Carl Friedrich Rungenhagen

rdf:langString Carl Friedrich Rungenhagen

rdf:langString Carl Friedrich Rungenhagen (* 27-an de septembro 1778; † 21-an de decembro 1851 en Berlino) estis germana komponisto kaj muzikinstruisto. Rungenhagen membriĝis en 1801 en la Sing-Akademie zu Berlin kaj estis lernanto de Carl Friedrich Zelter. En 1815 li fariĝis vicdirektoro kaj jam tiutempe ne estis forimagebla el la muzika vivo de Berlino. En 1833 li transprenis kiel sukcedanto la direktadon de la kantakademio. Ĉi tiu elekto per la membrokunveno ne estis malkontestata. Kunkandidato estis i.a. juna kaj esperplena lernanto de Zelter, Felix Mendelssohn Bartholdy, por kiu la malvenko je la baloto estus kaŭzo forlasi Berlinon kun kun sia familio, ĉar per la elekto de Rungenhagen oni preferintis establiĝinton. Eĉ la tre sukcesa rea prezentado de la Matthäus-Passion de Johann Sebastian Bach post ties morto, la 11-an de marto 1829 en la kantakademio, kiun la tiam dudekjara Felix tiel sukcese enstudintis kaj poste plurfoje prezentis, ne favoratigis lin dum la elekto – nek la fakto, ke la tuta familio Mendelssohn multajn jarojn kunagadis en la ĥoro de la kantakademio. En sia funkcio kiel direktoro de la kantakademio Rungenhagen daŭrigis la revivigo de la muziko de Johann Sebastian Bach kaj sin dediĉis al la flegado de la oratorioj de Georg Friedrich Händel. La siatempan oratorion li tamen ne neglektis. Samtempe Rungenhagen aktivis kiel profesoro je la Reĝa Akademio de Artoj je Berlino (nomumita en 1843) kaj muzikinstruisto. Precipe menciindas liaj lernantoj Albert Lortzing, Stanisław Moniuszko, kaj . Rungenhagen komponis ĉefe sakralan muzikon, oratoriojn, kantatojn kaj lidojn.