Circadian clock

http://dbpedia.org/resource/Circadian_clock

Циркадианный осциллятор, или эндогенные часы — неясной природы генератор биологических ритмов, присутствующий в супрахиазматическом ядре гипоталамуса и контролирующий продолжительность сна и бодрствования. Осциллятор циркадианных ритмов в большинстве клеток живых организмов представлен комплексом белков часовых генов (clock-genes proteins). Через транскрипцию контролируемых ими генов или непосредственно они запускают и поддерживают околосуточную ритмику многих функций, в том числе секреции гормонов. rdf:langString
生物钟(biological clock)是生物生命活动的内在节律性。生物通过它能感受外界环境的周期性变化,并调节本身生理活动步伐,使其在一定时期开始,进行或结束。 rdf:langString
الساعة اليوماوية (بالإنجليزية: circadian clock)‏ أو المذبذِب اليوماي، هو مذبذب بيوكيميائي يقوم بدورة ذات طور ثابت وهو متزامن مع التوقيت الشمسي مدة هذه الساعة حيويا بالضرورة حوالي 24 ساعة (اليوم الشمسي للأرض حاليا). لدى معظم الكائنات الحية، تمكِّن الساعات اليوماوية الداخلية المتزامنة الكائنَ من توقع التغيرات البيئية اليومية المتوافقة مع دورة الليل والنهار وتعديل بيولوجيته وسلوكه تبعا لها. أشتُقَّ المصطلح circadian الكلمتين اللاتينيتين circa (حوالي) وdiem (يوم)، عند إزالة الدلالات الخارجية (مثل ضوء النهار) لا تصبح الدورة 24 ساعة بالضبط، فالساعة لدى البشر في مختبر ذي إضاءة منخفضة يكون متوسطه حوالي 24.2 ساعة يوميا بدل 24 ساعة بالضبط. rdf:langString
Biologické, orgánové, nebo někdy též cirkadiánní hodiny, tak se obvykle označuje soubor všech biologických faktorů, které živým organismům umožňují vnímat čas. Slovo cirkadiánní pochází z latinského circa (kolem) diem (den), organismy se totiž většinou přizpůsobují cyklu jednoho dne, ačkoliv ne přesně. Pokud jsou například lidé uzavření v místnosti, kde nemají možnost pozorovat střídání dne a noci, jejich průměrné biologické hodiny překročí pomyslnou dvanáctku asi každých 24,2 hodin. rdf:langString
A circadian clock, or circadian oscillator, is a biochemical oscillator that cycles with a stable phase and is synchronized with solar time. Such a clock's in vivo period is necessarily almost exactly 24 hours (the earth's current solar day). In most living things, internally synchronized circadian clocks make it possible for the organism to anticipate daily environmental changes corresponding with the day–night cycle and adjust its biology and behavior accordingly. rdf:langString
En biologie, une horloge circadienne est un mécanisme de régulation de processus quotidiens, les rythmes circadiens, présents chez de nombreux organismes vivants dont les cyanobactéries, les plantes, les champignons et les animaux. Elle définit un temps subjectif. rdf:langString
rdf:langString ساعة يوماوية
rdf:langString Biologické hodiny
rdf:langString Circadian clock
rdf:langString Horloge circadienne
rdf:langString Cirkadisk klocka
rdf:langString Циркадианный осциллятор
rdf:langString 生物钟
xsd:integer 1408530
xsd:integer 1106961825
rdf:langString الساعة اليوماوية (بالإنجليزية: circadian clock)‏ أو المذبذِب اليوماي، هو مذبذب بيوكيميائي يقوم بدورة ذات طور ثابت وهو متزامن مع التوقيت الشمسي مدة هذه الساعة حيويا بالضرورة حوالي 24 ساعة (اليوم الشمسي للأرض حاليا). لدى معظم الكائنات الحية، تمكِّن الساعات اليوماوية الداخلية المتزامنة الكائنَ من توقع التغيرات البيئية اليومية المتوافقة مع دورة الليل والنهار وتعديل بيولوجيته وسلوكه تبعا لها. أشتُقَّ المصطلح circadian الكلمتين اللاتينيتين circa (حوالي) وdiem (يوم)، عند إزالة الدلالات الخارجية (مثل ضوء النهار) لا تصبح الدورة 24 ساعة بالضبط، فالساعة لدى البشر في مختبر ذي إضاءة منخفضة يكون متوسطه حوالي 24.2 ساعة يوميا بدل 24 ساعة بالضبط. ساعة الجسم الطبيعية تتذبذب (تتردد) بمدة داخلية المنشأ تقدر بـ24 ساعة بالضبط حين تتلقى إشارات مزامنة يومية كافية من المحيط، وبشكل أساسي ضوء النهار والظلام. الساعات اليوماوية هي الآليات الرئيسية التي تقود النظم اليوماوية وتتكون من ثلاث مكونات رئيسية: * مذبذب كيميائي حيوي مركزي ذو مدة 24 ساعة تقريبا يعمل على تحديد الوقت. * سلسلة من مسارات المدخلات إلى المذبذب المركزي للسماح الساعة. * سلسلة من مسارات المخرجات مرتبطة بأطوار محددة من المذبذب والتي تنظم النظم العلنية البيوكيميائية، الفيسيولوجية وسلوك الكائن. يُعاد تعيين الساعة عندما يحس الكائن بالإشارات المحيطية والتي يعتبر الضوء الإشارة الرئيسية فيها. المذبذبات اليوماوية واسعة الانتشار في أنسجة الجسم وتتم مزامنتها بواسطة كل من الإشارات الداخلية والخارجية لتنظيم النشاط النسخي على مدار اليوم بطريقة متخصصة بنوع النسيج. الساعة اليوماوية متشابكة (ذات صلة) بمعظم العمليات الأيضية الخلوية وتتأثر بكبر سن الكائن. تم تحديد الآلية البيولوجية الأساسية للساعة البيولوجية في أجناس الفقاريات، ذباب الفاكهة، ، الفطريات، ، وافتراضا في العتائق. في سنة 2017، مُنحت جائزة نوبل في الطب لجيفري هال ومايكل روسباش ومايكل يونغ لاكتشافاتهم التي تخص الآليات البيولوجية المتحكمة في النظم اليوماوي في ذباب الفاكهة.
rdf:langString Biologické, orgánové, nebo někdy též cirkadiánní hodiny, tak se obvykle označuje soubor všech biologických faktorů, které živým organismům umožňují vnímat čas. Slovo cirkadiánní pochází z latinského circa (kolem) diem (den), organismy se totiž většinou přizpůsobují cyklu jednoho dne, ačkoliv ne přesně. Pokud jsou například lidé uzavření v místnosti, kde nemají možnost pozorovat střídání dne a noci, jejich průměrné biologické hodiny překročí pomyslnou dvanáctku asi každých 24,2 hodin. Nicméně pokud přijímáme správně signály z různých faktorů prostředí (především tedy z množství světla), biologické hodiny odměřují naše 24hodinové cirkadiánní rytmy. Ty sestávají ze tří hlavních složek: 1. * Centrální biochemický oscilátor s periodou asi 24 hodin udržující čas 2. * Série vstupních nervových cest k tomuto oscilátoru k vytvoření prostředí pro hodiny 3. * Série výstupních drah vedoucích k různým částem oscilátoru, která reguluje nadbytečné rytmy v biochemii, fyziologii a chování celého organismu. Po množství světla jsou to také například různé pachové vjemy. Někteří biologové se domnívají, že toto je klíčový faktor například u psů, kteří každý den vědí přesně, kdy mají přivítat svého pána u dveří. V BBC prováděném experimentu psi nepřišli ke dveřím ve správný čas, pokud byly po bytě rozmístěny kusy oblečení páchnoucí po majiteli. Tento speciální typ biologických rytmů byl tedy možná řízen postupně ubývající intenzitou zápachu páníčka. Cirkadiánní oscilátory se nachází všude po těle, kde synchronizují vnitřní a vnější signály ve snaze regulovat transkripční aktivitu v průběhu dne v určité tkáni. Cirkadianní hodiny jsou začleněny do nejjednodušších metabolických procesů a jsou ovlivněny stárnutím. Klasické molekulární mechanismy biologických hodin byly pozorovány jak u obratlovců, octomilky obecné, hub, rostlin, bakterií a zřejmě i u říše Archea. Mají je i jednotlivé buňky mnohobuněčných organismů. Přesto se v lidském těle nacházejí i specializovanější orgány. Jednou z funkcí hypothalamu je například uvolňovat melatonin či adenosin, hormony, které člověku navozují ospalost a souvislost s řízením biologických rytmů byla shledána i u části hypothalamu, suprachiasmatických jader. Podle posledních studií se zdá, že tyto centra fungují jako jakási společná synchronizující centrála, ale minimálně v každém orgánu jistě nějaký mechanismus řízení biorytmů existuje. To by podle české bioložky Heleny Illnerové (2005) mohlo pomoci kupříkladu regulaci dělení buněk v jednotlivých tkáních. Fyzický mechanismus "tikání" biologických hodin dnes není zcela známý. Nicméně jeden navržený mechanismus například zahrnoval aktivaci a deaktivaci takzvaných hodinových genů. Světlo by mohlo údajně fyzicky zapnout celý rytmický mechanismus aktivací jednoho z genů v koloběhu.
rdf:langString A circadian clock, or circadian oscillator, is a biochemical oscillator that cycles with a stable phase and is synchronized with solar time. Such a clock's in vivo period is necessarily almost exactly 24 hours (the earth's current solar day). In most living things, internally synchronized circadian clocks make it possible for the organism to anticipate daily environmental changes corresponding with the day–night cycle and adjust its biology and behavior accordingly. The term circadian derives from the Latin circa (about) dies (a day), since when taken away from external cues (such as environmental light), they do not run to exactly 24 hours. Clocks in humans in a lab in constant low light, for example, will average about 24.2 hours per day, rather than 24 hours exactly. The normal body clock oscillates with an endogenous period of exactly 24 hours, it entrains, when it receives sufficient daily corrective signals from the environment, primarily daylight and darkness. Circadian clocks are the central mechanisms that drive circadian rhythms. They consist of three major components: * a central biochemical oscillator with a period of about 24 hours that keeps time; * a series of input pathways to this central oscillator to allow entrainment of the clock; * a series of output pathways tied to distinct phases of the oscillator that regulate overt rhythms in biochemistry, physiology, and behavior throughout an organism. The clock is reset as an organism senses environmental time cues of which the primary one is light. Circadian oscillators are ubiquitous in tissues of the body where they are synchronized by both endogenous and external signals to regulate transcriptional activity throughout the day in a tissue-specific manner. The circadian clock is intertwined with most cellular metabolic processes and it is affected by organism aging. The basic molecular mechanisms of the biological clock have been defined in vertebrate species, Drosophila melanogaster, plants, fungi, bacteria, and presumably also in Archaea. In 2017, the Nobel Prize in Physiology or Medicine was awarded to Jeffrey C. Hall, Michael Rosbash and Michael W. Young "for their discoveries of molecular mechanisms controlling the circadian rhythm" in fruit flies.
rdf:langString En biologie, une horloge circadienne est un mécanisme de régulation de processus quotidiens, les rythmes circadiens, présents chez de nombreux organismes vivants dont les cyanobactéries, les plantes, les champignons et les animaux. Elle définit un temps subjectif. Les rythmes circadiens — « de période proche d’un jour », du latin circa, environ, et diem, jour — sont décrits pour la première fois en 1729 par le mathématicien et astronome français Jean-Jacques Dortous de Mairan. Celui qui marque le plus les vies quotidiennes des êtres humains est le rythme veille-sommeil. Un autre rythme facile à mesurer est celui de la température corporelle, qui passe par un maximum en fin de journée, et un minimum en milieu de nuit (avec une différence un peu inférieure à 1 °C chez la plupart des individus). On sait depuis les années 1950 que ces rythmes reflètent l’existence d’horloges biologiques internes, les horloges circadiennes. Les organismes dotés de ces horloges les plus étudiés par les chronobiologistes sont la plante modèle Arabidopsis thaliana (ou arabette des dames), la mouche du vinaigre (Drosophila melanogaster), les rongeurs (souris, rats, hamsters) et l’humain. Le tempo des horloges circadiennes est indépendant de la température, et caractéristique de l’espèce considérée (pour l'homme, une valeur généralement acceptée est de 24,18 h ± 0,04 h, ce qui donne une idée de sa précision). Elles sont toutefois sensibles à l'environnement, qui assure leur remise à l’heure solaire d’un jour sur l’autre (notamment par les variations nycthémérales de lumière et de température). Ainsi, l’alternance jour-nuit synchronise ou « entraîne » les horloges circadiennes, et confère à l’organisme une périodicité de 24 heures précisément, bien que la période propre de son horloge soit un peu différente. Les horloges reçoivent donc des « signaux entrants » (appelés Zeitgebers, mot allemand signifiant littéralement « donneurs de temps ») qui contrôlent leur fonctionnement. En aval des horloges, à l'inverse, se trouvent leurs « sorties » : les processus biologiques dont elles contrôlent la périodicité et l’ordonnancement temporel, jusqu’au niveau comportemental. Les mécanismes de ce contrôle sont relativement mal connus. L’étude des horloges circadiennes conduit ainsi à une question centrale pour les neurosciences, celle du lien entre fonctionnement neuronal et comportement. Cette étude a également de nombreuses retombées potentielles pour la santé humaine. La capacité à mesurer le temps semble avoir une triple fonction. D’une part, l’organisme peut mettre en route tel ou tel processus physiologique (nutrition, photosynthèse, éclosion...) un peu à l'avance, pour l’activer pleinement au moment le plus favorable, plutôt que d’avoir à attendre un signal extérieur déclenchant : il vaut évidemment mieux anticiper que réagir après coup. D’autre part, une horloge centrale permet de synchroniser des horloges secondaires (ou périphériques) qui lui sont couplées. Le mode de couplage de chaque horloge détermine son déphasage par rapport à l’horloge centrale. Celle-ci sert ainsi de chef d'orchestre, assurant un ordre temporel entre des processus physiologiques variés, sans forcément chercher de simultanéité avec un phénomène extérieur. Enfin, l’horloge joue un rôle crucial dans les phénomènes saisonniers (reproduction, diapause et hibernation, notamment). Ils sont presque toujours contrôlés par la durée d’éclairement journalier, ou photopériode, que l’organisme mesure grâce à son horloge circadienne.
rdf:langString Циркадианный осциллятор, или эндогенные часы — неясной природы генератор биологических ритмов, присутствующий в супрахиазматическом ядре гипоталамуса и контролирующий продолжительность сна и бодрствования. Осциллятор циркадианных ритмов в большинстве клеток живых организмов представлен комплексом белков часовых генов (clock-genes proteins). Через транскрипцию контролируемых ими генов или непосредственно они запускают и поддерживают околосуточную ритмику многих функций, в том числе секреции гормонов.
rdf:langString 生物钟(biological clock)是生物生命活动的内在节律性。生物通过它能感受外界环境的周期性变化,并调节本身生理活动步伐,使其在一定时期开始,进行或结束。
xsd:nonNegativeInteger 37710

data from the linked data cloud