Carlos Gagini
http://dbpedia.org/resource/Carlos_Gagini an entity of type: Thing
Carlos Gagini (1865–1925) was a Costa Rican intellectual, philologist writer, esperantist and linguist. He was born in Costa Rica, in a family of Swiss descent. He was a significant figure in linguistics and literature in Costa Rica. His work in language studies formed the basis for a large part of Costa Rican academic exploration during the twentieth century.
rdf:langString
Carlos GAGINI (15-a de marto 1865 – 31-a de marto, 1925) estis kostarika esperantisto kaj eminenta intelektulo, filologo, verkisto kaj lingvisto. Li naskiĝis en Kostariko, sine de svisdevena familio, en 1865. Lia graveco en la kostarikaj lingvoscienco kaj literaturo estas netrotakseblaj. Li estas la fondinto de kostarikaj lingvaj studoj per mulfaca verko, kies amplekso profilas grandan parton de la kostarika akademia esplorado dum la 20-a jarcento. Gravaj prilingvaj verkoj estas Vortaro de Barbarismoj kaj Provincismoj de Kostariko (hispane, Diccionario de Barbarimos y Provincialismos de Costa Rica), en 1892, bazo de la Vortaro de Kostarikismoj (hispane, Diccionario de Costarriqueñismos ), en 1919, kaj, kunaŭtorece kun , Leksikografia Eseo pri la Teraba Lingvo (hispane, Ensayo Lexicográfico
rdf:langString
Carlos Gagini Chavarría (San José, 15 de marzo de 1865 - 31 de marzo de 1925) fue un escritor costarricense de ascendencia suiza. Se distinguió como educador y dirigió varios establecimientos de enseñanza, entre ellos el más destacado, el Liceo de Costa Rica. Notable filólogo, escribió un celebrado Diccionario de costarriqueñismos sobre los localismos de Costa Rica y otras obras sobre gramática y vocabulario; también estudió las lenguas indígenas de Costa Rica. Publicó también las novelas La caída del águila y El árbol enfermo, y una colección de relatos denominada Cuentos grises. En lo político se caracterizó por su anti-imperialismo y su recelo ante la hegemonía de los Estados Unidos en América Latina. También fue un entusiasta promotor del esperanto. Fue director de las revistas "Costa
rdf:langString
rdf:langString
Carlos Gagini
rdf:langString
Carlos Gagini
rdf:langString
Carlos Gagini
rdf:langString
Carlos Gagini
rdf:langString
Carlos Gagini
rdf:langString
San José, Costa Rica
xsd:date
1925-03-31
xsd:date
1865-03-15
xsd:integer
19533749
xsd:integer
1017020687
xsd:date
1865-03-15
xsd:date
1925-03-31
xsd:integer
175
rdf:langString
Carlos GAGINI (15-a de marto 1865 – 31-a de marto, 1925) estis kostarika esperantisto kaj eminenta intelektulo, filologo, verkisto kaj lingvisto. Li naskiĝis en Kostariko, sine de svisdevena familio, en 1865. Lia graveco en la kostarikaj lingvoscienco kaj literaturo estas netrotakseblaj. Li estas la fondinto de kostarikaj lingvaj studoj per mulfaca verko, kies amplekso profilas grandan parton de la kostarika akademia esplorado dum la 20-a jarcento. Gravaj prilingvaj verkoj estas Vortaro de Barbarismoj kaj Provincismoj de Kostariko (hispane, Diccionario de Barbarimos y Provincialismos de Costa Rica), en 1892, bazo de la Vortaro de Kostarikismoj (hispane, Diccionario de Costarriqueñismos ), en 1919, kaj, kunaŭtorece kun , Leksikografia Eseo pri la Teraba Lingvo (hispane, Ensayo Lexicográfico sobre la Lengua Térraba, 1892), unua scienca verko publigikita en Kostariko pri indiĝena lingvo. Lia lingva filozofio evoluis el koncepto laŭ kiu geografiaj apartaĵoj de la hispana estis devojiĝoj (nome, barbarismoj kaj provincismoj) el iu pura lingvo al pli moderna scienca koncepto, laŭ kiu tiaj karakterizaĵoj (kostarikismoj) apartenis al fenomenaro de la lingvo; sekve, ili estas esplorindaj. Li ankaŭ publikigis abunde pri edukado, gramatiko kaj antropologio. En literaturo, li defendis la nacian karakteron de la kostarika beletro, kontraste kun aliaj aŭtoroj, kiuj serĉis inspiron en eŭropaj temoj. Kunsekvence, liaj temoj estis kostarikaj. Firma defendanto de naciaj identecoj kaj sendependenco, li ankaŭ verkis romanojn en kiuj li kontraŭas imperiismon. Verŝajne lia sopiro al egaleco kaj sendependeco de la nacioj allogis lin al kultivado de la Internacia Lingvo Esperanto, kiun li instruis de 1910 ĝis 1920 en grava mezlernejo de la ĉefurbo San-Joseo kaj pri kiu li verkis lernolibron titolitan Cartilla Esperantista, publigita de la Universitato de Kostariko en 1993. Ankaŭ en lia literatura verko Esperanto ludis rolon: en la kontraŭimperiisma sciencfikcia romano, La falo de l'Aglo (1920), plurnaciaj armeoj batalas kune por liberiĝi de imperiismo, ĉar, kompreneble, komunikado estas problemo inter diverslingvaj homoj, en ĝi estas indikite ke la batalantoj uzis Esperanton por transsalti la lingvan baron. Li mortis en 1925. En la jaro 2001, okaze de la 75-a datreveno de la forpaso de Carlos GAGINI, en la ĉefhalo de la Fakultato pri Beletroj de la Universitato de Kostariko, estis inaŭgurita Esperantlingva memortabulo, sur kies surfaco legiĝas: Carlos Gagini (1865-1925), Eminenta kostarika pioniro kiel filologo kaj kulturisto de Lingvo Internacia Esperanto. Memorigante la 75-an datrevenon de lia forpaso: la 31-an de marto 2000. Kostarika Esperanto-Asocio.
rdf:langString
Carlos Gagini (1865–1925) was a Costa Rican intellectual, philologist writer, esperantist and linguist. He was born in Costa Rica, in a family of Swiss descent. He was a significant figure in linguistics and literature in Costa Rica. His work in language studies formed the basis for a large part of Costa Rican academic exploration during the twentieth century.
rdf:langString
Carlos Gagini Chavarría (San José, 15 de marzo de 1865 - 31 de marzo de 1925) fue un escritor costarricense de ascendencia suiza. Se distinguió como educador y dirigió varios establecimientos de enseñanza, entre ellos el más destacado, el Liceo de Costa Rica. Notable filólogo, escribió un celebrado Diccionario de costarriqueñismos sobre los localismos de Costa Rica y otras obras sobre gramática y vocabulario; también estudió las lenguas indígenas de Costa Rica. Publicó también las novelas La caída del águila y El árbol enfermo, y una colección de relatos denominada Cuentos grises. En lo político se caracterizó por su anti-imperialismo y su recelo ante la hegemonía de los Estados Unidos en América Latina. También fue un entusiasta promotor del esperanto. Fue director de las revistas "Costa Rica Ilustrada", "La Educación costarricense", "Revista Agrícola" y "Pandemonium".
xsd:nonNegativeInteger
2600
xsd:gYear
1865
xsd:gYear
1925