Charcoal burner
http://dbpedia.org/resource/Charcoal_burner an entity of type: Thing
A charcoal burner is someone whose occupation is to manufacture charcoal. Traditionally this is achieved by carbonising wood in a charcoal pile or kiln. Charcoal burning is one of the oldest human crafts. The knowledge gained from this industry still contributes to the solution of energy problems today. Due to its historical and cultural importance, charcoal burning and were incorporated in December 2014 into the register of the Intangible Cultural Heritage in Germany by the Kultusministerkonferenz.
rdf:langString
Carbonero es la persona que fabrica, vende o distribuye carbón.
rdf:langString
Charbonnier est l'appellation pour désigner une personne dont le métier consiste à transformer le bois en charbon dans une charbonnière, et à le vendre. De manière similaire, dans les fours à poix, le goudron de pin était préparé. Le terme est également employé pour désigner un commerçant qui revend du charbon. Aujourd'hui, ce métier n'est que très peu pratiqué en France et seules quelques rares personnes produisent du charbon à l'aide de cette méthode.
rdf:langString
炭焼き (en: Charcoal burner) とは、木材を炭化させて炭を製造することであり、またその仕事に従事する人を指す。 この項目では主に木炭について扱う。籾殻くん炭に関しては、籾殻および野焼きを参照
rdf:langString
Il carbonaio è il mestiere di trasformare la legna in carbone vegetale, molto diffuso in Italia fino alla metà del secolo scorso, nelle località di montagna e di collina dove c'era abbondanza di legna, che costituisce la materia prima.
rdf:langString
Węglarz – człowiek trudniący się wypalaniem węgla drzewnego w mielerzach – specjalnych kopcach ziemnych, w których drewno poddawane jest procesowi rozkładowej destylacji prowadzonej w temperaturze około 800 °C. Produkcja węgla drzewnego rozwinęła się w czasach nowożytnych a węgiel drzewny służył jako paliwo używane w piecach hutniczych do wytopu żelaza.
rdf:langString
Углежог — лесной промышленник, выжигавший леса для производства древесного угля, смолы, а главное — поташа.
rdf:langString
Un carboner és la persona que fabrica, ven i/o distribueix carbó. Abans de la difusió de l'energia elèctrica, el carbó era una de les matèries més populars per a la generació de calor. El carbó tenia nombrosos usos: s'utilitzava a l'interior de les planxes tant en cases particulars com en establiments de sastreria, en les fargues per treballar el metall, servia per a les estufes i forns dels domicilis i fins i tot com a combustible en els cotxes de gasogen. El terme carboner pot referir-se a la persona que fabrica carbó en una carbonera a partir de llenya. La carbonera es forma de manera artesanal posant els mateixos troncs de llenya en forma de con i coberts d'una capa de terra d'uns 20 cm de gruix. A la part superior del forn es practica una llar de foc i es fan respiradors a la base per
rdf:langString
Uhlířství je řemeslo, při kterém je ze dřeva pálením v milířích vyráběno dřevěné uhlí. Jde o jedno z nejstarších řemesel vůbec – výroba dřevěného uhlí byla známa již v pravěku a je pevně spjata s počátky metalurgie v eneolitu. Největší rozmach zažilo uhlířství ve středověku a novověku, dřevěné uhlí bylo nezbytnou surovinou pro výrobu kovů, skla a střelného prachu. Úpadek výroby nastal v 19. století, kdy začalo být uhlí dřevěné nahrazováno uhlím kamenným.
rdf:langString
Köhler (auch Kohler, Kähler oder Kohlbrenner) bezeichnet einen Beruf, dessen Aufgabe es ist, Holzkohle herzustellen. Dazu wird Holz in einem Kohlenmeiler verschwelt. Der zugehörige Handwerksbetrieb, bzw. die Tätigkeit, nennt sich Köhlerei. Köhler ist kein Ausbildungsberuf.
rdf:langString
Бýдники (від «буди» — лісові хати, згодом місця виробництва поташу) — лісові промисловці, що випалювали ліси й виробляли вугілля, смолу, а головне — поташ. Лісові промисли розвинулися в Україні в 16-17 ст. В цей час у зв'язку з посиленням вивозу до Західної Європи польськими магнатами дерева й попелу, з якого виробляли поташ, ліси в Галичині та на Правобережній Україні зазнали величезного нищення. Будницькі промисли в лісах, які належали містам, були обмежені через привілеї, надані шляхті, що тривали й далеко пізніше. Одночасно почалося добування смоли й дьогтю в лісах Слобідської України.
rdf:langString
rdf:langString
Carboner (feina)
rdf:langString
Uhlířství
rdf:langString
Köhler
rdf:langString
Carbonero (ocupación)
rdf:langString
Charcoal burner
rdf:langString
Charbonnier (métier)
rdf:langString
Carbonaio
rdf:langString
炭焼き
rdf:langString
Węglarz (zawód)
rdf:langString
Углежог
rdf:langString
Будник
xsd:integer
13310711
xsd:integer
1119092789
rdf:langString
Un carboner és la persona que fabrica, ven i/o distribueix carbó. Abans de la difusió de l'energia elèctrica, el carbó era una de les matèries més populars per a la generació de calor. El carbó tenia nombrosos usos: s'utilitzava a l'interior de les planxes tant en cases particulars com en establiments de sastreria, en les fargues per treballar el metall, servia per a les estufes i forns dels domicilis i fins i tot com a combustible en els cotxes de gasogen. El terme carboner pot referir-se a la persona que fabrica carbó en una carbonera a partir de llenya. La carbonera es forma de manera artesanal posant els mateixos troncs de llenya en forma de con i coberts d'una capa de terra d'uns 20 cm de gruix. A la part superior del forn es practica una llar de foc i es fan respiradors a la base per avivar el foc. S'introdueixen brases per la xemeneia i s'alimenta amb blocs de fusta regularment. Al cap d'uns 20 o 30 dies els troncs de fusta s'han reduït a carbó. Carboner també pot referir-se al mosso que distribuïa el carbó entre els consumidors. A Espanya, els carboners estaven subjectes durant les hores de plaça al proveïdor i a exercir els càrrecs que aquest en ella els hagi encomanat, sent a més les seves obligacions les següents:
* El registre i reconeixement del carbó.
* Ajudar el pes, al càrrec i descàrrec dels carros i cavalleries.
* Tenir cura que els sacs es col·loquin en els llocs que es designi.
* Exercir la més puntual vigilància per evitar canvis, confusió i desordres.
* Tenir al seu càrrec la neteja de la plaça en què es desenvolupaven aquestes operacions. Alguns carboners es dedicaven a més a conduir el carbó als magatzems i a cases particulars que els venedors o compradors els hi ordenaven. Els carboners eren els responsables de qualsevol alteració que pogués succeir al conduir des de la plaça al punt de destí.
rdf:langString
Uhlířství je řemeslo, při kterém je ze dřeva pálením v milířích vyráběno dřevěné uhlí. Jde o jedno z nejstarších řemesel vůbec – výroba dřevěného uhlí byla známa již v pravěku a je pevně spjata s počátky metalurgie v eneolitu. Největší rozmach zažilo uhlířství ve středověku a novověku, dřevěné uhlí bylo nezbytnou surovinou pro výrobu kovů, skla a střelného prachu. Úpadek výroby nastal v 19. století, kdy začalo být uhlí dřevěné nahrazováno uhlím kamenným. Osoba provozující toto řemeslo je nazývána uhlíř. Jakožto důležití specialisté požívali uhlíři od středověku zvláštních práv a výsad. Díky netypickému způsobu života a obživy tvořili v rámci venkovské společnosti vlastní subkulturu. Profesně se uhlíři organizovali do cechů. V Českých zemích byl významný například . V 16. století ale uhlíři své výsady ztratili a ve změněných ekonomických a výrobních podmínkách se z nich stali námezdní dělníci pracující pro hutní provozy. V 18. a 19. století byli uhlíři vnímáni už převážně jako chudí a podivínští lidé z lesů, stali se v podstatě jednou ze sociálně vyloučených skupin. Uhlíř se stal také jedním z typologizovaných hrdinů folklorních příběhů. V Itálii využili uhlířskou terminologii a obyčeje karbonáři, tajná společnost na počátku 19. století. Z Českých zemí začalo mizet tradiční uhlířství na konci 19. století, kdy železárny začaly používat kamenné uhlí, k úplnému vymizení řemesla došlo během 50. a 60. let 20. století. Většina dřevěného uhlí se do Česka dováží z mimoevropského prostoru nebo se vyrábí industriálním způsobem v tzv. . Tradiční pálení uhlí se občas provozuje jako popularizační či turistická akce, v německy mluvících zemích je uhlířství zapsáno na seznam světového nehmotného dědictví UNESCO. Řemeslo částečně přežívá v jihovýchodní Evropě a v mnoha dalších rozvojových zemích.
rdf:langString
A charcoal burner is someone whose occupation is to manufacture charcoal. Traditionally this is achieved by carbonising wood in a charcoal pile or kiln. Charcoal burning is one of the oldest human crafts. The knowledge gained from this industry still contributes to the solution of energy problems today. Due to its historical and cultural importance, charcoal burning and were incorporated in December 2014 into the register of the Intangible Cultural Heritage in Germany by the Kultusministerkonferenz.
rdf:langString
Köhler (auch Kohler, Kähler oder Kohlbrenner) bezeichnet einen Beruf, dessen Aufgabe es ist, Holzkohle herzustellen. Dazu wird Holz in einem Kohlenmeiler verschwelt. Der zugehörige Handwerksbetrieb, bzw. die Tätigkeit, nennt sich Köhlerei. Köhler ist kein Ausbildungsberuf. Die Köhlerei ist eine der ältesten Handwerkstechniken der Menschheit. In den 2000er Jahren hat man bei Ausgrabungen in der Nähe von Martigues (Südfrankreich) Köhlergruben von 40 bis 120 cm im Durchmesser gefunden, die aus dem 8. Jahrhundert vor Christus stammen. Die Erkenntnisse und Produkte aus der Köhlerei leisten bis heute einen wichtigen Beitrag für die Industrie, so wird von den Schwäbischen Hüttenwerken in Aalen Holzkohle für das Härten von Bremsscheiben von Autos verwendet, Daimler-Benz in Stuttgart nutzt die gleichmäßig langanhaltende Hitze zum Reparieren von Formen, in denen Motorblöcke gegossen werden und Weleda in Schwäbisch Gmünd stellt daraus Kohle-Compretten gegen Durchfall her. Aufgrund ihrer geschichtlichen und kulturellen Bedeutung wurden das Köhlerhandwerk und die Teerschwelerei im Dezember 2014 in das Verzeichnis des immateriellen Kulturerbes in Deutschland durch die Kultusministerkonferenz aufgenommen.
rdf:langString
Carbonero es la persona que fabrica, vende o distribuye carbón.
rdf:langString
Charbonnier est l'appellation pour désigner une personne dont le métier consiste à transformer le bois en charbon dans une charbonnière, et à le vendre. De manière similaire, dans les fours à poix, le goudron de pin était préparé. Le terme est également employé pour désigner un commerçant qui revend du charbon. Aujourd'hui, ce métier n'est que très peu pratiqué en France et seules quelques rares personnes produisent du charbon à l'aide de cette méthode.
rdf:langString
炭焼き (en: Charcoal burner) とは、木材を炭化させて炭を製造することであり、またその仕事に従事する人を指す。 この項目では主に木炭について扱う。籾殻くん炭に関しては、籾殻および野焼きを参照
rdf:langString
Il carbonaio è il mestiere di trasformare la legna in carbone vegetale, molto diffuso in Italia fino alla metà del secolo scorso, nelle località di montagna e di collina dove c'era abbondanza di legna, che costituisce la materia prima.
rdf:langString
Węglarz – człowiek trudniący się wypalaniem węgla drzewnego w mielerzach – specjalnych kopcach ziemnych, w których drewno poddawane jest procesowi rozkładowej destylacji prowadzonej w temperaturze około 800 °C. Produkcja węgla drzewnego rozwinęła się w czasach nowożytnych a węgiel drzewny służył jako paliwo używane w piecach hutniczych do wytopu żelaza.
rdf:langString
Углежог — лесной промышленник, выжигавший леса для производства древесного угля, смолы, а главное — поташа.
rdf:langString
Бýдники (від «буди» — лісові хати, згодом місця виробництва поташу) — лісові промисловці, що випалювали ліси й виробляли вугілля, смолу, а головне — поташ. Лісові промисли розвинулися в Україні в 16-17 ст. В цей час у зв'язку з посиленням вивозу до Західної Європи польськими магнатами дерева й попелу, з якого виробляли поташ, ліси в Галичині та на Правобережній Україні зазнали величезного нищення. Будницькі промисли в лісах, які належали містам, були обмежені через привілеї, надані шляхті, що тривали й далеко пізніше. В кінці 17 століття буди поширилися в північно-східній частині України, найбільше на Чернігівщині. Одночасно почалося добування смоли й дьогтю в лісах Слобідської України. У 18 столітті виробництво поташу, сконцентроване в лісових масивах на півночі Лівобережжя, а також у Карпатах, належало до найпоширеніших промислів в Україні. За часів панування Петра І вивіз поташу з України за кордон дозволявся лише через російські порти. У 19 столітті у зв'язку із занепадом поміщицьких маєтків, постанням модерної промисловості і ростом техніки будницькі промисли швидко занепали. Більшість населених пунктів з назвою Буда виникли саме на місцях добування поташу в 14-17 ст. Поташ був потрібен для скляного виробництва, тому дуже часто поблизу буди з'являлись також гути, тобто місця виробництва скла, які часто також перетворювалися в населені пункти.
xsd:nonNegativeInteger
9112
