Dutch missions to Edo
http://dbpedia.org/resource/Dutch_missions_to_Edo an entity of type: Place
Hofreisen der Niederländer nach Edo (jap. 江戸参府, Edo sampu) waren Reisen, welche die Repräsentanten der Niederländischen Ostindien-Kompanie vom 17. bis zum 19. Jahrhundert unternehmen mussten. Sie spielten eine wichtige Rolle im Selbstverständnis der japanischen Herrscher wie auch bei der Vorbereitung zur raschen Modernisierung Japans nach der Öffnung des Landes.
rdf:langString
The Dutch East India Company missions to Edo were regular tribute missions to the court of the Tokugawa shōgun in Edo (modern Tokyo) to reassure the ties between the Bakufu and the Opperhoofd. The Opperhoofd of the Dutch factory in Dejima and his attendants were escorted by the Japanese to Edo where they presented exotic and elaborate gifts to the shōgun: clocks, telescopes, medicines, artillery and rare animals were usual gifts of the tribute missions. The shōgun would correspond at the same time with gifts to the Dutch. The tribute system, as in China, served to enhance the idea of the shōgun's supremacy to his subjects.
rdf:langString
Les missions de la compagnie néerlandaise des Indes orientales à Edo sont des missions régulières de tribut auprès de la cour du shogun Tokugawa à Edo (moderne Tokyo), destinées à réaffirmer les liens entre le bakufu et les opperhoofd. Les opperhoofd de la manufacture néerlandaise de Dejima et sa suite sont escortés par les Japonais à Edo où ils présentent des cadeaux exotiques et élaborés au shogun : horloges, télescopes, médicaments, éléments d'artillerie et animaux rares constituent les cadeaux habituels des missions d'hommage. Le shogun offre en retour des cadeaux aux Hollandais. Comme c'est le cas en Chine, le système de tribut permet de renforcer l'idée de la suprématie du shogun sur ses sujets.
rdf:langString
カピタン江戸参府（カピタンえどさんぷ、Hofreis naar Yedo）は、オランダ商館責任者である商館長＝カピタンの、日蘭貿易「御礼」のための江戸への旅。「御礼参り」「拝礼」とも称される。
rdf:langString
Om de relaties met achtereenvolgende shoguns, hun hofhouding en ambtenaren goed te houden, maakten opperhoofden van Dejima en een aantal naaste medewerkers jaarlijks, gedurende het stille seizoen, een hofreis naar Edo, waar de shogun resideerde. Het traject van de reis naar het eiland Honshu werd afgelegd per schip, op een paard en op bergachtige trajecten per draagstoel. Japanse tolken regelden onderweg logies en excursies naar tempels en kopermijnen. In etappeplaatsen als Osaka en Miako, waar de tenno, de keizer van Japan, tevens religieuze leider resideerde, werden bezoeken gebracht aan lokale autoriteiten, die allemaal met geschenken werden bedeeld, evenals hun vrouwen en kinderen.
rdf:langString
rdf:langString
Hofreisen der Niederländer nach Edo
rdf:langString
Dutch missions to Edo
rdf:langString
Missions néerlandaises à Edo
rdf:langString
カピタン江戸参府
rdf:langString
Hofreis
xsd:integer
30014411
xsd:integer
1102352382
rdf:langString
Hofreisen der Niederländer nach Edo (jap. 江戸参府, Edo sampu) waren Reisen, welche die Repräsentanten der Niederländischen Ostindien-Kompanie vom 17. bis zum 19. Jahrhundert unternehmen mussten. Sie spielten eine wichtige Rolle im Selbstverständnis der japanischen Herrscher wie auch bei der Vorbereitung zur raschen Modernisierung Japans nach der Öffnung des Landes.
rdf:langString
The Dutch East India Company missions to Edo were regular tribute missions to the court of the Tokugawa shōgun in Edo (modern Tokyo) to reassure the ties between the Bakufu and the Opperhoofd. The Opperhoofd of the Dutch factory in Dejima and his attendants were escorted by the Japanese to Edo where they presented exotic and elaborate gifts to the shōgun: clocks, telescopes, medicines, artillery and rare animals were usual gifts of the tribute missions. The shōgun would correspond at the same time with gifts to the Dutch. The tribute system, as in China, served to enhance the idea of the shōgun's supremacy to his subjects.
rdf:langString
Les missions de la compagnie néerlandaise des Indes orientales à Edo sont des missions régulières de tribut auprès de la cour du shogun Tokugawa à Edo (moderne Tokyo), destinées à réaffirmer les liens entre le bakufu et les opperhoofd. Les opperhoofd de la manufacture néerlandaise de Dejima et sa suite sont escortés par les Japonais à Edo où ils présentent des cadeaux exotiques et élaborés au shogun : horloges, télescopes, médicaments, éléments d'artillerie et animaux rares constituent les cadeaux habituels des missions d'hommage. Le shogun offre en retour des cadeaux aux Hollandais. Comme c'est le cas en Chine, le système de tribut permet de renforcer l'idée de la suprématie du shogun sur ses sujets.
rdf:langString
カピタン江戸参府（カピタンえどさんぷ、Hofreis naar Yedo）は、オランダ商館責任者である商館長＝カピタンの、日蘭貿易「御礼」のための江戸への旅。「御礼参り」「拝礼」とも称される。
rdf:langString
Om de relaties met achtereenvolgende shoguns, hun hofhouding en ambtenaren goed te houden, maakten opperhoofden van Dejima en een aantal naaste medewerkers jaarlijks, gedurende het stille seizoen, een hofreis naar Edo, waar de shogun resideerde. Het traject van de reis naar het eiland Honshu werd afgelegd per schip, op een paard en op bergachtige trajecten per draagstoel. Japanse tolken regelden onderweg logies en excursies naar tempels en kopermijnen. In etappeplaatsen als Osaka en Miako, waar de tenno, de keizer van Japan, tevens religieuze leider resideerde, werden bezoeken gebracht aan lokale autoriteiten, die allemaal met geschenken werden bedeeld, evenals hun vrouwen en kinderen. De Nederlanders in Hirado en later in Dejima hadden de verplichting om één maal per jaar af te reizen naar Edo; een gehoorzaamheidsambassade. (Na 1790, werd dit door de verminderde handel, eens per vier jaar). Een dergelijke tocht kostte veel voorbereiding. De shogun had bij het vorige bezoek een lijst laten opmaken van geschenken die hij de volgende keer wilde hebben. Zoals een kristallen kroonluchter, spiegels, brillen, lenzen, sterrenkijkers, donkerekamer-glazen, barometers, kompassen, klokken, vuurwapens (zoals pistolen en twee mortieren) en een brandspuit. Verder globes, atlassen, boeken, violen, medicijnen, schilderijen met landschappen, Turkse of Perzische tapijten, damast en zijde. Maar ook dieren en exotische vogels, zaden van bloemen en planten. Omdat de Japanners van hoog tot laag veeleisend waren, vormde het gezelschap een sinterklaasstoet van met geschenken beladen lastdieren. De stoet bestond uit het Opperhoofd in Dejima, de chirurgijn en de secretaris. Daarnaast waren er nog talloze (door de gouverneur van Nagasaki benoemde) Japanners mee, politiemensen, tolken, dragers voor de draagstoelen en voor het dragen van het eten en alle andere zaken, zoals de geschenken voor de shogun. Een dergelijke stoet kon wel uit meer dan 100 man bestaan. Het gezelschap vertrok rond half februari met de bedoeling om tegen eind maart in Edo te zijn. De tocht was ongeveer 1500 km lang en bestond uit drie onderdelen:
* De korte landweg, van Nagasaki naar Shimonoseki. Dit stuk kostte rond een week.
* De zeereis, van Shimonoseki naar Osaka (soms naar ) per boot. Omdat Muro (thans ) een fraai plaatsje was en vooral omdat het bekend was om z'n goede sake, ging men daar vaak aan land. Het gezelschap overnachtte soms bij leenheren, soms bij burgemeesters en soms in tempels.
* De lange landweg, de Tokaido van Osaka naar Edo. Dit deel van de reis kostte ongeveer twee en een halve week. In Edo verbleven de Nederlanders in de "Nagasaki-ya", een speciale herberg. De intocht in Edo was een feestelijke gebeurtenis maar als de shōgun tijd had om z'n gasten te ontvangen ging men in in een grootse optocht en in de speciale kleren naar het paleis. De audiëntie zelf was meestal van korte duur. De shōgun was zeer geïnteresseerd in (westerse) gebruiken. De plechtigheid ontaardt tenslotte, aldus Engelbert Kaempfer, in een klucht wanneer aan de Nederlanders duyzend belachelyke en ongerymde vraagen worden gesteld. Kaempfer zelf moet bijvoorbeeld antwoorden op vragen over zijn ziekten en over de geneesmiddelen die hij daarbij had aangewend. Hij schrijft dan dat hij wist dat Japanners geïmponeerd raakten door lange en moeilijke namen en noemt dan ook als het ultieme geneesmiddel Sal volatile Oleosum Sylvii, olieachtig vlugzout van dokter Sylvius. De Japanners noteren dat letter voor letter. Vervolgens wordt de Nederlanders gevraagd hun mantels af te leggen en om allerlei handelingen te verrichten: lopen, stilstaan, dansen, springen, een dronkaard uitbeelden, gebroken Japans spreken, Hollands lezen, schilderen en zingen. Kaempfer doet dat alles naar beste eer en geweten en maakt ook zelf een dansje, terwijl hij een Duits minnelied ten gehore brengt. Zo, met dergelijke apenspelen, schrijft hij, lieten wij ons gebruiken tot vermaak van de shogun. Maar hij heeft hier wel, zoals zovele andere leden van gezantschappen voor en na hem, meegeholpen om de Nederlands-Japanse handel te laten gauderen. Na twee tot drie weken begon men aan de terugreis.
xsd:nonNegativeInteger
2184
