Edward Augustus Inglefield

rdf:langString Edward Inglefield

rdf:langString Edward Augustus Inglefield (Cheltenham, 27 maart 1820-Londen, 4 september 1894) was een Britse marineofficier die een van de expedities leidde om de verdwenen poolreiziger John Franklin op te sporen. Franklin was verdwenen nadat hij in 1845 vertrokken was in een poging de Noordwestelijke Doorvaart te onderzoeken. Inglefield ging in 1852 naar Noordwest-Groenland om geruchten te onderzoeken dat Franklin en zijn mannen daar gedood waren door de lokale Eskimo's. Hij kwam al snel tot de conclusie dat dit gerucht onjuist moest zijn: De lokale bevolking had geen ijzer of hout, wat wel te verwachten zou zijn als ze het schip in handen hadden gekregen. Hij reisde verder, en voer door, waarmee hij aantoonde dat het een zeestraat was, en geen baai. Vanaf zijn meest noordelijke punt, 78°28' NB, bracht hij de zee verder naar het noorden in kaart, waarbij hij onder meer Ellesmere zijn naam gaf. Het oostelijke, Groenlandse deel van die kust heet naar hem . Inglefield zelf geloofde dat wat hij ontdekt had de open (ijsvrije) Poolzee was, die vele mensen in de 19e eeuw verwachtten aan te treffen. Na een onderzoek van voer hij via Lancaster Sound naar , waar hij een verslag van zijn expeditie aan gaf, en het graf van een van de overleden expeditieleden van Franklin onderzocht. Hij onderzocht ook nog de westkust van Baffinbaai, en ontving voor het verslag van zijn reis de gouden medaille van de Royal Geographical Society. In 1853 en 1854 voer Inglefield opnieuw naar om extra proviand aan te voeren voor de expeditie van , een andere expeditie op zoek naar Franklin, en ook in 1853 werd hij tot kapitein gepromoveerd. Later deed hij dienst in de Krimoorlog, en klom verder op in de marinehiërarchie tot uiteindelijk de positie van admiraal in 1879. In 1877 werd hij geridderd.