Case grammar
http://dbpedia.org/resource/Case_grammar an entity of type: Thing
Η πτωτική γραμματική είναι σύστημα , που εστιάζει στη σύνδεση μεταξύ του ενός ρήματος και του γραμματικού που απαιτεί. Αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό γλωσσολόγο Charles J. Fillmore το 1968, στο πλαίσιο της . Η θεωρία αυτή αναλύει την επιφανειακή συντακτική δομή των μελετώντας το συνδυασμό πτώσεων βαθείας δομής (σημασιολογικών ρόλων δηλ.) — Δράστης, Αντικείμενο, Δέκτης, Τόπος ή Όργανο — οι οποίες καθίστανται απαραίτητες από τη χρήση συγκεκριμένου ρήματος.
rdf:langString
格文法（かくぶんぽう case grammar）とは、1968年に言語学者チャールズ・フィルモアによって提唱された文法理論である。
rdf:langString
De casusgrammatica is een onderdeel van de beschrijvende taalkunde dat het verband tussen de valentie van een werkwoord en de bijbehorende grammaticale context bestudeert. De term casusgrammatica is in 1968 binnen het kader van de transformationele taalkunde bedacht door .
rdf:langString
格语法（case grammar）是美国语言学家（Charles J. Fillmore）于1960年代末对转换语法进行修正而提出的一种语法分析理论。 格语法继承了转换语法关于深层结构经过转换得到表层结构的基本假设，但在格语法中深层结构表现为中心动词与一组名词短语。这些名词短语与动词间存在语义关系，被称为“深层格”。其中“格”这一术词即是对传统屈折语中表层格概念的推广。菲尔墨认为深层格与表层格不同，它是所有语言共有的，只是转换规则的不同导致了表层结构中表现的不同。但对语言中有多少格并没有定论，可根据需要来确定。菲尔墨建议使用九个格，分别为施事格、感受格、对象格、工具格、来源格、目的格、场所格、时间格、路径格。 例如使用格语法分析“The student solved problems with a calculator in the classroom this morning”（这个学生今天上午在教室用计算器解决问题）一句，其中solve（解决）为中心动词，the student（学生）为施事格，problems（问题）为对象格，with a calculator（计算器）为工具格，in the classroom（教室）为场所格，this morning（上午）为时间格。
rdf:langString
Case grammar is a system of linguistic analysis, focusing on the link between the valence, or number of subjects, objects, etc., of a verb and the grammatical context it requires. The system was created by the American linguist Charles J. Fillmore in the context of Transformational Grammar (1968). This theory analyzes the surface syntactic structure of sentences by studying the combination of (i.e. semantic roles, such as Agent, Object, Benefactor, Location or Instrument etc.) which are required by a specific verb. For instance, the verb "give" in English requires an Agent (A) and Object (O), and a Beneficiary (B); e.g. "Jones (A) gave money (O) to the school (B).
rdf:langString
Die Kasusgrammatik ist eine Theorie zur grammatischen Analyse, die vom amerikanischen Sprachwissenschaftler Charles J. Fillmore ab 1968 im Rahmen der Transformationsgrammatik nach Chomsky entwickelt wurde. In der Kasusgrammatik werden Sätze als Kombination aus einem Verb und einem oder mehreren Tiefenkasus aufgefasst. Der Begriff Tiefenkasus ist nicht mit dem herkömmlichen Kasus zu verwechseln, der in der Kasusgrammatik als Oberflächenkasus bezeichnet wird. Die Bezeichnung Tiefenkasus (deep case) lehnt sich an die inhaltliche Beschreibung der Kasusfunktionen in der traditionellen Grammatik an, wurde später ersetzt durch case role (Kasusrolle) und schließlich durch den Begriff der semantischen Rolle abgelöst.
rdf:langString
La gramática de casos es el módulo gramatical que se encarga de estudiar la distribución y el movimiento de los sintagmas nominales. Como teoría de análisis gramatical fue desarrollada a partir 1968 por el lingüista americano Charles J. Fillmore en el contexto de la Gramática transformacional. Según esta teoría, una predicación está constituida por un verbo que es combinado con uno o varios papeles temáticos, tales como el Agente, el Tema o el Instrumental. Estos papeles temáticos toman la forma de sintagmas nominales, y la distribución de estos viene dada por el caso gramatical, que es una propiedad asignada a los SN de manera obligatoria, pues en caso de carecer de ella, la frase resultante no sería gramatical. La labor del caso es pues la de asignar una función gramatical específica a c
rdf:langString
La grammaire des cas est une théorie d'analyse grammaticale créée à partir de 1968 par le linguiste américain Charles J. Fillmore dans le contexte de la grammaire transformationnelle. Selon cette théorie, une phrase est constituée d'un verbe qui est combiné avec un ou plusieurs cas profonds (également appelés rôles sémantiques), tels que l'Agent, le Lieu ou l'Instrumental. Agent (A) < Instrument (I) < Objet (O) (1) John (A) opened the door (O). (2) The key (I) opened the door (O).
rdf:langString
Паде́жная грамма́тика, «ролева́я грамматика» — метод описания семантики предложения (за исключением модальных и перформативных элементов) как системы семантических валентностей, в которой значение глагола диктует роли («падежи»), исполняемые именными составляющими. Иногда рассматривается как одна из разновидностей порождающей семантики (наряду с направлением, представленным Дж. Мак-Коли, Дж. Лакоффом и другими учёными).
rdf:langString
rdf:langString
Kasusgrammatik
rdf:langString
Πτωτική γραμματική
rdf:langString
Gramática de casos
rdf:langString
Case grammar
rdf:langString
Grammaire des cas
rdf:langString
格文法
rdf:langString
Casusgrammatica
rdf:langString
Падежная грамматика
rdf:langString
格语法
rdf:langString
Відмінкова граматика
xsd:integer
2786434
xsd:integer
1040433416
rdf:langString
Die Kasusgrammatik ist eine Theorie zur grammatischen Analyse, die vom amerikanischen Sprachwissenschaftler Charles J. Fillmore ab 1968 im Rahmen der Transformationsgrammatik nach Chomsky entwickelt wurde. In der Kasusgrammatik werden Sätze als Kombination aus einem Verb und einem oder mehreren Tiefenkasus aufgefasst. Der Begriff Tiefenkasus ist nicht mit dem herkömmlichen Kasus zu verwechseln, der in der Kasusgrammatik als Oberflächenkasus bezeichnet wird. Die Bezeichnung Tiefenkasus (deep case) lehnt sich an die inhaltliche Beschreibung der Kasusfunktionen in der traditionellen Grammatik an, wurde später ersetzt durch case role (Kasusrolle) und schließlich durch den Begriff der semantischen Rolle abgelöst. Eine semantische Rolle ist nicht an einen bestimmten „Oberflächenkasus“ gebunden, auch sind semantische Rollen nicht lexikalische Eigenschaften von Wörtern. Sie konstituieren sich im Satzinhalt erst dann, wenn sie innerhalb eines Aussagerahmens mit einem bestimmten Prädikat kombiniert wurden.
rdf:langString
Η πτωτική γραμματική είναι σύστημα , που εστιάζει στη σύνδεση μεταξύ του ενός ρήματος και του γραμματικού που απαιτεί. Αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό γλωσσολόγο Charles J. Fillmore το 1968, στο πλαίσιο της . Η θεωρία αυτή αναλύει την επιφανειακή συντακτική δομή των μελετώντας το συνδυασμό πτώσεων βαθείας δομής (σημασιολογικών ρόλων δηλ.) — Δράστης, Αντικείμενο, Δέκτης, Τόπος ή Όργανο — οι οποίες καθίστανται απαραίτητες από τη χρήση συγκεκριμένου ρήματος.
rdf:langString
Case grammar is a system of linguistic analysis, focusing on the link between the valence, or number of subjects, objects, etc., of a verb and the grammatical context it requires. The system was created by the American linguist Charles J. Fillmore in the context of Transformational Grammar (1968). This theory analyzes the surface syntactic structure of sentences by studying the combination of (i.e. semantic roles, such as Agent, Object, Benefactor, Location or Instrument etc.) which are required by a specific verb. For instance, the verb "give" in English requires an Agent (A) and Object (O), and a Beneficiary (B); e.g. "Jones (A) gave money (O) to the school (B). According to Fillmore, each verb selects a certain number of deep cases which form its case frame. Thus, a case frame describes important aspects of semantic valency of verbs, adjectives and nouns. Case frames are subject to certain constraints, such as that a deep case can occur only once per sentence. Some of the cases are obligatory and others are optional. Obligatory cases may not be deleted, at the risk of producing ungrammatical sentences. For example, Mary gave the apples is ungrammatical in this sense. A fundamental hypothesis of case grammar is that grammatical functions, such as subject or object, are determined by the deep, semantic valence of the verb, which finds its syntactic correlate in such grammatical categories as Subject and Object, and in grammatical cases such as Nominative and Accusative. Fillmore (1968) puts forwards the following hierarchy for a universal subject selection rule: Agent < Instrumental < Objective That means that if the case frame of a verb contains an agent, this one is realized as the subject of an active sentence; otherwise, the deep case following the agent in the hierarchy (i.e. Instrumental) is promoted to subject. The influence of case grammar on contemporary linguistics has been significant, to the extent that numerous linguistic theories incorporate deep roles in one or other form, such as the so-called Thematic structure in Government and Binding theory. It has also inspired the development of frame-based representations in AI research. During the 1970s and the 1980s, Charles Fillmore extended his original theory onto what was called Frame Semantics. Walter A. Cook, SJ, a linguistics professor at Georgetown University, was one of the foremost case grammar theoreticians following Fillmore's original work. Cook devoted most of his scholarly research from the early 1970s until the 1990s to further developing case grammar as a tool for linguistic analysis, language teaching methodology, and other applications, and was the author of several major texts and many articles in case grammar. Cook directed several doctoral dissertations (see e.g., Moskey 1978) applying case grammar to various areas of theoretical and applied linguistics research.
rdf:langString
La gramática de casos es el módulo gramatical que se encarga de estudiar la distribución y el movimiento de los sintagmas nominales. Como teoría de análisis gramatical fue desarrollada a partir 1968 por el lingüista americano Charles J. Fillmore en el contexto de la Gramática transformacional. Según esta teoría, una predicación está constituida por un verbo que es combinado con uno o varios papeles temáticos, tales como el Agente, el Tema o el Instrumental. Estos papeles temáticos toman la forma de sintagmas nominales, y la distribución de estos viene dada por el caso gramatical, que es una propiedad asignada a los SN de manera obligatoria, pues en caso de carecer de ella, la frase resultante no sería gramatical. La labor del caso es pues la de asignar una función gramatical específica a cada sintagma nominal.
rdf:langString
La grammaire des cas est une théorie d'analyse grammaticale créée à partir de 1968 par le linguiste américain Charles J. Fillmore dans le contexte de la grammaire transformationnelle. Selon cette théorie, une phrase est constituée d'un verbe qui est combiné avec un ou plusieurs cas profonds (également appelés rôles sémantiques), tels que l'Agent, le Lieu ou l'Instrumental. Dans la théorie de Fillmore, le verbe sélectionne un certain nombre de cas profonds qui forment son cadre casuel. Ainsi, le cadre casuel fournit des informations importantes sur la valence sémantique de verbes, d'adjectifs et de noms. Les cas profonds sont soumis à un certain nombre de restrictions ; par exemple, un cas profond ne peut apparaître dans une phrase qu'une fois. Il existe des cas obligatoires, tandis que d´autres sont facultatifs. Il n´est pas permis de supprimer des cas obligatoires ; ce faisant, on obtient des phrases agrammaticales. Une hypothèse fondamentale de la grammaire des cas est que les fonctions grammaticales, comme le sujet ou le complément d´objet, sont sélectionnées en fonction de cas profonds. Fillmore (1968) postule l´existence d´une hiérarchie dans une règle universelle qui décrit la sélection du sujet : Agent (A) < Instrument (I) < Objet (O) Ceci veut dire: Si le cadre casuel d'un verbe contient un Agent, celui-ci prend la fonction du sujet dans une proposition active; sinon, le cas profond qui suit dans la hiérarchie (c.-à.-d. l'Instrument) est réalisé dans la fonction du sujet. (1) John (A) opened the door (O). (2) The key (I) opened the door (O). Dans la première phrase (qui contient un Agent), l'Agent devient le sujet ; dans la deuxième, faute d'Agent, c´est l'Instrument qui devient le sujet de la phrase. Le nombre des cas profonds (ou rôles sémantiques) varie considérablement. Ainsi, en 1968, Fillmore distingue six rôles sémantiques (Agentif, Instrumental, Datif, Factitif, Locatif, Objectif), avant de proposer une liste de neuf cas en 1971 :
* Agent (Pierre répare sa voiture.)
* Expérienceur (Marie méprise le comportement de son père.)
* Instrument (J'ouvre la porte avec la clé.)
* Objet (Le gouvernement a érigé un monument.)
* Source (La plupart des spams viennent des États-Unis.)
* But (Les enfants vont à la plage.)
* Lieu (Sous le pont Mirabeau coule la Seine. Apollinaire)
* Temps (Garde-toi de chercher ce qui sera demain. Horace)
* Chemin (Nous passâmes le long du Rhin.) La réalisation syntaxique des rôles sémantiques dépend du verbe : l'Expérienceur est le sujet du verbe mépriser dans l´exemple donné plus haut, mais il est le complément d'objet direct du verbe troubler dans la phrase suivante : Vous avez oublié les choses qui la troublent (= qui troublent votre fille). De même, on constate des différences entre les langues. Ainsi, la phrase allemande qui correspond à l´anglais I am cold (l'Expérienceur dans la fonction du sujet; cf. J´ai froid en français) est Mir ist kalt, où l´Expérienceur se trouve dans la position du complément d'objet indirect. L'influence de la grammaire des cas sur la linguistique contemporaine a été considérable, à tel point que nombre de théories linguistiques incorporent, plus ou moins directement, les cas profonds dans leurs conceptions, comme le dans la de Noam Chomsky. La grammaire des cas a également inspiré la recherche dans le domaine de l'intelligence artificielle. Dans les années 1970 et 1980, Charles Fillmore continua à développer ses théories, présentant finalement la (Frame Semantics).
rdf:langString
格文法（かくぶんぽう case grammar）とは、1968年に言語学者チャールズ・フィルモアによって提唱された文法理論である。
rdf:langString
De casusgrammatica is een onderdeel van de beschrijvende taalkunde dat het verband tussen de valentie van een werkwoord en de bijbehorende grammaticale context bestudeert. De term casusgrammatica is in 1968 binnen het kader van de transformationele taalkunde bedacht door .
rdf:langString
Паде́жная грамма́тика, «ролева́я грамматика» — метод описания семантики предложения (за исключением модальных и перформативных элементов) как системы семантических валентностей, в которой значение глагола диктует роли («падежи»), исполняемые именными составляющими. Иногда рассматривается как одна из разновидностей порождающей семантики (наряду с направлением, представленным Дж. Мак-Коли, Дж. Лакоффом и другими учёными). В рамках падежной грамматики описаны с семантической стороны многие языки. Результаты исследований такого рода используются в работах по проблемам искусственного интеллекта (в области семантики фреймов) и психолингвистике.
rdf:langString
格语法（case grammar）是美国语言学家（Charles J. Fillmore）于1960年代末对转换语法进行修正而提出的一种语法分析理论。 格语法继承了转换语法关于深层结构经过转换得到表层结构的基本假设，但在格语法中深层结构表现为中心动词与一组名词短语。这些名词短语与动词间存在语义关系，被称为“深层格”。其中“格”这一术词即是对传统屈折语中表层格概念的推广。菲尔墨认为深层格与表层格不同，它是所有语言共有的，只是转换规则的不同导致了表层结构中表现的不同。但对语言中有多少格并没有定论，可根据需要来确定。菲尔墨建议使用九个格，分别为施事格、感受格、对象格、工具格、来源格、目的格、场所格、时间格、路径格。 例如使用格语法分析“The student solved problems with a calculator in the classroom this morning”（这个学生今天上午在教室用计算器解决问题）一句，其中solve（解决）为中心动词，the student（学生）为施事格，problems（问题）为对象格，with a calculator（计算器）为工具格，in the classroom（教室）为场所格，this morning（上午）为时间格。
xsd:nonNegativeInteger
4130