Directorate of Civil Resistance
http://dbpedia.org/resource/Directorate_of_Civil_Resistance an entity of type: Organisation
Directorate of Civil Resistance (Polish Kierownictwo Walki Cywilnej, short KWC) was one of the branches of the Polish Government Delegate’s Office during World War II. Its main tasks were to maintain the morale of the Polish society, encourage passive resistance, report German atrocities and cruelties to the Polish Government in Exile, and to organize sabotage. In addition, it was responsible for the law and justice in occupied Poland. The KWC was headed by Stefan Korboński. In 1943 it was joined with Directorate of Covert Resistance and formed the Directorate of Underground Resistance.
rdf:langString
Kierownictwo Walki Cywilnej, KWC – ośrodek dyspozycyjny walki cywilnej, utworzony na przełomie 1940 i 1941 roku w ramach Wydziału Informacji Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej ZWZ jako referat walki cywilnej. W 1941 roku komórka została podporządkowana Delegaturze Rządu RP na Kraj pod kierownictwem Stefana Korbońskiego, wspólnego pełnomocnika Delegata Rządu i Komendanta Głównego Armii Krajowej. Kierownictwo działało przy pomocy sztabu podzielonego na wydziały: sądowy, sabotażowo-dywersyjny, informacji radiowej, uzbrojenia, chemiczny, delegalizacyjny i rejestracji zbrodni niemieckich. Został powołany także organ doradczy i jednocześnie wykonawczy KWC pod nazwą Główna Komisja Walki Cywilnej (GKWC), która składała się z przedstawicieli stronnictw wchodzących w skład Politycznego Ko
rdf:langString
rdf:langString
Dirección de Resistencia Civil
rdf:langString
Directorate of Civil Resistance
rdf:langString
Kierownictwo Walki Cywilnej
xsd:integer
964903
xsd:integer
1089516021
rdf:langString
Directorate of Civil Resistance (Polish Kierownictwo Walki Cywilnej, short KWC) was one of the branches of the Polish Government Delegate’s Office during World War II. Its main tasks were to maintain the morale of the Polish society, encourage passive resistance, report German atrocities and cruelties to the Polish Government in Exile, and to organize sabotage. In addition, it was responsible for the law and justice in occupied Poland. It organized trials of traitors, collaborators and provocateurs as well as the most cruel members of the Wehrmacht, Gestapo and SS. The verdicts varied from boycott, fines, and lash to capital punishment. The trials were carried out by civil Underground court and the verdicts were enforced by the Państwowy Korpus Bezpieczeństwa. From 1942 on, the KWC also prosecuted crimes such as theft, rape, and murder. The KWC was headed by Stefan Korboński. In 1943 it was joined with Directorate of Covert Resistance and formed the Directorate of Underground Resistance.
rdf:langString
Kierownictwo Walki Cywilnej, KWC – ośrodek dyspozycyjny walki cywilnej, utworzony na przełomie 1940 i 1941 roku w ramach Wydziału Informacji Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej ZWZ jako referat walki cywilnej. W 1941 roku komórka została podporządkowana Delegaturze Rządu RP na Kraj pod kierownictwem Stefana Korbońskiego, wspólnego pełnomocnika Delegata Rządu i Komendanta Głównego Armii Krajowej. Kierownictwo działało przy pomocy sztabu podzielonego na wydziały: sądowy, sabotażowo-dywersyjny, informacji radiowej, uzbrojenia, chemiczny, delegalizacyjny i rejestracji zbrodni niemieckich. Został powołany także organ doradczy i jednocześnie wykonawczy KWC pod nazwą Główna Komisja Walki Cywilnej (GKWC), która składała się z przedstawicieli stronnictw wchodzących w skład Politycznego Komitetu Porozumiewawczego, stąd często spotyka się jej nazwę "mały PKP". Zadaniem GKWC było z jednej strony doradzanie i pomoc KWC, z drugiej przekazywanie, poprzez swoje struktury organizacyjne, jej zarządzeń w teren. W skład GKWC wszedł później przedstawiciel Społecznej Organizacji Samoobrony (SOS), będącej związkiem około dwudziestu organizacji, wśród których znajdowały się między innymi: Pobudka, Chłopska Organizacja Wolności Racławice i Front Odrodzenia Polski z Zofią Kossak-Szczucką na czele. Współpracę z KWC podjęły także: Socjalistyczna Organizacja Bojowa z Leszkiem Raabe a po jego śmierci z Włodzimierzem Kaczanowskim na czele, Związek Syndykalistów Polskich ze Stefanem Szwedowskim i Kazimierzem Zakrzewskim i Stronnictwo Zrywu Narodowego z Zygmuntem Felczakiem i Feliksem Widy-Wirskim. Zastępcą Korbońskiego był Marian Gieysztor (Krajewski), hydrobiolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Delegat Rządu Jan Piekałkiewicz w Biuletynie Informacyjnym nr 47 z 3 grudnia 1942, w specjalnej odezwie do społeczeństwa polskiego, poinformował o powstaniu KWC: Wzywam całe społeczeństwo polskie do całkowitego podporządkowania się zarządzeniom, oświadczeniom i wezwaniom Kierownictwa Walki Cywilnej. Organem Walki Cywilnej był dwutygodnik Kronika Walki Cywilnej. Na łamach wydawanych przez siebie biuletynów KWC propagowało sabotaż bez użycia broni, bierny opór społeczeństwa wobec okupanta, nawoływało do bojkotu instytucji rozrywkowych, prasy wydawanej przez Niemców. Ponadto w publikacjach KWC piętnowano służalstwo, donosicielstwo i osoby utrzymujące kontakty z Niemcami. KWC walczyło ze zdrajcami i agentami okupanta, kierując niektórymi akcjami sabotażowymi, rejestrując zbrodnie hitlerowskie. Wchodzący w skład KWC wydział sądowy wymierzał kary za zachowanie sprzeczne z honorem narodowym oraz za utrzymywanie stosunków towarzyskich z Niemcami i gorliwość w wykonywaniu nakazów władz okupacyjnych. Wyroki (od utraty czci do kary śmierci) ogłaszano w prasie podziemnej, a ich wykonanie powierzano odpowiednim komórkom Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa. W połowie 1943 KWC połączono z Kierownictwem Walki Konspiracyjnej, tworząc Kierownictwo Walki Podziemnej.
xsd:nonNegativeInteger
1885