Easley Blackwood Jr.

rdf:langString Easley Blackwood (componist)

rdf:langString Easley Rutland Blackwood jr. ( Indianapolis, 21 april 1933) is een Amerikaans componist, musicoloog en pianist. Blackwood is een zoon van Easley Blackwood sr. (1903-1992) en kreeg al vroeg muziek met de paplepel ingegoten. Het gezin hield van muziek en dan met name die van Alban Berg en Arnold Schönberg. Op zijn vijfde jaar kreeg hij voor het eerst pianolessen, zijn moeder had hem al eerder het notenschrift bijgebracht, Nog slechts negen jaar oud gaf hij zijn eerste publieke optreden met een pianoconcert van Wolfgang Amadeus Mozart. Hij kreeg lessen aan de Leschetizky pianoschool, maar vanaf zijn dertiende moest hij het doen zonder verdere begeleiding. Op zijn veertiende speelde hij echter wel de zevende pianosonate van Sergej Prokofjev. Toen concerteerde hij ook met het met een pianoconcert van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. In 1948 gevolgd door pianosonates van Aaron Copland. Blakcwood ging mede op aanraden van Copland muziek studeren aan de Universiteit van Indianapolis. Aan die universiteit begon hij muziek te bewerken van onder meer Igor Strawinsky en weer Schönberg. In 1948 bezocht hij een muziekcursus alwaar Olivier Messiaen werkte en leerde hij dirigeren van Lukas Foss en Leonard Bernstein. Tegelijkertijd zong Blackwood in koren, onder andere in Gustav Mahlers tweede symfonie. In 1948 vloeide een van zijn eerste composities uit zijn pen, een niet gepubliceerd werk voor cello, het werk stond vol met kwarttoonverdeling. Dit werk stond onder invloed van het van Béla Bartók. Deel 2 van het stukje stond in . Hij ging verder studeren aan de Yale School of Music en kreeg daar lessen van Paul Hindemith. In 1954 studeerde hij daar af. Gedurende die studies speelde Blackwood allerlei recitals en maakte zich het oeuvre van Charles Ives eigen. In aanvulling daarop probeerde hij de altviool onder de knie te krijgen (zie zijn opus nr. 1). In 1954 vertrok hij voor een korte periode naar Parijs, naar de alom aanwezige Nadia Boulanger. Na drie jaar keerde hij terug en ging lesgeven. Op voorspraak van Walter Piston gaf hij lessen aan de Universiteit van Chicago, de aanstelling liep uit op een professorschap. Daarna volgden nog vele functies in de muziekwereld. Blakcwood componeerde allerlei stukken in afwijkende toonladdersystemen, waaronder een bijna standaardwerk daarin: Twelve Microtonal Etudes for Electronic Music Media. Hij beschouwde het als zijn Das Wohltemperierte Klavier. Daarna verschenen werken in het , en . In zijn andere werken betrachtte hij een behoudender stijl zoals in zijn symfonieën en concertos. Andere zaken: hij was jurylid tijdens een steelbandwedstrijd in Trinidad en Tobago in 1996 alwaar hij constateerde dat steelbands niet geschikt waren voor microtonaliteit.