Demerara rebellion of 1823
http://dbpedia.org/resource/Demerara_rebellion_of_1823 an entity of type: WikicatConflictsIn1823
كان تمرد ديميرارا لعام 1823 انتفاضة وقعت في مستعمرة ديميرارار إيسيكويبو (غويانا) شارك فيها ما يزيد عن 10 آلاف من العبيد. قاد التمرد، الذي بدأ في 18 أغسطس من عام 1823 واستمر ليومين، عبيد يحظون بأعلى مكانة. جزئيًا كانوا ذلك رد فعل من قبلهم على المعاملة السيئة ورغبة بالحرية، إضافة إلى ذلك كان هناك اعتقاد خاطئ سائد أن البرلمان قد أقر قانونًا لتحرير العبيد، إلا أن القانون مُنع من قبل الحكام الكولونياليين. بمبادرة من جاك غلادستون بشكل رئيسي، الذي كان عبدًا في مزرعة «النجاح»، ضم التمرد أيضًا والد غلادستون، كوامينا، وأعضاء بارزين آخرين من جماعة الكنيسة. كان القس الإنجليزي للكنيسة، جون سميث، مشاركًا في التمرد.
rdf:langString
The Demerara rebellion of 1823 was an uprising involving more than 10,000 enslaved people that took place in the colony of Demerara-Essequibo (Guyana). The rebellion, which began on August 18, 1823, and lasted for two days, was led by slaves with the highest status. In part they were reacting to poor treatment and a desire for freedom; in addition, there was a widespread, mistaken belief that Parliament had passed a law for emancipation, but it was being withheld by the colonial rulers. Instigated chiefly by Jack Gladstone, a slave at "Success" plantation, the rebellion also involved his father, Quamina, and other senior members of their church group. Its English pastor, John Smith, was implicated.
rdf:langString
Bunt w Demerarze z 1823 roku – powstanie z udziałem ponad 10 000 niewolników, które miało miejsce w kolonii Demerara-Essequibo (Gujana). Rozpoczęło się 18 sierpnia 1823 r. i trwało dwa dni. Uczestniczyli w nim niewolnicy o najwyższym statusie. Po części przyczyną jego rozpoczęcia było złe traktowanie i pragnienie wolności; ponadto istniało powszechne błędne przekonanie, że Parlament uchwalił prawo do emancypacji, ale zostało ono wstrzymane przez władców kolonialnych. Zainicjowany głównie przez Jacka Gladstone’a, niewolnika na plantacji „Sukces”, bunt dotyczył również jego ojca, Quaminy i innych starszych członków grupy kościelnej, do której należeli. Angielski pastor i misjonarz John Smith również był zamieszany w sprawę.
rdf:langString
rdf:langString
تمرد ديميرارا لعام 1823
rdf:langString
Demerara rebellion of 1823
rdf:langString
Bunt w Demerarze (1823)
xsd:integer
25096334
xsd:integer
1105910432
rdf:langString
Slaves force the retreat of European soldiers led by Lt Brady.
xsd:integer
27
xsd:integer
100
rdf:langString
Minimal losses
rdf:langString
Poor treatment, belief that Parliament had emancipated the slaves
xsd:gMonthDay
--08-20
rdf:langString
Emancipation
rdf:langString
About 13,000 slaves
rdf:langString
Large group of blacks force the retreat of European soldiers. Includes canal, boat, drawbridge, dwellings, guns or muskets, flag, hogs, pigs, dogs, and bayonets.
xsd:integer
350
rdf:langString
Quamina
rdf:langString
Largely non-violent
rdf:langString
Demerara-Essequibo
rdf:langString
Suppression
rdf:langString
British Empire
rdf:langString
Rebel slaves
rdf:langString
Demerara rebellion of 1823
rdf:langString
كان تمرد ديميرارا لعام 1823 انتفاضة وقعت في مستعمرة ديميرارار إيسيكويبو (غويانا) شارك فيها ما يزيد عن 10 آلاف من العبيد. قاد التمرد، الذي بدأ في 18 أغسطس من عام 1823 واستمر ليومين، عبيد يحظون بأعلى مكانة. جزئيًا كانوا ذلك رد فعل من قبلهم على المعاملة السيئة ورغبة بالحرية، إضافة إلى ذلك كان هناك اعتقاد خاطئ سائد أن البرلمان قد أقر قانونًا لتحرير العبيد، إلا أن القانون مُنع من قبل الحكام الكولونياليين. بمبادرة من جاك غلادستون بشكل رئيسي، الذي كان عبدًا في مزرعة «النجاح»، ضم التمرد أيضًا والد غلادستون، كوامينا، وأعضاء بارزين آخرين من جماعة الكنيسة. كان القس الإنجليزي للكنيسة، جون سميث، مشاركًا في التمرد. سُحق التمرد الذي كان طابعه الرئيسي غير عنيف بوحشية من قبل الكولونياليين في ظل الحاكم جون موراي. قتل الكولونياليون العديد من العبيد: تتراوح تقديرات حصيلة قتلى المواجهات بين 100 و250 قتيلًا. بعد إخماد التمرد، أصدرت الحكومة أحكامًا بالموت على 45 شخصًا، وأعدم 27 شخصًا. بعد ذلك عرضت جثث العبيد الذين نفذ بحقهم حكم الإعدام على الملأ لتكون بمثابة رادع للآخرين. رُحل جاك إلى جزيرة سانت لوسيا بعد التمرد إثر طلب بالرأفة تقدم به السير جون غلادستون، مالك مزرعة «النجاح». استشهد جون سميث، الذي كان قد مثل أمام محكمة عرفية وكان ينتظر أخبارًا حول الاستئناف الذي تقدم به ضد حكم بالموت، من أجل قضية إلغاء العبودية. زادت أخبار موت سميث من قوة حركة إلغاء العبودية في بريطانيا. اعتُبر كوامينا، الذي كان يُعتقد أنه القائد الفعلي للتمرد، بطلًا قوميًا بعد استقلال غويانا. أطلق اسمه على شوارع وأصرحة في العاصمة جورج تاون، غويانا.
rdf:langString
The Demerara rebellion of 1823 was an uprising involving more than 10,000 enslaved people that took place in the colony of Demerara-Essequibo (Guyana). The rebellion, which began on August 18, 1823, and lasted for two days, was led by slaves with the highest status. In part they were reacting to poor treatment and a desire for freedom; in addition, there was a widespread, mistaken belief that Parliament had passed a law for emancipation, but it was being withheld by the colonial rulers. Instigated chiefly by Jack Gladstone, a slave at "Success" plantation, the rebellion also involved his father, Quamina, and other senior members of their church group. Its English pastor, John Smith, was implicated. The largely non-violent rebellion was brutally crushed by the colonists under governor John Murray. They killed many slaves: estimates of the toll from fighting range from 100 to 250. After the insurrection was put down, the government sentenced another 45 men to death, and 27 were executed. The executed slaves' bodies were displayed in public for months afterwards as a deterrent to others. Jack was deported to the island of Saint Lucia after the rebellion following a clemency plea by Sir John Gladstone, the owner of "Success" plantation. John Smith, who had been court-martialed and was awaiting news of his appeal against a death sentence, died a martyr for the abolitionist cause. News of Smith's death strengthened the abolitionist movement in Britain. Quamina, who is thought to have been the actual leader of the rebellion, was declared a national hero after Guyana's independence. Streets and monuments have been dedicated to him in the capital of Georgetown, Guyana.
rdf:langString
Bunt w Demerarze z 1823 roku – powstanie z udziałem ponad 10 000 niewolników, które miało miejsce w kolonii Demerara-Essequibo (Gujana). Rozpoczęło się 18 sierpnia 1823 r. i trwało dwa dni. Uczestniczyli w nim niewolnicy o najwyższym statusie. Po części przyczyną jego rozpoczęcia było złe traktowanie i pragnienie wolności; ponadto istniało powszechne błędne przekonanie, że Parlament uchwalił prawo do emancypacji, ale zostało ono wstrzymane przez władców kolonialnych. Zainicjowany głównie przez Jacka Gladstone’a, niewolnika na plantacji „Sukces”, bunt dotyczył również jego ojca, Quaminy i innych starszych członków grupy kościelnej, do której należeli. Angielski pastor i misjonarz John Smith również był zamieszany w sprawę. Rebelia ta, w znacznym stopniu przebiegająca bez przemocy została brutalnie stłumiona przez kolonistów pod rządami gubernatora Johna Murraya. Zabili oni wielu niewolników: liczbę ofiar szacuje się od 100 do 250 osób. Po upadku powstania rząd skazał na śmierć kolejnych 45 ludzi, a 27 stracono. Ciała niewolników były później pokazywane publicznie przez wiele miesięcy jako środek odstraszający dla innych. Jack po stłumieniu buntu został wywieziony na wyspę Saint Lucia, a John Smith, który został postawiony przed sądem wojennym i czekał na wykonanie wyroku śmierci, zmarł przed jego wykonaniem jako męczennik walczący o zniesienie kary śmierci. Wiadomość o śmierci Smitha wzmocniła ruch abolicjonistów w Wielkiej Brytanii. Quamina, uważany za prawdziwego przywódcę buntu, został uznany za bohatera narodowego po uzyskaniu niepodległości przez Gujanę. W stolicy kraju Georgetown, wiele ulic i zabytków nazwanych zostało jego imieniem.
xsd:nonNegativeInteger
41253