Consort Ban
http://dbpedia.org/resource/Consort_Ban an entity of type: Thing
كونسورت بان (بالإنجليزية: Consort Ban) (48 في الصين - 6)؛ كاتِبة وشاعرة .
rdf:langString
Consort Ban (c. 48 BCE – c. 2 BCE), or Ban Jieyu (Chinese: 班婕妤; pinyin: Bān Jiéyú; Wade–Giles: Pan Chieh-yü), also known as Lady Ban (Pan), was a Chinese scholar and poet during the Western Han Dynasty (206 BCE – 23 CE). Jieyu (婕妤) was a title for a third-rank palace lady, one rank below the Zhaoyi and two ranks below the Empresss. Her personal name is not known.
rdf:langString
Ban Jieyu (chinois : 班婕妤 ; pinyin : Bān Jiéyú ; Wade-Giles : Pan Chieh-yü), la dame Ban, est une concubine de l'empereur Cheng des Han et une poétesse chinoise. Elle est née vers 48 et morte vers 2 avant notre ère, sous la dynastie des Han occidentaux (ou Han antérieurs).
rdf:langString
첩여 반씨(婕妤 班氏 B.C 48~2)는 한 성제의 후궁이며 유명한 시인이다.
rdf:langString
班 倢伃(はん しょうよ、紀元前 48年 - 2年)は、中国前漢の成帝の倢伃(側室)。越騎校尉(班彪の祖父)の娘。倢伃とは女官の名称で「婕妤」とも書く。
rdf:langString
班婕妤(?-?),名不详,楼烦(今屬山西朔城区)人,汉成帝嫔妃,西汉女性知识分子,通曉《詩經》及《周禮》等周朝文献。 她是班况的女兒、班彪的姑母,以及班固、班超、班昭的祖姑。
rdf:langString
La Consort Ban (c. 48 a. C.? — c. 2 a. C.) anomenada en xinès Ban Jieyu (xinès: 班婕妤, pinyin: Bān Jiéyú, Jieyu era el títol per a les concubines, el seu nom es desconeix) va ser una escriptora i alta erudita xinesa de la dinastia Han capaç de recitar versos del . La Consort Ban va salvar la vida del seu germà Ban Zhi acusat de traïció. Ban Zhi seria després el pare de Ban Biao, autor del Llibre dels Han, que liquidarien la seva filla Ban Gu i el seu fill Ban Zhao.
rdf:langString
Ban Jieyu (chinesisch 班婕妤, Pinyin Bān Jiéyú – „Palastdame Ban“; * um 48 v. Chr.; † vermutlich 2 v. Chr., andere Quellen 6 v. Chr.) war eine chinesische Dichterin und Konkubine des Han-Kaisers Cheng. Sie gilt als die einzige Dichterin der Westlichen Han-Dynastie. Zu den Nachkommen Ban Jieyus zählen ihr Großneffe Ban Gu und ihre Großnichte Ban Zhao. Sie verfassten die Chronik Han Shu, die zu den wichtigsten Quellen über das Leben von Ban Jieyu zählt.
rdf:langString
La Consorte Ban (c. 48 a. C.? — c. 2 d. C.) llamada en chino Ban Jieyu (en chino, 班婕妤; Bān, era su apellido; Jieyu era el título para las concubinas, su nombre se desconoce) fue una escritora y alta erudita china de la dinastía Han capaz de recitar versos del Shi Jing. La Consorte Ban salvó la vida de su hermano acusado de traición. Ban Zhi sería luego el padre de Ban Biao, autor de la Historia de la Dinastía Han (Han Shu), que finiquitarían su hijo Ban Gu y su hija Ban Zhao.
rdf:langString
Ban (skt. 48 – skt. 2 SM), atau Ban Jieyu (Hanzi: 班婕妤; Pinyin: Bān Jiéyú; Wade–Giles: Pan Chieh-yü), juga dikenal sebagai Nyonya Ban (Pan), merupakan seorang wanita terpelajar Tionghoa dan selama era Dinasti Han Barat (206 SM – 23 M). RIwayat hidup.
rdf:langString
Ban Jieyu (Chinees: 班婕妤, "Dame Ban"; * circa 48 v. Chr.; † vermoedelijk 2 v. Chr.) was een Chinese dichteres en concubine van Han-keizer . Zij staat bekend als de enige dichteres van de Westelijke Han-dynastie. Bij de latere familie van Ban Jieyu horen Ban Gu en Ban Zhao. Zij waren samenstellers van de kroniek het Boek van de Han, die tot de belangrijkste bronnen over het leven van Ban Jieyu horen.
rdf:langString
Бань-цзеюй — одна из первых известных поэтесс в китайской истории и наложница императора Чэн-ди. Примерные даты жизни — середина I в. до н. э. Полное имя этой женщины неизвестно (цзеюй — титул, который присваивался всем наложницам императорского гарема, Бань — знатный древнекитайский клан, к которому эта женщина принадлежала по своему рождению).
rdf:langString
rdf:langString
كونسورت بان
rdf:langString
Consort Ban
rdf:langString
Ban Jieyu
rdf:langString
Consort Ban
rdf:langString
Consorte Ban
rdf:langString
Ban Jieyu
rdf:langString
Ban Jieyu
rdf:langString
班倢伃
rdf:langString
반첩여
rdf:langString
Ban Jieyu
rdf:langString
Бань-цзеюй
rdf:langString
班婕妤
xsd:integer
11645709
xsd:integer
1107129736
rdf:langString
班婕妤
rdf:langString
Bān Jiéyú
rdf:langString
Pan Chieh-yü
rdf:langString
La Consort Ban (c. 48 a. C.? — c. 2 a. C.) anomenada en xinès Ban Jieyu (xinès: 班婕妤, pinyin: Bān Jiéyú, Jieyu era el títol per a les concubines, el seu nom es desconeix) va ser una escriptora i alta erudita xinesa de la dinastia Han capaç de recitar versos del . Era la concubina de l' amb qui va tenir dos fills que van morir sent nens, i com ni ella, ni l'Emperadriu Xu li donaven un hereu a l'emperador, l'Emperadriu Vídua Wang Zhengjun el va animar a tenir més concubines. Per l'any a. C., l'emperador va fer concubines a la ballarina Zhao Feiyan i a la seva germana Zhao Put, a els qui va afavorir per sobre de l'Emperadriu Xu i la Consort Ban, que l'any a. C. van ser acusades de bruixeria. L'Emperadriu Xu va ser condemnada a arrest domiciliari, però la Consort Ban va recórrer aquesta sentència i va poder quedar-se en la Cort, aquesta vegada a l'espera de ser dama de l'Emperadriu Vídua, en comptes de consort. La Consort Ban va salvar la vida del seu germà Ban Zhi acusat de traïció. Ban Zhi seria després el pare de Ban Biao, autor del Llibre dels Han, que liquidarien la seva filla Ban Gu i el seu fill Ban Zhao.
rdf:langString
كونسورت بان (بالإنجليزية: Consort Ban) (48 في الصين - 6)؛ كاتِبة وشاعرة .
rdf:langString
Consort Ban (c. 48 BCE – c. 2 BCE), or Ban Jieyu (Chinese: 班婕妤; pinyin: Bān Jiéyú; Wade–Giles: Pan Chieh-yü), also known as Lady Ban (Pan), was a Chinese scholar and poet during the Western Han Dynasty (206 BCE – 23 CE). Jieyu (婕妤) was a title for a third-rank palace lady, one rank below the Zhaoyi and two ranks below the Empresss. Her personal name is not known.
rdf:langString
Ban Jieyu (chinesisch 班婕妤, Pinyin Bān Jiéyú – „Palastdame Ban“; * um 48 v. Chr.; † vermutlich 2 v. Chr., andere Quellen 6 v. Chr.) war eine chinesische Dichterin und Konkubine des Han-Kaisers Cheng. Sie gilt als die einzige Dichterin der Westlichen Han-Dynastie. Ban Jieyu wurde im Bezirk der Kommandantur (nahe dem heutigen Xianyang in der Provinz Shaanxi) geboren. Ihr persönlicher Name ist nicht überliefert. Ihr Vater war Kavalleriekommandant unter Kaiser Cheng. Ban wurde zu Beginn der Regierungszeit von Kaiser Cheng im niedrigen Rang einer Shaoshi (少使) in den Palast aufgenommen. Ihre Intelligenz, ihr tadelloses Verhalten, ihre hohe Bildung, aber auch ihre Schönheit und ihr literarisches Talent zogen schnell die Aufmerksamkeit des Kaisers auf sich. So stieg sie schnell in den Rang einer Jieyu (婕妤, etwa: bevorzugte Schönheit, ein Titel für Konkubinen, der unter Kaiser Wu eingeführt wurde und dem Rang eines Oberkammerherren entsprach) auf und wurde zur Lieblingsfrau des Kaisers. Sie gebar dem Kaiser zwei Söhne, die jedoch beide im Kindesalter starben. Ban Jieyu wird nachgesagt, sie habe die für Frauen vorgesehenen Werte aus dem Buch der Lieder sehr ernst genommen. Des Kaisers Zuneigung habe sie bescheiden gemacht, sie sei nicht arrogant oder anmaßend geworden. Sie soll sich am Beispiel der Konkubinen des mythischen Urkaisers Shun und , an , der Mutter des Zhou-Königs Wen oder Tai Si, der Mutter des Zhou-Königs Wu orientiert haben. , in die Zhou-König You vernarrt war und der dadurch die Zhou-Dynastie an den Rand des Unterganges gebracht hatte, war ihr ebenfalls eine Lehre. Als Kaiser Cheng mit ihr in der gleichen Sänfte vor den Leuten gesehen werden wollte, verweigerte Ban Jieyu ihm dies. Sie argumentierte, dass die alten Herrscher nur mit hohen Regierungsmitgliedern im gleichen Wagen saßen. Nur die letzten Zhou-Könige – sie galten als schwache Herrscher – sowie Händler und Ursupatoren zeigten sich mit ihren Lieblingsfrauen im gleichen Wagen. Aufgrund der Tugendhaftigkeit, die Ban in dieser Episode zeigte, galt sie bereits zu ihrer eigenen Zeit als Fan Ji der Westlichen Han-Dynastie. Ab etwa 20 v. Chr. begann Kaiser Cheng, mit weiteren Palastdamen zu verkehren. Ban Jieyu schlug ihm in einer Geste des klassischen weiblichen Teilens ihre Zofe vor, die bald darauf ebenfalls in den Rang einer Jieyu befördert wurde. Aber auch die Schwestern Zhao Feiyan und , die zuvor am Hofe Sängerinnen und Tänzerinnen waren und zu den kontroversesten weiblichen Akteure in der chinesischen Geschichte gehörten, erlangten die Aufmerksamkeit des Kaisers. Ban Jieyu, aber auch Kaiserin Xu, hatten von da ab weniger Kontakt mit Kaiser Cheng. Um 18 v. Chr. entwickelte Zhao Feiyan Ambitionen, selbst Kaiserin werden zu wollen. Sie beschuldigte deshalb Kaiserin Xu, ihre Schwester und Ban Jieyu, mittels Hexerei – damals schwanger von Kaiser Cheng – und Stabschef zu schädigen. Kaiser Chengs Mutter ordnete eine Untersuchung an, in deren Folge Kaiserin Xu abgesetzt und ihre Schwester Xu Ye hingerichtet wurde. Ban Jieyu entging einer Strafe, da sie mit Zitaten aus den Gesprächen des Konfuzius erklärte, dass Schicksal und Himmel über die Menschen entscheiden und dass sie es deshalb nicht nötig habe, Böses zu tun. Wohlwissend, dass sie im Kaiserpalast in Gefahr war, ließ sie sich als Dienerin in den von Wang Zhengjun versetzen. In der Einsamkeit des riesigen vernachlässigten Anwesens schrieb sie Gedichte und verglich ihre Lage mit jener von , die von König You verstoßen wurde. Trotzdem diente sie ab 7 v. Chr. im Gedenkpark von König Cheng, wo sie nach ihrem Tode – sie hatte das Privileg, keinen gewaltsamen Tod sterben zu müssen – auch bestattet wurde. Während ihrer Zeit im Changxin-Palast schrieb sie die Rhapsodie des Selbstmitleids (自悼賦), in der sie ihr Leben als Konkubine darlegt, wie sie von Kaiser Cheng verstoßen wurde, und ihr einsames Leben im Palast der Kaiserin. Es enthält auch wenig verklausulierte Angriffe auf die Zhao-Schwestern. Auch die Rhapsodie über das Walken von Seide (搗素賦) wird ihr zugeschrieben. Es handelt von einer schönen Frau, die in einer vom Mond erhellten Nacht aufsteht, um auf dem Walktisch Seide zu klopfen. Das bekannteste Gedicht von Ban Jieyu ist vermutlich Der Fächer im Herbst (扇诗), auch Lied der Verbitterung (怨歌行). Es entstand nach ihrer Verdrängung durch die Zhao-Schwestern. In dem Gedicht vergleicht sie sich mit einem Fächer, der rund wie ein Mond ist, so lange er seinem Herrn in der Sommerhitze nützlich ist, der aber nach dem Ende des Sommers weggeworfen wird. Zu den Nachkommen Ban Jieyus zählen ihr Großneffe Ban Gu und ihre Großnichte Ban Zhao. Sie verfassten die Chronik Han Shu, die zu den wichtigsten Quellen über das Leben von Ban Jieyu zählt.
rdf:langString
La Consorte Ban (c. 48 a. C.? — c. 2 d. C.) llamada en chino Ban Jieyu (en chino, 班婕妤; Bān, era su apellido; Jieyu era el título para las concubinas, su nombre se desconoce) fue una escritora y alta erudita china de la dinastía Han capaz de recitar versos del Shi Jing. Su padre Ban Kuang fue comandante de caballería del emperador Cheng. En el 33 a. C., fue escogida por el emperador para trabajar como la bibliotecaria del palacio, y después fue convertida en su concubina. Tuvo un hijo con el emperador pero murió a los pocos meses. Por el año 19 a. C., el emperador hizo concubinas a la bailarina Zhao Feiyan y a su hermana , a quienes favoreció por encima de la Emperatriz Xu y la Consorte Ban, que en el año 18 a. C.]] fueron acusadas de brujería. La Emperatriz Xu fue condenada a arresto domiciliario, pero la Consorte Ban recurrió esta sentencia y pudo quedarse en la Corte, esta vez a la espera de ser dama de la Emperatriz Viuda, en vez de consorte. La Consorte Ban salvó la vida de su hermano acusado de traición. Ban Zhi sería luego el padre de Ban Biao, autor de la Historia de la Dinastía Han (Han Shu), que finiquitarían su hijo Ban Gu y su hija Ban Zhao.
rdf:langString
Ban Jieyu (chinois : 班婕妤 ; pinyin : Bān Jiéyú ; Wade-Giles : Pan Chieh-yü), la dame Ban, est une concubine de l'empereur Cheng des Han et une poétesse chinoise. Elle est née vers 48 et morte vers 2 avant notre ère, sous la dynastie des Han occidentaux (ou Han antérieurs).
rdf:langString
Ban (skt. 48 – skt. 2 SM), atau Ban Jieyu (Hanzi: 班婕妤; Pinyin: Bān Jiéyú; Wade–Giles: Pan Chieh-yü), juga dikenal sebagai Nyonya Ban (Pan), merupakan seorang wanita terpelajar Tionghoa dan selama era Dinasti Han Barat (206 SM – 23 M). RIwayat hidup. Permaisuri Ban mulai sebagai pelayan junior, menjadi selir Kaisar Chengdi dan dengan cepat menjadi terkenal di istana. Dia melahirkan dua putra untuknya, tetapi keduanya meninggal saat masih bayi. Suatu kali dia menolak undangan untuk naik tandu karena dia takut mengalihkan perhatiannya dari urusan negara. Dia juga terkenal sebagai ulama besar, mampu membaca puisi dari Shi Jing dan banyak teks lainnya. Karena baik Permaisuri Xu maupun Permaisuri Ban tidak memberinya ahli waris, Janda Permaisuri Wang Zhengjun mendorongnya untuk mengambil lebih banyak selir. Namun, sekitar tahun 19 SM, Kaisar Cheng menyukai gadis penari Zhao Feiyan dan saudara perempuannya Zhao Hede. Mereka berdua dijadikan selir dan dia lebih menyukai mereka daripada Permaisuri Xu dan Permaisuri Ban. Pada tahun 18 SM, Permaisuri dan Permaisuri Ban dituduh melakukan sihir. Permaisuri Xu ditempatkan di bawah tahanan rumah jauh dari pengadilan, tetapi Permaisuri Ban membela kasusnya. Dia menggunakan kutipan Konfusius dan membuat pidato yang mengesankan kaisar dan dia mengizinkannya untuk tinggal di istana. Dia kemudian memilih untuk menjadi seorang wanita dalam menunggu Janda Permaisuri, daripada tetap menjadi permaisuri Kaisar. Permaisuri Ban menjadi bagian dari taman pemakaman kaisar setelah kematiannya pada 7 SM dan meninggal setahun kemudian.[3] Keluarga Sunting Permaisuri Ban pernah menyelamatkan saudaranya Ban Zhi dari tuduhan pengkhianatan. Ban Zhi akan menjadi ayah dari sejarawan Ban Biao. Dia, pada gilirannya, memiliki seorang putra dan putri, Ban Gu dan Ban Zhao, yang akan menyelesaikan pekerjaan bersejarah ayah mereka, Kitab Han.
rdf:langString
첩여 반씨(婕妤 班氏 B.C 48~2)는 한 성제의 후궁이며 유명한 시인이다.
rdf:langString
班 倢伃(はん しょうよ、紀元前 48年 - 2年)は、中国前漢の成帝の倢伃(側室)。越騎校尉(班彪の祖父)の娘。倢伃とは女官の名称で「婕妤」とも書く。
rdf:langString
Ban Jieyu (Chinees: 班婕妤, "Dame Ban"; * circa 48 v. Chr.; † vermoedelijk 2 v. Chr.) was een Chinese dichteres en concubine van Han-keizer . Zij staat bekend als de enige dichteres van de Westelijke Han-dynastie. Ban Jieyu werd in het district Anling, van de kommendantuur Fufeng (dichtbij het huidige Xianyang van de provincie Shaanxi) geboren. Jieyu was een titel voor een paleisdame, twee rangen lager dan die van keizerin . Haar voornaam is niet overgeleverd. Haar vader was cavaleriecommandant onder keizer Cheng Di. Ban werd in het begin van zijn regeringstijd in de lage rang van Shaoshi (少使) in het paleis opgenomen. Haar intelligentie, haar gedrag zonder blaam, haar beschaving, en ook haar schoonheid en literaire talent trokken snel de aandacht van de keizer. Zo werd ze al snel bevorderd tot de rang van Jieyu (婕妤, ongeveer: Geprefereerde Schoonheid), een titel voor concubinen, die onder keizer Wu ingevoerd werd en gelijkstond aan de rang van hogere kamerheer. Zij werd lievelingsvrouw van de keizer. Zij baarde twee zonen, die helaas beide al als kind overleden. Van Ban Jieyu wordt gezegd, dat ze de voor vrouwen voorgeschreven waarden uit het Boek der Liederen zeer ernstig heeft genomen. De genegeheid van de keizer heeft haar bescheiden gemaakt, ze is niet arrogant of aanmatigend geworden. Ze zou zich aan de voorbeelden van de concubinen van de mythische keizers Shun, Ehuang en Nüying, aan Tai Ren, de moeder van de koning Zhou Wenwang of aan Tai Si de moeder van koning Zhou Wuwang georiënteerd hebben. , voor wie koning een overdreven liefde koesterde en daardoor de Zhou-dynastie aan de rand van de afgrond bracht, was eveneens een les. Toen keizer Cheng met haar in dezelfde draagstoel gezien wilde worden, weigerde Ban Jieyu dat. Haar argument was dat de oude heersers alleen met regeringsleden in dezelfde wagen zaten. Alleen de laatste koningen van Zhou -zij golden als zwakke heersers- en handelaren en usurpatoren toonden zich met hun lievelingsvrouwen in dezelfde wagen. Op grond van haar deugdzaamheid, die Ban in deze periode toonde, gold zij al toen zij nog leefde als , dat wil zeggen als een van de grootste voorbeelden van deugdzaamheid en wijsheid van de westelijke Han-dynastie. Vanaf ongeveer 20 jaar v. Chr. begon keizer Cheng Di met andere paleisdames te verkeren. Ban Jieyu stelde hem in een gebaar van het klassieke vrouwelijke delen haar kamermeisje voor die spoedig daarop eveneens tot de rang van Jieyu werd bevorderd. Maar ook de zusters en , die daarvoor aan het hof zangeres en danseres waren en tot de controverseelste vrouwelijke acteurs in de Chinese geschiedenis hoorden, kregen aandacht van de keizer. Ban Jieyu, maar ook keizerin Xu hadden sindsdien minder contact met keizer Cheng Di. Omstreeks 18 jaar v. Chr. ontwikkelde Zhao Feiyan ambitie zelf keizerin te willen worden. Ze beschuldigde daarom keizerin Xu, haar zuster en Ban Jieyu, -toen zwanger van keizer Cheng Di- en stafchef Wang Feng. De moeder Wang Zhengjun van de keizer besloot tot onderzoek. De gevolgen ervan waren dat keizerin Xu werd afgezet en haar zuster Xu Ye werd terechtgesteld. Ban Jieyu ontkwam aan een straf omdat zij met citaten uit de Gesprekken van Confucius verklaarde dat noodlot en hemel over de mensen beslissen en dat zij het daarom niet nodig had zoiets te doen. Wetend dat zij in het keizerlijk paleis gevaar liep besloot zij dienares in het Changxinpaleis van Wang Zhengjun te worden. In haar eenzaamheid daar schreef zij gedichten en vergeleek haar positie met die van koningin Shen die door koning You werd verstoten. Ze diende vanaf 7 jaar v. Chr. na zijn overlijden in het gedenkpark van Cheng Di, waar ze na haar dood ook werd begraven. Gedurende haar tijd in het Changxin-Paleis schreef zij de "Rhapsodie van het Zelfmedelijden" (自悼賦), waarin ze haar leven als concubine beschrijft, en hoe ze van keizer Cheng Di verstoten werd, en eenzaam verderleeft in het paleis van de keizerin. Het bevat ook weinig verhulde aanvallen op de Zhou-zusters. Ook de "Rhapsodie over het vollen van zijde" (搗素賦) wordt aan haar toegeschreven. Het handelt over een mooie vrouw die in een maanverlichte nacht opstaat om op de daarvoor bestemde tafel zijde te bewerken. Het bekendste gedicht van haar is vermoedelijk "De waaiers in de herfst" of ook wel "Lied van verbittering" (怨歌行) genoemd. In het gedicht vergelijkt zij zich met een waaier, die rond als de maan is, zolang het zomer is en warm. Maar die na het einde van de zomer weggegooid wordt. Bij de latere familie van Ban Jieyu horen Ban Gu en Ban Zhao. Zij waren samenstellers van de kroniek het Boek van de Han, die tot de belangrijkste bronnen over het leven van Ban Jieyu horen.
rdf:langString
Бань-цзеюй — одна из первых известных поэтесс в китайской истории и наложница императора Чэн-ди. Примерные даты жизни — середина I в. до н. э. Полное имя этой женщины неизвестно (цзеюй — титул, который присваивался всем наложницам императорского гарема, Бань — знатный древнекитайский клан, к которому эта женщина принадлежала по своему рождению). В разделе древнекитайском источнике «Ханьшу» — «Книге [об эпохе] Хань» — в разделе «Вай ци» говорится, что Бань-цзеюй отличалась не только выдающимися литературными способностями и хорошей образованностью, но и редкой красотой. Поэтому на какое-то время ей удалось стать наложницей-фавориткой. После появления у императора новой фаворитки, Чжао Фэйянь, положение поэтессы при дворе резко ухудшилось. Чжао Фэйянь активно интриговала против своей соперницы, в частности публично обвинила её в колдовстве. Хотя в итоге эти обвинения были сняты, Бань-цзеюй, понимая, что в следующий раз дело против неё может быть сфабриковано намного качественнее, предпочла отпроситься из дворца. Все оставшиеся годы своей жизни она провела в резиденции Чансиньгун (Дворец Вечной верности). Там, вдалеке от двора, она ухаживала за вдовствующей императрицей. До наших дней дошло только одно стихотворение этой поэтессы. Это «Юань гэ син» («Песня о моей обиде»). Оно содержит десять строк и написано строгим пятисловным (по 5 иероглифов в строке) размером. Женщина в нём аллегорически представлена в образе красивого веера, которым мужчина пользуется только до какого-то времени, а потом выбрасывает за ненужностью. Это стихотворение включено в такие авторитетные в Китае антологии поэзии, как «Вэнь сюань» и «». В прославленном китайском трактате о поэзии «» Бань-цзеюй получила наивысшую оценку. «Песня о моей обиде» не только стала образцом для многочисленных подражаний, но и оказала заметное влияние на дальнейшее развитие жанра любовной лирики в . Судьба самой поэтессы тоже стала весьма популярным сюжетом в китайской культуре, в которой имя Бань-цзеюй превратилось в символ недолговечности любовного счастья и горькой доли женщины, которая стала не нужна своему возлюбленному.
rdf:langString
班婕妤(?-?),名不详,楼烦(今屬山西朔城区)人,汉成帝嫔妃,西汉女性知识分子,通曉《詩經》及《周禮》等周朝文献。 她是班况的女兒、班彪的姑母,以及班固、班超、班昭的祖姑。
xsd:nonNegativeInteger
4772