Dipleurula
http://dbpedia.org/resource/Dipleurula an entity of type: Animal100015388
Die Dipleurula ist die abstrahierte Grundform der Larve der Stachelhäuter (Echinodermata). Aus der Dipleurula lassen sich alle heute bekannten Formen der Larven von Stachelhäutern ableiten. Darunter fallen die Bipinnaria und die Brachiolaria der Seesterne, die Auricularia der Seewalzen und die Plutei der Seeigel und der Schlangensterne. Auch die Doliolaria der primär festsitzenden Pelmatozoa (Seelilien und Haarsterne) lassen sich auf das gleiche Grundmuster zurückführen, auch wenn sie keine Mundöffnung haben.
rdf:langString
Dipleurula is a hypothetical larva of the ancestral echinoderm. It represents the type of basis of all larva forms of, at least, the eleutherozoans (all echinoderms except crinoids), where the starfish, sea urchins, sea cucumbers and brittle stars belong. The dipleurula is a bilaterally symmetrical, ciliated echinoderm larva (cilia devoted to movement, feeding and perception). Dipleurula may represent an ancestral form for primitive ambulacrarians (and possibly even deuterostomes).
rdf:langString
Dipleurula – ogólny typ planktonicznych larw występujących u pierwotnych wtóroustych (Deuterostomia) – szkarłupni i półstrunowców – zwierząt łączonych w kladzie Ambulacraria. Larwy typu dipleuruli charakteryzują się obecnością wieńców rzęsek otaczających otwór gębowy oraz dwuboczną (bilateralną) symetrią ciała. Mają w nabłonku wiele pasm monociliarnych komórek. Dorsalna (grzbietowa) strona ich ciała jest wypukła, a wentralna (brzuszna) – wklęsła. Wieńce rzęsek służą do poruszania się i wspomagają pobieranie pokarmu.
rdf:langString
rdf:langString
Dipleurula
rdf:langString
Dipleurula
rdf:langString
Dipleurula
xsd:integer
9062449
xsd:integer
1083533211
rdf:langString
Die Dipleurula ist die abstrahierte Grundform der Larve der Stachelhäuter (Echinodermata). Aus der Dipleurula lassen sich alle heute bekannten Formen der Larven von Stachelhäutern ableiten. Darunter fallen die Bipinnaria und die Brachiolaria der Seesterne, die Auricularia der Seewalzen und die Plutei der Seeigel und der Schlangensterne. Auch die Doliolaria der primär festsitzenden Pelmatozoa (Seelilien und Haarsterne) lassen sich auf das gleiche Grundmuster zurückführen, auch wenn sie keine Mundöffnung haben. Die Dipleurula ist (planktonfressend) und hat einen bilateralsymmetrischen Körperbau mit einer ventralen (bauchseitigen) Mundbucht, die von einem Wimpernband umgeben ist. Auch die Afteröffnung liegt ventral.
rdf:langString
Dipleurula is a hypothetical larva of the ancestral echinoderm. It represents the type of basis of all larva forms of, at least, the eleutherozoans (all echinoderms except crinoids), where the starfish, sea urchins, sea cucumbers and brittle stars belong. The dipleurula is a bilaterally symmetrical, ciliated echinoderm larva (cilia devoted to movement, feeding and perception). Dipleurula may represent an ancestral form for primitive ambulacrarians (and possibly even deuterostomes). We can see that all well-known forms of larvae of echinoderms are derived from the hypothetical dipleurula. Among them fall the bipinnaria and the brachiolaria of the starfish, the auricularia of the sea cucumbers and the pluteus larvae of the sea urchins, and the sand stars. Also the doliolaria of the crinoids (sea-lilies and feather stars) can be attributed to the same basic pattern, even if they do not have a mouth opening.
rdf:langString
Dipleurula – ogólny typ planktonicznych larw występujących u pierwotnych wtóroustych (Deuterostomia) – szkarłupni i półstrunowców – zwierząt łączonych w kladzie Ambulacraria. Larwy typu dipleuruli charakteryzują się obecnością wieńców rzęsek otaczających otwór gębowy oraz dwuboczną (bilateralną) symetrią ciała. Mają w nabłonku wiele pasm monociliarnych komórek. Dorsalna (grzbietowa) strona ich ciała jest wypukła, a wentralna (brzuszna) – wklęsła. Wieńce rzęsek służą do poruszania się i wspomagają pobieranie pokarmu. W poszczególnych gromadach wykształciły się różne warianty dipleuruli: , pluteus, , i aurikularia. Brytyjski zoolog zauważył, że larwy szkarłupni wykazują duże podobieństwo do wczesnych stadiów embriogenezy strunowców. Na tej podstawie w 1896 Garstang wysunął hipotezę o pochodzeniu strunowców od larw szkarłupni. Koncepcja ta, nazwana hipotezą Garstanga lub hipotezą dipleuruli, została podjęta przez współczesnych badaczy, m.in. przez Clausa Nielsena.
xsd:nonNegativeInteger
1934
