Caverna da Pedra Pintada

rdf:langString Caverna da Pedra Pintada

rdf:langString Caverna da Pedra Pintada (Portugees: grot van de beschilderde rots) is een beschilderde rotsbeschutting (abri) in Brazilië in het hart van het Amazone-basin, waar , professor antropologie aan de Universiteit van Illinois in Chicago onderzoek deed en 19 april 1996 verslag van deed in Science. Roosevelt en haar team legden meerdere bezettingslagen bloot, van het Holoceen (onze tegenwoordige periode) en het Laat Pleistoceen (de IJstijd). De oudste en diepste lagen zijn mogelijk 16.000 jaar oud (thermoluminescentiedatering) tot 14.200 jaar (C14-datering). Deze ontdekking van 'paleo-indianen' langs de Amazone bevestigt eerdere bewijzen dat de verspreiding van de oudste bewoners van Amerika complexer was dan theorieën tot dusver voor mogelijk hielden. In 2019 is er consensus over een ouderdom van Pedra Pintada's rotskunst van tussen 13.630 en 11.705 jaar oud. Op 400 meter afstand ligt de site , waar door Christopher Sean Davis van Northern Illinois University vier C14-dateringen werden gedaan met als resultaat tussen 13.014 en 12.725 jaar oud en tussen 13.135 en 12.810 jaar oud (verslag 2016). Er is in het Amazoneregenwoud weinig archeologisch onderzoek gedaan, omdat men ervan uit ging dat de plaats pas laat (vanuit het noorden) werd gekoloniseerd en er geen grote beschavingen kunnen hebben bestaan, vanwege de arme grond, die geen grote bevolkingsdichtheid zou mogelijk maken. De 'zwarte aarde' (terra preta de Índio of ADE, Amazonian Dark Earths) is een uitzondering op die grond en is juist wel heel vruchtbaar. De zwarte aarde werd in een ver verleden gemaakt en het kan armere grond nog steeds verrijken. Gaspar de Carvajal (c. 1500-1584) was de eerste Spanjaard, die verslag deed van de Amazone en hij schreef over de Amazonen, dichtbevolkte gebieden, porselein van het hoogste niveau te vergelijken met Romeins aardewerk en de hoofdstad van de Amazonen met tempels voor vrouwelijke goden en de zon. Door epidemieën, ziekten die de Europeanen meebrachten, overleefden, volgens antropoloog Thomas P. Myers, in veel gebieden slechts 1% van de bevolking, dus werd een stad van 10.000 bewoners een dorpje van 100 personen. Nadien werd de Amazone niet als oud en archeologisch interessant beschouwd en werd een dichte bevolking en grote steden, dus een grote beschaving in het verleden, onmogelijk geacht. Archeologisch onderzoek is er dan ook nauwelijks gedaan, zeker niet in gebieden in de Atlantische Oceaan die nu onder water staan, maar in de IJstijd toen het zeespiegelpeil lager was, boven water lagen.