Economic entity

rdf:langString Podmiot gospodarczy

rdf:langString Podmiot gospodarczy – polski termin prawny oznaczający każdego aktywnego uczestnika procesów gospodarczych, niezależnie od formy organizacyjnej, którego decyzje i działania wywołują skutki ekonomiczne. Celem istnienia podmiotu gospodarczego było prowadzenie działalności gospodarczej. Termin ten wywodzi się z przepisów ustawy o działalności gospodarczej z 1988. Miał on za zadanie określać każdego uczestnika działalności gospodarczej, m.in. osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, przedsiębiorstwa państwowe, spółdzielnie oraz spółki handlowe. W okresie międzywojennym funkcję tę sprawował termin „kupiec”. W związku z upaństwowieniem gospodarki po wojnie to pojęcie stało się zbędne. Gdy od połowy lat 80. następowały zmiany, zaproponowano neutralny termin – „podmiot gospodarczy” – który nie miał kapitalistycznych konotacji i był akceptowany przez Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą. W związku z rozpoczęciem procesu akcesji do Unii Europejskiej w latach 90. XX wieku nastąpiła konieczność przetłumaczenia polskich ustaw na języki państw UE. Termin „podmiot gospodarczy” był często nieprzetłumaczalny inaczej niż metodą opisową. Ustawa z 19 listopada 1999 zamieniła termin „podmiot gospodarczy” pojęciem przedsiębiorca. Obecnie oba te pojęcia używane są zamiennie. Pojęcie „podmiot gospodarczy” nie zostało wyeliminowane całkowicie z polskiego porządku prawnego; występuje także w prawie Unii Europejskiej. W Polsce podmiot gospodarczy prowadzi działalność w określonej formie prawnej, którą może być działalność jednoosobowa, spółka osobowa lub spółka kapitałowa. Możliwe są zmiany formy prowadzenia działalności w formie przekształcenia, regulowanego przez Kodeks spółek handlowych.