Edward Whelan (Canadian politician)

rdf:langString Edward Whelan

rdf:langString Edward Whelan (ur. ok. 1824, zm. 10 grudnia 1867) – kanadyjski dziennikarz i polityk liberalny drugiej połowy XIX wieku związany z prowincją Wyspa Księcia Edwarda. Był uczestnikiem konferencji w Charlottetown i Québecu. Zaliczany jest do grona Ojców Konfederacji, której był zwolennikiem. Urodził się w Irlandii. Dokładna data urodzin pozostaje nieznana, tak jak jego wczesna biografia. Wiadomo, że w 1831 po śmierci ojca wyemigrował wraz z matką do Nowej Szkocji. Rozpoczął tam naukę w szkole średniej, jednocześnie terminując w drukarni należącej do Josepha Howe, który wywarł znaczny wpływ na młodego Edwarda. W wieku osiemnastu lat usamodzielnił się, rozpoczynając publikowanie katolickiego pisma Register. Był utalentowanym mówcą. W 1843 przeniósł się do Charlottetown na Wyspie Księcia Edwarda, gdzie kontynuował swoją pracę wydawniczą w nowym, własnym piśmie Palladium. Dał się wtedy poznać jako liberał reformista. Polityczna kariera Whelana rozpoczęła się w 1846 wraz z wyborem do zgromadzenia legislacyjnego. Od tego momentu dzielił on swą pracę wydawniczą z karierą polityka. Popierał reformatorów dążących do rozwiązania problemu nieobecnych ziem (zobacz Historia Wyspy Księcia Edwarda), a następnie wprowadzenia rządu przedstawicielskiego. Gdy ostatecznie odpowiedzialny rząd został utworzony w 1851, Whelan w partyjnej hierarchii ustępował jedynie Goerge Colesowi. W wieku 27 lat został członkiem rady koronnej, obejmując ważną funkcję "królewskiego drukarza", czyli osoby odpowiedzialnej za wydawanie (Royal Gazzette) – organu rządu prowincjonalnego. Whelan był zwolennikiem politycznego rozwiązania problemu nieobecnych posiadaczy, choć nie popierał . Został zwolennikiem przystąpienia Wyspy do Konfederacji Kanady sądząc, że uniezależnienie się od Wielkiej Brytanii pomoże w rozwiązaniu palącego problemu wyspiarskiej polityki wewnętrznej. Ze względu na mocne na Wyspie sentymenty antykonfederacyjne, Whelan utracił swój mandat deputowanego w wyborach z 1867. Kryzys nerwowy w tych ciężkich dla niego dniach spotęgował choroby i doprowadził do jego przedwczesnej śmierci tego samego roku.