Dactyl (poetry)
http://dbpedia.org/resource/Dactyl_(poetry) an entity of type: Thing
El dàctil (del llatí dactylus, i aquest del grec clàssic δάκτυλος, dáktylos, «dit») En mètrica grecollatina, és un peu compost per una síl·laba llarga seguida de dues breus. El nom procedeix de l'analogia entre les tres falanges del dit amb les tres síl·labes del peu. Possiblement el seu origen és prehel·lènic. El dàctil es va emprar en l'epopeia i en la poesia religiosa (per exemple als oracles). A la literatura catalana, també s'anomena dàctil al peu rítmic accentual que, a diferència del clàssic original, no es basa en la quantitat, sinó en la intensitat: es forma combinant una síl·laba forta i dues febles. S'ha utilitzat en poesia d'Espanya i Hispanoamèrica en diferents tipus de versos, com decasíl·labs, , i .
rdf:langString
Daktyl je v metrice stopa, skládající se z jedné přízvučné (či v časoměrném verši dlouhé) slabiky a dvou nepřízvučných (či krátkých) v uvedeném pořadí. Daktyl je v české literatuře velmi hojný a používaný (a také kombinovaný s jinými stopami, především s trocheji, pak se mu říká daktylotrochej), což souvisí i s jeho snadnou vytvořitelností, skládá se z nich také tzv. hexametr.
rdf:langString
Le dactyle (du grec ancien δάκτυλος dáktulos, « doigt ») est un pied de la métrique antique, c’est-à-dire un élément métrique (un module rythmique) de la poésie grecque et latine au départ puis, par extension, de toutes les poésies dont le mètre est rythmique ou accentuel et non syllabique.
rdf:langString
Il dattilo (in greco antico: δάκτυλος, dáktylos, «dito», a causa della somiglianza dello schema — ∪ ∪ alla forma del dito), è un piede della poesia greca e latina.
rdf:langString
Daktyl är en fallande versfot som består av tre stavelser: lång-kort-kort, betonad-obetonad-obetonad (— ∪ ∪). Ordet kommer av grekiskans dáktylos, "finger". I början av den svenska skönlitteraturens historia var flera lärde (Petrus Lagerlöf, Carl Aurivillius) ense om att daktyler stred mot svenska språkets naturliga prosodi eftersom det är naturligt i svenska språket att betona varannan stavelse. Eftersom hexametern och annan antik meter delvis bygger på daktyler och dessa versmått var populära, uppstod problem med att författa skönlitteratur på svenska. Georg Stiernhielm använde daktyler, men de slog igenom först med Thomas Thorild som fick sitt genombrott med en orimmad dikt på daktyler ("Passionerna").
rdf:langString
Daktilo estas verspiedo uzata en poezio. Ĝi konsistas el tri silaboj, el kiuj la unua estas peza (longa aŭ akcenta) kaj la aliaj malpezaj (—∪∪). La vorto devenas de la helena vorto δάκτυλος (dAktilos) = fingro; homa fingro ja konsistas el unu pli longa kaj du malpli longaj ostoj. Tiu helena vorto, kun peza unua silabo, mem prezentas daktilon. Sarkas knabino kanabonApud ĝardeno sinjora; ...
rdf:langString
A dactyl (/ˈdæktɪl/; Greek: δάκτυλος, dáktylos, “finger”) is a foot in poetic meter. In quantitative verse, often used in Greek or Latin, a dactyl is a long syllable followed by two short syllables, as determined by syllable weight. The best-known use of dactylic verse is in the epics attributed to the Greek poet Homer, the Iliad and the Odyssey. In accentual verse, often used in English, a dactyl is a stressed syllable followed by two unstressed syllables—the opposite is the anapaest (two unstressed followed by a stressed syllable). The first three feet in both lines are dactyls.
rdf:langString
Un dáctilo (del latín dactylus, y este del griego δάκτυλος, dáktylos, «dedo»), en la métrica grecolatina, es un pie compuesto por una sílaba larga seguida de dos breves. Es la base del verso llamado hexámetro dactílico, empleado en la epopeya y en la poesía religiosa (por ejemplo en los oráculos). Posiblemente su origen es prehelénico. El nombre procede de la analogía entre las tres falanges del dedo y las tres sílabas del pie.
rdf:langString
Der Daktylus (altgriechisch δάκτυλος dáktylos, deutsch ‚Finger‘; Plural: Daktylen; in metrischer Formelnotation da) ist in der Verslehre ein aus einem langen bzw. betonten und zwei kurzen bzw. unbetonten Teilen bestehender Versfuß. Daktylische Versmaße, insbesondere der Hexameter als Vers der homerischen Epen Ilias und Odyssee, sind die wichtigsten Versmaße der antiken Dichtung, aber auch in der Dichtung der Neuzeit sind daktylische Verse verbreitet. Das metrische Gegenteil des Daktylus ist der Anapäst (◡◡—).
rdf:langString
Grekolatindar metrikan, daktiloa (latinezko dactylusetik eta hau grezierazko δάκτυλο, dáktylosetik, "hatza"), jarraian, bi silaba labur dituen silaba luze batetaz osatutako bat da. Izena, hatzeko hiru eta oineko hiru silaben arteko parekotasunagatik datorkio. Beharbada, bere jatorria, aurrehelenikoa da. Daktiloa, epopeia eta olerkaritza erlijiosoan erabili zen, orakuluak kasu.
rdf:langString
ダクテュロス（古代ギリシア語: δάκτυλος / daktylos）は、古代ギリシア語やラテン語の古典詩の韻脚のひとつ。長い音節の後に2つの短い音節が続き、長短短格とも呼ばれる。近代西洋詩では、音節の長短をアクセントの強弱に置き換えて、強いアクセントの音節の後に2つの弱いアクセントの音節が続く脚構成に用いられるようになった（強弱弱格と呼ばれる）。英語ではダクティル（dactyl、形容詞形はdactylic）と呼ばれる。 ダクテュロスと前後が逆になる韻脚をアナパイストス（短短長格・弱弱強格）という。 この長・短・短のパターンを思い出す有効な記憶術は、人間の指の3つの骨の総体的な長さを思い描くことである。指の付け根の関節からはじめると、最初が長く、続く2つは短いからである。「ダクテュロス」という言葉自体、ギリシア語で「指」を意味する。「poetry（詩）」という言葉自体がダクテュロスである、と指摘したのは2006年5月31日のニューヨーク・タイムズのクロスワード・パズルである（Will Shortz編）。 次のダクテュロス韻律の例は、ヘンリー・ワズワース・ロングフェローの『エヴァンジェリン』（en:Evangeline）の最初の行で、dactylic hexameter（強弱弱六歩格）でできている。 最初の5つはダクテュロスだが、最後だけはトロカイオスになっている。
rdf:langString
Een dactylus (mv. dactylen of dactyli) (Oudgrieks: δάκτυλος (dáktylos), vinger) is een versvoet bestaande uit een beklemtoonde lettergreep gevolgd door twee onbeklemtoonde lettergrepen. Men noteert de dactylus als . Muzikaal-ritmisch gezien is de dactylus een driekwartsmaat.
rdf:langString
Daktyl (stgr. δάκτυλος dáktylos, dosł. „palec”) – w metryce iloczasowej stopa metryczna składająca się z trzech sylab: jednej długiej i dwóch krótkich. Bierze swą nazwę stąd, że grecki wyraz dáktylos ma właśnie taki układ sylab. Ledwo dziewczyna przyszła z daleka o następującym układzie stóp: daktyl, trochej, daktyl, trochej. Daktyl jest podstawowym budulcem heksametru daktylicznego. Daktyl jest naturalny dla wiersza czeskiego, bo tam akcent pada na pierwszą sylabę wyrazu lub zestroju akcentowego. Tendencja daktyliczna występuje w czeskim aleksandrynie, na przykład u Jiříego Ortena w .
rdf:langString
Да́ктиль (др.-греч. δάκτυλος «палец») — трёхдольный размер античной метрики из одного долгого и двух следующих за ним кратких слогов; в силлабо-тоническом стихосложении ему соответствует стопа из одного ударного слога и двух безударных за ним. Примеры: Ту́чки небе́сные, ве́чные стра́нники — М. Ю. Лермонтов, «Тучи» Вы́рыта да́ктилем я́ма глубо́кая — мнемоническая фраза для запоминания размера Наиболее употребительные размеры русского силлабо-тонического дактиля — двухстопный (в XVIII веке), четырёх- и трёхстопный (с XIX века). Другие трёхсложные размеры
* Амфибрахий
* Анапест
rdf:langString
Да́ктиль (грец. dáktylos — палець; міра довжини) — в античній версифікації — стопа на чотири мори з трьох складів, з яких перший — довгий, решта — короткі. У силабо-тонічній системі — трискладова стопа з наголосом на першому складі (-UU). Дактилічні віршові розміри з'явилися в українській поезії у другій половині 18 ст., проте чималий час лишалися не вельми популярними. І досі одностопний дактиль — надзвичайно рідкісне явище навіть у гетерогенних строфах, хоч трапляються поодинокі випадки його вживання: Всі поля серпами гніву: скошено.Всі шляхи в кривавій зливі: зрошено (Юрій Клен).
rdf:langString
rdf:langString
Dàctil (poesia)
rdf:langString
Daktyl
rdf:langString
Daktylus
rdf:langString
Daktilo (poetiko)
rdf:langString
Dáctilo (métrica)
rdf:langString
Daktilo (metrika)
rdf:langString
Dactyl (poetry)
rdf:langString
Dattilo (metrica)
rdf:langString
Dactyle (poésie)
rdf:langString
ダクテュロス
rdf:langString
Dactylus
rdf:langString
Daktyl (metryka)
rdf:langString
Дактиль
rdf:langString
Daktyl
rdf:langString
Дактиль
xsd:integer
703789
xsd:integer
1083305363
rdf:langString
El dàctil (del llatí dactylus, i aquest del grec clàssic δάκτυλος, dáktylos, «dit») En mètrica grecollatina, és un peu compost per una síl·laba llarga seguida de dues breus. El nom procedeix de l'analogia entre les tres falanges del dit amb les tres síl·labes del peu. Possiblement el seu origen és prehel·lènic. El dàctil es va emprar en l'epopeia i en la poesia religiosa (per exemple als oracles). A la literatura catalana, també s'anomena dàctil al peu rítmic accentual que, a diferència del clàssic original, no es basa en la quantitat, sinó en la intensitat: es forma combinant una síl·laba forta i dues febles. S'ha utilitzat en poesia d'Espanya i Hispanoamèrica en diferents tipus de versos, com decasíl·labs, , i .
rdf:langString
Daktyl je v metrice stopa, skládající se z jedné přízvučné (či v časoměrném verši dlouhé) slabiky a dvou nepřízvučných (či krátkých) v uvedeném pořadí. Daktyl je v české literatuře velmi hojný a používaný (a také kombinovaný s jinými stopami, především s trocheji, pak se mu říká daktylotrochej), což souvisí i s jeho snadnou vytvořitelností, skládá se z nich také tzv. hexametr.
rdf:langString
Der Daktylus (altgriechisch δάκτυλος dáktylos, deutsch ‚Finger‘; Plural: Daktylen; in metrischer Formelnotation da) ist in der Verslehre ein aus einem langen bzw. betonten und zwei kurzen bzw. unbetonten Teilen bestehender Versfuß. Daktylische Versmaße, insbesondere der Hexameter als Vers der homerischen Epen Ilias und Odyssee, sind die wichtigsten Versmaße der antiken Dichtung, aber auch in der Dichtung der Neuzeit sind daktylische Verse verbreitet. In der quantitierenden antiken Verslehre besteht der Daktylus aus einer Länge (elementum longum, Symbol —) und einer Doppelkürze (elementum biceps, Symbol ◡◡), im metrischen Schema wird er demnach mit —◡◡ notiert. Das elementum biceps kann in vielen Versarten sowohl mit zwei kurzen Silben (—◡◡, der eigentliche Daktylus) als auch mit einer langen Silbe (——, der als Spondeus verwirklichte Daktylus) in Erscheinung treten, in beiden Fällen beträgt die zeitliche Ausdehnung des Daktylus vier Moren. Die Herkunft des Wortes von der griechischen Bezeichnung für Finger weist darauf hin, dass der Finger wie der Versfuß aus einem langen und zwei kurzen Gliedern besteht. Das Wort „Daktylus“ ist selbst ein Daktylus, also autolog. Das metrische Gegenteil des Daktylus ist der Anapäst (◡◡—). In der akzentuierenden Dichtung moderner Sprachen, insbesondere in der deutschen Dichtung, wird der Daktylus meist durch eine Hebung (betonte Silbe) und zwei Senkungen (unbetonte Silben) gebildet. Da man dem Daktylus, ähnlich wie dem Trochäus, einen fallenden Rhythmus zuschreibt, wird er nach einem Vorschlag von Ivo Braak auch als Doppelfaller bezeichnet.
rdf:langString
Daktilo estas verspiedo uzata en poezio. Ĝi konsistas el tri silaboj, el kiuj la unua estas peza (longa aŭ akcenta) kaj la aliaj malpezaj (—∪∪). La vorto devenas de la helena vorto δάκτυλος (dAktilos) = fingro; homa fingro ja konsistas el unu pli longa kaj du malpli longaj ostoj. Tiu helena vorto, kun peza unua silabo, mem prezentas daktilon. En la esperanta poetiko ne estas kutime, ke verso finiĝu per du malpezaj (senakcentaj) silaboj. Ĉe daktilaj versoj tial ofte mankas fina silabo; la verso do finiĝas per trokeo. Oni nomas tian verson katalekta; la fenomeno okazas ankaŭ en aliaj lingvoj. Ekzemplon de katalektaj daktilaj versoj donas la Fundamenta Krestomatio per la poemo "Alaŭdeto" (tradukita de "F. Lorenc", kredeble Francisko Valdomiro Lorenz): Sarkas knabino kanabonApud ĝardeno sinjora; ...
rdf:langString
Un dáctilo (del latín dactylus, y este del griego δάκτυλος, dáktylos, «dedo»), en la métrica grecolatina, es un pie compuesto por una sílaba larga seguida de dos breves. Es la base del verso llamado hexámetro dactílico, empleado en la epopeya y en la poesía religiosa (por ejemplo en los oráculos). Posiblemente su origen es prehelénico. El nombre procede de la analogía entre las tres falanges del dedo y las tres sílabas del pie. En la literatura española, también se denomina dáctilo al pie rítmico acentual que, a diferencia del clásico original, no se basa en la cantidad, sino en el tono: consta de una sílaba tónica seguida de dos átonas. Se ha utilizado en distintos tipos de versos, como decasílabos, , y .
rdf:langString
A dactyl (/ˈdæktɪl/; Greek: δάκτυλος, dáktylos, “finger”) is a foot in poetic meter. In quantitative verse, often used in Greek or Latin, a dactyl is a long syllable followed by two short syllables, as determined by syllable weight. The best-known use of dactylic verse is in the epics attributed to the Greek poet Homer, the Iliad and the Odyssey. In accentual verse, often used in English, a dactyl is a stressed syllable followed by two unstressed syllables—the opposite is the anapaest (two unstressed followed by a stressed syllable). An example of dactylic meter is the first line of Henry Wadsworth Longfellow's epic poem Evangeline (1847), which is in dactylic hexameter: This is the / forest prim- / eval. The / murmuring / pines and the / hemlocks, The first five feet of the line are dactyls; the sixth a trochee. Stephen Fry quotes Robert Browning's poem "The Lost Leader" as an example of the use of dactylic metre to great effect, creating verse with "great rhythmic dash and drive": Just for a handful of silver he left us Just for a riband to stick in his coat The first three feet in both lines are dactyls. Another example is the opening lines of Walt Whitman's poem "Out of the Cradle Endlessly Rocking" (1859), a poem about the birth of the author's poetic voice: Out of the cradle, endlessly rocking [a dactyl, followed by a trochee ('cradle'); then another dactyl followed by a trochee ('rocking')]Out of the mockingbird's throat, the musical shuttle [2 dactyls, then a trochee ('throat, the'); then another dactyl, followed by a trochee]. . . The dactyl "out of the..." becomes a pulse that rides through the entire poem, often generating the beginning of each new line, even though the poem as a whole, as is typical for Whitman, is extremely varied and "free" in its use of metrical feet. Dactyls are the metrical foot of Greek and Latin elegiac poetry, which followed a line of dactylic hexameter with dactylic pentameter. In the opening chapter of James Joyce's novel Ulysses (1922), a character quips that his name is "absurd": "Malachi Mulligan, two dactyls" (Mal-i-chi Mull-i-gan).
rdf:langString
Grekolatindar metrikan, daktiloa (latinezko dactylusetik eta hau grezierazko δάκτυλο, dáktylosetik, "hatza"), jarraian, bi silaba labur dituen silaba luze batetaz osatutako bat da. Izena, hatzeko hiru eta oineko hiru silaben arteko parekotasunagatik datorkio. Beharbada, bere jatorria, aurrehelenikoa da. Daktiloa, epopeia eta olerkaritza erlijiosoan erabili zen, orakuluak kasu. Espainiako literaturan, daktilo, oin erritmiko azentualari deritzo, jatorrizko klasikoa ez bezala, ez dena kopuruan oinarritzen, baizik eta intentsitatean: silaba indartsu bat eta bi ahul elkartuz eratzen da. Espainia eta Hispanoamerikako olerkaritzan erabili izan da hitz neurtu forma ezberdinetan, , , , et .
rdf:langString
Le dactyle (du grec ancien δάκτυλος dáktulos, « doigt ») est un pied de la métrique antique, c’est-à-dire un élément métrique (un module rythmique) de la poésie grecque et latine au départ puis, par extension, de toutes les poésies dont le mètre est rythmique ou accentuel et non syllabique.
rdf:langString
ダクテュロス（古代ギリシア語: δάκτυλος / daktylos）は、古代ギリシア語やラテン語の古典詩の韻脚のひとつ。長い音節の後に2つの短い音節が続き、長短短格とも呼ばれる。近代西洋詩では、音節の長短をアクセントの強弱に置き換えて、強いアクセントの音節の後に2つの弱いアクセントの音節が続く脚構成に用いられるようになった（強弱弱格と呼ばれる）。英語ではダクティル（dactyl、形容詞形はdactylic）と呼ばれる。 ダクテュロスと前後が逆になる韻脚をアナパイストス（短短長格・弱弱強格）という。 この長・短・短のパターンを思い出す有効な記憶術は、人間の指の3つの骨の総体的な長さを思い描くことである。指の付け根の関節からはじめると、最初が長く、続く2つは短いからである。「ダクテュロス」という言葉自体、ギリシア語で「指」を意味する。「poetry（詩）」という言葉自体がダクテュロスである、と指摘したのは2006年5月31日のニューヨーク・タイムズのクロスワード・パズルである（Will Shortz編）。 西洋古典詩では、ダクテュロス・ヘクサメトロス（長短短六歩格）は、ホメーロス以来叙事詩に用いられ、「英雄詩形」とも呼ばれた（詳細はヘクサメトロスを参照）。また、エレゲイアでは、ダクテュロス・ヘクサメトロスの後にダクテュロス・ペンタメトロスが続く詩形が取られた。（詳細はエレジー#古典詩を参照） 次のダクテュロス韻律の例は、ヘンリー・ワズワース・ロングフェローの『エヴァンジェリン』（en:Evangeline）の最初の行で、dactylic hexameter（強弱弱六歩格）でできている。 This is the / forest prim- / eval. The / murmuring / pines and the / hemlocks, 最初の5つはダクテュロスだが、最後だけはトロカイオスになっている。 最近の例では、ビートルズの『ルーシー・イン・ザ・スカイ・ウィズ・ダイアモンズ』がある。 Picture your self in a boat on a river withtangerine tree-ees and marmalade skii-ii-es. dactylic tetrameter（強弱弱四歩格）で書かれた歌曲の詞は、ワルツのリズムを持っている。「skies」という語はまるまる3つの拍子を取っている。
rdf:langString
Een dactylus (mv. dactylen of dactyli) (Oudgrieks: δάκτυλος (dáktylos), vinger) is een versvoet bestaande uit een beklemtoonde lettergreep gevolgd door twee onbeklemtoonde lettergrepen. Men noteert de dactylus als . Muzikaal-ritmisch gezien is de dactylus een driekwartsmaat. Het woord komt via het Latijn uit het Grieks en betekent vinger. De versvoet heeft waarschijnlijk deze naam gekregen omdat een vinger uit één lang kootje en twee korte kootjes bestaat. Dactylus is als woord zelf metrisch gezien een dactylus, en is daarmee een zelfvervuller. Dit kan als ezelsbruggetje dienen om deze versvoet te onthouden.
rdf:langString
Il dattilo (in greco antico: δάκτυλος, dáktylos, «dito», a causa della somiglianza dello schema — ∪ ∪ alla forma del dito), è un piede della poesia greca e latina.
rdf:langString
Daktyl (stgr. δάκτυλος dáktylos, dosł. „palec”) – w metryce iloczasowej stopa metryczna składająca się z trzech sylab: jednej długiej i dwóch krótkich. Bierze swą nazwę stąd, że grecki wyraz dáktylos ma właśnie taki układ sylab. W wierszach polskich odpowiednikiem daktyla jest sekwencja składająca się z jednej sylaby akcentowanej i dwóch nieakcentowanych. W języku polskim stosunkowo niewiele wyrazów to naturalne daktyle (przede wszystkim typu: fizyka, logika oraz chcieliśmy, mieliście, ale także: w ogóle, osiemset, czterokroć), stopę tę częściej tworzy się jako zestrój z enklityką (np. kocham cię) lub dzięki odpowiedniemu łączeniu wyrazów w szyku zdania, jak w pierwszym wersie wiersza Leśmiana Kochankowie: Ledwo dziewczyna przyszła z daleka o następującym układzie stóp: daktyl, trochej, daktyl, trochej. Daktyl jest podstawowym budulcem heksametru daktylicznego. Daktyl jest naturalny dla wiersza czeskiego, bo tam akcent pada na pierwszą sylabę wyrazu lub zestroju akcentowego. Tendencja daktyliczna występuje w czeskim aleksandrynie, na przykład u Jiříego Ortena w . Padaly slzy mé, padaly do močálů,padaly na živé království běd a žalu,padaly nestoudně, Karino, píši vám,poproste náhrobek, jejž deštěm omývám,připadám si jak déšť, jenž prší na váš hrob,připadám si jak pláč, bez času, bez podob,píši vám, Karino, a nevím, zda jste živa,zda nejste nyní tam, kde se už netoužívá,zda zatím neskončil váš nebezpečný věk.(Jiří Orten - Sedmá elegie)
rdf:langString
Daktyl är en fallande versfot som består av tre stavelser: lång-kort-kort, betonad-obetonad-obetonad (— ∪ ∪). Ordet kommer av grekiskans dáktylos, "finger". I början av den svenska skönlitteraturens historia var flera lärde (Petrus Lagerlöf, Carl Aurivillius) ense om att daktyler stred mot svenska språkets naturliga prosodi eftersom det är naturligt i svenska språket att betona varannan stavelse. Eftersom hexametern och annan antik meter delvis bygger på daktyler och dessa versmått var populära, uppstod problem med att författa skönlitteratur på svenska. Georg Stiernhielm använde daktyler, men de slog igenom först med Thomas Thorild som fick sitt genombrott med en orimmad dikt på daktyler ("Passionerna").
rdf:langString
Да́ктиль (др.-греч. δάκτυλος «палец») — трёхдольный размер античной метрики из одного долгого и двух следующих за ним кратких слогов; в силлабо-тоническом стихосложении ему соответствует стопа из одного ударного слога и двух безударных за ним. Примеры: Ту́чки небе́сные, ве́чные стра́нники — М. Ю. Лермонтов, «Тучи» Вы́рыта да́ктилем я́ма глубо́кая — мнемоническая фраза для запоминания размера Наиболее употребительные размеры русского силлабо-тонического дактиля — двухстопный (в XVIII веке), четырёх- и трёхстопный (с XIX века). Название происходит от греч. δάκτυλος — «палец». Палец состоит из трёх фаланг, первая из которых длинней остальных. Подобно этому дактилическая стопа состоит из трёх слогов, из которых первый ударный, а остальные безударные. Популярная в 1920-е годы «рабочая теория происхождения ритма» связывала дактиль с ударными метрами, в частности с метром ударов молота. Другие трёхсложные размеры
* Амфибрахий
* Анапест
rdf:langString
Да́ктиль (грец. dáktylos — палець; міра довжини) — в античній версифікації — стопа на чотири мори з трьох складів, з яких перший — довгий, решта — короткі. У силабо-тонічній системі — трискладова стопа з наголосом на першому складі (-UU). Дактилічні віршові розміри з'явилися в українській поезії у другій половині 18 ст., проте чималий час лишалися не вельми популярними. І досі одностопний дактиль — надзвичайно рідкісне явище навіть у гетерогенних строфах, хоч трапляються поодинокі випадки його вживання: Всі поля серпами гніву: скошено.Всі шляхи в кривавій зливі: зрошено (Юрій Клен). Іноді поети вдаються до двостопного дактилю: Лезами слів: Значте скарби.Воля і гнів — : Голос доби (П. Филипович). Поширеним є тристопний дактиль: В райдугу чайка летіла.Хмара спливала на схід.Може б, і ти захотіла:Чайці податися вслід?Сонце на заході впало.Райдуга згасла в імлі.Темно і холодно стало:На неспокійній землі (Л. Первомайський). Часто використовується чотиристопний дактиль: Синіми спіралями, барвами-кольорами:Ходить-ходить хвилями втіха, як вино (…) (І. Багряний). Цікавий приклад п'ятистопного дактилю міститься у доробку М. Вінграновського: Ніжне творіння, тебе я не завжди докликую,Наче ту пару з небачених чаш із віків,Вдень ти малою стаєш, і стаєш уночі ти великою,Чом собі снишся вночі ти косулею серед вовків? Не є винятком і шестистопний дактиль, в тому числі й білий: Дні відцвітають в минуле, тремким осипаються листям:В сяєві променів грають, в барвистім згоряють вогні,Смуток і радості й туги засновують очі імлою.І на волосся й на вії сріблястий кладеться іней (Б. Кравців). Дедалі більше поширення знаходить вільний дактиль: Тільки й думок —на ранок:Хліба нема у жінки…Ґанок,Труп біля стінки (Є. Плужник).
xsd:nonNegativeInteger
4469