Dziady
http://dbpedia.org/resource/Dziady an entity of type: TimeInterval
Де́ды, дзя́ды (белор. Дзяды́, укр. Діди, польск. Dziady) — поминальные дни (родительские субботы) в народном календаре белорусов и украинцев, а также населения приграничных с Белоруссией территорий (Подляшье, Смоленщина, Аукштайтия). Дни отмечаются несколько (от трёх до шести) раз в году; их число и значимость различны по регионам. Согласно верованиям, в эти дни умершие (деды, души, родители, мёртвые) приходят в свои дома на поминальный ужин (который тоже может называться деды). Во многих случаях в число поминальных Дедов не входит Радуница, когда покойников, как правило, поминают на кладбище. Основными ритуальными блюдами Дедов считались сыта и кутья, иногда овсяный кисель и блины.
rdf:langString
Діди́ (біл. Дзяды, пол. Dziady, лит. Ilgės) — слов'янський народний поминальний обряд, ритуальна вечеря в пам'ять про померлих предків. Дідами також називали день, коли відбувався обряд і душі небіжчиків, яких ушановували. У найбільш архаїчній формі обряд зберігся в білоруській та українській культурах.
rdf:langString
Dziady va ser un antic banquet / festival eslau per commemorar als morts. Literalment, la paraula es tradueix com «avantpassats». Va ser celebrat dos cops a l'any (en primavera i a latardor). Durant la festa els antics eslaus organitzaven libacions i menjars rituals en els quals els aliments i l'alcohol eren sacrificats. A les mitologies locals aquests banquets van ser organitzats tant pels vius com per a les ànimes dels avantpassats que comparteixen el dziady en les tenebres. Per permetre que trobin el seu camí al món dels vius, s'encenien focs i espelmes. Aquesta tradició va prevaldre en la forma de banquet cristià de (el 2 de novembre, Dia dels Difunts).
rdf:langString
Dziady jsou ve slovanské lidové kultuře , jejichž kořeny sahají do předkřesťanské doby. Konají se zpravidla čtyřikrát do roka, na jaře, v létě, na podzim a v zimě. Jinde se slavily až šestkrát ročně. Nejstarší zmínka o těchto svátcích, konkrétní o jejich letní podobě, pochází z ruského z roku 1551. Tyto zvyky, jako pálení ohňů na hrobech u katolických Slovanů zanikly, zatímco pravoslavná církev povolila pohřební hostiny i při chrámech. V Polsku se jako dziad označuje i duch domu. Nazývají se také djady nebo dědy, což je slovo které označuje mrtvé předky bez ohledu na jejich pohlaví a stáří. Mezi další názvy patří navský, rusalčin nebo mavskij velikden.
rdf:langString
Dziady (Belarusian: Dzyady, Russian: Dedy, Ukrainian: Didy, Polish: Dziady; lit. "grandfathers, eldfathers", sometimes translated as Forefathers' Eve) is a term in Slavic folklore for the spirits of the ancestors and a collection of pre-Christian rites, rituals and customs that were dedicated to them. The essence of these rituals was the "communion of the living with the dead", namely, the establishment of relationships with the souls of the ancestors, periodically returning to their headquarters from the times of their lives. The aim of the ritual activities was to win the favor of the deceased, who were considered to be caretakers in the sphere of fertility. The name "dziady" was used in particular dialects mainly in Poland, Belarus, Polesia, Russia and Ukraine (sometimes also in border
rdf:langString
Dziady es un antiguo festival eslavo para conmemorar a los muertos. Se trata del equivalente eslavo a Halloween. Literalmente, la palabra se traduce como "abuelos", en el sentido de "antepasados". Se celebraba dos veces al año, en primavera y en otoño, siendo el Dziady de otoño el principal. Durante la fiesta los antiguos eslavos organizaban libaciones y comidas rituales en las que los alimentos y el alcohol se ofrendaban a los difuntos.
rdf:langString
Dziady (biał. Дзяды; ukr. Діди; lit. Ilgės) – w folklorze słowiańskim określenie na duchy przodków oraz zbiór przedchrześcijańskich obrzędów, rytuałów i zwyczajów, które były im poświęcone. Istotą tych obrzędów było „obcowanie żywych z umarłymi”, a konkretnie nawiązywanie relacji z duszami przodków, okresowo powracającymi do siedzib z czasów swojego życia. Celem działań obrzędowych było pozyskanie przychylności zmarłych, których uważano za opiekunów w sferze płodności i urodzaju. Nazwa „dziady” używana była w poszczególnych gwarach głównie na terenach Białorusi, Polesia, Rosji i Ukrainy (niekiedy także na obszarach pogranicznych, np. Podlasie, Obwód smoleński, Auksztota), jednak pod różnymi innymi nazwami (pominki, przewody, radecznica, zaduszki) funkcjonowały bardzo zbliżone praktyki obrz
rdf:langString
rdf:langString
Dziady
rdf:langString
Dziady
rdf:langString
Dziady
rdf:langString
Dziady
rdf:langString
Dziady (zwyczaj)
rdf:langString
Деды (обряд)
rdf:langString
Діди (предки)
rdf:langString
Dziady
xsd:integer
907477
xsd:integer
1120154691
rdf:langString
Offering food to ancestors
rdf:langString
Dziady
rdf:langString
Slavic myths and rituals
rdf:langString
“Dziady, pradziady, przyjdzcie do nas!” Depiction of dziady ritual in Belarus, Stanisław Bagieński.
rdf:langString
September 2022
rdf:langString
Between the last day of April and the first day of May, spring equinox
rdf:langString
Secondly, between the last day of October and the first day of November, autumnal equinox
<second>
86400.0
rdf:langString
Twice a year
rdf:langString
similar to sabots
rdf:langString
Pagan, cultural
rdf:langString
Dziady va ser un antic banquet / festival eslau per commemorar als morts. Literalment, la paraula es tradueix com «avantpassats». Va ser celebrat dos cops a l'any (en primavera i a latardor). Durant la festa els antics eslaus organitzaven libacions i menjars rituals en els quals els aliments i l'alcohol eren sacrificats. A les mitologies locals aquests banquets van ser organitzats tant pels vius com per a les ànimes dels avantpassats que comparteixen el dziady en les tenebres. Per permetre que trobin el seu camí al món dels vius, s'encenien focs i espelmes. Aquesta tradició va prevaldre en la forma de banquet cristià de (el 2 de novembre, Dia dels Difunts). Els lituans també tenen un banquet similar, nomenat . Té arrels en èpoques paganes, i es diferencia molt poc de l'eslau Dziady. La segona part del drama d'Adam Mickiewicz es dedica principalment al banquet de Dziady organitzat en el territori que avui és Bielorússia, i era popular entre els rutenis i lituans durant els temps de la Confederació de Polònia i Lituània. A Bielorússia, Dziady (Дзяды) va ser portat a terme en general l'últim dissabte, abans del passat abans del dia del Sant Demetri, cap a finals d'octubre/inicis de novembre (Dźmitreuskija dziady, Sant Demetri Dziady). N'hi havia també el dia «Dziady de la Trinitat», el «carnestoltes Dziady» i algunes altres dates. Des de 1988 el va iniciar el renaixement de la tradició a Bielorússia.
rdf:langString
Dziady jsou ve slovanské lidové kultuře , jejichž kořeny sahají do předkřesťanské doby. Konají se zpravidla čtyřikrát do roka, na jaře, v létě, na podzim a v zimě. Jinde se slavily až šestkrát ročně. Nejstarší zmínka o těchto svátcích, konkrétní o jejich letní podobě, pochází z ruského z roku 1551. Tyto zvyky, jako pálení ohňů na hrobech u katolických Slovanů zanikly, zatímco pravoslavná církev povolila pohřební hostiny i při chrámech. V Polsku se jako dziad označuje i duch domu. Nazývají se také djady nebo dědy, což je slovo které označuje mrtvé předky bez ohledu na jejich pohlaví a stáří. Mezi další názvy patří navský, rusalčin nebo mavskij velikden. Podzimní dziady se konají 26. října na svátek svatého , podle toho se také nazývají dmitrovské dziady. Provází je velký úklid a příprava množství jídla, aby byly duchové předků přilákáni do domu. Pokrmy které byly zanechány předkům se druhý den ráno rozdávaly chudým. Zimní dziady se slaví podobný způsobem a to v sobotu před masopustní nedělí. Jarní dziady, nazývané též radunica, se slaví úterý po první velikonoční neděli. Uklízí se hroby, ženy u nich odříkávají žalozpěvy a muži koulejí svěcená vejce po hrobech. Pokud je přítomen kněz slouží panychidu. Poté je rozprostřen po stole ubrus a jídlo rozděleno mezi živé a předky. Podobně se slaví i letní dziady sobotu před letnicemi. V Bulharsku slavnosti mrtvých probíhají podobným způsobem a nazývají se zadušnice nebo spomeni. Nejvýznamnější je jejich letní datum, významné je ale i podzimní, nazývané stopanova gozba „hospodářovy hody“. Stopan či stopanin je duch předka, který chrání dům kde přebývá.
rdf:langString
Dziady (Belarusian: Dzyady, Russian: Dedy, Ukrainian: Didy, Polish: Dziady; lit. "grandfathers, eldfathers", sometimes translated as Forefathers' Eve) is a term in Slavic folklore for the spirits of the ancestors and a collection of pre-Christian rites, rituals and customs that were dedicated to them. The essence of these rituals was the "communion of the living with the dead", namely, the establishment of relationships with the souls of the ancestors, periodically returning to their headquarters from the times of their lives. The aim of the ritual activities was to win the favor of the deceased, who were considered to be caretakers in the sphere of fertility. The name "dziady" was used in particular dialects mainly in Poland, Belarus, Polesia, Russia and Ukraine (sometimes also in border areas, e.g. Podlachia, Smoleńsk Oblast, Aukštaitija), but under different other names (pomynky, przewody, radonitsa, zaduszki) there were very similar ritual practices, common among Slavs and Balts, and also in many European and even non-European cultures.
rdf:langString
Dziady es un antiguo festival eslavo para conmemorar a los muertos. Se trata del equivalente eslavo a Halloween. Literalmente, la palabra se traduce como "abuelos", en el sentido de "antepasados". Se celebraba dos veces al año, en primavera y en otoño, siendo el Dziady de otoño el principal. Durante la fiesta los antiguos eslavos organizaban libaciones y comidas rituales en las que los alimentos y el alcohol se ofrendaban a los difuntos. Para permitir que las almas de los muertos encuentren su camino al mundo de los vivos, se encendían fuegos y velas; así mismo, eran tradicionales las máscaras de madera con rostros grotescos, similares a los tallados en las calabazas de difuntos. En las mitologías locales tales banquetes eran organizados tanto por los vivos como por las almas de los antepasados que comparten el dziady en las tinieblas. En polaco esta tradición prevaleció en la forma de banquete cristiano de (el 2 de noviembre, Día de los Difuntos). Los lituanos y otros pueblos bálticos también tienen un banquete similar, llamado Ilges. Tiene raíces en épocas paganas, y se diferencia muy poco del eslavo Dziady. La segunda parte de la poema épico Dziady de Adam Mickiewicz se dedica principalmente al banquete de Dziady organizado en lo que hoy es Bielorrusia, y es popular entre los rutenios y lituanos durante los tiempos de la Mancomunidad Polaco-Lituana. En Bielorrusia, Dziady (Дзяды) fue llevado a cabo generalmente el último sábado antes del pasado antes del día del San Demetrio, a fines de octubre/inicios de noviembre (Dźmitreuskija dziady, San Demetrio Dziady). Había también el 'día Dziady de la Trinidad, el carnaval Dziady y algunas otras fechas. Desde 1988 el Partido del Frente Popular de Bielorrusia inició el renacimiento de la tradición en Bielorrusia.
rdf:langString
Де́ды, дзя́ды (белор. Дзяды́, укр. Діди, польск. Dziady) — поминальные дни (родительские субботы) в народном календаре белорусов и украинцев, а также населения приграничных с Белоруссией территорий (Подляшье, Смоленщина, Аукштайтия). Дни отмечаются несколько (от трёх до шести) раз в году; их число и значимость различны по регионам. Согласно верованиям, в эти дни умершие (деды, души, родители, мёртвые) приходят в свои дома на поминальный ужин (который тоже может называться деды). Во многих случаях в число поминальных Дедов не входит Радуница, когда покойников, как правило, поминают на кладбище. Основными ритуальными блюдами Дедов считались сыта и кутья, иногда овсяный кисель и блины.
rdf:langString
Dziady (biał. Дзяды; ukr. Діди; lit. Ilgės) – w folklorze słowiańskim określenie na duchy przodków oraz zbiór przedchrześcijańskich obrzędów, rytuałów i zwyczajów, które były im poświęcone. Istotą tych obrzędów było „obcowanie żywych z umarłymi”, a konkretnie nawiązywanie relacji z duszami przodków, okresowo powracającymi do siedzib z czasów swojego życia. Celem działań obrzędowych było pozyskanie przychylności zmarłych, których uważano za opiekunów w sferze płodności i urodzaju. Nazwa „dziady” używana była w poszczególnych gwarach głównie na terenach Białorusi, Polesia, Rosji i Ukrainy (niekiedy także na obszarach pogranicznych, np. Podlasie, Obwód smoleński, Auksztota), jednak pod różnymi innymi nazwami (pominki, przewody, radecznica, zaduszki) funkcjonowały bardzo zbliżone praktyki obrzędowe, powszechne wśród Słowian i Bałtów, a także w wielu kulturach europejskich, a nawet pozaeuropejskich.
rdf:langString
Діди́ (біл. Дзяды, пол. Dziady, лит. Ilgės) — слов'янський народний поминальний обряд, ритуальна вечеря в пам'ять про померлих предків. Дідами також називали день, коли відбувався обряд і душі небіжчиків, яких ушановували. У найбільш архаїчній формі обряд зберігся в білоруській та українській культурах.
xsd:nonNegativeInteger
16906
xsd:string
Slavic myths and rituals
