Codex Sinaiticus
http://dbpedia.org/resource/Codex_Sinaiticus an entity of type: Thing
المخطوطة السينائية (بالعبرية: קודקס סינאיטיקוס ، باليونانية: Σιναϊτικός Κώδικας) إحدى أهم مخطوطتين في العالم للعهد الجديد، يعود تاريخا إلى القرن الرابع، وقد كتبت بين عامي 325 و360. وتعتبر من أقدم المخطوطات التي تحتوي على معظم أسفار الكتاب المقدس.توجد المخطوطة اليوم في المكتبة البريطانية، جامعة لايبزك والمكتبة الوطنية الروسية.
rdf:langString
Ο Σιναϊτικός Κώδικας (Λατ. Codex Sinaiticus) είναι ένας αρχαίος χειρόγραφος κώδικας που περιέχει τα βιβλία της Καινής Διαθήκης και ένα μέρος των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Συμβολίζεται με το א (άλεφ) ή το 01, ενώ φυλάσσεται στη Βρετανική Βιβλιοθήκη του Λονδίνου όπου καταγράφεται ως Add. 43725 και στη Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της Λειψίας – Αλβερτίνα. Ανακαλύφθηκε από τον Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ (Constantin von Tischendorf) στο ανδρικό Ελληνορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στους πρόποδες του Όρους Σινά, στην Αίγυπτο, το 1859.
rdf:langString
코덱스 시나이티쿠스(영어: Codex Sinaiticus, 히브리어: קודקס סינאיטיקוס, 그리스어: Σιναϊτικός Κώδικας) 또는 시나이 사본은 4대 본문 가운데 하나로 세계에서 가장 오래된 신약성경이다. 손으로 베껴 쓴 고대의 그리스어 성경이다. 이 사본은 알렉산드리아 사본, 바티칸 사본 등과 함께 가치있는 역사적 보물로 간주된다. 19세기 시나이 반도의 성녀 가타리나 수도원에서 발견되었으며, 4개의 도서관에 흩어져 있지만 대부분의 원고는 런던의 대영 도서관에 보관되어 공개 전시되고 있다.
rdf:langString
シナイ写本（シナイしゃほん、Codex sinaiticus）は聖書の写本のひとつでコデックス（冊子本）の形状のものである。大きさは38.1×34.5cmで、4世紀のものと考えられており、1844年にモーゼの出エジプトの故事にゆかりの深いシナイ山の聖カテリナ（カタリナ）修道院でドイツの聖書学者・によって発見された。分類記号はא（アレフ）、01(グレゴリー=アーラント整理番号)である。
rdf:langString
Il Codice Sinaitico o Codex Sinaiticus (Londra, Brit. Libr., Add. 43725; Gregory-Aland no. א o 01) è un manoscritto in greco onciale (cioè maiuscolo) datato tra il 330 e il 350. Originariamente conteneva l'intero Antico Testamento nella versione greca dei Settanta, l'intero Nuovo Testamento, e altri scritti cristiani, ovvero la Lettera di Barnaba e il Pastore di Erma. L'onciale è un'antica scrittura maiuscola usata dal III all'VIII secolo nei manoscritti dagli amanuensi latini e bizantini; in onciale sono scritti anche altri due codici biblici tra i più antichi: il Codex Vaticanus (IV secolo) ed il Codex Alexandrinus (V secolo).
rdf:langString
Сина́йский ко́декс Би́блии (лат. Codex Sinaiticus) — список Библии на греческом языке, с неполным текстом Ветхого Завета и полным текстом Нового Завета (за исключением нескольких лакун). В настоящее время считается древнейшей унциальной пергаментной рукописью Библии. Наряду с другими древнейшими рукописями Синайский кодекс используется текстологами для конструктивной или сводной критики в целях восстановления первоначального греческого текста Библии. Кодекс был обнаружен немецким учёным Константином фон Тишендорфом в 1844 году в Синайском монастыре. С тех пор рукопись называется «Синайский кодекс».
rdf:langString
西乃抄本（希伯來語：קודקס סינאיטיקוס，希臘語：Σιναϊτικός Κώδικας，英語：Codex Sinaiticus），又譯為西乃山抄本或西奈抄本，一系列以通用希臘語寫作的《聖經》抄本。19世紀在聖凱瑟琳修道院發現，並於20世紀發現更多的抄本。於4世紀以安色爾字體寫成，是現在年代最早的《新約聖經》抄本，在新約研究中有重要的地位。大部份抄本，現存放在大英博物館中。 它包含《新約聖經》及《舊約聖經》。希臘文的《舊約聖經》（即七十士譯本）差不多完整無缺，連同完整的《新約聖經》、《巴拿巴書》及部份《黑馬牧人書》。
rdf:langString
El Codex Sinaiticus és un manuscrit uncial del segle iv de la , escrit entre el 330 al 350. Originalment contenia la totalitat d'ambdós Testaments, però solament han arribat fins als nostre dies trossos de l'Antic Testament grec o Septuaginta, la totalitat del Nou Testament, l'Epístola de Bernabé, i fragments del Pastor d'Hermes (el que suggereix que aquests últims dos textos podrien haver estat considerats part del cànon bíblic pels editors del còdex).
rdf:langString
Sinajský kodex (Codex Sinaiticus; London, Brit. Libr., Add. 43725), označovaný obvykle hebrejským písmenem א, je řecký pergamenový kodex pocházející z poloviny 4. století. Rukopis ležel v řeckém pravoslavném klášteře sv. Kateřiny na úpatí hory Sinaj, založeném v roce 530 císařem Justiniánem ke cti sv. Kateřiny Alexandrijské. Rukopis zde objevil lipský evangelický teolog Konstantin von Tischendorf (1815-1874). Většina rukopisu se dnes nachází v Britské knihovně, další části jsou v Petrohradě, Lipsku a klášteře sv. Kateřiny na Sinaji. Kodex má význam především pro textovou kritiku Nového zákona.
rdf:langString
Der Codex Sinaiticus ist ein Bibel-Manuskript aus dem 4. Jahrhundert. Der Codex enthält große Teile des Alten und ein vollständiges Neues Testament in altgriechischer Sprache. Er gehört zu den bedeutendsten bekannten Handschriften des griechischen Alten Testaments und des Neuen Testaments und ist die älteste vollständig erhaltene Abschrift des Neuen Testaments. Der neutestamentliche Teil des Codex Sinaiticus gehört im Wesentlichen zum alexandrinischen Texttyp. Unter Stalin wurde der Codex 1933 an England verkauft. Seit 2009 ist er im Internet vollständig einsehbar.
rdf:langString
La Codex Sinaiticus [kodeks sinaitikus] (Sinaja kodekso) estas kodekso el la Sinaja duoninsulo, el la 4-a jarcento post Kristo. Ĝi estas grandlitera, greklingva Biblio-manuskripto. La kodekso entenas grandan parton de la Malnova Testamento kaj senmanke la Novan Testamenton. Krom tiuj, troviĝas en ĝi du verkoj de aliaj prakristanoj: Letero de Barnabaso kaj parto de verko Paŝtisto de Hermaso. La kodekso apartenas al la aleksandra tekstotipo. Ĝi estas la plej bona kaj kompleta tekstoatestanto de la Biblio, iom pli juna ol la Codex Vaticanus. La kodeksa signo en la fakliteraturo estas א aŭ S, 01.
rdf:langString
The Codex Sinaiticus (Shelfmark: London, British Library, Add MS 43725), designated by siglum א [Aleph] or 01 (in the Gregory-Aland numbering of New Testament manuscripts), δ 2 (in the von Soden numbering of New Testament manuscripts), or "Sinai Bible". It is a fourth-century Christian manuscript of a Greek Bible, containing the majority of the Greek Old Testament, including the Apocrypha, and the Greek New Testament, with both the Epistle of Barnabas and the Shepherd of Hermas included. It is written in uncial letters on parchment. It is one of the four great uncial codices (these being manuscripts which originally contained the whole of both the Old and New Testaments). Along with Codex Alexandrinus and Codex Vaticanus, it is one of the earliest and most complete manuscripts of the Bibl
rdf:langString
El Códice Sinaítico o Codex Sinaiticus (Londres, Biblioteca Británica, Add. 43725; Gregory-Aland n.º א (Aleph) o 01) es un manuscrito uncial del siglo IV de la versión griega de la Biblia, escrito en scriptio continua entre los años 330 y 350. Originalmente contenía la totalidad de ambos Testamentos, pero solo han llegado hasta nuestros días trozos de la Septuaginta, la totalidad del Nuevo Testamento, la Epístola de Bernabé y fragmentos de El Pastor de Hermas (lo que sugiere que estos últimos dos textos podrían haber sido considerados parte del canon bíblico por los editores del codex). Junto con el Codex Alexandrinus y el Codex Vaticanus, el Codex Sinaiticus es uno de los manuscritos de mayor valor para la crítica textual del Nuevo Testamento en su versión griega, al igual que la Septuagi
rdf:langString
Kodeks Sinaiticus (Codex Sinaiticus; sekarang disimpan di British Library, London, Add. 43725; Gregory-Aland no. א (Aleph) atau 01) adalah sebuah naskah manuskrip lengkap Perjanjian Baru yang berasal dari abad ke-4. Naskah ini ditulis menggunakan huruf kapital Yunani (uncial). Selain kitab Perjanjian Baru, naskah ini juga memuat bagian besar Septuaginta. Bersama dengan Codex Vaticanus, Codex Sinaiticus adalah salah satu naskah terpenting Perjanjian Baru dan juga Septuaginta dalam bahasa Yunani dalam merunut sejarah tekstualnya.
rdf:langString
Le Codex Sinaiticus est un des deux plus anciens manuscrits de la Bible — avec le Codex Vaticanus — qui rassemble à la fois l'Ancien et le Nouveau Testament. Classé par Gregory-Aland no 01 ou א, c'est un codex de la Bible, écrit en caractères de type oncial et datant du IVe siècle, entre 325 et 360. Il contient des parties du texte de la Septante de l'Ancien Testament, la totalité du Nouveau Testament, l'Épître de Barnabé et le Pasteur d'Hermas. L'étude du Codex Sinaiticus est de première importance pour la critique textuelle des textes bibliques et du Nouveau Testament.
rdf:langString
Kodeks Synajski (łac. Codex Sinaiticus) – najstarszy, gdyż pochodzący z IV wieku, manuskrypt Septuaginty i Nowego Testamentu. Uchodzi za jeden z najlepszych rękopisów Nowego Testamentu. Jest jednym z czterech wielkich kodeksów biblijnych, jedynym zachowanym pisanym uncjałą rękopisem z pełnym tekstem Nowego Testamentu. Ma pełny tekst Nowego Testamentu, jednak w Starym Testamencie ma wiele braków. Kodeks został odkryty przez Tischendorfa w roku 1844.
rdf:langString
De Codex Sinaiticus (Codex א) is een manuscript van de christelijke bijbel geschreven in unciaal Grieks en daterend van het midden van de 4e eeuw (330–350).Het Oude Testament is in de Septuagint-versie weergegeven. Het Nieuwe Testament is geschreven in het Koinè. Codex betekent ‘boek’. Codex Sinaiticus is dus het ‘boek van de Sinaï’. Het manuscript werd gevonden in het Katharinaklooster in de Sinaïwoestijn in Egypte waar het vele eeuwen bewaard was.
rdf:langString
Codex Sinaiticus (em grego: Σιναϊτικός Κώδικας, em hebraico: קודקס סינאיטיקוס; códigos de referência: Londres, Brit. Libr., manuscritos adicionais 43 725; Gregory-Aland nº א [Aleph] ou 01, [Soden δ 2]) ou Bíblia do Sinai é um dos quatro grandes códices unciais, uma antiga cópia manuscrita da Bíblia em grego koiné.
rdf:langString
Codex Sinaiticus (London, Brit. Libr., Add. 43725; Gregory–Aland no. א (Aleph) eller 01) är en komplett majuskelhandskrift på pergament av Nya testamentet och innehåller andra hälften av Gamla testamentet samt Barnabasbrevet och delar av Hermas Herden. Avskrivet omkring mitten av 300-talet på grekiska, och har tillkommit vid bibliotek i antingen Egypten eller Palestina. Det är tillsammans med Codex Vaticanus bland de mest värdefulla handskrifterna för Bibelns textkritik.
rdf:langString
Сина́йський ко́декс (Codex Sinaiticus; London, Brit. Libr., Add. 43725) — датується початком IV століття. — найстарший рукопис Септуаґінти і Нового Заповіту. Вважається одним із найкращих та найголовніших рукописів Нового Заповіту, написаний давньогрецькою мовою (діалект Койне). Є одним із чотирьох Великих Кодексів Біблійних, єдиним збереженим рукописом, написаним унціалом з повним текстом Нового Заповіту. Проте в Старому Заповіті є багато браків. Кодекс був відкритий Тішендорфом в 1844 році.
rdf:langString
rdf:langString
المخطوطة السينائية
rdf:langString
Còdex Sinaiticus
rdf:langString
Sinajský kodex
rdf:langString
Codex Sinaiticus
rdf:langString
Σιναϊτικός Κώδικας
rdf:langString
Sinaja kodekso
rdf:langString
Codex Sinaiticus
rdf:langString
Codex Sinaiticus
rdf:langString
Codex Sinaiticus
rdf:langString
Codex Sinaiticus
rdf:langString
Codex Sinaiticus
rdf:langString
シナイ写本
rdf:langString
코덱스 시나이티쿠스
rdf:langString
Codex Sinaiticus
rdf:langString
Kodeks Synajski
rdf:langString
Codex Sinaiticus
rdf:langString
Синайский кодекс
rdf:langString
Codex Sinaiticus
rdf:langString
西乃抄本
rdf:langString
Синайський кодекс
rdf:langString
Sinaiticus
xsd:integer
27916
xsd:integer
1123631142
rdf:langString
I
xsd:integer
20
xsd:integer
4
rdf:langString
very close to
xsd:integer
1
rdf:langString
yes
rdf:langString
Greek Old Testament and Greek New Testament
rdf:langString
El Codex Sinaiticus és un manuscrit uncial del segle iv de la , escrit entre el 330 al 350. Originalment contenia la totalitat d'ambdós Testaments, però solament han arribat fins als nostre dies trossos de l'Antic Testament grec o Septuaginta, la totalitat del Nou Testament, l'Epístola de Bernabé, i fragments del Pastor d'Hermes (el que suggereix que aquests últims dos textos podrien haver estat considerats part del cànon bíblic pels editors del còdex). El còdex està dividit en quatre trossos desiguals: 347 fulls a la Biblioteca Britànica de Londres, 12 fulls i 14 fragments al Monestir de Santa Caterina del Sinaí, 43 fulls a la Biblioteca de la Universitat de Leipzig, i fragments de 3 fulls a la Biblioteca Nacional Russa a Sant Petersburg.
rdf:langString
المخطوطة السينائية (بالعبرية: קודקס סינאיטיקוס ، باليونانية: Σιναϊτικός Κώδικας) إحدى أهم مخطوطتين في العالم للعهد الجديد، يعود تاريخا إلى القرن الرابع، وقد كتبت بين عامي 325 و360. وتعتبر من أقدم المخطوطات التي تحتوي على معظم أسفار الكتاب المقدس.توجد المخطوطة اليوم في المكتبة البريطانية، جامعة لايبزك والمكتبة الوطنية الروسية.
rdf:langString
Sinajský kodex (Codex Sinaiticus; London, Brit. Libr., Add. 43725), označovaný obvykle hebrejským písmenem א, je řecký pergamenový kodex pocházející z poloviny 4. století. Rukopis ležel v řeckém pravoslavném klášteře sv. Kateřiny na úpatí hory Sinaj, založeném v roce 530 císařem Justiniánem ke cti sv. Kateřiny Alexandrijské. Rukopis zde objevil lipský evangelický teolog Konstantin von Tischendorf (1815-1874). Většina rukopisu se dnes nachází v Britské knihovně, další části jsou v Petrohradě, Lipsku a klášteře sv. Kateřiny na Sinaji. Kodex má celkem 346,5 listů o rozměrech 37 × 34 cm. Každý list má čtyři sloupce s 48 řádky. Obsahuje větší část řeckého textu Starého zákona a až na malé mezery celý Nový zákon. Na konci Nového zákona je připojen ještě a Hermův Pastýř. Kodex má význam především pro textovou kritiku Nového zákona. Klášter svaté Kateřiny na úpatí hory Sinaj
rdf:langString
Ο Σιναϊτικός Κώδικας (Λατ. Codex Sinaiticus) είναι ένας αρχαίος χειρόγραφος κώδικας που περιέχει τα βιβλία της Καινής Διαθήκης και ένα μέρος των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Συμβολίζεται με το א (άλεφ) ή το 01, ενώ φυλάσσεται στη Βρετανική Βιβλιοθήκη του Λονδίνου όπου καταγράφεται ως Add. 43725 και στη Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της Λειψίας – Αλβερτίνα. Ανακαλύφθηκε από τον Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ (Constantin von Tischendorf) στο ανδρικό Ελληνορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στους πρόποδες του Όρους Σινά, στην Αίγυπτο, το 1859.
rdf:langString
Der Codex Sinaiticus ist ein Bibel-Manuskript aus dem 4. Jahrhundert. Der Codex enthält große Teile des Alten und ein vollständiges Neues Testament in altgriechischer Sprache. Er gehört zu den bedeutendsten bekannten Handschriften des griechischen Alten Testaments und des Neuen Testaments und ist die älteste vollständig erhaltene Abschrift des Neuen Testaments. Der neutestamentliche Teil des Codex Sinaiticus gehört im Wesentlichen zum alexandrinischen Texttyp. 1844 wurde der Codex von Konstantin von Tischendorf im Katharinenkloster am Berg Sinai (Ägypten) entdeckt, und 43 Blätter dieser Handschrift veröffentlichte er 1846 – zu Ehren des Unterstützers seiner Reise, des Königs Friedrich August II. von Sachsen – unter dem Titel ‚Codex Frederico-Augustanus‘. Über die Art und Weise, wie Tischendorf in den Besitz der Schriften kam, gibt es unterschiedliche Aussagen. Die Zarin Marie von Hessen-Darmstadt finanzierte ihm weitere Reisen und schenkte weitere Funde dem Zaren Alexander II. Unter Stalin wurde der Codex 1933 an England verkauft. Seit 2009 ist er im Internet vollständig einsehbar.
rdf:langString
La Codex Sinaiticus [kodeks sinaitikus] (Sinaja kodekso) estas kodekso el la Sinaja duoninsulo, el la 4-a jarcento post Kristo. Ĝi estas grandlitera, greklingva Biblio-manuskripto. La kodekso entenas grandan parton de la Malnova Testamento kaj senmanke la Novan Testamenton. Krom tiuj, troviĝas en ĝi du verkoj de aliaj prakristanoj: Letero de Barnabaso kaj parto de verko Paŝtisto de Hermaso. La kodekso apartenas al la aleksandra tekstotipo. Ĝi estas la plej bona kaj kompleta tekstoatestanto de la Biblio, iom pli juna ol la Codex Vaticanus. La kodeksa signo en la fakliteraturo estas א aŭ S, 01. Ĝi konsistas el 346 1/2 folioj (papiruso-paĝoj), kies grando estas 38,1x 33,7-35,6 cm. Oni skribis la literojn per bruna inko, en kvar kolonoj sur ĉiu paĝo. Unu kolono konsistas el 48 vicoj, 12-16 literoj po vico. La skriba tipo de la teksto estas scriptio continua (kontinua skribo). Laŭ Tischendorf, la teksto estas manuskripto de 4 personoj, kiujn korektis 7 korektoroj. Oni konservas paĝojn en Leipzig, Sankt-Peterburgo kaj Londono, en la British Museum.
rdf:langString
The Codex Sinaiticus (Shelfmark: London, British Library, Add MS 43725), designated by siglum א [Aleph] or 01 (in the Gregory-Aland numbering of New Testament manuscripts), δ 2 (in the von Soden numbering of New Testament manuscripts), or "Sinai Bible". It is a fourth-century Christian manuscript of a Greek Bible, containing the majority of the Greek Old Testament, including the Apocrypha, and the Greek New Testament, with both the Epistle of Barnabas and the Shepherd of Hermas included. It is written in uncial letters on parchment. It is one of the four great uncial codices (these being manuscripts which originally contained the whole of both the Old and New Testaments). Along with Codex Alexandrinus and Codex Vaticanus, it is one of the earliest and most complete manuscripts of the Bible, and contains the oldest complete copy of the New Testament. It is a historical treasure, and using the study of comparative writing styles (palaeography), it has been dated to the mid-4th century. Biblical scholarship considers Codex Sinaiticus to be one of the most important Greek texts of the New Testament, along with Codex Vaticanus. Until Biblical scholar (and manuscript hunter) Constantin von Tischendorf's discovery of Codex Sinaiticus in 1844, the Greek text of Codex Vaticanus was unrivalled. Since its discovery, study of Codex Sinaiticus has proven to be useful to scholars for critical studies of the biblical text. Codex Sinaiticus came to the attention of scholars in the 19th century at Saint Catherine's Monastery in the Sinai Peninsula, with further material discovered in the 20th and 21st centuries. Although parts of the codex are scattered across four libraries around the world, most of the manuscript is held today in the British Library in London, where it is on public display.
rdf:langString
El Códice Sinaítico o Codex Sinaiticus (Londres, Biblioteca Británica, Add. 43725; Gregory-Aland n.º א (Aleph) o 01) es un manuscrito uncial del siglo IV de la versión griega de la Biblia, escrito en scriptio continua entre los años 330 y 350. Originalmente contenía la totalidad de ambos Testamentos, pero solo han llegado hasta nuestros días trozos de la Septuaginta, la totalidad del Nuevo Testamento, la Epístola de Bernabé y fragmentos de El Pastor de Hermas (lo que sugiere que estos últimos dos textos podrían haber sido considerados parte del canon bíblico por los editores del codex). Junto con el Codex Alexandrinus y el Codex Vaticanus, el Codex Sinaiticus es uno de los manuscritos de mayor valor para la crítica textual del Nuevo Testamento en su versión griega, al igual que la Septuaginta. En la mayor parte del Nuevo Testamento, el Codex Sinaiticus está de acuerdo con el Codex Vaticanus y con el Codex Ephraemi Rescriptus, confirmando un tipo de texto alejandrino; sin embargo, en Juan, muestra mayor coincidencia con el Codex Bezae (que tiene mayores similitudes con un tipo de texto occidental). Un ejemplo destacable de concordancia entre los textos del Sinaiticus y del Vaticanus es que ambos omiten la expresión «sin causa» en Mateo 5:22.
rdf:langString
Le Codex Sinaiticus est un des deux plus anciens manuscrits de la Bible — avec le Codex Vaticanus — qui rassemble à la fois l'Ancien et le Nouveau Testament. Classé par Gregory-Aland no 01 ou א, c'est un codex de la Bible, écrit en caractères de type oncial et datant du IVe siècle, entre 325 et 360. Il contient des parties du texte de la Septante de l'Ancien Testament, la totalité du Nouveau Testament, l'Épître de Barnabé et le Pasteur d'Hermas. Le codex a été copié par trois scribes dans un scriptorium d'une cité du monde gréco-romain comme Alexandrie, Rome ou Césarée de Palestine. Il a été considéré comme faisant partie d'une commande de l'empereur romain Constantin Ier, mais cette hypothèse est mise en doute au XXIe siècle. Constantin von Tischendorf découvre la plus grande partie des feuillets du codex au monastère Sainte-Catherine du Sinaï, lors de divers voyages effectués entre 1844 et 1859, d'abord pour le roi de Saxe Frédéric Auguste puis pour le tsar Alexandre II de Russie. Il rapporte ses découvertes à chacun de ses commanditaires : un tiers du codex à l'université de Leipzig et le reste à Saint-Pétersbourg. En 1933, les autorités soviétiques vendent la plupart des feuillets qu'elles détiennent à la Grande-Bretagne qui les confie au British Museum. Les conditions de la découverte du codex par Tischendorf donnent lieu à controverse, les moines reprochant à Tischendorf de s'être approprié les manuscrits qu'il ne devait qu'emprunter. En 2005, les quatre institutions qui conservent ce manuscrit (la British Library — héritière du British Museum —, l'université de Leipzig, le monastère Sainte-Catherine du Sinaï, et la Bibliothèque nationale russe) s'entendent pour numériser la totalité des textes. La numérisation est mise en ligne en 2008. L'étude du Codex Sinaiticus est de première importance pour la critique textuelle des textes bibliques et du Nouveau Testament.
rdf:langString
Kodeks Sinaiticus (Codex Sinaiticus; sekarang disimpan di British Library, London, Add. 43725; Gregory-Aland no. א (Aleph) atau 01) adalah sebuah naskah manuskrip lengkap Perjanjian Baru yang berasal dari abad ke-4. Naskah ini ditulis menggunakan huruf kapital Yunani (uncial). Selain kitab Perjanjian Baru, naskah ini juga memuat bagian besar Septuaginta. Bersama dengan Codex Vaticanus, Codex Sinaiticus adalah salah satu naskah terpenting Perjanjian Baru dan juga Septuaginta dalam bahasa Yunani dalam merunut sejarah tekstualnya. Codex Sinaiticus ditemukan oleh Constantin von Tischendorf pada perjalannya yang ketiga ke Biara Santa Katarina, di Gunung Sinai, Mesir, 1859. Perjalanannya yang pertama dan kedua, menghasilkan penemuan potongan-potongan naskah dari Perjanjian Lama, beberapa di antaranya berasal dari tempat sampah. Tsar Alexander II dari Rusia lalu menyuruhnya untuk mencari naskah-naskah lain, yang diyakininya masih bisa ditemukan di biara Sinai ini.
rdf:langString
코덱스 시나이티쿠스(영어: Codex Sinaiticus, 히브리어: קודקס סינאיטיקוס, 그리스어: Σιναϊτικός Κώδικας) 또는 시나이 사본은 4대 본문 가운데 하나로 세계에서 가장 오래된 신약성경이다. 손으로 베껴 쓴 고대의 그리스어 성경이다. 이 사본은 알렉산드리아 사본, 바티칸 사본 등과 함께 가치있는 역사적 보물로 간주된다. 19세기 시나이 반도의 성녀 가타리나 수도원에서 발견되었으며, 4개의 도서관에 흩어져 있지만 대부분의 원고는 런던의 대영 도서관에 보관되어 공개 전시되고 있다.
rdf:langString
シナイ写本（シナイしゃほん、Codex sinaiticus）は聖書の写本のひとつでコデックス（冊子本）の形状のものである。大きさは38.1×34.5cmで、4世紀のものと考えられており、1844年にモーゼの出エジプトの故事にゆかりの深いシナイ山の聖カテリナ（カタリナ）修道院でドイツの聖書学者・によって発見された。分類記号はא（アレフ）、01(グレゴリー=アーラント整理番号)である。
rdf:langString
Kodeks Synajski (łac. Codex Sinaiticus) – najstarszy, gdyż pochodzący z IV wieku, manuskrypt Septuaginty i Nowego Testamentu. Uchodzi za jeden z najlepszych rękopisów Nowego Testamentu. Jest jednym z czterech wielkich kodeksów biblijnych, jedynym zachowanym pisanym uncjałą rękopisem z pełnym tekstem Nowego Testamentu. Ma pełny tekst Nowego Testamentu, jednak w Starym Testamencie ma wiele braków. Kodeks został odkryty przez Tischendorfa w roku 1844. Kodeks Synajski jako jedyny został napisany w czterech kolumnach. Otwarty liczył osiem kolumn, co sprawia wrażenie rozwiniętego zwoju. Niewykluczone więc, że jest to wynik naśladowania rozwiniętego zwoju. Kodeks Synajski oznaczany jest symbolami (alef) oraz 01 (Gregory-Aland), δ 2 (von Soden). Na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa został oznaczony symbolem S. Obecnie ponad ⅔ zachowanego kodeksu, tj. 346,5 jego kart, przechowywanych jest w londyńskim British Library (Additional Manuscripts 43725), 43 karty w Lipsku, 12 kart na Synaju i 3 fragmenty w Sankt Petersburgu. Tekst kodeksu reprezentuje tradycję aleksandryjską. Bibliści oceniają go jako jeden z dwóch najważniejszych rękopisów Nowego Testamentu (obok Kodeksu Watykańskiego) i jeden z trzech najważniejszych rękopisów Septuaginty.
rdf:langString
Il Codice Sinaitico o Codex Sinaiticus (Londra, Brit. Libr., Add. 43725; Gregory-Aland no. א o 01) è un manoscritto in greco onciale (cioè maiuscolo) datato tra il 330 e il 350. Originariamente conteneva l'intero Antico Testamento nella versione greca dei Settanta, l'intero Nuovo Testamento, e altri scritti cristiani, ovvero la Lettera di Barnaba e il Pastore di Erma. L'onciale è un'antica scrittura maiuscola usata dal III all'VIII secolo nei manoscritti dagli amanuensi latini e bizantini; in onciale sono scritti anche altri due codici biblici tra i più antichi: il Codex Vaticanus (IV secolo) ed il Codex Alexandrinus (V secolo).
rdf:langString
De Codex Sinaiticus (Codex א) is een manuscript van de christelijke bijbel geschreven in unciaal Grieks en daterend van het midden van de 4e eeuw (330–350).Het Oude Testament is in de Septuagint-versie weergegeven. Het Nieuwe Testament is geschreven in het Koinè. Codex betekent ‘boek’. Codex Sinaiticus is dus het ‘boek van de Sinaï’. Het manuscript werd gevonden in het Katharinaklooster in de Sinaïwoestijn in Egypte waar het vele eeuwen bewaard was. Dit Bijbelhandschrift bevatte oorspronkelijk de gehele versie van beide Testamenten, nu zijn er uit het Oude Testament of Septuagint slechts gedeelten bewaard gebleven. De Codex bevat het oudste volledige exemplaar van het Nieuwe Testament. De datering van de Codex Sinaiticus is gebaseerd op de studie van het handschrift, de zogenaamde paleografische analyse. Alleen één ander bijna volledig manuscript van de christelijke bijbel namelijk de Codex Vaticanus, bewaard in de Vaticaanse Bibliotheek in Rome, dateert van dezelfde vroege periode.
rdf:langString
Codex Sinaiticus (em grego: Σιναϊτικός Κώδικας, em hebraico: קודקס סינאיטיקוס; códigos de referência: Londres, Brit. Libr., manuscritos adicionais 43 725; Gregory-Aland nº א [Aleph] ou 01, [Soden δ 2]) ou Bíblia do Sinai é um dos quatro grandes códices unciais, uma antiga cópia manuscrita da Bíblia em grego koiné. Este códice é um manuscrito de texto-tipo alexandrino escrito no século IV em letras unciais em pergaminho. O entendimento acadêmico moderno considera o Codex Sinaiticus como sendo um dos melhores textos gregos do Novo Testamento juntamente com o Codex Vaticanus. Até sua descoberta por Constantin von Tischendorf, o Codex Vaticanus não tinha paralelos. O Codex Sinaiticus atraiu a atenção dos estudiosos no século XIX ainda no Mosteiro de Santa Catarina, na península do Sinai, e um material adicional foi descoberto depois nos séculos XX e XXI. Embora partes do códice estejam espalhadas por quatro bibliotecas, a maior parte do manuscrito está hoje na Biblioteca Britânica, em Londres, aberto à visitação pública. Desde a sua descoberta, o estudo do Codex Sinaiticus vem se mostrando extremamente útil para a disciplina da crítica bíblica. Apesar de grandes porções do Antigo Testamento estejam faltando, assume-se que o códice originalmente continha os dois testamentos completos. Cerca de metade do texto do Antigo Testamento em grego (ou Septuaginta) sobreviveu juntamente com todo o Novo Testamento, todos os livros deuterocanônicos, a Epístola de Barnabé e partes do Pastor de Hermas.
rdf:langString
Codex Sinaiticus (London, Brit. Libr., Add. 43725; Gregory–Aland no. א (Aleph) eller 01) är en komplett majuskelhandskrift på pergament av Nya testamentet och innehåller andra hälften av Gamla testamentet samt Barnabasbrevet och delar av Hermas Herden. Avskrivet omkring mitten av 300-talet på grekiska, och har tillkommit vid bibliotek i antingen Egypten eller Palestina. Det är tillsammans med Codex Vaticanus bland de mest värdefulla handskrifterna för Bibelns textkritik. Handskriften återfanns 1844 av den tyske teologen Constantin von Tischendorf under en forskningsresa till St. Katarinaklostret vid Sinai berg. Han fick tillåtelse av munkarna att ta med sig delar av manuskriptet och dessa har sedan dess förvarats i Leipzigs universitetsbibliotek. Vid ytterligare ett besök 1859 lyckades han övertala munkarna att skänka återstoden av manuskriptet till den ryske tsaren. Denne gav 9 000 rubel till klostret som ersättning och klenoden hamnade i Ryska nationalbiblioteket i Sankt Petersburg. 1933 köpte British Museum handskriften av Sovjetunionen för £100.000, som hopbragtes genom en folkinsamling. Under ett restaureringsarbete 1975 i Katarinaklostret upptäckte munkarna ett rum under St. Georgs kapell som innehöll ett antal pergamentblad och bland dem ytterligare tretton blad av handskriften. Codex Sinaiticus är nu delat i fyra olika delar: 43 blad finns i Leipzigs universitetsbibliotek, 347 blad i British Library i London, 12 blad och 14 fragment i St. Katarinaklostret och 3 blad i ryska nationalbiblioteket i St. Petersburg. I juni 2005 startades ett gemensamt projekt för de fyra biblioteken under ledning av British Library för att åstadkomma en digital utgåva av handskriften och samtidigt utföra kompletterande undersökningar av pergamentfragmenten. En översättning av de fyra evangelierna till gammalsyriska från 200- eller 300-talet, kallas Codex Sýrus Sinaíticus, och återfanns 1892 i Katarinaklostret. Detta är den äldsta kända versionen av Vetus syra, som Peshittabibeln bygger på.
rdf:langString
Сина́йский ко́декс Би́блии (лат. Codex Sinaiticus) — список Библии на греческом языке, с неполным текстом Ветхого Завета и полным текстом Нового Завета (за исключением нескольких лакун). В настоящее время считается древнейшей унциальной пергаментной рукописью Библии. Наряду с другими древнейшими рукописями Синайский кодекс используется текстологами для конструктивной или сводной критики в целях восстановления первоначального греческого текста Библии. Кодекс был обнаружен немецким учёным Константином фон Тишендорфом в 1844 году в Синайском монастыре. С тех пор рукопись называется «Синайский кодекс».
rdf:langString
西乃抄本（希伯來語：קודקס סינאיטיקוס，希臘語：Σιναϊτικός Κώδικας，英語：Codex Sinaiticus），又譯為西乃山抄本或西奈抄本，一系列以通用希臘語寫作的《聖經》抄本。19世紀在聖凱瑟琳修道院發現，並於20世紀發現更多的抄本。於4世紀以安色爾字體寫成，是現在年代最早的《新約聖經》抄本，在新約研究中有重要的地位。大部份抄本，現存放在大英博物館中。 它包含《新約聖經》及《舊約聖經》。希臘文的《舊約聖經》（即七十士譯本）差不多完整無缺，連同完整的《新約聖經》、《巴拿巴書》及部份《黑馬牧人書》。
rdf:langString
Сина́йський ко́декс (Codex Sinaiticus; London, Brit. Libr., Add. 43725) — датується початком IV століття. — найстарший рукопис Септуаґінти і Нового Заповіту. Вважається одним із найкращих та найголовніших рукописів Нового Заповіту, написаний давньогрецькою мовою (діалект Койне). Є одним із чотирьох Великих Кодексів Біблійних, єдиним збереженим рукописом, написаним унціалом з повним текстом Нового Заповіту. Проте в Старому Заповіті є багато браків. Кодекс був відкритий Тішендорфом в 1844 році. Синайський Кодекс єдиний був написаний чотирма колонами. Відкритий налічує вісім колон, що робить враження розгорнутого сувою. Не виключено, що це є результатом наслідування розгорнутого сувою. Умовне позначення Синайського Кодексу (алеф) або 01. На списку рукописів Септуаґінти згідно з класифікацією Альфреда Ральфса був позначений символом S. На даний момент ⅔ збереженого Кодексу, тобто 346,5 його листків, зберігаються в Британській бібліотеці (Додаткові Рукописи 43725), 43 листки в Лейпцигу (Lipsk), 12 листків на Синаю та 3 фрагменти в Санкт-Петербургу. Текст Кодексу представляє Александрійський тип. Біблеїсти оцінюють його, як один із двох найважливіших рукописів Нового Заповіту (з Ватиканським Кодексом) і один із трьох найважливіших рукописів Септуаґінти.
rdf:langString
Lake, K. . Codex Sinaiticus Petropolitanus, Oxford.
rdf:langString
Uncial
rdf:langString
Sinai 1844
xsd:integer
220
xsd:nonNegativeInteger
93344
