Crooner
http://dbpedia.org/resource/Crooner an entity of type: Thing
La denominació crooner s'aplica a certs cantants masculins que interpreten un cert tipus de cançó popular clàssica, un gènere que als Estats Units es coneix com a traditional pop o pop standards. La paraula crooner és d'origen nord-americà i en anglès té connotacions semblants a la de trobador. Un crooner acostuma a posseir una veu greu i normalment es fa acompanyar per una orquestra o una big band. Originalment s'aplicava de forma pejorativa, fet que va suposar que molts cantants considerats com a tals reneguessin del terme. Aquest va ser el cas de Frank Sinatra, que va declarar que no creia que ell o Bing Crosby fossin crooners.
rdf:langString
Crooning beschreibt einen in den 1920er Jahren mit der Entwicklung des Mikrofons entstandenen Gesangsstil der populären Musik, dessen vorwiegend männliche Repräsentanten als Crooner bezeichnet werden. Das Crooning zeichnet sich durch die Intimität und Wärme der Stimme aus und wurde anfangs stark erotisch konnotiert. Bekannte Vertreter des Stils sind Bing Crosby, Frank Sinatra und Charles Aznavour.
rdf:langString
El término crooner proviene del verbo inglés to croon, que denota una forma de cantar suave y murmurante, sin proyectar la voz. Por ello, este término se aplica en general al cantante solista que explota estas características (hombre o mujer). Así, cantantes como Doris Day, Ella Fitzgerald, Peggy Lee y Sarah Vaughan pertenecerían a esta categoría. En un sentido más restringido, un crooner sería un cantante masculino con voz baritonal del tipo de Frank Sinatra, Raphael, Tony Bennett o Bing Crosby, artista conocido precisamente como America's Crooner.
rdf:langString
Il crooner, in italiano cantante confidenziale, (in francese chanteur de charme) è un cantante che si caratterizza per lo stile di canto dal tono caldo ed emotivo che comunica con il tono della voce. Tipicamente un crooner ha una voce profonda e canta principalmente brani lenti. Il termine è inglese, dal verbo "to croon" (parlare o cantare a bassa voce), ma ci sono stati crooner fin dalle origini al di fuori degli Stati Uniti, in particolare in Europa (Francia, Spagna, Italia...), in Sudamerica e in Estremo Oriente (Giappone).
rdf:langString
크루너(영어: Crooner)는 작게 부르는 창법인 크룬(croon)으로 부르는 가수를 일컫는다. 옛 동사 to croon('부드럽게 말하거나 노래하다'를 의미)에서 기원한다.
rdf:langString
Крунер (від англ. croon — муркотіння) — естрадний співак, вокаліст, що дотримується при виконанні свінгування.
rdf:langString
Crooner is a term used to describe primarily male singers who performed using a smooth style made possible by better microphones which picked up quieter sounds and a wider range of frequencies, allowing the singer to access a more dynamic range and perform in a more intimate manner. It is derived from the old verb "to croon" (meaning "to speak or sing softly"). This suggestion of intimacy was supposedly wildly attractive to women, especially younger ones such as teenage girls, known at the time as "bobby soxers". The crooning style developed out of singers who performed with big bands, and reached its height in the 1940s to late 60s.
rdf:langString
Un chanteur de charme, ou crooner (du verbe anglais to croon, « fredonner », « chantonner ») est un chanteur caractérisé par un style de chant au ton chaleureux et émotionnel qu’il communique avec son . Cette chaleur et cette émotion dans la voix ne sont possibles que grâce au microphone. Le crooner chante surtout des ballades. Bien que le mot soit originaire du monde anglophone, des crooners existent ailleurs qu’aux États-Unis, particulièrement en France, en Espagne, en Italie et au (Japon).
rdf:langString
Een crooner is een zanger, meestal een man, die een ontspannen en intieme houding heeft en zingt met een zachte, lage stem. Vaak zijn de teksten wat sentimenteel. Het Engelse werkwoord to croon is terug te vinden in kreunen (kermen, klagen) dat in het middeleeuws-Nederlands bestond als cronen.
rdf:langString
Crooner – współcześnie epitet nadawany wokalistom śpiewającym należące do tzw. (amerykańskie standardy jazzowe) z towarzyszeniem orkiestry, big-bandu lub fortepianu; także sposób śpiewania opracowany w latach 20. i 30. XX wieku który powstał dzięki wprowadzenia do użycia mikrofonów. W latach 30. określenie było także używane w sposób pejoratywny, a sam crooning uważany był za „zdegenerowany” sposób śpiewania. Współcześnie określenie crooner nie ma zazwyczaj pejoratywnego znaczenia i może mieć jedno z dwóch, niepowiązanych znaczeń:
rdf:langString
Crooner é um termo usado para descrever principalmente cantores masculinos que se apresentavam usando um estilo suave possibilitado por microfones melhores que captavam sons mais silenciosos e uma gama mais ampla de frequências, permitindo que o cantor utilizasse uma faixa mais dinâmica e atuasse de maneira mais íntima. É derivado do antigo verbo "to croon" (que significa "falar ou cantar baixinho"). Essa sugestão de intimidade era supostamente extremamente atraente para as mulheres, especialmente as mais jovens, como as adolescentes, conhecidas na época como "bobby soxers". O estilo crooning se desenvolveu a partir de cantores que se apresentavam com big bands, e atingiu seu auge na década de 1940 até o final dos anos 60.
rdf:langString
En crooner eller smörsångare är en utövare av en sångstil inom främst jazz- och populärmusik, crooning (av engelska = mjuk och svag sång, nynnande). Crooning möjliggjordes och blev populär genom den elektriska mikrofonens införande under 1920-talets senare hälft. Mikrofonen gjorde det möjligt att sjunga svagare och mjukare än tidigare och ändå höras såväl inför publik som på skivinspelningar. I Sverige betecknades Olle Thalén på 1930-talet som "vår förste sångare av crooner-typ". Nutida svenska crooners är bland annat Peter LeMarc, Jonathan Johansson samt Andreas Weise.
rdf:langString
Кру́нер (англ. crooner от croon «напевать вполголоса, тихо и проникновенно») — эстрадный певец, придерживающийся эстетики крунинга — манеры пения, представляющей собой нечто среднее между пением вполголоса («себе под нос») и ритмической декламацией. Быстрое и массовое развитие крунинга связывают со стремительным развитием звукоусилительной техники начиная с 1920-х годов. Пение без усиления (например, в оперном театре) требовало от певца грудного регистра, владения дыханием, физической силы голоса. Чувствительное усиление микрофона позволяло певцам прикладывать меньше дыхания к голосовым связкам, производить «интимный» тихий звук, в том числе (и особенно) в низком регистре.
rdf:langString
rdf:langString
Crooner
rdf:langString
Crooner
rdf:langString
Crooning
rdf:langString
Crooner
rdf:langString
Chanteur de charme
rdf:langString
Crooner
rdf:langString
크루너
rdf:langString
Crooner
rdf:langString
Crooner
rdf:langString
Крунер
rdf:langString
Crooner
rdf:langString
Crooner
rdf:langString
Крунер
xsd:integer
1344605
xsd:integer
1105291915
rdf:langString
Bing Crosby demonstrates how to croon in this 1933 recording
rdf:langString
Learn_To_Croon_sung_by_Bing_Crosby.ogg
rdf:langString
"Learn to Croon"
rdf:langString
La denominació crooner s'aplica a certs cantants masculins que interpreten un cert tipus de cançó popular clàssica, un gènere que als Estats Units es coneix com a traditional pop o pop standards. La paraula crooner és d'origen nord-americà i en anglès té connotacions semblants a la de trobador. Un crooner acostuma a posseir una veu greu i normalment es fa acompanyar per una orquestra o una big band. Originalment s'aplicava de forma pejorativa, fet que va suposar que molts cantants considerats com a tals reneguessin del terme. Aquest va ser el cas de Frank Sinatra, que va declarar que no creia que ell o Bing Crosby fossin crooners.
rdf:langString
Crooning beschreibt einen in den 1920er Jahren mit der Entwicklung des Mikrofons entstandenen Gesangsstil der populären Musik, dessen vorwiegend männliche Repräsentanten als Crooner bezeichnet werden. Das Crooning zeichnet sich durch die Intimität und Wärme der Stimme aus und wurde anfangs stark erotisch konnotiert. Bekannte Vertreter des Stils sind Bing Crosby, Frank Sinatra und Charles Aznavour.
rdf:langString
Crooner is a term used to describe primarily male singers who performed using a smooth style made possible by better microphones which picked up quieter sounds and a wider range of frequencies, allowing the singer to access a more dynamic range and perform in a more intimate manner. It is derived from the old verb "to croon" (meaning "to speak or sing softly"). This suggestion of intimacy was supposedly wildly attractive to women, especially younger ones such as teenage girls, known at the time as "bobby soxers". The crooning style developed out of singers who performed with big bands, and reached its height in the 1940s to late 60s. Crooning is epitomised by jazz vocalists like Bing Crosby and Frank Sinatra, although Sinatra once said that he did not consider himself or Crosby to be "crooners". Other performers, such as Russ Columbo, also rejected the term.
rdf:langString
El término crooner proviene del verbo inglés to croon, que denota una forma de cantar suave y murmurante, sin proyectar la voz. Por ello, este término se aplica en general al cantante solista que explota estas características (hombre o mujer). Así, cantantes como Doris Day, Ella Fitzgerald, Peggy Lee y Sarah Vaughan pertenecerían a esta categoría. En un sentido más restringido, un crooner sería un cantante masculino con voz baritonal del tipo de Frank Sinatra, Raphael, Tony Bennett o Bing Crosby, artista conocido precisamente como America's Crooner.
rdf:langString
Un chanteur de charme, ou crooner (du verbe anglais to croon, « fredonner », « chantonner ») est un chanteur caractérisé par un style de chant au ton chaleureux et émotionnel qu’il communique avec son . Cette chaleur et cette émotion dans la voix ne sont possibles que grâce au microphone. Le crooner chante surtout des ballades. Bien que le mot soit originaire du monde anglophone, des crooners existent ailleurs qu’aux États-Unis, particulièrement en France, en Espagne, en Italie et au (Japon). Aux États-Unis, le crooner est un chanteur renommé pour ses interprétations de standards de variété (que les Anglo-saxons appellent aussi pop music ou pop) ou de jazz, provenant souvent du Great American Songbook. Il est accompagné la plupart du temps par un piano, un orchestre ou un big band. Les premiers crooners américains sont par exemple Rudy Vallée, Bing Crosby ou . Les crooners ne sont pas seulement reconnus pour leur voix, mais aussi pour l’excellence des musiciens qui les accompagnent, l’arrangement musical, la qualité de l’acoustique du théâtre dans lequel l’enregistrement se déroule, la qualité de l’équipement de prise de son et de transmission radio. La technique vocale peut être variée : des grognements, des gémissements, des cris, des murmures ou des sons gutturaux, un moment staccato à tempo rapide, une ballade d’amour veloutée et lente et encore, un moment émotionnel déclamatoire en plainte musicale. Le crooning est aussi caractérisé par le fait de « glisser » sur les notes au lieu de les attaquer directement, par l’utilisation prudente de rythmes et de mélodies variées, et une expression émotionnelle, intime et anodine. Certains disent qu’un des aspects les plus fréquents chez les crooners est leur vulnérabilité devant les spectateurs ; ils doivent chanter tout en manifestant souffrance et innocence pour que le public se sente proche d'eux.
rdf:langString
Il crooner, in italiano cantante confidenziale, (in francese chanteur de charme) è un cantante che si caratterizza per lo stile di canto dal tono caldo ed emotivo che comunica con il tono della voce. Tipicamente un crooner ha una voce profonda e canta principalmente brani lenti. Il termine è inglese, dal verbo "to croon" (parlare o cantare a bassa voce), ma ci sono stati crooner fin dalle origini al di fuori degli Stati Uniti, in particolare in Europa (Francia, Spagna, Italia...), in Sudamerica e in Estremo Oriente (Giappone).
rdf:langString
크루너(영어: Crooner)는 작게 부르는 창법인 크룬(croon)으로 부르는 가수를 일컫는다. 옛 동사 to croon('부드럽게 말하거나 노래하다'를 의미)에서 기원한다.
rdf:langString
Crooner – współcześnie epitet nadawany wokalistom śpiewającym należące do tzw. (amerykańskie standardy jazzowe) z towarzyszeniem orkiestry, big-bandu lub fortepianu; także sposób śpiewania opracowany w latach 20. i 30. XX wieku który powstał dzięki wprowadzenia do użycia mikrofonów. Wprowadzenie do użycia mikrofonów w znaczący sposób zmieniło ówczesną muzykę popularną. Wcześniejsi piosenkarze musieli zawsze polegać na sile głosu i jego projekcji, użycie mikrofonu pozwalało na znacznie bardziej łagodny śpiew z kreatywnym, delikatnym frazowaniem. Niektórzy ówcześni wykonawcy, na przykład bardzo cicho śpiewający , całkowicie polegali na nowej technologii, została ona także przyjęta przez wiele wokalistek śpiewających w stylu torch (sentymentalne, erotyczne utwory z pogranicza bluesa i jazzu), np. , Ruth Etting. W latach 30. określenie było także używane w sposób pejoratywny, a sam crooning uważany był za „zdegenerowany” sposób śpiewania. Współcześnie określenie crooner nie ma zazwyczaj pejoratywnego znaczenia i może mieć jedno z dwóch, niepowiązanych znaczeń:
* delikatny, sentymentalny, czasami patetyczny sposób śpiewania, nucenie, takim epitetem był określany między innymi David Bowie
* piosenkarze śpiewający amerykańskie standardy jazzowe, np. Harry Connick Jr. lub Michael Bublé.
rdf:langString
Een crooner is een zanger, meestal een man, die een ontspannen en intieme houding heeft en zingt met een zachte, lage stem. Vaak zijn de teksten wat sentimenteel. Het Engelse werkwoord to croon is terug te vinden in kreunen (kermen, klagen) dat in het middeleeuws-Nederlands bestond als cronen. Deze manier van zingen werd mogelijk met de uitvinding van de microfoon. Voor die tijd moest een zanger namelijk ver reiken met zijn stem. Daarvoor was een behoorlijke stemtechniek en een behoorlijk volume nodig. Met elektrische versterking konden ook zangers zonder een sterke, getrainde stem populaire artiesten worden. Vanaf de jaren 30 van de twintigste eeuw werd deze zangstijl populair, vooral in de Verenigde Staten, en hij bleef dat tot de jaren 60. Een bekend voorbeeld van een Nederlandse crooner is Lee Towers.
rdf:langString
Кру́нер (англ. crooner от croon «напевать вполголоса, тихо и проникновенно») — эстрадный певец, придерживающийся эстетики крунинга — манеры пения, представляющей собой нечто среднее между пением вполголоса («себе под нос») и ритмической декламацией. Быстрое и массовое развитие крунинга связывают со стремительным развитием звукоусилительной техники начиная с 1920-х годов. Пение без усиления (например, в оперном театре) требовало от певца грудного регистра, владения дыханием, физической силы голоса. Чувствительное усиление микрофона позволяло певцам прикладывать меньше дыхания к голосовым связкам, производить «интимный» тихий звук, в том числе (и особенно) в низком регистре. Первоначально крунеры выступали в сопровождении биг-бэндов. Характерными особенностями «крунинга» являются непринуждённое звукоизвлечение, повествовательная и элегантная подача материала, присказки и имитация разговора в паузах между куплетами. Тембральная насыщенность голоса также играет особую роль. Крунинг был особенно распространён с 1920-х годов примерно до середины XX века у эстрадных артистов США. Наиболее известны: Бинг Кросби, Энди Уильямс, Перри Комо, Фрэнк Синатра, Джо Дассен, Дин Мартин, Нэт Кинг Коул, Тони Беннетт, Мел Торме, The Righteous Brothers. Среди артистов, использовавших элементы крунинга в Советском Союзе — Леонид Утёсов, Марк Бернес, Олег Анофриев, а также Вадим Мулерман, Иосиф Кобзон, Бруно Оя[уточнить], Владимир Макаров, Николай Щукин, Александр Дольский, Александр Розенбаум. Современные — Джеймс Блант, Майкл Бубле, Робби Уильямс, Ричард Уиллис Хоули, Гарри Конник, Роже Цицеро, Сет Макфарлейн, Юрий Охочинский. В репертуаре большинства крунеров важное место занимают джазовые стандарты, лирико-романтические баллады, салонно-танцевальная и прочая «лёгкая музыка» (англ. easy listening), мелодии из мюзиклов и кинофильмов.
rdf:langString
En crooner eller smörsångare är en utövare av en sångstil inom främst jazz- och populärmusik, crooning (av engelska = mjuk och svag sång, nynnande). Crooning möjliggjordes och blev populär genom den elektriska mikrofonens införande under 1920-talets senare hälft. Mikrofonen gjorde det möjligt att sjunga svagare och mjukare än tidigare och ändå höras såväl inför publik som på skivinspelningar. Många artister har gjort anspråk på att ha varit den första croonern. Till pionjärerna inom stilen hör , "Whispering" Jack Smith, Rudy Vallée, Smith Ballew och Bing Crosby som var världens mest kände exponent för stilen fram till Frank Sinatras genombrott. Själv brukade Crosby dock självironiskt i stället för crooner kalla sig för "the old groaner" (den gamle stönaren). Några andra, mer sentida, kända crooners är Julio Iglesias, Paddy McAloon, Michael Bublé och Perry Como. I Sverige betecknades Olle Thalén på 1930-talet som "vår förste sångare av crooner-typ". Nutida svenska crooners är bland annat Peter LeMarc, Jonathan Johansson samt Andreas Weise.
rdf:langString
Crooner é um termo usado para descrever principalmente cantores masculinos que se apresentavam usando um estilo suave possibilitado por microfones melhores que captavam sons mais silenciosos e uma gama mais ampla de frequências, permitindo que o cantor utilizasse uma faixa mais dinâmica e atuasse de maneira mais íntima. É derivado do antigo verbo "to croon" (que significa "falar ou cantar baixinho"). Essa sugestão de intimidade era supostamente extremamente atraente para as mulheres, especialmente as mais jovens, como as adolescentes, conhecidas na época como "bobby soxers". O estilo crooning se desenvolveu a partir de cantores que se apresentavam com big bands, e atingiu seu auge na década de 1940 até o final dos anos 60. Crooning é simbolizado por vocalistas de jazz como Bing Crosby e Frank Sinatra, embora Sinatra tenha dito uma vez que não considerava a si mesmo ou a Crosby como "crooners". Outros artistas, como Russ Columbo, também rejeitaram o termo.
rdf:langString
Крунер (від англ. croon — муркотіння) — естрадний співак, вокаліст, що дотримується при виконанні свінгування.
xsd:nonNegativeInteger
9008
