Egbert_II,_Margrave_of_Meissen an entity of type: Thing
Ekbert II. von Meißen (* um 1059/1061; † 3. Juli 1090 im Selketal, Harz) aus der Familie der Brunonen war Markgraf von Meißen und Graf von Friesland.
rdf:langString
Egbert II de Misnie (allemand: Ekbert) (né vers 1060 – 3 juillet 1090) , fut comte de Brunswick et Margrave de Misnie.
rdf:langString
Egberto II di Meißen (1060 circa – , 3 luglio 1090) è stato conte di Brunswick e margravio di Meißen.
rdf:langString
エクベルト2世(Ekbert II. von Meißen, 1059/61年 - 1090年7月3日)は、ブルノン家一門のマイセン辺境伯(在位:1068年 – 1089年)、テューリンゲン辺境伯(在位:同)、。エクベルト1世とイルムガルト・フォン・トリノの子。
rdf:langString
Egbert II, ook wel Eibert II genaamd (1060 - Selketdelling, 1090), was een Saksische en Friese graaf die onder meer graaf was van Brunswijk, Meißen, Midden-Friesland en IJsselgo tussen 1068 en 1088.
rdf:langString
Ekbert II (ur. ok. 1059 r., zm. 3 lipca 1090 r.) – hrabia Brunszwiku i margrabia Miśni od 1068 r., jeden z przywódców opozycji podczas rządów Henryka IV Salickiego.
rdf:langString
Егберт II Молодший (нім. Ekbert II; нар. бл. 1059/1061 — пом. 3 липня 1090) — граф Брауншвейга і Дерлінгау з 1068 року, маркграф Фрісландії (1068—1086 рр.), маркграф Мейсена (1068—1089) рр., син маркграфа Егберта I та Ірмгарди Турінської, молодший брат Гертруди Брауншвейзької. У 1086 році у нього відібрано маркграфство Фризландське, яке було підпорядковано єпископу Утрехтському, а 1089 року маркграфство Мейсен повернуто до роду Веттінів (новим маркграфом став Генріх I). 1090 року графство Брауншвейг успадкували його сестра Гертруда і її чоловік Генріх фон Нортгайм.
rdf:langString
Экбе́рт II Младший (нем. Ekbert II; ок. 1059/1061 — 3 июля 1090) — и Дерлингау с 1068, 1068—1086, маркграф Мейсена 1068—1089, сын маркграфа Экберта I Старшего и Ирмгарды Туринской.
rdf:langString
Egbert II (German: Ekbert) (c. 1060 – 3 July 1090) was Count of Brunswick and Margrave of Meissen. He was the eldest son of the Margrave Egbert I of the Brunonen family. Still a minor, he succeeded his father on the latter's death 11 January 1068 in Brunswick and Meissen. He was married to Oda, daughter of Otto I, Margrave of Meissen-Orlamünde, whose lands he inherited, including the castle of Wanderslebener Gleichen.
rdf:langString
Egberto II (en alemán, Ekbert II. von Meißen; h. 1060 - m. el 3 de julio del 1090) fue un conde deBrunswick y margrave de Meissen desde 1068 hasta su muerte . Era el hijo mayor del margrave Egberto I de la familia brunónida. Aún menor de edad, sucedió a su padre a la muerte de éste el 11 de enero de 1068, en Brunswick y Meissen. Se casó con Oda, hija del conde Otón de Meissen-Orlamünde, cuyas tierras heredó, incluyendo el castillo de Wanderslebener Gleichen.
rdf:langString
rdf:langString
Ekbert II. (Meißen)
rdf:langString
Egberto II de Meissen
rdf:langString
Egbert II, Margrave of Meissen
rdf:langString
Egbert II de Misnie
rdf:langString
Egberto II di Meißen
rdf:langString
エクベルト2世 (マイセン辺境伯)
rdf:langString
Egbert II van Meißen
rdf:langString
Ekbert II
rdf:langString
Экберт II (маркграф Мейсена)
rdf:langString
Егберт II Молодший
xsd:integer
4434283
xsd:integer
1105702457
xsd:integer
1068
rdf:langString
Egbert II (German: Ekbert) (c. 1060 – 3 July 1090) was Count of Brunswick and Margrave of Meissen. He was the eldest son of the Margrave Egbert I of the Brunonen family. Still a minor, he succeeded his father on the latter's death 11 January 1068 in Brunswick and Meissen. He was married to Oda, daughter of Otto I, Margrave of Meissen-Orlamünde, whose lands he inherited, including the castle of Wanderslebener Gleichen. In 1073, the Saxons, led by Duke Magnus and Otto of Nordheim, rebelled against King Henry IV. The insurrection was crushed by Duke Vratislaus II of Bohemia in the First Battle of Langensalza on 9 June 1075. Whether Egbert had participated in the Saxon rebellion remains unclear based on extant sources, but since he had nonetheless proved himself an opponent of the king, he was deprived of Meissen, which was given to Vratislaus. However, Egbert drove Vratislaus from Meissen the next year and was condemned. A Frisian county then in his possession was confiscated and given to the Bishop of Utrecht. Egbert originally supported anti-king Rudolf of Rheinfeld, but eventually he and many other Saxon nobles withdrew their support and remained neutral. After the death of Otto of Nordheim in 1083, Egbert was the most important, but also inconsistent, Saxon opponent of Henry IV. In 1085, the two were briefly reconciled and Egbert entertained Henry in Saxony in July. In September, the conflict was resumed, but in 1087, Egbert and Henry made peace. Some sources report that after the death of anti-king Herman of Salm, bishops Hartwig of Magdeburg and Burchard of Halberstadt persuaded Egbert to turn against the king and himself aim for the crown. Whatever the case, Egbert soon broke with his new allies, probably because of unkept promises. Bishop Hartwig's submission to the king isolated Egbert completely. In 1088, Egbert was besieged in his castle of Gleichen for four months by Henry, but on Christmas Eve he managed to escape, during the confusion of battle, with a relief army. He was outlawed and deprived of Meissen and his Frisian possessions by a court of princes in Quedlinburg, and later again at Ratisbon in the same year. The fleeing Egbert, undefeated but isolated, fell in combat in 1090. His remaining possessions fell to his sister Gertrude and her husband Henry the Fat, Margrave of Frisia, whose daughter Richenza married Lothair of Supplinburg, the later Duke and Emperor.
rdf:langString
Ekbert II. von Meißen (* um 1059/1061; † 3. Juli 1090 im Selketal, Harz) aus der Familie der Brunonen war Markgraf von Meißen und Graf von Friesland.
rdf:langString
Egberto II (en alemán, Ekbert II. von Meißen; h. 1060 - m. el 3 de julio del 1090) fue un conde deBrunswick y margrave de Meissen desde 1068 hasta su muerte . Era el hijo mayor del margrave Egberto I de la familia brunónida. Aún menor de edad, sucedió a su padre a la muerte de éste el 11 de enero de 1068, en Brunswick y Meissen. Se casó con Oda, hija del conde Otón de Meissen-Orlamünde, cuyas tierras heredó, incluyendo el castillo de Wanderslebener Gleichen. En 1073, losa sajones, liderados por el duque Magnus y Otón de Nordheim, se rebelaron contra el rey Enrique IV. La insurrección fue aplastada por el duque Bratislao II de Bohemia en la Primera batalla de Langensalza el 9 de junio del 1075. Si Egberto participó o no en la rebelión sajona es algo que no queda claro, con base en las fuentes existentes, pero dado que a pesar de todo se le vio como opositor al rey, fue privado de Meissen, que se le dio a Bratislao. Sin embargo, Egberto expulsó a Bratislao de Meissen al año siguiente y fue condenado. Un condado frisio entonces en posesión suya fue confiscado y entregado al . Al principio, Egberto apoyó al antirrey Rodolfo de Rheinfeld, pero con el tiempo él y muchos otros nobles sajones retiraron su apoyo y permanecieron neutrales. Después de la muerte de Otón de Nordheim en 1083, Egberto fue el más importante, pero también el más inconsistente, opositor de Enrique IV. En 1085, los dos se reconciliaron por poco tiempo y Egberto recibió a Enrique en Sajonia en julio. En septiembre, el conflicto se reanudó, pero en 1087, Egberto y Enrique hicieron las paces. Algunas fuentes documentan que después de la muerte del antirrey Germán de Salm, los obispos Hartwig de Magdeburgo y Burcardo de Halberstadt convencieron a Egberto para que se volviese contra el rey y que él mismo pretendiera la corona. Sea cual fuere el caso, Egberto pronto rompió con sus nuevos aliados, probablemente por promesas incumplidas. El sometimiento del obispo Hartwig al rey aisló a Egberto por completo. En 1088, Egberto fue asediado en su castillo de Gleichen durante cuatro meses por Enrique, pero en la Nochebuena consiguió escapar, durante la confusión de la batalla, con un ejército que había acudido a aliviar el asedio. Fue declarado fuera de la ley y privado de Meissen y sus posesiones frisias por una corte de príncipes en Quedlinburg, y más tarde de nuevo en Ratisbona en el mismo año. Egberto, huido, no derrotado pero aislado, cayó en combate en 1090. Las posesiones que le quedaban pasaron a su hermana, y su esposo Enrique el Gordo de Frisia, cuya hija Riquilda se casó con Lotario de Suplimburgo, más tarde duque y emperador. Pero Meissen fue entregada por el emperador a otro Enrique, Enrique I de la Marca Sajona Oriental.
rdf:langString
Egbert II de Misnie (allemand: Ekbert) (né vers 1060 – 3 juillet 1090) , fut comte de Brunswick et Margrave de Misnie.
rdf:langString
Egberto II di Meißen (1060 circa – , 3 luglio 1090) è stato conte di Brunswick e margravio di Meißen.
rdf:langString
エクベルト2世(Ekbert II. von Meißen, 1059/61年 - 1090年7月3日)は、ブルノン家一門のマイセン辺境伯(在位:1068年 – 1089年)、テューリンゲン辺境伯(在位:同)、。エクベルト1世とイルムガルト・フォン・トリノの子。
rdf:langString
Egbert II, ook wel Eibert II genaamd (1060 - Selketdelling, 1090), was een Saksische en Friese graaf die onder meer graaf was van Brunswijk, Meißen, Midden-Friesland en IJsselgo tussen 1068 en 1088.
rdf:langString
Ekbert II (ur. ok. 1059 r., zm. 3 lipca 1090 r.) – hrabia Brunszwiku i margrabia Miśni od 1068 r., jeden z przywódców opozycji podczas rządów Henryka IV Salickiego.
rdf:langString
Егберт II Молодший (нім. Ekbert II; нар. бл. 1059/1061 — пом. 3 липня 1090) — граф Брауншвейга і Дерлінгау з 1068 року, маркграф Фрісландії (1068—1086 рр.), маркграф Мейсена (1068—1089) рр., син маркграфа Егберта I та Ірмгарди Турінської, молодший брат Гертруди Брауншвейзької. У 1086 році у нього відібрано маркграфство Фризландське, яке було підпорядковано єпископу Утрехтському, а 1089 року маркграфство Мейсен повернуто до роду Веттінів (новим маркграфом став Генріх I). 1090 року графство Брауншвейг успадкували його сестра Гертруда і її чоловік Генріх фон Нортгайм.
rdf:langString
Экбе́рт II Младший (нем. Ekbert II; ок. 1059/1061 — 3 июля 1090) — и Дерлингау с 1068, 1068—1086, маркграф Мейсена 1068—1089, сын маркграфа Экберта I Старшего и Ирмгарды Туринской.
xsd:nonNegativeInteger
3765