Didot (typeface)
http://dbpedia.org/resource/Didot_(typeface) an entity of type: WikicatModernSerifTypefaces
Die Didot ist eine typische klassizistische-Antiqua-Schriftart.Die ersten Entwürfe stammen von François Didot (1689–1757), die Enkel Firmin Didot und sein Bruder Pierre Didot entwickelten die Schrift weiter. 1788 wurde die Didot-Antiqua erstmals gegossen.Auf Pierre Didots Entwürfen basiert die von der H. Berthold AG gegossene Didot-Antiqua. Die Didot weist die für den Klassizismus typischen Strichstärkenunterschiede auf. Die angesetzt wirkenden Serifen sind im Vergleich zur klassischen Bodoni und der 1800 veröffentlichten Walbaum feiner gehalten.
rdf:langString
Didot est un groupe de polices avec empattements néo-classique, nommé d’après le graveur Firmin Didot. Les premiers caractères Didot sont gravés et fondus à Paris par Firmin Didot entre 1784 et 1811, et utilisés par l’imprimeur Pierre Didot, son frère. Les polices qui en dérivent, dites « didones », ont exercé une forte influence sur la typographie contemporaine.
rdf:langString
Didot är ett typsnitt, som först utvecklades åren 1784–1811 av de franska bröderna Firmin och Pierre Didot. Typsnittet räknas idag som medlem i typsnittsfamiljen didoner, och bär starka likheter med bland annat Bodoni. Det har i modern tid skurits i flera nya tappningar, bland annat av den schweiziske typografen Adrian Frutiger. Först med att importera den didotska antikvastilen till Sverige var på 1790-talet (född 1760).
rdf:langString
Didot is a group of typefaces. The word/name Didot came from the famous French printing and type producing Didot family. The classification is known as modern, or Didone. The most famous Didot typefaces were developed in the period 1784–1811. Firmin Didot (1764–1836) cut the letters, and cast them as type in Paris. His brother, Pierre Didot (1760–1853) used the types in printing. His edition of La Henriade by Voltaire in 1818 is considered his masterwork. The typeface takes inspiration from John Baskerville's experimentation with increasing stroke contrast and a more condensed armature. The Didot family's development of a high contrast typeface with an increased stress is contemporary to similar faces developed by Giambattista Bodoni in Italy.
rdf:langString
Didot is een groep lettertypen. Het type is afkomstig uit de Franse drukkerij van de familie Didot. Het lettertype wordt in de Vox-classificatie ondergebracht bij Didonen. Het huidige lettertype Didot is gebaseerd op een verzameling verwante types die zijn ontwikkeld in de periode 1784-1811. Firmin Didot (1764-1836) was verantwoordelijk voor het gieten van de types die zijn broer (1760-1853) gebruikte voor het zetten van drukwerk. Diens uitgave van Voltaires La Henriade uit 1818 wordt beschouwd als zijn meesterwerk. De ontwikkeling van het lettertype werd geïnspireerd door John Baskervilles type. Het lettertype van de familie Didot kent een groot contrast en vertoont overeenkomsten aan Bodoni dat in dezelfde periode in Italië door Giambattista Bodoni is ontwikkeld.
rdf:langString
rdf:langString
Didot (Schriftart)
rdf:langString
Didot (typeface)
rdf:langString
Didot (police d'écriture)
rdf:langString
Didot
rdf:langString
Didot (typsnitt)
rdf:langString
didot
xsd:integer
7519165
xsd:integer
1123940108
rdf:langString
Linotype Didot
rdf:langString
by Adrian Frutiger
xsd:date
2016-06-24
xsd:integer
245
rdf:langString
Die Didot ist eine typische klassizistische-Antiqua-Schriftart.Die ersten Entwürfe stammen von François Didot (1689–1757), die Enkel Firmin Didot und sein Bruder Pierre Didot entwickelten die Schrift weiter. 1788 wurde die Didot-Antiqua erstmals gegossen.Auf Pierre Didots Entwürfen basiert die von der H. Berthold AG gegossene Didot-Antiqua. Die Didot weist die für den Klassizismus typischen Strichstärkenunterschiede auf. Die angesetzt wirkenden Serifen sind im Vergleich zur klassischen Bodoni und der 1800 veröffentlichten Walbaum feiner gehalten.
rdf:langString
Didot is a group of typefaces. The word/name Didot came from the famous French printing and type producing Didot family. The classification is known as modern, or Didone. The most famous Didot typefaces were developed in the period 1784–1811. Firmin Didot (1764–1836) cut the letters, and cast them as type in Paris. His brother, Pierre Didot (1760–1853) used the types in printing. His edition of La Henriade by Voltaire in 1818 is considered his masterwork. The typeface takes inspiration from John Baskerville's experimentation with increasing stroke contrast and a more condensed armature. The Didot family's development of a high contrast typeface with an increased stress is contemporary to similar faces developed by Giambattista Bodoni in Italy. Didot is described as neoclassical, and evocative of the Age of Enlightenment. The Didot family were among the first to set up a printing press in the newly independent Greece, and typefaces in the style of Didot have remained popular in Greek since.
rdf:langString
Didot est un groupe de polices avec empattements néo-classique, nommé d’après le graveur Firmin Didot. Les premiers caractères Didot sont gravés et fondus à Paris par Firmin Didot entre 1784 et 1811, et utilisés par l’imprimeur Pierre Didot, son frère. Les polices qui en dérivent, dites « didones », ont exercé une forte influence sur la typographie contemporaine.
rdf:langString
Didot is een groep lettertypen. Het type is afkomstig uit de Franse drukkerij van de familie Didot. Het lettertype wordt in de Vox-classificatie ondergebracht bij Didonen. Het huidige lettertype Didot is gebaseerd op een verzameling verwante types die zijn ontwikkeld in de periode 1784-1811. Firmin Didot (1764-1836) was verantwoordelijk voor het gieten van de types die zijn broer (1760-1853) gebruikte voor het zetten van drukwerk. Diens uitgave van Voltaires La Henriade uit 1818 wordt beschouwd als zijn meesterwerk. De ontwikkeling van het lettertype werd geïnspireerd door John Baskervilles type. Het lettertype van de familie Didot kent een groot contrast en vertoont overeenkomsten aan Bodoni dat in dezelfde periode in Italië door Giambattista Bodoni is ontwikkeld. Er zijn verscheidene moderne versies van Didot uitgebracht. Net als bij het lettertype Bodoni zijn er bij digitale versies soms problemen met de leesbaarheid, vooral bij kleinere korpsen verdwijnen de dunne bogen en zijn alleen de dikkere stokken en bogen te zien. Onder de meer succesvolle digitale versies van Didot bevindt zich die van Adrian Frutiger voor Linotype. Frutiger voorkomt de problemen in de kleinere korpsen door iets dikkere slagen te gebruiken.
rdf:langString
Didot är ett typsnitt, som först utvecklades åren 1784–1811 av de franska bröderna Firmin och Pierre Didot. Typsnittet räknas idag som medlem i typsnittsfamiljen didoner, och bär starka likheter med bland annat Bodoni. Det har i modern tid skurits i flera nya tappningar, bland annat av den schweiziske typografen Adrian Frutiger. Först med att importera den didotska antikvastilen till Sverige var på 1790-talet (född 1760).
xsd:nonNegativeInteger
10256