Dares Phrygius
http://dbpedia.org/resource/Dares_Phrygius an entity of type: Thing
Dares Frigi és el suposat autor del llibre De excidio troiae historia (Història de la destrucció de Troia), traducció llatina del segle VI d'un original grec que narra la Guerra de Troia.
rdf:langString
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Δάρητας (Δάρης) είναι γνωστός ιερέας του θεού Ηφαίστου στην Τροία. Τα παιδιά του, ο Φηγέας και ο Ιδαίος, «γνώστες του πολέμου», έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο, όπου ο ένας σκοτώθηκε από τον Διομήδη, ενώ ο άλλος σώθηκε από τον `Ηφαιστο, που τον τύλιξε με σκοτάδι, ώστε ο γέροντας ιερέας του, ο Δάρητας, να μη μείνει χωρίς παρηγοριά. Ο Δάρης αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου (ραψωδία Θ, στίχοι 9, 10, 24, 28), όπου χαρακτηρίζεται πλούσιος και άμεμπτος.
rdf:langString
Dares (altgriechisch Δάρης Dárēs) ist in der griechischen Mythologie ein Priester des Hephaistos in Troja sowie Vater des Phegeus und des Idaios. Die Brüder sind Teilnehmer des Trojanischen Krieges. Im Kriegswagen stürmen die Brüder gegen die Griechen und Phegeus wirft als erster seine Lanze gegen Diomedes, des Tydeus Sohn, verfehlt ihn aber. Des Diomedes Lanze hingegen trifft ihr Ziel: In die Brust getroffen, stürzt Phegeus tot vom Wagen. Idaios flieht daraufhin mit der Hilfe des Hephaistos, der seinem greisen Priester, einem reichen und untadeligen Manne, nicht beide Söhne genommen sehen möchte.
rdf:langString
Dalam mitologi Yunani, Dares Phrygios (bahasa Yunani: Δάρης), berdasarkan Homeros, adalah seorang pendeta Hefaistos di Troya. Dia juga disebut sebagai salah satu penulis naskah Yunani mengenai kehancuran Troya, dan dipercaya hidup sebelum Homeros. Naskah tersebut telah diterjemahkan ke dalam bahasa Latin dengan judul Daretis Phrygii de excidio Trojae historia dan banyak diabca pada Abad Pertengahan. Naskah itu kemudian dipercaya ditlis oleh Cornelius Nepos, yang mendedikasikannya untuk .
rdf:langString
Darès (en grec ancien : Δάρης), est un personnage mythologique de Troie qui apparaît à la fois chez Homère et chez Virgile.
rdf:langString
Darès le Phrygien était d'après l'Iliade un prêtre troyen d'Héphaïstos, contemporain de la guerre de Troie. Il était le père de Phégée et d'Idaios, qui, montés sur un même char, attaquèrent Diomède ; celui-ci tua le premier d'un javelot en plein cœur, tandis qu'Héphaïstos sauvait le second en le couvrant d'un épais brouillard (pudique métaphore de la fuite). Virgile mentionne un Idæus parmi les compagnons d'Énée.
rdf:langString
Darete Frigio (I secolo a.C. – I secolo) è stato un retore e romanziere romano.
rdf:langString
プリュギアのダレス（古希: Δάρης, Darēs, 英: Dares Phrygius）は、古代ギリシアの詩人である。ホメロスの叙事詩『イリアス』に名前が現れるトロイアのヘパイストス神の神官ダレスとされる。アイリアノスによると真偽はともかくプリュギア地方の出身で、ホメロス以前に生きた人物であり、トロイア滅亡の顛末を叙事詩で著したと考えられていた。これをラテン語に翻訳したとされる『プリュギア人ダレスのトロイア滅亡の歴史物語』（Daretis Phrygii de excidio Trojae historia）と題された作品は、中世によく読まれ、その後サッルスティウスにそれを捧げようとしたコルネリウス・ネポスに帰された。しかし、使用されている言語はネポスの時代よりもはるかに遅い時期に一致している（おそらく西暦5世紀）。 既存の作品がより大きなラテン語の作品の要約なのか、ギリシア語のオリジナルの改作なのかは疑わしい。の同様の作品とともに、『トロイア滅亡の歴史物語』はトロイアの伝説に関する数多くの中世の記述の主要な情報源を形成している。ダレースはこの戦争で866,000人のギリシア人と676,000人のトロイア人が戦死したと主張したが、これほど大きな戦争があったことを示唆する考古学的発見はない。 この作品はの『トロイア戦争』（De bello Troiano）の重要な情報源であった 。
rdf:langString
Darete è un personaggio mitologico troiano che compare sia in Omero sia in Virgilio.
rdf:langString
Дарет Фригийский — вымышленный автор латинского сочинения «» (лат. Daretis Phrygii de excidio Trojae historia). Сохранившаяся латинская прозаическая повесть сопровождается предисловием Корнелия Непота, обращенным к Саллюстию Криспу, где Непот сообщает о находке истории и переводе её на латинский язык. Современные учёные считают предисловие мистификацией, а саму повесть сочинённой в V или VI веках, причём её автор, вероятно, не знал греческого.
rdf:langString
Dares Frígio é o suposto autor do livro De Escidio Troiae Historia (História da destruição de Troia), tradução latina do século VI d. C. de um original grego que tratava da Guerra de Troia.
rdf:langString
Dares Phrygius, författare från tiden runt Romerska riket med bland annat berättelser från Trojanska kriget. Enligt Homeros var han en Hefaistospräst. Han finns med i Iliaden som en biperson. Denna artikel om en grekisk författare saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den.
rdf:langString
Дарес, також Дарет (грец. Dares) — згідно з Гомером він був жерцем у храмі Гефеста в Трої, батьком захисників Трої Пегія та Ідая. Згідно з якимось Антипатром Аканфським, якого цитує відомий своїми містифікаціями, грецький письменник першої половини II століття Птолемей Гефестіон, який найімовірніше того Антипатра ж сам і вигадав, Дарес був наставником Гектора і повинен бути регулярно нагадувати тому пророцтво Аполлона Фімбрейского, щоб Гектор не вступав у бій із Патроклом, оскільки вбивши Патрокла, він сам загине від руки Ахіллеса. Це нагадування виявилося безуспішним. Нібито Дарес склав більш достовірну від гомерівської історію Троянської війни й записав її на пальмових листках. Дареса вбив Одіссей, коли той перейшов до греків.
rdf:langString
Darés, také Darés Fryžský, je údajným původcem řeckého mytologického vyprávění o trójské válce, pocházejícího pravděpodobně z 1. stol. n. l. Darés z Frygie, Héfaistův kněz v Tróji, líčí události jako přímý účastník války i posledních dnů města a sympatizuje s Trójany. Své vyprávění začíná Láomedontovou smrtí a končí porážkou Tróje.
rdf:langString
Unter dem Pseudonym Dares Phrygius wurde im 5. Jahrhundert ein lateinischer Roman zum trojanischen Krieg mit dem Titel Acta diurna belli Troiani veröffentlicht. Dieser geht offenbar auf ein verlorenes griechisches Original zurück und stellt einen Gegenentwurf zum Werk des Dictys Cretensis dar, der denselben Stoff aus griechischer Sicht behandelt.
rdf:langString
Dareso, ankaŭ Dareso el Frigio, estas supozata aŭtoro de mitologia rakontado pri Troja milito, devenata verŝajne el la l-a jarcento p.K. Dareso el Frigio, Hefesta sacerdoto en Trojo, priskribas eventojn kiel senpera ĉeestanto de la milito kaj de lastaj tagoj de la urbo kaj simpatias trojanojn. Sian rakontadon komencas per morto de Laomedono kaj finas per pereo de Trojo.
rdf:langString
Dares Phrygius (Ancient Greek: Δάρης), according to Homer, was a Trojan priest of Hephaestus. He was supposed to have been the author of an account of the destruction of Troy, and to have lived before Homer. A work in Latin, purporting to be a translation of this, and entitled Daretis Phrygii de excidio Trojae historia, was much read in the Middle Ages, and was then ascribed to Cornelius Nepos, who is made to dedicate it to Sallust; but the language better fits a period much later than the time of Nepos (probably the 5th century AD).
rdf:langString
Dares Frigio es el supuesto autor del libro De excidio troiae historia (Historia de la destrucción de Troya), traducción latina del siglo VI d. C. de un original griego que trataba de la guerra de Troya. El autor se concentró en verter del griego al latín textos perdidos que pretendían ser originales, inéditas y copiosas crónicas de primera mano de la guerra de Troya. Dichas "variaciones" no son más que emulaciones de los pasajes homéricos, haciendo paráfrasis del sentido del texto original.
rdf:langString
다레스 프리기누스(라틴어: Dares Phrygius)는 트로이 사람으로 헤파이스토스의 사제로 부유하고 나무랄데 없는 사람이었다. 그에게는 페게우스와 라는 두 명의 아들이 있었는데 트로이 전쟁에서 그리스 연합군을 맞아 싸웠다. 두 사람은 디오메데스를 맞아 싸웠는데 페게우스는 디오메데스의 창에 가슴이 뚫려 전사하였고 동생 는 도망쳤다. 다레스는 호메로스의 작품속 인물일 뿐만 아니라 실존한 인물로도 알려져 있으며 호메로스 이전에 트로이의 흥망사를 다룬 책을 저술한 것으로 알려져 있다. 그 책은 원본은 없고 고대 로마의 저술가 코르넬리우스 네포스가 편지 형식으로 남긴 라틴어 번역본이 전해지는데 그 제목은 《Daretis Phrygii de excidio Trojae historia》 (번역하면 다레스 프리기누스의 트로이 멸망사)이다. 이 작품은 호메로스가 아직 많이 읽히지 않았던 중세에 널리 읽혀졌던 책이나 그 저술상태나 문체 등으로 볼 때 기원후 5세기경의 작품으로 보이며 또한 정말로 다레스가 쓴 그리스어 원본을 라틴어로 번역한 것인지 등 진위가 분명치 않다.
rdf:langString
Dares Phrygius (Dares de Phrygiër of Dares de Trojaan) is een fictieve schrijver aan wie het korte prozawerk De Excidio Troiae Historia (Geschiedenis van de val van Troje) wordt toegeschreven. Dit zou een ooggetuigenverslag zijn van de Trojaanse Oorlog, geschreven door de Dares (Oudgrieks: Δάρης, Dárēs) die als priester van Hephaestus door Homerus wordt genoemd in Ilias V, 9. Van het bestaan van dit werk wordt voor het eerst getuigd door de schrijver Aelianus ca. 200 n.Chr. (Varia Historia XI, 2). Het was misschien oorspronkelijk in het Grieks geschreven, maar is overgeleverd in een Latijnse bewerking. De schrijver hiervan geeft voor Cornelius Nepos te zijn en zijn werk op te dragen aan Sallustius. In werkelijkheid gaat het om een werk uit het einde van de 5e eeuw of uit de 6e eeuw.
rdf:langString
Dares Frygijczyk – fikcyjne imię pisarza greckiego z I wieku po Chr., autora pseudo-pamiętnika opisującego losy wojny trojańskiej, zachowanego w tłumaczeniu łacińskim pod tytułem De excidio Troiae. O Daresie nie zachowały się żadne dane biograficzne. Z faktu, że grecki oryginał jego utworu znał w drugiej połowie I wieku po Chr. Ptolemeusz Chennos, przyjmuje się, że żył w tym samym stuleciu. Imię Daresa wziął od pomocnika kapłana Hefajstosa, wymienionego na początku piątej księgi, Iliady Homera. Jego utwór należy do ówczesnej twórczości retorycznej, zwanej anaskeué, będącej ćwiczeniem polegającym na obalaniu istniejącej tradycji. Dares wystylizował go na dziennik (ephēmeridés) pisany podczas wojny trojańskiej. Przebieg wojny jest opowiedziany z pozycji trojańskich. Trojanom też przyznaje au
rdf:langString
Дарес Фригійський — псевдонім або ім'я невідомого автора, який написав альтернативний Гомеровій Іліаді твір про Троянську війну. Дарес, чия справжня ідентичність ще незрозуміла, змінив викладене в Іліаді Гомера у деяких важливих моментах. У цілому дія твору була раціоналізована та дегероїзована, зокрема, гнів Ахіллеса пояснювався його коханням до Поліксени, дочки троянського царя Пріама. Багато вставок містять розповіді маловідомих вояків з обох сторін.
rdf:langString
rdf:langString
Dares Phrygius
rdf:langString
Dares Frigi
rdf:langString
Darés
rdf:langString
Dares Phrygius
rdf:langString
Dares (Priester des Hephaistos)
rdf:langString
Δάρης
rdf:langString
Dareso
rdf:langString
Dares Frigio
rdf:langString
Dares Phrygios
rdf:langString
Darès (mythologie)
rdf:langString
Darès le Phrygien
rdf:langString
Darete
rdf:langString
Darete Frigio
rdf:langString
プリュギアのダレス
rdf:langString
다레스 프리기누스
rdf:langString
Dares Phrygius
rdf:langString
Dares Frygijczyk
rdf:langString
Dares Frígio
rdf:langString
Dares Phrygius
rdf:langString
Дарет Фригийский
rdf:langString
Дарес
rdf:langString
Дарес Фригійський
xsd:integer
2337802
xsd:integer
1093685457
xsd:integer
829
xsd:integer
7
rdf:langString
Dares Phrygius
rdf:langString
Dares Frigi és el suposat autor del llibre De excidio troiae historia (Història de la destrucció de Troia), traducció llatina del segle VI d'un original grec que narra la Guerra de Troia.
rdf:langString
Darés, také Darés Fryžský, je údajným původcem řeckého mytologického vyprávění o trójské válce, pocházejícího pravděpodobně z 1. stol. n. l. Darés z Frygie, Héfaistův kněz v Tróji, líčí události jako přímý účastník války i posledních dnů města a sympatizuje s Trójany. Své vyprávění začíná Láomedontovou smrtí a končí porážkou Tróje. Z řeckého Darétova originálu je známa jen malá část nalezená na papyru z počátku 3. stol. n. l. Dochováno je latinské zpracování z 5./6. stol. n. l., nazvané Historie o pádu Tróje (latinsky De excidio Troiae historia). Toto zpracování je spolu s románovým dílem Diktyse Krétského pramenem, o který se opírají středověké pověsti o trójské válce.
rdf:langString
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Δάρητας (Δάρης) είναι γνωστός ιερέας του θεού Ηφαίστου στην Τροία. Τα παιδιά του, ο Φηγέας και ο Ιδαίος, «γνώστες του πολέμου», έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο, όπου ο ένας σκοτώθηκε από τον Διομήδη, ενώ ο άλλος σώθηκε από τον `Ηφαιστο, που τον τύλιξε με σκοτάδι, ώστε ο γέροντας ιερέας του, ο Δάρητας, να μη μείνει χωρίς παρηγοριά. Ο Δάρης αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου (ραψωδία Θ, στίχοι 9, 10, 24, 28), όπου χαρακτηρίζεται πλούσιος και άμεμπτος.
rdf:langString
Dares (altgriechisch Δάρης Dárēs) ist in der griechischen Mythologie ein Priester des Hephaistos in Troja sowie Vater des Phegeus und des Idaios. Die Brüder sind Teilnehmer des Trojanischen Krieges. Im Kriegswagen stürmen die Brüder gegen die Griechen und Phegeus wirft als erster seine Lanze gegen Diomedes, des Tydeus Sohn, verfehlt ihn aber. Des Diomedes Lanze hingegen trifft ihr Ziel: In die Brust getroffen, stürzt Phegeus tot vom Wagen. Idaios flieht daraufhin mit der Hilfe des Hephaistos, der seinem greisen Priester, einem reichen und untadeligen Manne, nicht beide Söhne genommen sehen möchte.
rdf:langString
Unter dem Pseudonym Dares Phrygius wurde im 5. Jahrhundert ein lateinischer Roman zum trojanischen Krieg mit dem Titel Acta diurna belli Troiani veröffentlicht. Dieser geht offenbar auf ein verlorenes griechisches Original zurück und stellt einen Gegenentwurf zum Werk des Dictys Cretensis dar, der denselben Stoff aus griechischer Sicht behandelt. In den Acta diurna verändert Dares Phrygius, dessen wahre Identität bis heute unklar ist, die homerische Sagenfassung in einigen wichtigen Punkten. Insgesamt wird die Handlung rationalisiert und entheroisiert, der Zorn des Achill durch die Beschreibung seiner Liebe zu Polyxena, der Tochter des trojanischen Königs Priamos, verständlich gemacht. Als angeblicher Augenzeugenbericht von trojanischer Seite kann das Werk als Gegenentwurf zur Ephemeris belli Troiani des Dictys Cretensis gesehen werden. Die Bearbeitungen des Troja-Stoffes durch diese beiden Autoren haben die Rezeption dieses Themas im Mittelalter und in der frühen Neuzeit entscheidend geprägt. Vom 12. Jahrhundert an wurden sie zur Grundlage des „historischen Wissens“ zum trojanischen Krieg. Noch Goethe hat beim Entwurf einer Achilleis für die Handlung auf Dictys und Dares zurückgegriffen.
rdf:langString
Dareso, ankaŭ Dareso el Frigio, estas supozata aŭtoro de mitologia rakontado pri Troja milito, devenata verŝajne el la l-a jarcento p.K. Dareso el Frigio, Hefesta sacerdoto en Trojo, priskribas eventojn kiel senpera ĉeestanto de la milito kaj de lastaj tagoj de la urbo kaj simpatias trojanojn. Sian rakontadon komencas per morto de Laomedono kaj finas per pereo de Trojo. El la greka originalo de Daresa verko oni konas nur malgrandan parton trovitan sur papiruso el komenco de la 3-a jarcento. Konservita estas latina prilaboro el la 5./6. jarcento p.Kr., nomata "Historio pri falo de Trojo", (en la lingvo latina. De excidio Troiae historia). Tiu ĉi prilaboro estas kune kun romana verko de fontoj pri kiuj apogas sin mezepokaj legendoj pri la Troja milito.
rdf:langString
Dares Phrygius (Ancient Greek: Δάρης), according to Homer, was a Trojan priest of Hephaestus. He was supposed to have been the author of an account of the destruction of Troy, and to have lived before Homer. A work in Latin, purporting to be a translation of this, and entitled Daretis Phrygii de excidio Trojae historia, was much read in the Middle Ages, and was then ascribed to Cornelius Nepos, who is made to dedicate it to Sallust; but the language better fits a period much later than the time of Nepos (probably the 5th century AD). It is doubtful whether the existing work is an abridgment of a larger Latin work or an adaptation of a Greek original. Together with the similar work of Dictys Cretensis (with which it is generally printed), the De excidio forms the chief source for the numerous medieval accounts of the Trojan legend, the so-called Matter of Troy. Dares has claimed 866,000 Greeks and 676,000 Trojans were killed in this war, but archaeology has uncovered nothing that suggests a war this large was ever fought on that site. The work was a significant source for Joseph of Exeter's De bello Troiano.
rdf:langString
Dares Frigio es el supuesto autor del libro De excidio troiae historia (Historia de la destrucción de Troya), traducción latina del siglo VI d. C. de un original griego que trataba de la guerra de Troya. En el siglo II, Claudio Eliano da la noticia de que con anterioridad a la Ilíada atribuida a Homero hubo otra compuesta por Dares en idioma frigio. Este dato es inverosímil en cuanto a la antigüedad de la obra, pero permite suponer que este autor se basaba en la existencia de un original griego en su época que podría haber sido luego resumido y traducido al latín para obtener como resultado la Historia de la destrucción de Troya. En el libro se narran los hechos desde el punto de vista troyano, y sometiendo a la Ilíada a una revisión histórica que elimina toda intervención de los dioses, en un intento de verosimilitud, indicando como motivos rivalidades amorosas. Se decía de este libro que era una traducción latina de la obra de Dares Frigio. Durante mucho tiempo se atribuyó a Cornelio Nepote, y se decía que lo había dedicado al historiador Salustio; pero el lenguaje del libro es muy posterior al de la época de Nepote, y tal vez haya que datarlo en el s. V d. C. El libro de este supuesto «Dares Frigio» sienta un antecedente autónomo acerca de la guerra de Troya. Sobre este particular se han sustentado varias opiniones al respecto en el ambiente de los estudios clásicos. El punto es que el autor romano compuso en latín resúmenes en verso de la Ilíada de Homero, destinados a la enseñanza como lo haría cualquier profesor de literatura. Dicho fin pedagógico puede detectarse debido al tono didáctico. El autor se concentró en verter del griego al latín textos perdidos que pretendían ser originales, inéditas y copiosas crónicas de primera mano de la guerra de Troya. Dichas "variaciones" no son más que emulaciones de los pasajes homéricos, haciendo paráfrasis del sentido del texto original. Cuenta la versión de un combatiente troyano (Dares el frigio) de la destrucción de Troya, con testimonios supuestamente coetáneos y auténticos de soldados que lucharon en Troya en bandos contrarios. Existe otra versión y tenemos otro nombre con el cual se denomina la identidad del autor romano: Dares (De excidio Troiae historia) y Dictis el Cretense (Ephemeris belli troiani). En realidad se trata de dos ejercicios retóricos de la Antigüedad tardía que nos presentan una versión de la leyenda troyana ajena al imaginario homérico. En la traducción al castellano del Poema de Troya de Benoît de Sainte-Maure llamada Versión de Alfonso XI, se lee que [...] el que verdaderamente escribió la historia de Troya como sucedió fue Dayres, que era natural de dentro de la ciudad y presenció la destrucción... y no Omero (sic) que escribió más de cien años después de que la villa fuera destruida [...] Esto demuestra también que en la Edad Media se conocía la versión Ilias latina, aunque no se siguió a Homero, sino a Dictis Cretense (s. IV) y a Dares Frigio (s. VI) hasta que se hizo una buena traducción del griego al latín: la de Leoncio Pilato, terminada hacia el año 1360. En la Biblioteca Nacional de España (Sig.: MS/9847) se conserva un manuscrito adquirido por Serafín Estébanez Calderón en 1839, y entregado a la misma. Se trata de Los 17 libros de Daris de Bello Troyano ahora nuevamente sacado de las antiguas y verdaderas historias, en verso, por Ginés Pérez de Hita, vecino de la ciudad de Murcia. Año de 1596. No contiene prólogo ni aprobaciones. Entre 1596 y 1597, consigue el privilegio para su publicación, privilegio y libro que vende el 20 de enero al librero Juan García, de Alcalá de Henares. En este libro pudo basarse otro muy conocido en aquella época: el Libro de Alexandre, anónimo, escrito de forma amena como un libro de caballerías. El nombre de Dares aparece en la Ilíada como el de un sacerdote de Hefesto en Troya. En la Eneida, Dares es el nombre de un troyano que participa en los juegos fúnebres en honor de Anquises. Con todo, no hay datos que permitan identificar estos personajes con el pretendido autor de la obra literaria.
rdf:langString
Dalam mitologi Yunani, Dares Phrygios (bahasa Yunani: Δάρης), berdasarkan Homeros, adalah seorang pendeta Hefaistos di Troya. Dia juga disebut sebagai salah satu penulis naskah Yunani mengenai kehancuran Troya, dan dipercaya hidup sebelum Homeros. Naskah tersebut telah diterjemahkan ke dalam bahasa Latin dengan judul Daretis Phrygii de excidio Trojae historia dan banyak diabca pada Abad Pertengahan. Naskah itu kemudian dipercaya ditlis oleh Cornelius Nepos, yang mendedikasikannya untuk .
rdf:langString
Darès (en grec ancien : Δάρης), est un personnage mythologique de Troie qui apparaît à la fois chez Homère et chez Virgile.
rdf:langString
Darès le Phrygien était d'après l'Iliade un prêtre troyen d'Héphaïstos, contemporain de la guerre de Troie. Il était le père de Phégée et d'Idaios, qui, montés sur un même char, attaquèrent Diomède ; celui-ci tua le premier d'un javelot en plein cœur, tandis qu'Héphaïstos sauvait le second en le couvrant d'un épais brouillard (pudique métaphore de la fuite). Virgile mentionne un Idæus parmi les compagnons d'Énée.
rdf:langString
Darete Frigio (I secolo a.C. – I secolo) è stato un retore e romanziere romano.
rdf:langString
다레스 프리기누스(라틴어: Dares Phrygius)는 트로이 사람으로 헤파이스토스의 사제로 부유하고 나무랄데 없는 사람이었다. 그에게는 페게우스와 라는 두 명의 아들이 있었는데 트로이 전쟁에서 그리스 연합군을 맞아 싸웠다. 두 사람은 디오메데스를 맞아 싸웠는데 페게우스는 디오메데스의 창에 가슴이 뚫려 전사하였고 동생 는 도망쳤다. 다레스는 호메로스의 작품속 인물일 뿐만 아니라 실존한 인물로도 알려져 있으며 호메로스 이전에 트로이의 흥망사를 다룬 책을 저술한 것으로 알려져 있다. 그 책은 원본은 없고 고대 로마의 저술가 코르넬리우스 네포스가 편지 형식으로 남긴 라틴어 번역본이 전해지는데 그 제목은 《Daretis Phrygii de excidio Trojae historia》 (번역하면 다레스 프리기누스의 트로이 멸망사)이다. 이 작품은 호메로스가 아직 많이 읽히지 않았던 중세에 널리 읽혀졌던 책이나 그 저술상태나 문체 등으로 볼 때 기원후 5세기경의 작품으로 보이며 또한 정말로 다레스가 쓴 그리스어 원본을 라틴어로 번역한 것인지 등 진위가 분명치 않다. 다레스 프리기누스와 비슷한 경우로 의 〈De excidio〉(‘멸망’) 이 있는데 이 두 작품이 중세시기에 트로이 전설을 다룬 중요한 문헌으로 취급되었다.
rdf:langString
Dares Phrygius (Dares de Phrygiër of Dares de Trojaan) is een fictieve schrijver aan wie het korte prozawerk De Excidio Troiae Historia (Geschiedenis van de val van Troje) wordt toegeschreven. Dit zou een ooggetuigenverslag zijn van de Trojaanse Oorlog, geschreven door de Dares (Oudgrieks: Δάρης, Dárēs) die als priester van Hephaestus door Homerus wordt genoemd in Ilias V, 9. Van het bestaan van dit werk wordt voor het eerst getuigd door de schrijver Aelianus ca. 200 n.Chr. (Varia Historia XI, 2). Het was misschien oorspronkelijk in het Grieks geschreven, maar is overgeleverd in een Latijnse bewerking. De schrijver hiervan geeft voor Cornelius Nepos te zijn en zijn werk op te dragen aan Sallustius. In werkelijkheid gaat het om een werk uit het einde van de 5e eeuw of uit de 6e eeuw. Het werk van Dares is min of meer een tegenhanger van een vergelijkbaar werk dat op naam staat van Dictys Cretensis, en een ooggetuigenverslag is van de Trojaanse Oorlog van Griekse kant. Beide werken waren van grote invloed op met name de Middeleeuwse Trojeromans. Dares wijkt in zijn verslag bewust af van Homerus en is sterk anti-Grieks. Patroclus sterft hier al lang vóór de toorn van Achilles, Achilles wordt met zijn liefde voor de Trojaanse prinses Polyxena in de val gelokt, en Troje valt door het verraad van o.a. Aeneas. Bij de Grieken zouden er 806.000 slachtoffers zijn gevallen, bij de Trojanen slechts 278.000.
rdf:langString
プリュギアのダレス（古希: Δάρης, Darēs, 英: Dares Phrygius）は、古代ギリシアの詩人である。ホメロスの叙事詩『イリアス』に名前が現れるトロイアのヘパイストス神の神官ダレスとされる。アイリアノスによると真偽はともかくプリュギア地方の出身で、ホメロス以前に生きた人物であり、トロイア滅亡の顛末を叙事詩で著したと考えられていた。これをラテン語に翻訳したとされる『プリュギア人ダレスのトロイア滅亡の歴史物語』（Daretis Phrygii de excidio Trojae historia）と題された作品は、中世によく読まれ、その後サッルスティウスにそれを捧げようとしたコルネリウス・ネポスに帰された。しかし、使用されている言語はネポスの時代よりもはるかに遅い時期に一致している（おそらく西暦5世紀）。 既存の作品がより大きなラテン語の作品の要約なのか、ギリシア語のオリジナルの改作なのかは疑わしい。の同様の作品とともに、『トロイア滅亡の歴史物語』はトロイアの伝説に関する数多くの中世の記述の主要な情報源を形成している。ダレースはこの戦争で866,000人のギリシア人と676,000人のトロイア人が戦死したと主張したが、これほど大きな戦争があったことを示唆する考古学的発見はない。 この作品はの『トロイア戦争』（De bello Troiano）の重要な情報源であった 。
rdf:langString
Darete è un personaggio mitologico troiano che compare sia in Omero sia in Virgilio.
rdf:langString
Дарет Фригийский — вымышленный автор латинского сочинения «» (лат. Daretis Phrygii de excidio Trojae historia). Сохранившаяся латинская прозаическая повесть сопровождается предисловием Корнелия Непота, обращенным к Саллюстию Криспу, где Непот сообщает о находке истории и переводе её на латинский язык. Современные учёные считают предисловие мистификацией, а саму повесть сочинённой в V или VI веках, причём её автор, вероятно, не знал греческого.
rdf:langString
Dares Frígio é o suposto autor do livro De Escidio Troiae Historia (História da destruição de Troia), tradução latina do século VI d. C. de um original grego que tratava da Guerra de Troia.
rdf:langString
Dares Frygijczyk – fikcyjne imię pisarza greckiego z I wieku po Chr., autora pseudo-pamiętnika opisującego losy wojny trojańskiej, zachowanego w tłumaczeniu łacińskim pod tytułem De excidio Troiae. O Daresie nie zachowały się żadne dane biograficzne. Z faktu, że grecki oryginał jego utworu znał w drugiej połowie I wieku po Chr. Ptolemeusz Chennos, przyjmuje się, że żył w tym samym stuleciu. Imię Daresa wziął od pomocnika kapłana Hefajstosa, wymienionego na początku piątej księgi, Iliady Homera. Jego utwór należy do ówczesnej twórczości retorycznej, zwanej anaskeué, będącej ćwiczeniem polegającym na obalaniu istniejącej tradycji. Dares wystylizował go na dziennik (ephēmeridés) pisany podczas wojny trojańskiej. Przebieg wojny jest opowiedziany z pozycji trojańskich. Trojanom też przyznaje autor moralną i militarną wyższość w toczącym się konflikcie. Przeciwstawia się również wyraźnie Homerowi: Patroklos ginie na długo przed „gniewem Achillesa”, Troja zostaje zdobyta w wyniku zdrady Eneasza. Uwiarygodnieniu relacji służy końcowe zestawienie strat poniesionych przez obydwie strony: Trojan miało zginąć 676 tysięcy, a Greków – 886 tysięcy. W drugiej połowie I wieku po Chr. w ślady Daresa poszedł Ptolemeusz Chennos pisząc Antyhomera (Antihόmēros). Na początku II wieku na podstawie tych relacji swoją „mowę trojańską” ułożył Dion z Prusy. Oryginał grecki utworu Daresa zaginął, zachował się jedynie łaciński przekład z V wieku zatytułowany De excidio Troiae (O zburzeniu Troi). Tłumacz podaje się za historyka z czasów Cycerona i Korneliusza Neposa, informuje, że utwór odnalazł w Atenach i przetłumaczył na łacinę. Przekład swój dedykuje innemu historykowi rzymskiemu Salustiuszowi z zapewnieniem, że prawdą jest, nie to co napisał „rzekomy” Homer, ale to co wyszło spod pióra Trojańczyka Daresa. Wiarygodności Daresa bronił też w III wieku Elian, uznając ją za starszą od Iliady opowieść o wojnie trojańskiej tzw. Iliadę frygijską. Grecki oryginał utworu nie zainteresował kronikarzy bizantyńskich, którzy w swojej twórczości sięgnęli po innego pseudohistoryka . Natomiast łaciński Dares zdobył ogromną popularność na Zachodzie, gdzie w drugiej połowie XII wieku na jego podstawie Benoît de Sainte-Maure napisał wierszem swój Roman de Troie inicjując cały cykl romansów osnutych wokół wojny trojańskiej. W XIII wieku Guido della Colonna wydał utwór Daresa w kwiecistej łacinie, z pominięciem autora, jako Historia destructionis Troiae. Z utworu Colonny korzystali później Boccaccio przy pisaniu Filostrata, Chaucer pisząc poemat Troilus and Criseyde i Szekspir pisząc dramat Troilus i Kresyda. Na utworze Szekspira oparł się Wyspiański pracując nad dramatem Achilleis. Przeróbka łacińskiego Daresa, interpolowanego Diktysem, jako Historia trojańska ukazała się drukiem w Krakowie w 1563 roku i stała się ważnym źródłem przy pisaniu przez Kochanowskiego Odprawy posłów greckich.
rdf:langString
Dares Phrygius, författare från tiden runt Romerska riket med bland annat berättelser från Trojanska kriget. Enligt Homeros var han en Hefaistospräst. Han finns med i Iliaden som en biperson. Denna artikel om en grekisk författare saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den.
rdf:langString
Дарес, також Дарет (грец. Dares) — згідно з Гомером він був жерцем у храмі Гефеста в Трої, батьком захисників Трої Пегія та Ідая. Згідно з якимось Антипатром Аканфським, якого цитує відомий своїми містифікаціями, грецький письменник першої половини II століття Птолемей Гефестіон, який найімовірніше того Антипатра ж сам і вигадав, Дарес був наставником Гектора і повинен бути регулярно нагадувати тому пророцтво Аполлона Фімбрейского, щоб Гектор не вступав у бій із Патроклом, оскільки вбивши Патрокла, він сам загине від руки Ахіллеса. Це нагадування виявилося безуспішним. Нібито Дарес склав більш достовірну від гомерівської історію Троянської війни й записав її на пальмових листках. Дареса вбив Одіссей, коли той перейшов до греків.
rdf:langString
Дарес Фригійський — псевдонім або ім'я невідомого автора, який написав альтернативний Гомеровій Іліаді твір про Троянську війну. Дарес, чия справжня ідентичність ще незрозуміла, змінив викладене в Іліаді Гомера у деяких важливих моментах. У цілому дія твору була раціоналізована та дегероїзована, зокрема, гнів Ахіллеса пояснювався його коханням до Поліксени, дочки троянського царя Пріама. Багато вставок містять розповіді маловідомих вояків з обох сторін. Оригінал не зберігся. Збережена латинська прозаїчна повість «Acta diurna belli Troiani» супроводжується передмовою Корнелія Непота, де той у листі до Гая Саллюстія повідомляє про знахідку грецького тексту та зроблений ним дослівний переклад латинською мовою. Науковці вважають передмову містифікацією, а саму повість складеною в V або VI століттях, причому її автор, ймовірно, не знав грецької. Перший рукописний примірник датують VIII століттям. Цей твір можна розглядати як противагу «Ephemeris belli Troiani» Диктіса Критського. Твори цих двох авторів вплинули на розуміння Троянської війни в середньовіччі та ранньому сучасному періоді. З XII століття вони стали основою «історичного знання» про Троянську війну, бо містили протилежні Гомеру уявлення. На сьогодні в світі збереглося близько 200 середньовічних рукописів «Acta diurna belli Troiani», деякі мають також переклади з латині на інші мови.
xsd:nonNegativeInteger
3748