Cowshed

rdf:langString Obora (budynek)

rdf:langString Obora – budynek, rzadziej wyodrębniona część budynku, używany jako pomieszczenie dla bydła domowego. Obory są niemal zawsze obiektami murowanymi. Tradycyjnie obora traktowana była jako miejsce całodobowego pobytu bydła tylko w zimie; w pozostałych porach roku była jedynie miejscem nocnego wypoczynku zwierząt. Obecnie, zwłaszcza w wyspecjalizowanych gospodarstwach rolnych, często w budynkach tych bydło przebywa przez cały rok (utrzymanie alkierzowe). W typowej oborze znajdowało się od 1 do kilku krów, jedynie w bardzo bogatych gospodarstwach chłopskich oraz w oborach należących do dworu (po wojnie do PGR-u) przebywało od kilkunastu do nawet kilkudziesięciu krów. W tym wypadku wnętrze podzielone było na boksy dla poszczególnych osobników lub ich grup. Podłoga obory wyścielana była słomą, która wraz z odchodami zwierząt stanowiła cenny nawóz organiczny, nazywany od miejsca powstawania obornikiem. Obory dzielą się na dwa podstawowe typy: * obory stanowiskowe (uwięziowe), w których bydło przebywa na uwięzi. Typy uwięzi: * uwięź grabnerska (uwięź szyjna); * uwięź łańcuchowa; * uwięź jarzmowa; * opaska elastyczna → elastyczna ściana żłobu; * obory wolnostanowiskowe, w których bydło przemieszcza się wewnątrz obory w sposób mniej lub bardziej swobodny. Rodzaje obór wolnostanowiskowych: * z indywidualnymi boksami do leżenia na ściółce lub na macie gumowej, * z legowiskami grupowymi na tzw. głębokiej ściółce, * z legowiskami grupowymi na tzw. podłożu samospławialnym. Nowoczesne obory przeznaczone dla dużych ilości zwierząt są w pełni zautomatyzowane; podawanie paszy i wody, usuwanie odchodów oraz dojenie wykonywane są przez urządzenia sterowane komputerowo. Obora jako miejsce chowu bydła była znana już w średniowieczu; od niej pochodzi wiele nazw miejscowości służebnych (Oborniki, Obory). Według Polskiego Atlasu Etnograficznego słowo obora ma różne znaczenia w zależności od regionu Polski. Są to: * wnętrze, względnie osobny budynek służący jako pomieszczenie dla bydła rogatego (znaczenie dominujące), * ogrodzenie pod gołym niebem dla zwierząt hodowlanych, * podwórze lub całą zagrodę (całość zabudowań gospodarczych związanych z hodowlą bydła; w takim przypadku obejmuje też skład pasz i miejsce do przygotowywania karmy), * miejsce na gnój lub gnojowisko. Na południowym wschodzie Polski na określenie pomieszczenia dla bydła rogatego używane jest słowo stajnia