Critical philosophy
http://dbpedia.org/resource/Critical_philosophy an entity of type: Thing
الانتقادية أو الفلسفة النقدية Critisim هي مذهب الفيلسوف الألماني العقلاني إيمانويل يوحنا جورج كانط(1724-1804)م، والقائل بثنائية المعرفة بين الشيء في ذاته Ding an Sich أو النومين نومينونوالظاهرة ظاهرة ،والقائل بثلاثية قوى المعرفة(صورتا الحساسية: الزمان والمكان/الفهم Verstand/العقل Vernunft)، والقائل ببناء التصديق النظري في الموضوعات المتعالية Transendental Objects على أساس مسلمات العقل العملي Practical Reason (وجود الله/خلود الروح/حرية الإرادة). _وقد تبعتها في القرن التاسع عشر على يد شارل رينوفييه C. .
rdf:langString
Mit Kritizismus (von altgriech. κρίνειν scheiden, sondern, sichten, unter- sowie entscheiden bis zu [ver]urteilen und richten mit κριτική τέχνη: die Kunst[fertigkeit] der Beurteilung, Unterscheidung; siehe auch Kritik, Kriterium, Krise) bezeichnete Immanuel Kant seine grundsätzliche Vorgehensweise, in der Erkenntnistheorie nach den Bedingungen der Möglichkeit der Erkenntnis und der Geltung von Urteilen zu fragen. So sind bei Kant die Kategorien als apriorische die Grundvoraussetzung und Werkzeuge des Urteilens und des Wahrnehmens. Kants Kritizismus ist ein Ergebnis seiner Kritik der reinen Vernunft.
rdf:langString
Kritizismoa Kantek 1770. urtetik aurrera, eta batez ere Kritik der reinen Vernunft (Arrazoi hutsaren kritika) liburuan (1781) azaldu zuen pentsaerari eman zaion izena. Ezagutzari eta berorren mugez egin zituen azterketetatik, gizonak gauzen izate osoz ezin beretu zuela atera zuen ondorioz, eta printzipio horretatik abiaturik, filosofiazko azterketa zuzena, dogmatismorik eta eszeptizismorik gabea, egin ahal izateko, lehendanaz ezagutzaren beraren kritika egin behar dela jarri zuen oinarri gisa; kritika jakintzaren alor guztietara zabaldu behar dela beraz, eta kritika horren bahetik igaro ezin duen jakintzarik edo pentsamendu alorrik ezin aintzat har dezakeela arrazoimenak.
rdf:langString
El criticismo (del griego κρινω kríno ‘distinguir’, ‘separar’ o ‘dividir’) es la doctrina sistemáticamente epistemológica desarrollada por el filósofo Immanuel Kant, que pretende establecer los límites del conocimiento a través de una investigación sistemática de las del pensamiento.
rdf:langString
Criticismo representa em filosofia a posição metodológica própria de Immanuel Kant. Caracteriza-se por considerar que as análises críticas da possibilidade, da origem, do valor, das leis e dos limites do conhecimento racional constituem-se no ponto de partida da reflexão filosófica. É uma doutrina filosófica que tem como objeto o processo pelo qual se estrutura o conhecimento, estabelecida a partir das críticas ao empirismo e ao racionalismo.
rdf:langString
El criticisme és una posició filosòfica presentada per Immanuel Kant, amb l'objectiu d'eliminar la polèmica existent entre el dogmatisme i l'escepticisme sobre la capacitat humana d'arribar al coneixement ple de la realitat que ens envolta. Així, mentre que el dogmatisme afirma la plena capacitat humana d'arribar al coneixement de la realitat, l'escepticisme afirma la impossibilitat d'arribar-ne a un coneixement segur. El criticisme afirma que el coneixement és possible (contra l'escepticisme), però que aquest coneixement no és un coneixement definitiu (contra el dogmatisme), ja que el coneixement ha de ser considerat com a provisional. Ha de ser objecte de contínues crítiques i revisions, ja que sempre hem de deixar la porta oberta a la possibilitat que el que fins ara hem considerat com
rdf:langString
Kritikismo estas filozofia fluo kiu sin proponas studi kaj juĝi problemojn pri la filozofia scio ilin dispartigante laŭelementaj problemoj, por provi ilin solvi. Ĝi tiel mallarĝigas la esplorkampon de la filozofio, sed opinias samtempe akiri pli altan certecon pri la de la asertoj kiuj estas faritaj en sia eno.La metodo ĉi-kaze utiligita por kritiki aŭ analizi la racion pere de la racio mem, por ke estu malkovritaj la limoj kaj oni povu juĝi pravigitaj aŭ nepravigitaj iuj el la principoj kiujn ĝi kutimas afirmi, estas ĝuste la kritikismo. Kritikismo, fakte, estis difinita ankaŭ filozofio de la limo, ĉar ĝi emas limigi aŭ ĉirkaŭlimigi la eblojn de la homa scio, spite ke ĝi sukcesas nur albordiĝi al sciformoj pli certaj. Kritikismo, lastcele, estas analizo pri la homa racio, kiu fariĝas sam
rdf:langString
The critical philosophy (German: kritische Philosophie) movement, attributed to Immanuel Kant (1724–1804), sees the primary task of philosophy as criticism rather than justification of knowledge. Criticism, for Kant, meant judging as to the possibilities of knowledge before advancing to knowledge itself (from the Greek kritike (techne), or "art of judgment"). The basic task of philosophers, according to this view, is not to establish and demonstrate theories about reality, but rather to subject all theories—including those about philosophy itself—to critical review, and measure their validity by how well they withstand criticism.
rdf:langString
Le criticisme, ou « philosophie critique », promeut l'idée que toute véritable recherche philosophique « consiste à commencer par analyser les fondements, l'étendue légitime et les limites de notre connaissance ». La critique ne s'exerce pas tellement sur les productions de la raison mais sur la raison elle-même. « Quoique la philosophie critique soit intimement liée au nom de Kant, il ne faut pas pour autant confondre criticisme et kantisme ». Principal représentant français du Criticisme : Léon Brunschvicg.
rdf:langString
Il criticismo è un indirizzo filosofico che si propone di studiare e giudicare i problemi della conoscenza filosofica scomponendoli in problemi elementari, per cercare di risolverli. Esso restringe in tal modo il campo di indagine della filosofia, ma ritiene al contempo di acquisire una maggiore sicurezza sulla veridicità delle affermazioni che vengono fatte al suo interno. Immanuel Kant
rdf:langString
다음은 비판철학(批判哲學, 批判哲學)에 관한 설명이다. 이마누엘 칸트 이전의 어떤 철학은 인간의 사고능력을 멋대로 휘둘러 신의 존재라든가 영혼의 불멸을 부질없이 운운(云云)했으며, 그와 반대로 영국의 철학자 흄은 자연과학적인 진리조차 의심스럽다고 했다. 그래서 칸트는 의심할 여지가 없는 자연과학을 만들어내는 인간의 이론적인 능력 자체(이론적 이성)를 비판·검토했다. 그리고 인간의 실천적인 능력(실천적 원리성)을 비판·검토하여 올바른 도덕의 존재양식이나 새로운 형이상학(신·영혼의 불멸·자유 등에 관한 학문)의 가능성을 제시하려고 했다(비판철학인 이유). 그래서 올바른 지식이 성립하려면 우리에게 경험을 성립시키는 형식(따라서 이 형식 자체는 경험적인 것이 아니다), 말하자면 신적(神的)인 형(型)이 있다고 한 것이다. 또한 도덕의 경우에는 신적인 형식이 인간의 의지를 향해 이 형식에 따르도록 명령을 한다는 것이다. 이것이 바로 선험철학(경험을 가능케 하는 것, 경험적인 인간적 의욕에 따라 명령하는 것을 생각하는 철학)의 본질이라고 하겠다.
rdf:langString
Filozofia krytyczna – rozległy projekt badawczo-filozoficzny podjęty przez Immanuela Kanta w tzw. okresie krytycznym rozwoju jego filozofii teoretycznej, a zrealizowany przede wszystkim w trzech pismach krytycznych – Krytyce czystego rozumu, i , mający na celu krytyczną analizę władzy poznania. Sam termin „filozofia krytyczna”, podobnie jak terminy „krytycyzm”, „transcendentalizm”, „idealizm transcendentalny”, „idealizm krytyczny” czy „filozofia transcendentalna”, stał się także określeniem filozofii Immanuela Kanta i jego kontynuatorów – (w tym zwłaszcza idealistów klasycznych, szczególnie zaś Fichtego) – jako nurtu filozoficznego, czy też jako przedsięwzięcia kontynuującego kantowskie. Sam Kant posługiwał się przy tym jednak przeważnie określeniami „filozofia krytyczna” i „idealizm tra
rdf:langString
rdf:langString
انتقادية
rdf:langString
Criticisme
rdf:langString
Kritizismus
rdf:langString
Kritikismo (filozofio)
rdf:langString
Criticismo
rdf:langString
Critical philosophy
rdf:langString
Kritizismo
rdf:langString
Criticisme
rdf:langString
Criticismo
rdf:langString
비판철학
rdf:langString
Filozofia krytyczna (pojęcie)
rdf:langString
Criticismo
xsd:integer
5404
xsd:integer
1100688456
rdf:langString
الانتقادية أو الفلسفة النقدية Critisim هي مذهب الفيلسوف الألماني العقلاني إيمانويل يوحنا جورج كانط(1724-1804)م، والقائل بثنائية المعرفة بين الشيء في ذاته Ding an Sich أو النومين نومينونوالظاهرة ظاهرة ،والقائل بثلاثية قوى المعرفة(صورتا الحساسية: الزمان والمكان/الفهم Verstand/العقل Vernunft)، والقائل ببناء التصديق النظري في الموضوعات المتعالية Transendental Objects على أساس مسلمات العقل العملي Practical Reason (وجود الله/خلود الروح/حرية الإرادة). _وقد تبعتها في القرن التاسع عشر على يد شارل رينوفييه C. .
rdf:langString
El criticisme és una posició filosòfica presentada per Immanuel Kant, amb l'objectiu d'eliminar la polèmica existent entre el dogmatisme i l'escepticisme sobre la capacitat humana d'arribar al coneixement ple de la realitat que ens envolta. Així, mentre que el dogmatisme afirma la plena capacitat humana d'arribar al coneixement de la realitat, l'escepticisme afirma la impossibilitat d'arribar-ne a un coneixement segur. El criticisme afirma que el coneixement és possible (contra l'escepticisme), però que aquest coneixement no és un coneixement definitiu (contra el dogmatisme), ja que el coneixement ha de ser considerat com a provisional. Ha de ser objecte de contínues crítiques i revisions, ja que sempre hem de deixar la porta oberta a la possibilitat que el que fins ara hem considerat com a cert, pugui ser fals. Aquesta postura ha estat defensada per altres autors, entre els quals podem destacar a Karl Popper.
rdf:langString
Mit Kritizismus (von altgriech. κρίνειν scheiden, sondern, sichten, unter- sowie entscheiden bis zu [ver]urteilen und richten mit κριτική τέχνη: die Kunst[fertigkeit] der Beurteilung, Unterscheidung; siehe auch Kritik, Kriterium, Krise) bezeichnete Immanuel Kant seine grundsätzliche Vorgehensweise, in der Erkenntnistheorie nach den Bedingungen der Möglichkeit der Erkenntnis und der Geltung von Urteilen zu fragen. So sind bei Kant die Kategorien als apriorische die Grundvoraussetzung und Werkzeuge des Urteilens und des Wahrnehmens. Kants Kritizismus ist ein Ergebnis seiner Kritik der reinen Vernunft.
rdf:langString
Kritikismo estas filozofia fluo kiu sin proponas studi kaj juĝi problemojn pri la filozofia scio ilin dispartigante laŭelementaj problemoj, por provi ilin solvi. Ĝi tiel mallarĝigas la esplorkampon de la filozofio, sed opinias samtempe akiri pli altan certecon pri la de la asertoj kiuj estas faritaj en sia eno.La metodo ĉi-kaze utiligita por kritiki aŭ analizi la racion pere de la racio mem, por ke estu malkovritaj la limoj kaj oni povu juĝi pravigitaj aŭ nepravigitaj iuj el la principoj kiujn ĝi kutimas afirmi, estas ĝuste la kritikismo. Kritikismo, fakte, estis difinita ankaŭ filozofio de la limo, ĉar ĝi emas limigi aŭ ĉirkaŭlimigi la eblojn de la homa scio, spite ke ĝi sukcesas nur albordiĝi al sciformoj pli certaj. Kritikismo, lastcele, estas analizo pri la homa racio, kiu fariĝas samtempe juĝisto kaj akuzito en la provo malkovri kion ĝi reale sukcesas scii kaj aserti kun certeco. La plej fama filozofa elstarulo de tiu filozofia fluo estas la germana Immanuel Kant, kiu uzis la metaforon de kolombo por ilustri kiel, laŭ lia vidpunkto, la limoj altruditaj al la intelekto estas reale konstituantoj de la eblon mem moviĝi kaj scii: “La leĝera kolombo, dum en la libera flugo fendas la aeron kiu ĝin malalcelas, povus imagi ke al si sukcesus plirapide flugi en senaera spaco. Tiel Platono forlasis la sensan mondon ĉar ĝi metas tro malvastajn limojn al la intelekto; kaj sin lanĉis sur la flugiloj de la ideoj, tra la vakua spaco de la pura intelekto...”. (Kritiko de Pura Racio)
rdf:langString
The critical philosophy (German: kritische Philosophie) movement, attributed to Immanuel Kant (1724–1804), sees the primary task of philosophy as criticism rather than justification of knowledge. Criticism, for Kant, meant judging as to the possibilities of knowledge before advancing to knowledge itself (from the Greek kritike (techne), or "art of judgment"). The basic task of philosophers, according to this view, is not to establish and demonstrate theories about reality, but rather to subject all theories—including those about philosophy itself—to critical review, and measure their validity by how well they withstand criticism. "Critical philosophy" is also used as another name for Kant's philosophy itself. Kant said that philosophy's proper inquiry is not about what is out there in reality, but rather about the character and foundations of experience itself. We must first judge how human reason works, and within what limits, so that we can afterwards correctly apply it to sense experience and determine whether it can be applied at all to metaphysical objects. The principal three sources on which the critical philosophy is based are the three critiques, namely Critique of Pure Reason, Critique of Practical Reason and Critique of Judgement, published between 1781 and 1790 and mostly concerned, respectively, with metaphysics, ethics and aesthetics.
rdf:langString
Kritizismoa Kantek 1770. urtetik aurrera, eta batez ere Kritik der reinen Vernunft (Arrazoi hutsaren kritika) liburuan (1781) azaldu zuen pentsaerari eman zaion izena. Ezagutzari eta berorren mugez egin zituen azterketetatik, gizonak gauzen izate osoz ezin beretu zuela atera zuen ondorioz, eta printzipio horretatik abiaturik, filosofiazko azterketa zuzena, dogmatismorik eta eszeptizismorik gabea, egin ahal izateko, lehendanaz ezagutzaren beraren kritika egin behar dela jarri zuen oinarri gisa; kritika jakintzaren alor guztietara zabaldu behar dela beraz, eta kritika horren bahetik igaro ezin duen jakintzarik edo pentsamendu alorrik ezin aintzat har dezakeela arrazoimenak.
rdf:langString
El criticismo (del griego κρινω kríno ‘distinguir’, ‘separar’ o ‘dividir’) es la doctrina sistemáticamente epistemológica desarrollada por el filósofo Immanuel Kant, que pretende establecer los límites del conocimiento a través de una investigación sistemática de las del pensamiento.
rdf:langString
Le criticisme, ou « philosophie critique », promeut l'idée que toute véritable recherche philosophique « consiste à commencer par analyser les fondements, l'étendue légitime et les limites de notre connaissance ». La critique ne s'exerce pas tellement sur les productions de la raison mais sur la raison elle-même. « Quoique la philosophie critique soit intimement liée au nom de Kant, il ne faut pas pour autant confondre criticisme et kantisme ». La philosophie critique s'oppose directement au dogmatisme et au scepticisme. En effet, le criticisme peut être considéré comme un bouleversement non seulement des manières de penser pour ce qui concerne la spéculation métaphysique mais aussi dans la manière de se comporter eu égard à la morale et à la politique. Les successeurs de Kant lui reprochent d'ailleurs une certaine timidité, « pourquoi ne pas se poser la même question à propos de la musique ou de la poésie, de la chimie ou de l'histoire ? », rapporte l'historien Émile Bréhier. Le criticisme postule que si l'être humain ne peut connaître la vérité des choses en soi (noumènes), il peut connaître la vérité de ce qu'elles sont pour soi (ce qu'elles représentent pour lui - phénomènes). Toute connaissance serait formée de la combinaison d'observations issues des sens (et donc incertaines) et de catégories de pensée universelles (identiques pour tout être pensant) a priori (préexistant à toute expérience), tel que le principe de causalité par exemple. De cette universalité des catégories de pensée découlerait le fondement « certain » des connaissances (des phénomènes) a posteriori. Principal représentant français du Criticisme : Léon Brunschvicg.
rdf:langString
Il criticismo è un indirizzo filosofico che si propone di studiare e giudicare i problemi della conoscenza filosofica scomponendoli in problemi elementari, per cercare di risolverli. Esso restringe in tal modo il campo di indagine della filosofia, ma ritiene al contempo di acquisire una maggiore sicurezza sulla veridicità delle affermazioni che vengono fatte al suo interno. Il metodo di cui si serve consiste nel criticare o analizzare la ragione tramite la ragione stessa, in modo da scoprirne i limiti e poter così giudicare fondati o infondati alcuni dei principi che essa suole affermare. Il criticismo è stato infatti chiamato anche filosofia del limite, in quanto tende a limitare o a circoscrivere le possibilità della conoscenza umana, per quanto in questo modo essa riesca ad approdare a forme di sapere più sicuro. Il criticismo, in fin dei conti, è un'analisi della ragione umana, che diventa insieme giudice e imputato nel tentativo di scoprire cosa può realmente conoscere e affermare con certezza. Il maggior esponente di questa corrente filosofica è il pensatore tedesco Immanuel Kant, che ricorse alla metafora della colomba per illustrare come, a suo modo di vedere, i limiti imposti all'intelletto siano in realtà costitutivi della sua stessa possibilità di muoversi e di conoscere: Immanuel Kant
rdf:langString
다음은 비판철학(批判哲學, 批判哲學)에 관한 설명이다. 이마누엘 칸트 이전의 어떤 철학은 인간의 사고능력을 멋대로 휘둘러 신의 존재라든가 영혼의 불멸을 부질없이 운운(云云)했으며, 그와 반대로 영국의 철학자 흄은 자연과학적인 진리조차 의심스럽다고 했다. 그래서 칸트는 의심할 여지가 없는 자연과학을 만들어내는 인간의 이론적인 능력 자체(이론적 이성)를 비판·검토했다. 그리고 인간의 실천적인 능력(실천적 원리성)을 비판·검토하여 올바른 도덕의 존재양식이나 새로운 형이상학(신·영혼의 불멸·자유 등에 관한 학문)의 가능성을 제시하려고 했다(비판철학인 이유). 그래서 올바른 지식이 성립하려면 우리에게 경험을 성립시키는 형식(따라서 이 형식 자체는 경험적인 것이 아니다), 말하자면 신적(神的)인 형(型)이 있다고 한 것이다. 또한 도덕의 경우에는 신적인 형식이 인간의 의지를 향해 이 형식에 따르도록 명령을 한다는 것이다. 이것이 바로 선험철학(경험을 가능케 하는 것, 경험적인 인간적 의욕에 따라 명령하는 것을 생각하는 철학)의 본질이라고 하겠다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 "비판철학" 항목을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다.
rdf:langString
Criticismo representa em filosofia a posição metodológica própria de Immanuel Kant. Caracteriza-se por considerar que as análises críticas da possibilidade, da origem, do valor, das leis e dos limites do conhecimento racional constituem-se no ponto de partida da reflexão filosófica. É uma doutrina filosófica que tem como objeto o processo pelo qual se estrutura o conhecimento, estabelecida a partir das críticas ao empirismo e ao racionalismo.
rdf:langString
Filozofia krytyczna – rozległy projekt badawczo-filozoficzny podjęty przez Immanuela Kanta w tzw. okresie krytycznym rozwoju jego filozofii teoretycznej, a zrealizowany przede wszystkim w trzech pismach krytycznych – Krytyce czystego rozumu, i , mający na celu krytyczną analizę władzy poznania. Sam termin „filozofia krytyczna”, podobnie jak terminy „krytycyzm”, „transcendentalizm”, „idealizm transcendentalny”, „idealizm krytyczny” czy „filozofia transcendentalna”, stał się także określeniem filozofii Immanuela Kanta i jego kontynuatorów – (w tym zwłaszcza idealistów klasycznych, szczególnie zaś Fichtego) – jako nurtu filozoficznego, czy też jako przedsięwzięcia kontynuującego kantowskie. Sam Kant posługiwał się przy tym jednak przeważnie określeniami „filozofia krytyczna” i „idealizm transcendentalny”, rzadziej „idealizm krytyczny”. Filozofia krytyczna stanowić ma wypełnienie przez Kanta jego rozumienia Oświecenia jako epoki krytyki. Krytyka ta ma mieć charakter wszechobejmujący i dokonać ma się za pomocą rozumu: „testowi rozumu” poddane mają być także sfery uważane dotąd nieraz za nieobejmowalne nimi, religia i sfera polityczno-prawna. Przede wszystkim zaś, co stanowi o specyfice projektu filozofii krytycznej, krytyce takiej poddany zostać ma ten sam czysty rozum, za pomocą którego krytykę tę się przeprowadza. Rozum ma więc uzyskać samowiedzę: w tym podstawowym zadaniu filozofii krytycznej obecny jest już zarysowo rozwój idealizmu transcendentalnego, gdzie Rozum pełni funkcje analogiczne do Ducha w filozofii Hegla.
xsd:nonNegativeInteger
1905