Cross-pollination
http://dbpedia.org/resource/Cross-pollination
التلقيح الخلطي أو الإعراس الغَيْري أو الإخصاب المتصالب (بالإنجليزية: Allogamy)، هو نظام تزاوج في النباتات الذي يستلزم أن يكون عبر تلقيح تقاطعي (ذكر وأنثى). ويكون بانتقال حبوب اللقاح من متك إلى ميسم زهرة على نبات آخر.
rdf:langString
Перехре́сне запи́лення, або ксеногамія, — це запилення перенесенням пилку з однієї квітки на приймочку маточки іншої квітки того самого або іншого екземпляра одного виду або сорту рослин.
rdf:langString
Перекрёстное опыле́ние, или ксенога́мия (от др.-греч. ξένος «пришелец, чужой» и γάμος «брак»), или аллога́мия (от др.-греч. ἄλλος (allos) «другой» и γάμος (gamos) «брак»), — тип опыления у растений, при котором пыльца от андроцея одного цветка переносится на рыльце пестика другого цветка другого растения этого же вида.Некоторые источники к перекрестному опылению относят гейтонога́мию (от др.-греч. γείτων — «сосед» и γάμος — «брак»), или соседственное опыление, — опыление, при котором пыльца из цветка одного растения переносится на рыльце пестика другого цветка на том же растении, однако гейтоногамия представляет собой одну из форм самоопыления.
rdf:langString
Als Fremdbestäubung (auch indirekte oder heterokline Bestäubung) bezeichnet man bei Pflanzen die Übertragung von Pollen einer Blüte auf die Narbe einer anderen Blüte derselben Pflanzenart. Die Bestäubung anderer Blüten derselben Einzelpflanze mit anschließender Befruchtung bezeichnet man als Geitonogamie. Die Bestäubung der Blüte einer anderen artgleichen Einzelpflanze mit anschließender Befruchtung als Xenogamie (von altgriechisch ξένος xénos „Gast; Fremder“ und γάμος gámos „Hochzeit, Vermählung; Ehe“). Die Fremdbestäubung wurde 1790 von dem Theologen und Botaniker Christian Konrad Sprengel unter anderem am Schmalblättrigen Weidenröschen entdeckt und beschrieben.
rdf:langString
Fremdpolenigado, aǔ nerekta, heteroklina polenigado, estas ĉe plantoj la transdono de polenoj de unu floro al la stigmo de alia floro (najbarfekundigo, najbarpolenigo, ) aǔ al alia planto de la sama specio (krucpolenigado, ksenogamio), (de la malnovgreka ξένος =ksénos „gasto; fremdulo“ kaj γάμος gámos „nupto, geedziĝo“) . La transporto de la poleno okazas per , aǔ bestoj (ekzemple: insektoj, vespertoj, birdoj ). Oni distingas ĉe la krucpolenigado (ksenogamio):
rdf:langString
Zapylenie krzyżowe (ksenogamia, allogamia) – rodzaj zapylenia, podczas którego pyłek dostający się na słupek pochodzi z pręcików kwiatu tego samego gatunku rośliny, ale znajdującego się na innej roślinie. W ten sposób uzyskuje się osobniki potomne o zróżnicowanym składzie genetycznym. Występowaniu zapylenia krzyżowego sprzyja dwupienność (męskie i żeńskie organy rozrodcze na osobnych roślinach), w mniejszym stopniu jednopienność (męskie i żeńskie organy rozrodcze na tej samej roślinie, ale nie w tym samym kwiecie). Poza tym rośliny wykształciły różne mechanizmy zapobiegające samozapyleniu:
rdf:langString
rdf:langString
تلقيح خلطي
rdf:langString
Fremdbestäubung
rdf:langString
Fremdpolenigado
rdf:langString
Cross-pollination
rdf:langString
Zapylenie krzyżowe
rdf:langString
Перекрёстное опыление
rdf:langString
Перехресне запилення
xsd:integer
2340934
xsd:integer
1068131677
rdf:langString
التلقيح الخلطي أو الإعراس الغَيْري أو الإخصاب المتصالب (بالإنجليزية: Allogamy)، هو نظام تزاوج في النباتات الذي يستلزم أن يكون عبر تلقيح تقاطعي (ذكر وأنثى). ويكون بانتقال حبوب اللقاح من متك إلى ميسم زهرة على نبات آخر.
rdf:langString
Als Fremdbestäubung (auch indirekte oder heterokline Bestäubung) bezeichnet man bei Pflanzen die Übertragung von Pollen einer Blüte auf die Narbe einer anderen Blüte derselben Pflanzenart. Die Bestäubung anderer Blüten derselben Einzelpflanze mit anschließender Befruchtung bezeichnet man als Geitonogamie. Die Bestäubung der Blüte einer anderen artgleichen Einzelpflanze mit anschließender Befruchtung als Xenogamie (von altgriechisch ξένος xénos „Gast; Fremder“ und γάμος gámos „Hochzeit, Vermählung; Ehe“). Die Fremdbestäubung wurde 1790 von dem Theologen und Botaniker Christian Konrad Sprengel unter anderem am Schmalblättrigen Weidenröschen entdeckt und beschrieben. Der hierfür erforderliche Pollentransport kann je nach Pflanzenart entweder durch Wasser, Wind, oder über Tiere (z. B. Insekten, Fledermäuse, Vögel) erfolgen.
rdf:langString
Fremdpolenigado, aǔ nerekta, heteroklina polenigado, estas ĉe plantoj la transdono de polenoj de unu floro al la stigmo de alia floro (najbarfekundigo, najbarpolenigo, ) aǔ al alia planto de la sama specio (krucpolenigado, ksenogamio), (de la malnovgreka ξένος =ksénos „gasto; fremdulo“ kaj γάμος gámos „nupto, geedziĝo“) . La transporto de la poleno okazas per , aǔ bestoj (ekzemple: insektoj, vespertoj, birdoj ). Oni distingas ĉe la krucpolenigado (ksenogamio):
* inter diversaj individuoj de la sama vario; (izomorfa ksenogamio)
*
* gefrata polenigado, -krucigado:se polenoj kaj stigmo apartenas al du diversaj individuoj, kiuj devenas vegetative de la sama patrina planto.
* se la parenceco estas iomete pli fora, tio nomiĝas gnesiogamio, staǔrogamio, vera krucigado (krucigado, krucigoreproduktado).
* krucigado inter diversaj individuoj de nesama varieco; (heteromorfa ksenogamio) miksula polenigado, ). Fremdpolenigado kaj fekundigado kun partopreno de poleno, kiu estas transportita al alia floro apartenas al fremdfertigado aǔ alogamio. Ĝi ne nur aperas ĉe florplantoj, sed ankaŭ ĉe plantoj, kiuj multiĝas per sporoj kaj ĝermĉeloj, ekzemple algoj kaj filikoj. Ĉe la fremdfekundigado la genaro de la patrina kaj patra plantoj estas nove kombinita. La celo de la krucigado estas altigi la verŝajnecon de tiuj de la genaro. La fremdfekundigado estis malkovrita en 1790 fare de la teologo kaj botanikisto Christian Konrad Sprengel. Oni devas distingi fremdpolenigadon, krucpolenigadon, krucpolenigadon de la dua speco (heteromorfa ksenogamio) kaj gnesiogamion kaj la najbarpolenigadon respektive gefrata polenigado (endogamio, memgenetika polenigado). Ĉe la najbar-polenigado polenoj de unu floro iras al alia floro de sama planto. La najbara polenigado estas tial genetike samvalora kiel la (aǔtogamio), la distribuo kaj novordigado de la genetika materialo ne okazas. La fremdpolenigado okazas en la malfermita floro. Se la alogamio sukcesas, tio nomiĝas alokarpio, ĉe la geitonogamio geito(e)nokarpio kaj ĉe la ksenogamio ksenokarpio.
rdf:langString
Zapylenie krzyżowe (ksenogamia, allogamia) – rodzaj zapylenia, podczas którego pyłek dostający się na słupek pochodzi z pręcików kwiatu tego samego gatunku rośliny, ale znajdującego się na innej roślinie. W ten sposób uzyskuje się osobniki potomne o zróżnicowanym składzie genetycznym. Rośliny wydające potomstwo w wyniku zapylenia pyłkiem pochodzącym od innych roślin danego gatunku nazywane są roślinami obcopylnymi. Genotyp obcopylnych jest wysoce heterozygotyczny i cecha ta często decyduje o bujności i żywotności. W przeciwieństwie do roślin samopylnych, u których rzadkie są nowe zestawienia genów, kolejne pokolenia roślin obcopylnych czerpią z szerokiej puli genów. W przypadku samozapylenia, niekorzystne recesywne geny mogą ulegać ekspresji przez osiągnięcie homozygotyczności, co prowadzi do depresji wsobnej. Zjawisko to można odwrócić przez krzyżowe zapylenie takich roślin. Jeśli obie rośliny rodzicielskie będą wysoce homozygotyczne (a przez to mało żywotne), wówczas ich potomstwo może wykazywać ponadprzeciętną bujność. Występowaniu zapylenia krzyżowego sprzyja dwupienność (męskie i żeńskie organy rozrodcze na osobnych roślinach), w mniejszym stopniu jednopienność (męskie i żeńskie organy rozrodcze na tej samej roślinie, ale nie w tym samym kwiecie). Poza tym rośliny wykształciły różne mechanizmy zapobiegające samozapyleniu:
* przedprątność
* przedsłupność
* różnosłupkowość
* samopłonność W warunkach naturalnych zapylenie krzyżowe może nastąpić za pośrednictwem owadów (entomogamia), ptaków (ornitogamia) i innych zwierząt (zoogamia), wiatru (anemogamia), wody (hydrogamia). Kwiaty roślin wykazują szereg przystosowań wspierających zapylenie krzyżowe. Przykładowo jasnotowe (Lamiidae) często wydzielają nektar i substancje zapachowe zwabiające owady. U szałwii występują dodatkowo sprężynujące pręciki, które umożliwiają aktywne obsypanie owada pyłkiem. Do roślin uprawnych, u których dominuje zapylenie krzyżowe należy m.in. kapusta (Brassica oleracea), ogórek (Cucumis sativus), kukurydza (Zea mays), czosnek (Allium spp., w tym cebula), rzodkiewka (Raphanus sativus), żyto (Secale cereale), ziemniak (Solanum tuberosum), burak (Beta vulgaris), kawon (Citrullus lanatas), marchew (Dacus carota), słonecznik (Helianthus annuus), banany (Musa spp.).
rdf:langString
Перехре́сне запи́лення, або ксеногамія, — це запилення перенесенням пилку з однієї квітки на приймочку маточки іншої квітки того самого або іншого екземпляра одного виду або сорту рослин.
rdf:langString
Перекрёстное опыле́ние, или ксенога́мия (от др.-греч. ξένος «пришелец, чужой» и γάμος «брак»), или аллога́мия (от др.-греч. ἄλλος (allos) «другой» и γάμος (gamos) «брак»), — тип опыления у растений, при котором пыльца от андроцея одного цветка переносится на рыльце пестика другого цветка другого растения этого же вида.Некоторые источники к перекрестному опылению относят гейтонога́мию (от др.-греч. γείτων — «сосед» и γάμος — «брак»), или соседственное опыление, — опыление, при котором пыльца из цветка одного растения переносится на рыльце пестика другого цветка на том же растении, однако гейтоногамия представляет собой одну из форм самоопыления.
xsd:nonNegativeInteger
56